اصل 89 ام قانون اساسی به نمایندگان این حق را می دهد تا در مواردی که لازم می دانند طی شرایط و تشریفات خاصی ، وزرا را استیضاح کنند.این قانون حق استیضاح را یکی از سازو کارهای سیاسی مجلس برای نظارت بر عملکرد هریک از وزرا و کلیت هیات دولت و در شرایطی حتی رئیس جمهورمی داند و می کوشد مطابق اصل تفکیک قوا عملکردشان را چک_بالانس کند.
واژه ی عربی استیضاح معادل های جالبی درفرهنگ لغت های فارسی دارد ؛ مثل بازخواست، واکاوی، گزارش خواهی و واپرسی و طلب وضوح کردن.
این روزها بحث استیضاح در سپهر سیاسی و استفاده ی ابزاری از این امکان نظارت در مجلس شورای اسلامی بیش از هر زمان دیگری در تاریخ مجالس ایران داغ است!
از استیضاح دو وزیر درطی دو هفته، سوال و چالش جدی از رئیس جمهور و اینک هم وزیر آموزش و پرورش در هفته ی جاری!
به راستی چه طلبی نمایندگان از وزیر آموزش و پرورش دارند و چه نکته ی مبهمی در کارنامه ی کمتر از یک ساله ی ایشان هست که نیاز به توضیح داشته باشد که خود نمایندگان از علت های وجودی این ابهامات یا نارسایی ها مطلع نباشند؟ و وزیر را مقصر تام و تمام وضع کنونی آموزش و پرورش بدانند؟
در قانون های فرادستی ، آموزش و پرورش نهاد اصلی متولی درامر آموزش های پایه در کشور است و این وظیفه ی بسیار سترگ ضمن اینکه نیاز به ساختار مناسب و ساماندهی برنامه محور دارد ؛ نیاز به بودجه و امکانات مالی در خور برای اجرای این برنامه ها نیز دارد، حال چنانچه بودجه ی مناسبی در اختیار این نهاد قرار نگیرد چگونه می تواند توقعات عموم مردم را که نمایندگان این خواسته ها را وکالت می کنند برآورده سازد؟! وچه نهادی است که این بودجه را برای وزارت خانه مذکور مصوب می کند؟
علاوه بر بودجه ی مناسب، برای برنامه ریزی و ساماندهی امورات هر وزراتخانه، آنهم وزارت خطیر آموزش و پرورش با گروه هدفی چند ده میلیونی، ثبات مدیریت است که می تواند ابتدا برنامه ریزی کند و این برنامه ها را مصوب و سپس بر اجرای آنها نظارت نماید.
حال چنانچه نه ثبات مدیریت باشد و به هربهانه ای وزیر استیضاح شود و بودجه مناسبی نیز به نسبت نهاد های مذهبی در اختیار او نباشد ! آیا می شود توقعات موکلان مجلس نشینان را برآورده ساخت؟
این سلسله ی استیضاح ها که با وزیر کار شروع شد و حاشیه های تلخی را در مجلس به همراه آورد؛ در صورت تکرار این پیام را پدیدار خواهد کرد که فشارهای آمریکا علاوه بر اینکه ساختار اقتصادی را دچار تزلزل کرده ، ساختار سیاسی ایران و جنگ جناح ها را نیز در پی داشته است ؛ تا ترامپ (مصاحبه ی اخیرش با بلومبرگ) را به این نگاه برساند که کاری که تمام دنیای غرب در طی این 40 ساله از انجام آن ناتوان بوده را با کوچکترین فشار ،فعلیت بخشیده است.
درست است که ابزارهای قوه ی مقننه در هر کشوری نظیر سوال و استیضاح و تحقیق و تفحص ابزارهای بسیار بسنده ای برای نظارت بر تکروی و ممانعت از اعوجاج و قانون گریزی قوه ی مجریه ی هر کشور است ، اما در شرایط فعلی کشور نیاز به آرامش و ثبات دارد و مدیران در ثبات است که می توانند رهنمودهای مقام معظم رهبری را در خصوص اقتصاد مقاومتی و مقابله با آمریکا، مجری باشند .
استیضاح به واسطه ی دلایلی سیاسی درآغاز سال تحصیلی این پیام را با خود به جامعه ی آموزشی ایران و البته جامعه ی جهانی دارد که پس از تحریم های اخیر آمریکا ،از دودکش حاکمیت در ایران دود سفید خارج نمی شود و این همان موضوعی است که کارگزاران در هر سه قوه در شرایط کنونی بایستی از آن اکیدا احتراز نمایند تا ان شالله به سلامتی و گردن فرازانه از این گردنه های صعب کشور و نظام عبور کند.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
مثل بطحائی ،هر چند این استیضاح ها فرمالیته است و کسی دلش برای معلم نسوخته