هرگز فلسفه ی سخت کردن شرایط برای ادامه ی تحصیل معلمان را درک نمی کنم ؛ سپردن سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی به یک طیف سیاسی خاص و بدون عقبه ی آموزش و پرورشی چه معنایی دارد؟!

نطق اول :

محمد رضا درویش خضری-دبیر انجمن های علمی
سلام عرض می کنم خدمت شما، خضری هستم ، دبیر انجمن علمی برق و دبیر دبیران انجمنهای علمی دانشگاه.

جای کیسخرو بگرفته فلان گبر به زر

جای مستوفی نشسته فلان رند به زور

در ابتدای عرایضم در راستای رسالت علمی انجمنها می خواهم به جایگاه دانشگاه رجایی در آموزش کشور بپردازم.

جناب بطحایی

دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی به عنوان تنها دانشگاه تربیت دبیر فنی در کشور و با توجه به تجربه ی بسیار بیشتر نسبت به دانشگاه فرهنگیان در حالی مدعیِ مرجعیت علمی تمام دانشگاههای تربیت دبیر کشور است که امروز معلوم نیست بر چه اساسی از میان چهار سطح طبقه بندی شده ی دانشگاههای ایران در پایین ترین سطح قرار گرفته است؛ آقای وزیر لطفا پیگیر این موضوع باشید.

من به نمایندگی از قشر علمی دانشجویی دانشگاه از شما بابت نادیده گرفتن توان دانشجویان رجایی گله دارم، برگزاری همایشهای مربوط به
وزارت خانه ی تحت نظارت شما را در دانشگاههای دیگر بی معنا می دانم، زیرا که رجایی با تمام ظرفیتش آماده انجام چنین مراسمهایی ست و در کارنامه ی گذشته ی خود تجربیات قابل قبولی در این زمینه دارد.

جالب اینجاست گهگاه این همایشها در دانشگاههای دیگری برگزار شده است با درخواست آن دانشگاهها برای در اختیار قرار دادن تجربیات و توان دانشگاه روبه رو شده ایم.
آقای بطحایی ؛ هرگز فلسفه ی سخت کردن شرایط برای ادامه ی تحصیل معلمان را درک نمی کنم، خیلی منطقی است که یک معلم با مدرک
دکتری می تواند توانمندی بیشتری نسبت به یک معلم لیسانسه داشته باشد یا موضوعی که بارها فکر کردم و پاسخی برایش نیافتم، ماجرای دور کردن معلم از صنعت است .

هم شما می دانید و هم من، معلم فنی برای به روزبودن اطلاعاتش باید با صنعت در ارتباط باشد.معلم را از ورود به صنعت منع می کنید دائما از ارتباط صنعت با تحصیل میگویید، این رفتار دوگانه را چگونه توجیه می کنید؟

جناب وزیر !

برای نظام مهندسی دانشجویان تربیت دبیر رجایی کاری کنید، همان طور که آگاهید دو مشکل اساسی در این مسئله وجود دارد :
اول آنکه مدرک تحصیلی دانشجویان در گرو آموزش و پرورش است که مسلما این موضوع می تواند با تدبیری از جانب شما حل شود؛ البته این در حالیست که طبق بخشنامه ای که از دوره ی قبل از شما به دانشگاه ابلاغ شده است دانشگاه حتی اجازه ی صدور گواهی با تاییدهای به جای مدرک اصلی را ندارد.
و اما مشکل دوم معافیت خدمت است، که رایزنی شما با نظام مهندسی می تواند رافِعِ این مشکل باشد.

جناب بطحایی

شما می توانید نگاهها را به سمت رجایی برگردانید، رجایی در بین تمام دانشگاههای فرهنگیان از تجربه ی بیشتری برخوردار است.
با تمام کم توجهی ها و کم لطفی ها انجمن های علمی این دانشگاه در سایه ی معاونت فرهنگی به موفقیت های فراوانی دست یافتند که به
تعدادی کمی از آن ها اشاره می کنم :

انجمن علمی برق دانشگاه توانست دبیر خانه ی کشوری اتحادیه ی انجمنهای برق را به دانشگاه بیاورد وهمچنین توانست در جشنواره ی کشوری حرکت رتبه ی شایسته ی تقدیر را کسب کند، در همین شرایط کمیِ بودجه انجمن علمی معماری در زمینه ی چاپ نشریات در جشنواره ی کشوری حرکت به عنوان نشریه ی برگزیده انتخاب شد و کم نیست از این قبیل موفقیتها برای انجمنهای علمی دانشگاه که متاسفانه در این مقال نمی گنجد.

آقای بطحایی

شنیده ایم زمانی از دوستی خود با جناب نوبخت نطقی را به زبان آورده اید، کمتر بودن بودجه ی دانشگاه 6 هزار نفری رجایی از
دانشگاهی چون دانشگاه ملایر با دانشجوی کمتر رسم رفاقت نیست؛ این ها را برای رفیقتان بازگو کنید. تازه این بدون در نظر گرفتن ماموریت خطیر دانشگاه رجایی یعنی تربیت دبیر است.
و در پایان تنها با چند جمله ی کوتاه و با گریزی بر فضای علمی مدارس عرایضم را به پایان می رسانم ؛

جناب وزیر

سپردن سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی به یک طیف سیاسی خاص و بدون عقبه ی آموزش و پرورشی چه معنایی دارد؟!

فکر نمی کنید سازمان برنامه ریزی می تواند همان قلب تپنده یا مغز متفکر وزارت خانه باشد؟
گرچه در کل با سیاسی کردن موضوعات علمی مخالفم اما سپردن این مسیر را به طیفی خاص یا ویژه آن هم در دولتی که مدعی طرفداری از
اصلاحات است برایم بسیار شگفت آور است.
والسلام و علیکم و رحمت الله و برکاته.