کدام دستگاه ها نظام رفاهی کارکنان دارند و کدام دستگاه ها ندارند؟

آقای بطحایی وزیر آموزش و پرورش در گفت و گو با خبرنگاران جوان با ذکر چند مقدمات به یک نتیجه گیری مهم و البته عجیب می رسد. مقدمات اینها هستند:

1-  اگر شرکتهای دولتی و دستگاه هایی که درآمد - هزینه مستقل دارند را کنار بگذاریم نظام پرداخت در همه دستگاه های دولتی یکسان است.

2- تفاوت حقوق معلمان و سایر کارکنان دولت ناشی از نظام خدمات رفاهی سایر دستگاه ها  مانند هزینه ایاب و ذهاب و پاداش و ... است. 3- به دلیل محدودیت خزانه داری نظام پرداخت رفاهی در جدول بودجه آموزش و پرورش دیده نمی شود.

قبل از اینکه به نتیجه گیری مهم وزیر برسیم اول ببینیم آیا این مقدمات درست است؟

 
* ادعای آقای بطحایی مبنی بر اینکه فقط "شرکتهای دولتی و دستگاه های دارای درآمد –هزینه مستقل" نظام پرداخت متفاوت دارند  تنها بخشی از واقعیت است.  طبق ماده¬ی ۱۱۷ قانون مدیریت خدمات کشوری " کلیه دستگاه های اجرایی به استثنای نهادها، مؤسسات و تشکیلات و سازمانهایی که زیرنظر مستقیم مقام معظم رهبری اداره می‌شوند، وزارت اطلاعات، نهادهای عمومی غیردولتی که با تعریف مذکور در ماده¬ی ( ۳ ) تطبیق دارند، اعضاء هیأت علمی و قضات، دیوان محاسبات، شورای نگهبان، مجمع تشخیص مصلحت نظام و مجلس خبرگان رهبری،  مشمول مقررات این قانون می شوند و در خصوص نیروهای نظامی و انتظامی مطابق نظر مقام معظم رهبری عمل می‌شود."
 
* نهادهای عمومی ماده 3 که مستثی شده اند و برخی با نهادهایی که در بند قبلی نوشتم همپوشانی دارند  عبارتند از : 

" شهرداری ها و شرکنهای تابعه ، هلال احمر ، جهاد سازندگی ، بنیاد مستضعفان ، صندوق کارآفرینی امید ، کتابخانه های عمومی کشور ، بنیاد مسکن ، سازمان تبلیغات اسلامی ، بنیاد امور بیماری های خاص ، سازمان دانش آموزی ، سازمان تامین اجتماعی و به قول آقای بطحایی و... و... " آن دستگاه هایی هم که ظاهرا طبق قانون خدمات مدیریت پرداخت می کنند ، امابا روش "زیر آبی رفتن"  برای کارکنان خود دور از چشم خزانه ، در کنار نظام رسمی حقوق دولتی، نظام پرداخت رفاهی درست کرده اند را به این فهرست بیفزایید.

حتی پرستاران هم که زمانی نامشان در کنار معلمان برده می شد به دلیل درآمد زا بودن بیمارستانها و اقتدار وزیر تا حدی از مزایای رفاهی برخوردارند.

* وزارتخانه هایی مانند نفت ،  نیرو و  ارتباطات و فن آوری اطلاعات در  پوشش  "شرکت" با دست باز  به کارکنان خود حقوق و مزایا پرداخت می کنند. کارکنان سیاسی وزارت خارجه هم مستثنی هستند. کارکنان بانکها هم عملا از شمول قانون مدیریت خدمات کشوری خارج شده اند.

در قانون مدیریت خدمات استثناها آنقدر زیاد شده اند که استثنا تبدیل به قاعده شده، در حالی که فلسفه قانون خدمات کشوری به هم زدن همین استثناها و تبعیض ها بود.

در واقع  هر ماده ای یک تبصره دارد که راه را برای تبعیض باز می کند. حتی آقای اسفندیار چهاربند هم با دلایلی متفاوت در باره قانون مدیریت خدمات می گوید : "تا زمانی که این قانون باشد هیچ تحولی برای معلمان و نظام آموزش‌وپرورش نخواهد افتاد."

* وزیر آموزش و پرورش می گوید: "چنانچه اختیارات لازم در اختیار آموزش و پرورش قرار بگیرد می توانیم با همین بودجه ای که دولت در اختیار ما می گذارد  امکانات و خدمات رفاهی را تا حدی برای معلمان فراهم کنیم."

در وزارتخانه ای که به گفته  وزیر بیش از 95 درصد بودجه صرف پرداخت حقوق و مزایای پرسنل  می شود،پرداخت های رفاهی در قالب همین بودجه شبیه سحر و جادو است و یا مثل این می ماند که سرپرست یک خانواده فقیر برای برای بردن خانواده اش به گردش ، در خرید نان و تخم مرغ و پنیر و ماکارونی خانواده صرفه جویی کند.

البته آقای بطحایی طرح خود را لو می دهد و  می گوید : "ما ظرفیت استفاده از معلمین مان بسیار پایین است." از دید آقای بطحایی ظرفیت بهره وری معلمان 30 درصد است و این رقم باید به 60 درصد افزایش پیدا کند.

در مورد طرح رفاه معلمان از طریق افزایش ظرفیت معلمان باز هم  می نویسم.

کانال تلگرامی