دو شقه نمودن قانون تعیین تکلیف استخدامی معلمین حق التدریسی و آموزشیاران نهضت سوادآموزی ؛یک شقه حلال و یک شقه حرام!

  به نام احسب الحاسبین و شکر الطاف و تفضّل آن ذات لایتناهی و با آرزوی توفیق الهی و زاد آخرت برای متولیانی که مطابق رهنمودهای امام خمینی (رضوان الله علیه) ‌رضای‌خدا و آنچه واقعیت اقتضا می‌کند را در نظر داشته و گرایش‌های سیاسی را کنار گذارده و برای رضای مخلوق،خدای ناخواسته به سَخَط خالق مبتلا نگشته و در حقیقت مجریان عدل الهی می‌باشند.
روی سخن و عرائضم خطاب به نمایندگان مجلس شورای اسلامی بالاخص اعضای محترم کمیسیون آموزش و تحقیقات می‌باشد که با گذشت قریب به دوسال کش و واکش ‌های بین این کمیسیون و صحن علنی مجلس اختتاماً طرحی را به تصویب رساند که متأسّفانه «مِنَ البَدو الی الخَتم» حسن المآب یک گروه بود و لا غیر!
والله فغان کز هرچه ترسیدیم به آن رسیدیم و باز علی الدوام قانون برای ما سوزن شد و به زمین فرو رفت.به راستی که از هر جا سنگ آید به پای لنگِ ما آید.

یاللعجب که ما تاکنون مهره کور نخ می‌کردیم و آنچه را که با هزار«یاحسین» جمع کردیم عده‌ای با یک «یاعلی» بردند و فَرای شایستگی‌های کافی و ناکافی با شعار آزموده را آزمون خطاست خود را از آزمون رهانیدند تا خود را اَعالی و ما را اَسافل بنامند و از باغ به آن بزرگی غوره را نصیب ما نمودند ، محققاً بزرگان چه زیبا نقل کرده اند که «آتش چنان نسوزد فتیله را که عداوت بسوزد قبیله را».نمایندگان خانه ملّت!

همگی نیک می دانید که ملاک در تمامی کارها و عرصه‌ها قانون است و توجه به کیفیت در تصویب لوایح و طرحها و قوانین گره‌گشا و پرتأثیر، جامع،سنجیده، کارآمد، روان،شفاف و روزآمد با بهره‌گیری از خردجمعی و کارشناسی در تدوین آن از جمله ضرورتها و اولویت‌هایی هستند که در رهنمودهای امام خمینی(ره) و مقام معظم رهبری به آن اشاره شده تا نصب العین نمایندگان قرار گیرد تا دوره مسئولیت خودرا به حسنه‌یی ماندگار و نه سیئه‌یی دامنگیر مبدل سازند.

آقایان و حضرات عزیز!

قطعاً و یقیناً به خوبی واقفید که قال رسول الله صلی الله علیه و آله:«إنَّ العَدلَ میزانُ اللهِ تَعالی‌ فِی‌الارضِ» و همچنین فرموده اند: «أنَّ اللهَ یأمُرُ بالعَدلِ والاِحسان» علی القاعده نباید محو خاطر گشت آنان که عدالت را از خاطر برده‌اند در حقیقت قندیل شب افروز خود را به پستو رانده‌اند، اما آنچه از مصوبه مورخ سه‌شنبه  16/ 5 / 97  با گذشت مقارن به دوسال انتظار می رفت قانونی جامع و کامل و بی‌نقص از آب درآید بسی متحیّرانه در کمتر از ۴ دقیقه به تصویب رسید و مع الاسف از «بای بسم الله تا تای تمّت» من جمیع جهات آن سرشار از تبعیض و رجحان بلامرجّح بود که فی‌الواقع عدالت را به تمسخر و فروغ امید را به خاموشی بدل نمود که تصویب این گونه قوانین در طلیعه و پیشانی نظام جمهوری اسلامی به مصلحت نیست که چنانچه فقهای محترم شورای نگهبان نیز مُهر تأیید بر آن زنند باید داد از منصف بودن نظامی سر داد که شریعت محمدی را راهنمای خویش مبذول نموده است.
علی ای حال برخی از این تبعیضات گروهی که اینک لباس قانون برتن نموده را برشمرده ، باشد که مسیحا نفسی آید و خط بطلانی بر ویژه‌نگری‌ها نگارد و این خلق‌الله را از یوغ بی‌عدالتی رهانده و با استماع ندای «هَل مَن ناصِر یَنصُرنی» حق را بر مسند محق نشاند و فی نفسه با یدبیضایی خود حق و عدالت را که در گردونه تلاطم و تلازم می‌چرخند را ممزوج یکدیگر سازد.

۱- در این مصوبه مفاد مواد ۳ و ۱۹ و ۲۰ قانون اساسی و نیز مواد ۷ و ۸ منشور حقوق شهروندی نقض شده است.

۲- برای آموزشیاران و آموزش دهندگان مستمر نهضت سوادآموزی (دونفر و بالاتر) واکسن پیش از ورود و پیش از خروج تجویز شده یعنی ابتدائاً در بدو ورود با توجه به شروطی که در بطن مصوبه گنجانده شده باید در یک آزمون داخلی که توسط وزارت آموزش وپرورش برگزار می‌شود شرکت جویند تا پس از قبولی با طی یک دوره آموزشی حداقل یکساله در دانشگاه فرهنگیان و سپس شرکت در آزمون پایان دوره و قبولی در آن تا پایان قانون پنجساله برنامه ششم توسعه به استخدام درآیند اما در مقابل کلیه معلمین حق التدریس و مربیان پیش دبستانی بدون هیچ گونه آزمونی در بدو ورود تنها باید در یک دوره آموزشی در دانشگاه فرهنگیان که حتی مدت زمان این دوره نیز مشخص نشده و بنابراین می تواند از یک ساعت تا یک روز باشد شرکت کنند و پس از قبولی در آزمون پایانی از سال دوم قانون پنجساله برنامه ششم توسعه به استخدام درآیند.

۳- برای آموزش دهندگان نهضت سوادآموزی همچو مصوبه اصلاحیه تبصره ۱۰ ماده ۱۷ که با لحاظ واژه «تجمیعی» واتیکانیزه شد و به ورطه ذهول و دیار باقی شتافت تا مربیان آن که نه تنها از آتشش گرم نشدند بلکه از دودش نیز کور شدند حال باز واژه دیگری تحت عنوان «مستمر» مقوَّم گشته تا همان سناریو و سرنوشت اسبق دوسال پیش تکرار گردد اما در مقابل برای معلمین حق التدریس و مربیان پیش دبستانی هیچگونه واژه «مستمر یا غیرمستمر» ملحوظ نگشته است.

۴- برای آموزش دهندگان نهضت سوادآموزی پیش از ورود به دانشگاه فرهنگیان دو فیلتر «تجمیعی» و «مستمر» در نظر گرفته شده تا تعداد آنها به ۱۹ هزار نفر تقلیل یابد اما در مُحاذی معلمین حق التدریس و مربیان پیش دبستانی و جاماندگان که تعداد آنها بالغ بر ۴۱ هزار نفر می‌باشد از این فیلترها مبرا هستند.

۵- این مصوبه بدون دوراندیشی مکفی اغلب معلمین حق التدریس و مربیان پیش دبستانی و جاماندگانی که در آزمون داخلی سال ۹۰ حد نصاب قبولی را کسب نکرده‌اند تنها به سبب وجود تجربه‌کاری بدون آزمون به استخدام رسمی تبدیل وضعیت می‌کند به این ترتیب پیش بینی می‌شود وزارت آموزش وپرورش عن قریب موظف خواهد شد در سالهای آتی معلمین خرید خدمات آموزشی را نیز با این اسلوب و معاذیر به استخدام درآورد.

۶- با التفات به اینکه دانشجو معلمانی که با مدرک تحصیلی دیپلم از طریق کنکور سراسری جذب دانشگاه فرهنگیان شده و سنوات آنها نیز از ۴ به ۳ سال تنزل پیدا نموده و پس از طی دو سال از سنوات خویش برای تدریس رهسپار مدارس دولتی می شوند لحاظ داشتن حداقل یک دوره یکساله در این دانشگاه برای آموزش دهندگانی که دارای مدارج کارشناسی و بالاتر بوده و نیز گواهی صلاحیت حرفه‌ای و آشنایی با سواد آندارکوژیک را در چنته داشته و به‌طور حتم سایر مشمولین طرح از این مزیت معرّا می‌باشند، تجلی نگاه عاقل اندر سفیه و تحقیرآمیز نگارندگان طرح به این مربیان و بیسواد متصور شدن آنهاست.

۷- با استناد به اظهارات رئیس مرکز برنامه ریزی و معاونت نیروی انسانی وزارت آموزش و پرورش این مصوبه با شرط و شروط اعمال شده از جانب مجلس تنها حدود ۳۰ تا ۳۲ هزار نفر را در طول ۳ سال آینده جذب این وزارتخانه می نماید بنابراین به نظر می رسد با توجه به اینکه آمار معلمین حق التدریسی دارای کد پرسنلی ۳۱ هزار نفر می‌باشد مسلماً این مصوبه فقط پیشکش آنها خواهد بود و مابقی تماشاگرند.

۸- بار مالی ناشی از اجرای این طرح مقرر گردیده از محل حذف حقوق حق التدریسی های تعیین وضعیت شده در بودجه سنواتی تأمین شود که این مورد نیز با توجه به حق الزحمه دریافتی این معلمین که کمتر از یک دوم حقوق معلمان رسمی بوده اندکی محیر العقول است.اینک باید به حضراتی که خود را تحت عنوان پیگیران و دل‌مشغولان این طرح معرفی و به قول خود تصویب آن را به آبروی خویش گره زده بودند گفت: خدا قوت! دست مریزاد!
ارچه گفتنی است با التقاط به منویات مقام معظم رهبری که خطاب به نمایندگان خانه ملت فرمودند:
«مجلس قوه مفکّره کشور است فکر در لباس قانون تجلی و بعد در سراسر وجود کشور سریان و جریان پیدا می‌کند چیزی که دائم باید در نظر باشد این است که ببینیم فکر این قوه مفکّره اولاً نسبتش با ارزشهای انقلاب چیست ثانیاً نسبتش با جامعه با مشکلات کشور و با نیازهای مردم چیست اگر اولی نباشد قانون مثل شاخه از درخت بریده اصالت خود را از دست خواهد داد و دیگر قانون اصیل نیست اگر دومی نباشد قانون اصیل و مشروعیت دارد اما مقبولیت ندارد»
قدر متقیّن می‌توان قانونی اصیل ،مقبول و یکسره معطوف به نیازهای جامعه و مردم تصویب نمود تا فی الحال برخی با بال به بال همدیگر دادن و ابراز این سنخ مطایبات تلخِ ذیل کام جماعتی را پر حلاوت و کام جمعیتی دیگر را مُرّ نمی ساختند.

رئیس فراکسیون فرهنگیان
حمیدرضا حاجی‌بابایی: حقی که ادا شد!
مقتضی است فردی که رخصت این سخن را بر زبان خود احاله می‌نماید باید از فرمایش امیرالمؤمنین علی (ع) که به حارث بن حوط فرمودند: «أَعرِفِ الحَقَّ فَتَعرِفَ اَهلَهُ» اشرافیت و مشرفیت وافر داشته باشد تا عندالزوم بتواند حق و اهل حق را بشناسد و چنانچه حق را «اختیار و مزایایی که قانون ، عرف و طبیعت به کسی یا موسسه‌ای داده باشد» و عدالت را «توازن اعطای حقوق افراد و دادرسی بر پایه برابری» بدانیم آیا تقسیم «غذا» و «پس مانده غذا» بین دو گروه که تلخ و شور را باهم چشیده‌اند ، ادای حق و عدالت است؟
الحق والانصاف شایسته بود حال که بر اریکه حق‌گذار جلوس نموده و خود را حق‌گو می‌پندارید حق را تنها محقّ یک گروه نمی دانستید و با حق به جانب خواندن آن تمام حقآبه را به سوی جوی آنها روانه نمی‌ساختید،حقا که حقیقتاً به جای حقانیت بر آموزش دهندگان نهضت سوادآموزی حقارت را ندید و محققاً با عدول از حق نه تنها حق ادا نشد بلکه علی العجاله حق «سر به هوا»و «دو هوا» و «پا در هوا» شد.

نائب رئیس کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس قاسم احمدی لاشکی :

مجلس با تعیین تکلیف معلمان حق التدریسی  شأن معلمی را حفظ کرد !

دیگر بر هیچ تنابنده‌ای پوشیده نیست که کسوت معلمی به منصبی مبدل گشته که از برون لاله‌زار و از درون ناله‌زار است و از آن کوه یخ قدر و منزلت معلمی شبنمی نیز برجای نمانده تا متصدیانی که رابطه را بر ضابطه تسری می بخشند و با مونتاژ قوانینی که تنها به درد صَلاح و فَلاح ملیجکان و عناصر تحت الحمایة خود می‌اندیشند ارادت را بر جای لیاقت نشانند و علی الظاهر این ناملایمات را فصل‌الخطاب حفظ شأن معلمی قلمداد نمایند اما فی‌الواقع خود با تفکیک معلمین به دو گروه «راکِب» و «مَرکب» بر آن لوح نفیس پای کوبیدند.

بایسته است حضراتی که در کارنامه عملی خود نزد اطباء علم و ادب کشور عجالتاً «نیازمند به تلاش بیشتر» می‌باشند به جای تملقاتی که در حفظ و وصف شأن معلمی بر زبان جاری و ساری می‌نمایند لَختی نیز به اصلاح آیین‌نامه داخلی مجلس بیاندیشند تا از عدم شرکت نمایندگان در رأی‌گیری و دادن رأی ممتنع که نه در شأن مجلس و نه در شأن رأیی که مردم با آن وکلای خود را برگزیده‌اند می‌باشد ، ممانعت به عمل آورند فی‌المثل در روز رأی‌گیری مصوبه فوق‌الذکر از مجموع ۲۲۶ نفر نماینده حاضر در صحن در نهایت این طرح با رأی ۱۵۴ نفر موافق ، ۱۴ نفر ممتنع ‌و ۱۳ نفر مخالف که این تعداد حتی زحمت ثبت نام به عنوان مخالف طرح و نیز رغبت اظهار نطق چند دقیقه‌ای در مذمت آن را بر خود تکلیف ندانستند و مع‌الاسف نیز ۴۵ نفر در رأی‌گیری شرکت نکردند تا اینگونه قوانین با تسامح و تساهل تصویب و بار تغافل آن بر دوش مردمی باشد که با گوشت و پوست خود سنگینی آن را لمس می‌کنند ای کاش رأی تک‌ تک نمایندگان برای عموم مردم شفاف بود تا آنها در انتخاب خویش محتاط‌تر و حتی‌المقدور خانه‌تکانی کنند.

عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس
سید محمد جواد ابطحی: تلاشی که به ثمر نشست!

قطعاً مطمح‌نظر ایشان در باب این سخن اشاره به اهتمام شبانه‌روزی معلمین حق التدریس در ترضیه نمایندگان کمیسیون و اقناع سایر نمایندگان مجلس به سکوت در راستای اصابت زوبین خواسته‌های این قشر به سیبل هدف که همان استخدام بدون آزمون بوده که انصافاً نیز به خوبی به ثمر نشست.
باید مدنظر داشت که «آب به آب می خورد گرداب می‌شود» و وحدت و یکپارچگی این معلمین توأم با لحن طلبکارانه آنها در مواجهه با نفاق و عدم همبستگی مربیان نهضت سوادآموزی همراه با لحن ملتمسانه آنها به خوبی مثمر ثمر گشت تا فی‌الحال با اجرای سمفونی تحسین برانگیز تقدیر و تقریظ از اولیای‌امر این نمایش به سکانس پایانی خود رسد.

حسن ختام کلامم را با تبرّک یکی از فرمایشات مقام معظم رهبری (مدظله العالی) به پایان می‌رسانم:
« روی این کرسی ها انسانهای زیادی نشستند، در همه دنیا مناصب گوناگون یک روز دست زید است یک روز دست عمرو! وقتی عمرو آمد از زید خبری نیست و زمانی که زید آمد از عمرو خبری نیست عبرتی از این بالاتر نیست! فقط کسی می‌تواند به آن دوره تکیه کند که در آن دوران کار کرده باشد ، ذخیره‌ای برای خود درست کرده باشد و اِلّا «لَفی‌خُسر» سرمایه‌اش سوخته است.»

رضی الله عَنکُم

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید