شاید بتوان آموزش و پرورش بندر خمیر هرمزگان را مصداق بارز دخالت‌های سیاسی و بدون برنامه‌ریزی شده در حوزه‌های مدیریتی شهرستان عنوان کرد به طوری که در سال‌های گذشته شاهد تغییر شتاب‌زده مدیران آن بوده‌ایم و نتیجه این تغییرات عدم رضایت مردم و نامطلوب بودن وضعیت آموزشی منطقه بوده است.
شهرستانی که بیش از 12 هزار دانش‌آموز در مناطق آن مشغول به تحصیل هستند و مدیریت انتصابی در مدارس و عدم رعایت کیفیت آموزشی نگرانی فرهنگیان و مردم را افزایش داده است.
چرا مدیرانی که بیش از بیست سال در یک مدرسه مانده‌اند و رشد آموزشی و رضایت مردمی را شاهد نبوده‌ایم همچنان بازهم باید مدیر باشند هرچند همه افکار و عقاید و کارشناسان حوزه تعلیم و تربیت بر این نظر اتفاق دارند که انتصابات خصوصاً در رده‌های بالای اداری باید فارغ از دیدگاه سیاسی صورت گیرد و کارایی و تعهد افراد شاخص تعیین مدیریت‌ها باشد اما گویا این عقیده در مرحله شعار باقی‌مانده و در صحنه عمل به شکلی دیگر صورت می‌گیرد.
اما در اینجا بحث در مورد مدیرکل آموزش و پرورش و یا مدیر ادارات شهرستان و مناطق نیست.
نگرانی بزرگ اینجاست که حتی مدیر مدرسه و معاونین نیز باید بر اساس برخی سلایق خاص تعیین شوند و کارایی و توانمندی بخش مغفول این حوزه است.
آموزش و پرورش که خود تربیت‌کننده نیروها خلاق و آگاه در اجتماع محسوب می‌شود اگر دارای مدیران ناکارآمد باشد باید فاتحه رشد و موفقیت را در آن جامعه خواند.
بخش عمده‌ای از عدم رشد آموزشی در بندر خمیر حاصل سوء مدیریت نامدیران مصلحتی است.
این شهرستان بیش از 130 آموزشگاه دارد اما اگر وارد محیط این مدارس شوید حداقل 100 مدرسه این شهرستان فاقد حتی یک کتابخانه کوچک است! شما یک درخت سبز یا بوته گل در فضای مدرسه نمی‌یابید! صندلی‌ها و نیمکت‌ها فرسوده‌اند و دستگاه‌های خنک‌کننده فاقد کیفیت لازم برای سرمایش هستند و تنها تولیدکننده صدای گوش‌خراش هستند. از مدیر آموزش و پرورش بندر خمیر تقاضا می‌شود در این خصوص توضیح دهند که چرا همواره باید افرادی که یک سال مانده به خدمت کاری اشان باید معاون مدرسه شوند؟
تابلوهای مدارس و اسم آن رنگ‌باخته و در و دیوار فاقد طرح و یا شعار اخلاقی و آموزشی هستند.
سرویس‌های بهداشتی کاملاً نا بهداشتی هستند! دکه‌های غیرمجاز رونق دارد و بدون مجوز اغذیه‌ی نامناسب و حتی اسباب‌بازی هم به فروش می‌رسد!
دریافت شهریه موقع ثبت‌نام صورت می‌گیرد و هیچ‌کدام از این تعداد مدارس دارای اطلاع‌رسانی مناسب و انعکاس برنامه‌های مدرسه نیستند.
و مبلغی بیشتر از پول کتاب از دانش‌آموز گرفته می‌شود به بهانه هزینه حمل!
جز مدیران مدارس چه کسانی می‌توانند این بلا را بر سر بزرگ‌ترین دستگاه تربیتی یک جامعه بیاورند؟ پاسخ مدیران نسبت به این انتقادات یک کلمه است سرانه نداریم!
پاسخی که بار مسئولیت تربیتی و اخلاقی را از دوش مدیر محترم برمی‌دارد و در این حیاط‌خلوت عدم نظارت و بازرسی تربیت و علم‌آموزی یک نسل را در معرض خطر قرار می‌دهد.
مدیری که یک سال مانده است به زمان پایان خدمتش و بیست و چند سال بر صندلی ریاست مدرسه لمیده است آیا می‌تواند کمبود سرانه را علت ضعف‌های بیشمار مدرسه خود بداند؟
اگر در سال ده جلد کتاب تهیه‌کرده بود حال مدرسه‌اش کتابخانه‌ای مناسب داشت، اگر برنامه سالیانه داشت و کارگاه‌های آموزشی برای معلمان اجرا می‌کرد حال معلم او آن هم در مدرسه ابتدایی بعد از زنگ کلاس مغازه‌داری نمی‌کرد!
دانش‌آموزی که ساعتی پیش الگویی اخلاقی و تربیتش معلم بود حال باید در صف خرید دکه معلم بایستد و در ازای مبلغی پفک بخرد و اگر هم پولی در جیب ندارد باید تنها نظاره‌گر این معامله باشد! (آن هم در شهر نه در یک مدرسه کوچک دورافتاده!)
این نوشته‌ها نگرانی جمعی از اولیا دانش آموزان مدارس بندر خمیر و همچنین تعدادی از معلمان است که از نابسامانی نیروی انسانی در این شهرستان گلایه‌مندند.
از مدیر آموزش و پرورش بندر خمیر تقاضا می‌شود در این خصوص توضیح دهند که چرا همواره باید افرادی که یک سال مانده به خدمت کاری اشان باید معاون مدرسه شوند؟
آیا توانمندی و کارایی شخص نباید لحاظ می شود؟
چرا مدیرانی که بیش از بیست سال در یک مدرسه مانده‌اند و رشد آموزشی و رضایت مردمی را شاهد نبوده‌ایم همچنان بازهم باید مدیر باشند؟
چرا بر مدارس هیئت‌امنایی نظارت نیست و حتی مدرسه‌ای بدون مصوب شدن در شورای آموزش و پرورش اقدام به دریافت شهریه به بهانه هئیت امنایی بودن هنگام ثبت‌نام می‌نماید؟؟
چرا برخی ابلاغ‌ها در پست معاون مدرسه و مدیر خوابگاه! صوری است و فرد مذکور عملاً در محل کار هیچ‌گونه حضوری ندارد؟
بی‌توجهی به دانش‌آموز در محیط مدرسه و همچنین توجه به وضعیت آن در کلاس نوعی تجاوز به حقوق فردی محسوب می‌شود و باید راهکار بهتری برای مدیریت مدارس و ساماندهی نیروی انسانی در نظر گرفت.
زمان آن فرا رسیده است که آموزش و پرورش بندر خمیر با یک پوست‌اندازی افراد معرفی‌شده و ناکارآمد را کنار گذاشته و بر اساس توان مدیریتی افراد کیفیت را در این مجموعه بزرگ و مهم پیش ببرد.
البته ناگفته نماند معدود مدیران موفق می‌توانند الگوی مناسب برای رشد دیگر مدارس باشند و اینکه جامعه آموزش و پرورش یک خانواده بزرگ است که باید در تصمیم‌گیری‌های آن‌همه سهیم باشند و دخالت‌های جناحی و باندی در آن کاملاً برچیده شود.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان