* انتشار روزنامه همشهری در سال 71 به مدیر مسئولی کرباسچی شهردار وقت تهران یک اتفاق مهم بود. روزنامه ای رنگی با شکل و شمایلی نو وگرایش اجتماعی که خیلی زود به اوج رسید و در دوم خرداد 76 هم یک روزنامه تاثیرگذار سیاسی شد. در کنار روزنامه صبح همشهری به تدریج چندین مجله با موضوعات متنوع و با عنوان و لوگوی همشهری منتشر شد. تحولات همشهری تابع تحولات سیاسی در شهرداری تهران بوده و هنوز هم هست. مدیریت این مجموعه در 25 سال گذشته بارها دست به دست شده است. در سال 84 امتیاز همشهری از شهرداری به موسسه همشهری منتقل شد. با آمدن نجفی مرتضی حاجی که سابقه مدیرعاملی همشهری (سال 74 ) را درکارنامه خود داشت دوباره به عنوان مدیرعامل موسسه همشهری انتخاب شد.
* رسانه های کاغذی اعم از روزنامه و هفته نامه ماهنامه گرفتار بحران مالی شده اند دلیلش ساده است : "مردم روزنامه و مجله نمی خوانند و تیراژ پایین است و همین تیراژ پایین هم اغلب از روی دکه برگشت می خورد. " هزینه های انتشار یک نشریه بسیار بیشتر از درآمد آن است و تقریبا همه نشریات ضرر می دهند. البته بعضی ها مثل کیهان و رسالت و جمهوری اسلامی و اطلاعات با وجود هزینه بالا و فروش اندک به دلیل تکیه بر منابع مالی آسیب پذیر نیستند. برخی هم با وجود ضرر دهی به دلایل سیاسی و برای انتخابات سرپا مانده اند. گسترش فضای مجازی هم عامل دیگری برای رویگردانی مردم از نشریات کاغذی است تا جایی که برخی از روزنامه های بزرگ غربی هم ترجیح می دهند که به صورت آنلاین منتشر شوند.
* شهرداری دیگر نمی خواهد از بودجه شهر هزینه انتشار روزنامه و مجله بدهد. می گویند هدف این است که مجلات همشهری روی پای خود بایستند و دخل و خرجشان برابر شود. در همین راستا آقای حاجی 8 مجله همشهری را در قالب قراردادی به یک جوان 32 ساله برون سپاری کرده است. روزنامه و مجلات همشهری به صورت شبه دولتی اداره می شوند و به طور طبیعی هزینه ها بالاتر از روزنامه های خصوصی است. شهرداری برای انتشار مجلات همشهری باید سوبسید بدهد که نمی دهد.
مهران کرمی مدیر مسئول همشهری می گوید باید بین تعطیل شدن و برون سپاری یکی را انتخاب می کردیم که برون سپاری را انتخاب کردیم. مهران کرمی می گوید : "هزینه کاغذ و چاپ و حقوق پرسنل بالا است. " احتمالا پیمانکار جدید می خواهد از طریق صرفه جویی این مجلات را سرپا نگهدارد. اما در چه چیزهایی می تواند صرفه جویی کند؟
* هزینه کاغذ و چاپ را نمی توان کاهش داد. افزایش تیراژ هم با توجه به تجارب اندک پیمانکار جدید و وجود رقیبی به نام فضای مجازی ، ممکن نیست. تنها راه صرفه جویی کاهش هزینه های پرسنلی است. با اخراج روزنامه نگاران با تجربه این مجلات در سراشیبی افول می افتند و احتمالا بعد از چند ماه تعطیل می شوند، اتفاقی که آقای حاجی از ترس وقوع آن به برون سپاری تن داده است. مگر اینکه جریان سیاسی پشت پیمانکار جوان باشد. برخی روزنامه نگاران گفته اند که حزب ندای ایرانیان و صادق خرازی پشت این تغییر و تحول است. مهران کرمی گفته: "به سردبیران مجلات مکتوب اعلام شده بود که تا پایان شهریور می‌توانند دیدگاه‌های خود را در باره انتشار مجلات به شیوه کاملا خودگردان و اقتصادی ارائه کنند". اما ظاهرا آقای حاجی حدس زده که روزنامه نگاران زیر بار خودگردانی مجلات نمی روند و قبل از پایان شهریور مجلات را به پیمانکار داده است.
* یادش به خیر ! بهار رسانه های کاغذی سالهای 76 تا 78 بود. توقیف فله ای روزنامه ها در اوایل سال 79 کمر روزنامه نگاری مستقل ایران را شکست. با خودسانسوری رسانه های کاغذی و فضای آزادتر رسانه های مجازی، اقبال به این رسانه ها روز به روز کمتر می شود.
خبرنگاری مستقل به شغلی دلهره آور و فاقد ثبات و مهم تر با درآمد پایین و بدون امنیت شغلی تبدیل شده است. خبرنگاران برای گذران زندگی یا باید به روابط عمومی های ادارات و نهادها پناه ببرند یا به رسانه های اصولگرایی که مصونیت آهنین دارند کوچ کنند و تبدیل به نوعی کارمند شوند یا شغل خبرنگاری را کنار بگذارند. آن ور آب هم خبری نیست.
رسانه های بزرگ فارسی زبان دولتی از نظر نیروی انسانی اشباع هستند و رسانه های خصوصی ایرانی هم درگیر دعواهای سیاسی و بحران مالی ...
به قول حافظ :
از هر طرف که رفتم جز وحشتم نیفزود/ زنهار زین معما وین راه بی نهایت.
کانال تلگرامی
نظرات بینندگان
ضمنا بهتر است خبرنگاران مستقل در مقالاتشان - ....