گروه رسانه/
در حالی که در اکثر کشورهای جهان ، مدارس با رعایت پروتکل های بهداشتی از مدت ها پیش بازگشایی شده و فرآیند آموزش به مسیر عادی خویش برگشته است در کشور ما هنوز بحث بر سر رفتن به مدرسه و یا در خانه ماندن است .
کم نیستند معلمان ، مدیران و کادر آموزشی در مدرسه که با ایجاد ترس و اضطراب غیرواقعی در دانش آموزان و خانواده ها موجب خالی شدن کلاس ها و متعاقب آن تعطیلی مدرسه شده اند .
بسیاری از کانال ها ، شبکه های اجتماعی و حتی گروه های صنفی معلمان نیز با برجسته کردن برخی اخبار غیرواقعی در مورد ابتلای دانش آموزان و فرهنگیان به کرونا ، بر طبل " تعطیلی مدارس " می کوبند .
پیش تر ؛ " صدای معلم " در گزارشی با عنوان : "وزارت آموزش و پرورش بر "در اولویت قرار داشتن" آموزش حضوری در مدارس برخوردار نظارت کند ! " نوشت : ( این جا )
« اخبار و گزارش های رسیده به " صدای معلم " موید آن است در حالی که در مناطق محروم کشور استقبال خوبی از سوی دانش آموزان و خانواده ها نسبت به آموزش حضوری صورت گرفته است اما در کلان شهرها ، شهرهای بزرگ و مناطق برخوردار اراده ای نامرئی و مستمر برای تشویق دانش آموزان از سوی معلمان و مدیران به عدم حضور در مدارس و به تعطیلی کشاندن این سلول زنده آموزش مشاهده می شود که مایه تاسف است .
اعلام نخستین وزارت آموزش و پرورش در زمان بازگشایی مدارس مبنی بر اولویت داشتن آموزش حضوری ضمن آن که با تجارب جهانی سازگار است و فلسفه " مدرسه " و کارکردهای اصلی و واقعی آن را پر رنگ می کند اما بیم آن می رود که در سایه کم کاری و بیکاری پنهان برخی واحدهای آموزشی که اتفاقا در مناطق برخوردار هم هستند و نیز جو روزمرگی حاکم بر بخش های اداری و ستادی ؛ این موج به سایر نقاط سرایت کرده و اصل مساله لوث گردد .
" آموزش " یک حق است اما مهم تر از آن رعایت عدالت آموزشی و توجه به سایر کارکردهای مغفول مدرسه اصولی مهم و راهبردی برای تحقق یک جامعه سالم در مدار توسعه پایدار به شمار می روند .
این چیزی نیست که بخواهد در سایه بازی های رسانه ای و نخ نمای برخی افراد و جریان های فرصت طلب که صداقتی در آنان مشاهده نمی شود رنگ باخته و اصل مساله به فراموشی سپرده شود .
پیشنهاد ما به افراد و جریاناتی که بر طبل " تعطیلی مدارس " می کوبند آن است که اهتمام و مطالبه خویش را به جای حاشیه رفتن و کوتاه تر کردن دیوار کوتاه مدرسه بر ارتقای بنیادین " بهداشت مدارس " ، " دیگران را دیدن " و نهادینه کردن " سواد سلامت " قرار دهند .»
علی رغم اعلام صریح وزیر آموزش و پرورش مبنی بر اصالت و در اولویت قرار داشتن آموزش حضوری به نظر می رسد تعداد قابل توجهی از مدیران کل و مدیران ادارات با وی هماهنگ نبوده و ساز ناکوک آنان حتی صدای ناظران بیرونی را هم درآورده است . ( این جا )
در این میان وظیفه و کارکرد نهادهای نظارتی و کنترل هم خیلی واضح و شفاف نیست .
امروز سه شنبه اول مهر 1399 ایرج حریرچی معاون کل وزارت بهداشت گفت : ( این جا )
« رفتار برخی از مردم خیلی عجیب است، فرزندان خود را به مدرسه نمی‌فرستند تا کرونا نگیرند، اما برای تفریح راهی شمال می‌شوند. برخی از افراد واقعا رعایت می‌کنند و درخانه مانده‌اند، اما در مقابل، برخی اصلا رعایت نمی‌کنند و مدام در گردش‌اند. روند کاهش استفاده از ماسک و کم شدن رعایت شیوه‌نامه‌ها توسط مردم در آمار صعودی مبتلایان به کرونا بسیار ملموس است و اهمیت توجه به شیوه‌نامه‌های بهداشتی با سهل انگاری مردم بیشتر و بیشتر می‌شود. بسیاری از کانال ها ، شبکه های اجتماعی و حتی گروه های صنفی معلمان نیز با برجسته کردن برخی اخبار غیرواقعی در مورد ابتلای دانش آموزان و فرهنگیان به کرونا ، بر طبل " تعطیلی مدارس " می کوبند .
او درخصوص تاثیر بازگشایی مدارس بر افزایش مبتلایان به کرونا ادامه داد: خوشبختانه با سیستم شاد و آموزش مجازی و استقبال حدود ۱۰ درصد از دانش‌آموزان برای حضور در مدارس، هنوز اثر جدی بعد از دو هفته از بازگشایی مدارس ندیدیم. »
" صدای معلم " در گزارشی صریح با عنوان " وقتی در آموزش و پرورش اولویت با " آموزش حضوری " است چرا دانشگاه ها باید به " آموزش مجازی نیم بند " بسنده کنند؟! از تعطیلی دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی انتقاد کرده و نوشت : ( این جا )
« در کشور ما به دلایل مختلف زیر ساخت ها و بستر لازم برای آموزش های آنلاین با کیفیت فراهم نیست وتصور بسیاری از معلمان ، مدیران و سایرین از آموزش مجازی فقط بارگذاری چند فایل صوتی و نهایتا برگزاری یک آزمون غیراستاندارد برای ارزشیابی است که این امر به نوعی لوث کردن آموزش و حرفه معلمی و تنزل دادن آن در حد یک " ضبط صوت " است .
به نظر می رسد در این زمینه آموزش عالی هم وضعیت بهتری از آموزش و پرورش نداشته باشد و بعید است که همه دانشگاه ها از همه مزیت ها و ظرفیت های آموزش آنلاین برخوردار باشند.
از سوی دیگر ؛ ماهیت برخی دروس و مواد درسی در دانشگاه با آموزش حضوری معنا و مفهوم پیدا می کند.
مهم تر این که دانشگاه می باید محل بحث و گفت و گو ، تضارب افکار و آراء باشد و این امر در بستر مجازی میسر نمی شود. پیشنهاد ما به افراد و جریاناتی که بر طبل " تعطیلی مدارس " می کوبند آن است که اهتمام و مطالبه خویش را به جای حاشیه رفتن و کوتاه تر کردن دیوار کوتاه مدرسه بر ارتقای بنیادین " بهداشت مدارس " ، " دیگران را دیدن " و نهادینه کردن " سواد سلامت " قرار دهند .
از طرف دیگر، وقتی مدارس با حداقل امکانات بازگشایی شوند و معلمان در کلاس ها حضور یابند اما دانشگاه ها به آموزش مجازی بسنده کنند، نظام آموزشی و جریان آموزش را در کشور با یک دوگانگی رو به رو می کند .
بسیاری از معلمان می پرسند چرا ما باید با این شرایط در مدرسه حضور پیدا کنیم و تدریس کنیم اما اساتید دانشگاه ها که شرایط ، امکانات و حقوق آن ها قابل مقایسه با ما نیست از این تعهد معاف باشند ؟
مضافا بر آن که به نظر می رسد دانشجویان در مقایسه با دانش آموزان آمادگی و ظرفیت بیشتری برای رعایت پروتکل های بهداشتی داشته باشند .
آیا این با عدالت و انصاف سازگار است ؟
کرونا یک واقعیت جاری است و همه کودکان و جوانان باید با آن زندگی کنند.
تا کی می توان کودکان و جوانان را در منزل حبس کرد؟ مگر اصناف و گروه های دیگر به کار خود مشغول نیستند؟
آموزش یک جریان تعاملی، زنده ، پویا و نظام مند است و نمی توان برای طولانی مدت و به بهانه کرونا، فرآیند آموزش را از معنا تهی کرد .
پرسش " صدای معلم " از شورای عالی انقلاب فرهنگی و وزیر محترم علوم آن است که توضیح دهند در حالی که آپشن آموزش حضوری در مدارس وجود دارد ، چرا دانشگاه ها به آموزش نیم بند غیرحضوری بسنده کرده اند؟ »
یورونیوز فارسی نوشت : ( این جا )
« دانش آموزان تایوانی روز دوشنبه در قالب یک برنامه پیش‌گیرانه، نحوه رفتار صحیح برای جلوگیری از صدمات جانی هنگام زمین لرزه را در مدارس تمرین کردند.
این تمرین همزمان با روز ملی پیش‌گیری از بلایای طبیعی روز دوشنبه بیست و یکم سپتامبر در کلیه مدارس تایوان برگزار شد.
مدارس تایوان دست کم معمولا دو بار در سال شاهد تمرین‌هایی از این دست برای آموزش نحوه مقابله با زمین لرزه به دانش‌آموزان است. »
پایان گزارش/
( کلیپ را مشاهده کنید . )
نظرات بینندگان
وقتی طرز فکر تایوان درست تر و منطقی تر از ایران عمل میکنه پس ما باید خودمونو جهان چهارمی بشماریم .
نه ما همان جهان سوم هستیم اما تایوان کشوری در حال توسعه و شاید
توسعه یافته است.
ما ایرانی ها چرا نمی خواهیم پیشرفت
کشورهای آسیایی را باور کنیم.
این ما هستیم که در برزخ توهمات
هیچ کاره ایم.
هر جامعه ای لایق همان افکاری است که به آن پای بند است .
تازه این روزهای خوبمان است !
تشکر از صدای معلم .
آگاهی فکری جایگزین خواهد شد.
بن سلمان در پی ایجاد تغییرات اساسی
این تصمیم را اتخاذ کرده است.
و ما خوراک و پوشاک و محتوای همه چیز را از عینک بینش اسلامی محکوم هستیم ببینیم.
هنوز در پی تشخیص دست راست خود از چپ مان هستیم!!!
از کی تفکر وهّابی، آگاهی فکری داشته است؟
بن سلمان، دشمن سلمان است همانطور که علی عبدالله صالح نه پیروی علیست نه بنده خداست و نه صالح
اگر توهّم در جذب نیرو در آموزش و پرورش از قدیم موجود و همچنان باقی نمی‌بود، اینگونه بینش اسلامی به ناحق و گاهی که توهّم غیراسلامی است به حق زیر سؤال نمی‌رفت!!
بار الهی !! ما را از توهّم دور کن تا قوانینی افیون جامعه نشود!!
دین متهم نیست، آنچه دین را زیر سؤال می برد برداشت غلط از دین است.
با گذشت دو هفته از شروع مدارس بسیاری از اولیاء دانش‌آموزان معتقدند که محتواهای ارائه‌شده در شبکه شاد مطالب آموزشی را به‌صورت عمیق ارائه نمی‌کند و آموزش‌های حضوری هم ضعف‌هایی دارد.
خبرگزاری مهر،
ولی اون کلاه زردها که رو سرشون کشیدن جالبه.
ضمن احترام به نظر شما
من که معلم هستم دارم می بینم درصد قابل توجهی فرزندانشان را به دلیل بیماری آنها و خودشان و ... به مدرسه نمی فرستند. آمار ندارم ولی از ابتلای برخی معلمان و دانش آموزان شنیده ام. ما کشوری تحت تحریم هستیم و حالت عادی نداریم. اینکه می گوییم مدرسه به صورت مجازی اداره شود با توجه به این مشکلات است. باید از حجم برخی کتب کاست و کتابهای بی معلم مانند انسان و محیط زیست و هویت اجتماعی و سواد رسانه ای را حذف کرد. بهترین کتابها هستند که به بدتربن شکل وارد مدارس شده اند و آزمون آنها بر مبنای حفظ محض است.
به حرف من معلم گوش کنید من در مدرسه هستم نه مسئولان بی خبر.
سپاس صدای معلم
معلم اگر توانمند باشد می تواند از معلومات قویتر خود بهره جوید؛ از احادیث انگش شمار مربوط به محیط زیست بهره ببرد و در معارف قرآنی و حذیثی اینهمه مطلب دربارۀ هویّت اجتماعی داریم و همه اینها را با چاشنی تعقل و تفکر و استدلال و نتیجه گرفتن پیش ببرد!! و ...
علاوه بر پارتی بازی قانونی و غیرقانونی، جذب نیرو در آموزش و پرورش دولتی گرفتار توهّم بوده و در غیردولتی گرفتار رفیق بازی!! و نه شایسته سالاری
بار الهی !! آموزش و پرورش دولتی ما را از توهّم و آموزش و پرورش غیر دولتی ما را از رفیق بازی دور بگردان!!
حال با وضعیت بهداشت نابسامان و هزینه های کمرشکن دارو ودرمان و این شرایط تحریم به کدام باید اهمیت دادن سلامت یا آموزش
آموزش حافظه محور،خلاقیت کش و کنکور زده