بحران ناکارآمدی و فساد و نقش نهادهای مدنی

 بسیاری از فعالان سیاسی و صاحب نظران عرصه عمومی سیاست ایران در مورد عدم اعتماد مردم به دولت و برخی دیگر از ارکان نظام سخنرانی و قلمفرسایی زیادی انجام داده اند و تقریبا برای همه شکی باقی نمانده که در شرایط فعلی و حتی به صورت تاریخی شکاف بی اعتمادی بین ملت و دولت وجود داشته است.
عمده ترین علل عدم اعتماد به یک دولت یا هر بخشی از حاکمیت ، ناکارآمدی و وجود فساد در آن است. هر چقدر این دو عامل گسترش و تعمیق پیدا کنند، بی‌اعتمادی و در نتیجه ناامیدی بیشتر خواهد شد.

وظیفه نهادهای مدنی که عمده ترین آنها احزاب، گروه های سیاسی و رسانه های مستقل و آزاد هستند این است که باید به صورت پیوسته و مداوم  از دولت و سایر ارکانی که در معرض این دو عامل یعنی ناکارآمدی و فساد هستند مطالبه گری مجدانه برای رفع یا کاهش این دو را داشته و ارکان مختلف نظام را متقاعد به انجام اقدامات اساسی و عاجلی در این خصوص نمایند.
بهترین محمل و محل برای رصد وعده ها، برنامه ها و طرح های مسئولین کشور احزاب و گروه های سیاسی و رسانه های مستقل و آزاد هستند  آسیبی که احزاب و گروه های سیاسی و حتی رسانه ها( از نوع گفته شده ) را تهدید می کند این است که این بخش از نهادهای مدنی بیشتر تمایل به حضور در مسائل به شدت سیاسی و تا حدودی هیجانی را دارند. مثلا مباحثی مانند انتخابات، مذاکره و رابطه با آمریکا، برجام، سهم ایران در دریای خزر و... برای نهادهای مدنی بسیار جذاب تر از موضوعات مرتبط با زندگی عادی مردم است. زیرا موارد مذکور توان ایجاد هیجان و قطبی کردن جامعه را دارند .

اگرچه مخالف وجود این گونه فعالیت های سیاسی و هیجان انگیز برای نهادهای مدنی نیستم و به نوعی بخشی از شرح وظایف این نهادها محسوب می شود، ولی ماهیت اصلی نهادهای مدنی این است که به مسائل  مرتبط با زندگی روزمره مردم بپردازند که هم چندان حساسیت زا نیستند و کمتر مورد هجمه از طرف نهادهای قدرت قرار گرفته و هم با وظایف دولت های مورد حمایت آنها هم راستا می باشد .
از جمله این موارد می توان به طرح ها و برنامه هایی که روسای قوا به خصوص قوه مجریه و همچنین وزرا در مجلس برای رای اعتماد ارائه می‌دهند اشاره کرد .

رسانه ها و احزاب سیاسی باید به صورت دقیق و کارشناسی پیگیر مثلا طرح هایی مانند تهیه و تدوین مکانیسم شفافیت در همه سازمان ها و نهادها، بهبود نظام ارجاع در بحث سلامت، حذف واسطه گری در خرید محصولات کشاورزی، رونق تولید، اصلاح و بهبود بازده کاری در همه دستگاه های نظام، ایجاد کسب و کار، اصلاح نظام بانکی و مالیاتی، محیط زیست، بهبود وضعیت آموزش و پرورش و... باشند. زیرا ورود به این مباحث هم نشان از توان کارشناسی احزاب، گروه های سیاسی و رسانه ها دارد و هم اینکه به جز مافیای دخیل عدم اجرای این طرح ها، کمتر کسی مخالف اجرای دقیق و بهینه آنهاست.
گرچه بحران ها در این کشور آنقدر زیاد است و مدام پرونده های جدیدی در حوزه های مختلف سیاسی و اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی و... باز می شود و هر کدام هیجان انگیز تر و متحیر کننده تر از دیگری که فرصت پردازش کارشناسی و تدوین نقطه نظرات احزاب و رسانه ها را از این نهادهای مدنی می گیرد ولی برای تلاش در کسب پختگی و مهارت، احزاب و گروه های سیاسی و رسانه ها باید عادت کنند که یک موضوع و یک پرونده خاص را به صورت مداوم  پیگیری کنند.
بهترین محمل و محل برای رصد وعده ها، برنامه ها و طرح های مسئولین کشور احزاب و گروه های سیاسی و رسانه های مستقل و آزاد هستند.

این نهادهای مدنی نقش و وظیفه شان به عنوان چشم و گوش حساس جامعه این است که مدام ناظر بر عملکرد همه جانبه و تخصصی همه ارکان حاکمیت باشند و تمام تلاش خود را به خرج دهند که در حد مقدور به دور از شکل‌گیری جنجال سیاسی، ناکارآمدی و فساد را در تک تک زوایای نظام رصد و پیگیری کنند و با نقد و تحلیل طرح ها و برنامه های فساد انگیز و تشریح آنها برای جامعه، بانگ و فریاد بلند به همه ارکان با زبان تخصصی و کارشناسی داده شود.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید