گروه گزارش/

امروز شنبه به مناسبت " هفته سوادآموزی " نشست رسانه ای با حضور «  علی باقرزاده » معاون وزیر آموزش و پرورش و رئیس سازمان نهضت سوادآموزی برگزار گردید .

در این نشست که در ساختمان شماره 1 این سازمان برگزار شد رئیس سازمان نهضت سوادآموزی در مورد روز شمار این هفته و نیز عملکرد آن توضیحاتی ارائه کرد .

پس از آن نمایندگان رسانه ها پرسش های خود را مطرح کردند .

متن کامل  پرسش و پاسخ صدای معلم با رئیس سازمان نهضت سوادآموزی به شرح زیر است:

گروه رسانه/ در پی درج نامه ای از سوی  « جمعی از معلمان آموزش و پرورش استثنایی استان لرستان و نیز اولیاء دانش آموزان » در صدای معلم ( این جا ) ، مدیر کل آموزش و پرورش استان لرستان به  آن پاسخ داد .

ضمن تشکر و قدردانی از پاسخ گویی مدیر کل و مجموعه ایشان ؛ عین پاسخ که از سوی اداره اطلاع رسانی و روابط عمومی آموزش و پرورش این استان در اختیار صدای معلم قرار گرفته است به شرح زیر است

همان گونه که پیش تر آمد ( این جا ) ؛ دیروز نشست رسانه ای « علی اللهیار ترکمن » معاون توسعه مدیریت و پشتیبانی وزیر آموزش و پرورش در سالن آمفی تئاتر وزارت آموزش و پرورش برگزار گردید .

در این نشست « ترکمن » دیدگاه های خود را در این حوزه و نیز جزییات بودجه 96 مطرح کرد و پس از آن  نمایندگان رسانه ها پرسش های خود را مطرح کردند .

در این نشست ، « صدای معلم » پرسش تفصیلی خود را مطرح کرد .

این پرسش و پاسخ را می خوانید .

در گذشته از طریق این سیستم مشکلاتی برای همکاران به وجود آمده و آن ذهنیت هنوز وجود دارد/ صدای معلم : حدود دو سال پیش بود که یک عده از معلمان شهریار به صدای معلم نامه ای نوشتند ( این جا ) که معترض به عملکرد آموزش ابتدایی در شهرستان شهریار بودند. ضمن این که خود من در شهرستان شهریار یک سال تدریس کرده ام و از حال و هوای اداره آموزش و پرورش شهریار آگاه هستم. به جای این که پاسخ به نامه این معلمان منتقد داده شود در زمان آقای کمرئی حراست شهریار تعدادی از همکاران را احضار کرده و بازخواست کرده بود که چه کسی این را نوشته است و حتی خود مسئول حراست شهریار با خود من تماس گرفت و بنده را نیز تهدید کرد/ من قبول نمی کنم که رئیس حراست دست به کاری بزند که رئیسش خبر نداشته باشد. اگر خبر نداشته باشد از ضعف است. یعنی در هر دو صورت رئیس ، رئیس خوبی نیست/ این که انجمن اسلامی یا فلان تشکل اعمال نفوذ می کنند،  همه فشار می آورند این مختص انجمن اسلامی نیست. همه تشکل های طرفدار دولت تلاش می کنند تا نیروهایشان را در یک جایگاه اداری قرار بدهند تا بتوانند رشد کنند/ تشکل ها و سازمان ها و احزاب باید در قبال عملکردشان پاسخ گو باشند. این که من فردی را به عنوان وزیر پیشنهاد کردم رفت آنجا و کارنامه منفی داشت و بعد بگویم نه مال من نیست. در قبال اعمال نفوذمان باید مسئولیت پذیر باشیم/ ما این اختیار را به آنها دادیم و آنها هم باید از فیلترهای امنیتی بگذرند. این شرط مدیریت است/ قبول داریم در گذشته به پارکینگ تبدیل شده بود و یک عده ویژه خوار می رفتند دنبال زندگی شان و در آنجا حاضریش را می زدند ولی امسال من روی متخصص بودن افراد تاکید کردم/ متاسفانه ما به نیازهای اولیه دانش آموزان توجه می کنیم، غذا، لباس، آموزش خواندن و نوشتن در حالی که الآن نیازهای ثانوی دانش آموزان موسیقی، نقاشی، خطاطی، تاتر، تعامل با یکدیگر و کار مشارکتی است

صدای معلم :

خود شما هم  فرمودید که در دولت نهم و دهم معلمان جرات نمی کردند از جلوی اتاق حراست رد بشوند آیا در اداره کل شما این حس به وجود آمده که از جلوی اتاق حراست رد بشوند؟

فولادوند :

خوشبختانه خودتان گفتید رئیس حراست وزارت آموزش و پرورش تعامل با همکاران دارد. به جرات می توانم بگویم یکی از بهترین نیروهای حراست در مجموع آموزش و پرورش است. ایشان با روحیه ای باز و دلسوزانه تمام مسائل و مشکلات را پیگیری می کند و ایشان هم مثل من در دورترین نقطه شهر اگر مشکلی پیش بیاید و اطلاع داشته باشند خیلی خوب برخورد می کنند . در اداره حراست، امنیت بیان همکاران خیلی اهمیت دارد. ما در مقابل آبروی دیگران مسئولیم. تلاش می کنیم مشکلات به حداقل برسد و این رابطه به رابطه حسنه تبدیل بشود. چون در گذشته از طریق این سیستم مشکلاتی برای همکاران به وجود آمده و آن ذهنیت هنوز وجود دارد و باید تلاش کنیم ذهنیت جدیدی به همکاران بدهیم. همکاران ما آزادند که هر گاه مشکلی داشتند از طریق پست الکترونیکی آماده است تا نامه بنویسند و مکتوب کنند و یا تلفنی به ما اعلام کنند. آموزش با کیفیت بالا و بخشی از کیفیت بخشی آن برمی گردد به روح و روان معلم اگر همکاری خدای ناخواسته روح و روانش آزرده خاطر بشود صد در صد نمی تواند سر کلاس خوب ظاهر شود.

صدای معلم :

حدود دو سال پیش بود که یک عده از معلمان شهریار به صدای معلم نامه ای نوشتند ( این جا ) که معترض به عملکرد آموزش ابتدایی در شهرستان شهریار بودند. ضمن این که خود من در شهرستان شهریار یک سال تدریس کرده ام و از حال و هوای اداره آموزش و پرورش شهریار آگاه هستم. به جای این که پاسخ به نامه این معلمان منتقد داده شود در زمان آقای کمرئی حراست شهریار تعدادی از همکاران را احضار کرده و بازخواست کرده بود که چه کسی این را نوشته است و حتی خود مسئول حراست شهریار با خود من تماس گرفت و بنده را نیز تهدید کرد. الآن نمی دانم مسئول حراست آنجا عوض شده است یا خیر. این اتفاق برای خود من نیز افتاده است. که چرا باید مسئول حراست این قدر به آن درجه برسد که با اطلاع یا بدون اطلاع رئیس اداره یک منطقه بخواهد رسانه ای را تهدید بکند. این قرائنی هم دارد نمی شود گفت همه گل و بلبل است و همه چیز درست است !

فولادوند :

من قبول نمی کنم که رئیس حراست دست به کاری بزند که رئیسش خبر نداشته باشد. اگر خبر نداشته باشد از ضعف است. یعنی در هر دو صورت رئیس ، رئیس خوبی نیست. یا اطلاع دارد و بگیر و  ببند درست می کند و اجازه نمی دهد همکاران  حرفشان را بزنند و یا خبر ندارد . اگر خبر ندارد از ضعفش است و اگر خبر دارد مطمئنا نود درصد مشکل از خود رئیس است. باید روی انتخابات رؤسایمان تجدید نظر کنیم. کسانی را به عنوان رئیس آموزش و پرورش انتخاب کنیم که واقعا اعتقاد به آزادی بیان داشته باشند. معلم چگونه به دانش آموزان بگوید که انتقاد کنید در حالی که خودش نمی تواند انتقاد کند. ما برخورد می کنیم. یکی از شرایط پذیرش مدیریت ها در حوزه ما در دوره ای که من هستم این است که باید تعامل صد درصدی با همکاران داشته باشیم. همکاران ابتدایی کم حرف ترین و مظلوم ترین آدم ها هستند. شلوغی کلاس ها تراکم کتاب ها مباحث درسی باعث می شود نایی برایشان نماند. همکاران متوسطه ساعات درسی شان نسبت به ابتدایی ها فرق می کند. ما خودمان مروجیم شاید بعضی جاها در حوزه ما این اتفاقات بیفتد ولی هر جا بوده تلاش کردم این جو را کنار بزنم و یک رابطه خوبی با همکاران داشته باشم و آنها حق دارند که از وضع موجود انتقاد کنند.

به همکار حق الزحمه اش را یک سال دو سال نمی دهیم نمی تواند بگوید چرا حق الزحمه ما را نمی دهید. این ظلم به همکار است. حداقل به هر دلیلی که وجود داشته باشد آموزش و پرورش بنا است جامعه آینده را بسازد ، نسل آینده را آموزش بدهد به بزرگترین و مهمترین سرمایه جامعه که در دستش پرورش پیدا می کند ؛ این مسائل ، مسائل پیش پا افتاده است. نمی توانیم به شخصی بگوییم که دستت گیر کرده داد نزن. همکار من مشکل مالی دارد حق الزحمه اش را هم نداده اند نمی توانیم بگوییم اعتراض نکن. اعتراض حق اوست. حقوق شهروندی بخشی از آن است که به بچه ها آموزش می دهیم. این که همکاران از ما می خواهند که به آنها سخت گیری می شود.  من با رئیس اداره آموزش و پرورش صحبت خواهم کرد و نیاز هم باشد با کسی که مشکل ایجاد کرده برخورد خواهم کرد.

صدای معلم :

برخی انتصاب های ابهام برانگیز آقای کمرئی در دوره ی آقای فولادوند برجای خود باقی مانده است که دلیل آن مشخص نیست از جمله انتصاب سیدمجتبی هاشمی،پسرعمه ی آقای کمرئی که جدا از مسوولیت داشتن در یکی از ادارات تابعه در دوران دولت احمدی نژاد و وابستگی به نماینده اصولگرای رباط کریم،نفس ملاک قراردادن ارتباط فامیلی جهت انتصاب برازنده مدیران دولت تدبیر و امید نیست....

و یا انتصاب حسین سنجری به عنوان معاون پژوهش با فشار های سهمیه بگیران عرصه ی تشکل ها به دور از هرگونه شایستگی...و یا انتصاب مدیرضعیف و وابسته و نیروهای نزدیک به اصولگرایان در ناحیه یک شهرری و انتخاب مدیرانی ضعیف در پاکدشت،رباط کریم و ری 2 که منجر به مشکلاتی در مناطق مذکور شده است و آقای فولادوند هم نه تنها ترتیب اثر و تصحیحی بر این انتصاب ها نداشته اند،بلکه با باز گذاشتن دست انجمن اسلامی معلمان در مناطقی همچون نواحی1 و 2 شهر ری،معاونین ادارات مذکور از نیروهای وابسته به انجمن اسلامی معلمان منصوب شده اند که نکته ی جالب توجه آن انتصاب معاون پرورشی ناحیه یک شهر ری،که اتفاقا در دوره مدیریت آقای فولادوند با فشار انجمن اسلامی معلمان شهرری بوده است که هم در ستادهای انتخاباتی احمدی نژاد و جلیلی مشارکت داشته است و هم تخلفات اداری متعددی در سوءاستفاده از مقام و موقعیت اداری در دوره دولت احمدی نژاد داشته است و از جمله ی تخلفاتش استخدام همسر و همسر برادر و چند تن دیگر از بستگانش در قالب نیروهای شرکتی بوده است.. و حتی در این مورد خاص چندسال قبل،نامه ی جمعی از فرهنگیان شهرری به صدای معلم مانع انتصاب وی در دوره آقای کمرئی شد اما با فشار انجمن اسلامی معلمان شهرری در نهایت این اتفاق بد حادث شد.

 نکته جالب توجه در این انتصاب های غیر کارشناسی خلا انسجام و وحدت رویه در میان مدیران مناطق است از جمله انتصاب نیروهای برکنار شده از سوی مدیر اعتدال گرا و متخصص کهریزک از سوی مدیر ناحیه یک شهرری که از حامیان قالیباف بوده است و همزمان برای حفظ جایگاه  با انجمن اسلامی معلمان شهرری وارد معامله شده است.

از دیگر موضوعات جالب توجه در این استان،عدم ایجاد فرصت جهت ایفای نقش نیروهای اصلاح طلب و توانمند مغضوب در دولت احمدی نژاد در مناصب مدیریتی،با رویکرد عافیت طلبی و محافظه کاری جهت حفظ جایگاه های به دست آمده به نام اعتدال و به کام تازه به سمت رسیده ها و در عین حال مجال و فرصت دادن و ابقا نیروهای وابسته به جریانات رادیکال گذشته است ؛ به عنوان مثال نیروی توانمند و مستقل و اصلاح طلبی همچون سیدهادی عظیمی به دلیل خط و نشان های افراد وابسته به جریانات تند گذشته و البته عافیت طلبی به نام اعتدال در پست کارشناسی اتباع محصور و دست بسته به کار گل گماشته شده و از سوی دیگر نیروهایی وابسته به جریانات مقابل به دلایلی از قبیل نسبت فامیلی،قومی قبیله ای و یا وابستگی به انجمن اسلامی معلمان شهرری یا ابقا شده یا به عنوان مدیران ستادی منصوب شده اند ....

فولادوند :

انتصابات دوره آقای کمرئی را باید خودشان پاسخ بدهند. من حدودا  3 / 5 / 95 بود که به حوزه شهرستان های استان تهران ورود پیدا کردم. استحضار دارید چون خودتان فرهنگی هستید فصل کار کل ادارات از تیر ماه شروع می شود تا ابتدای آبان ماه. این نیروها داشتند کار می کردند و انتخابات هم در پیش بود. وقتی دست به کاری می زدیم می گفتند دارند برای انتخابات نیرو می چینند و کماکان فشارهایی از بیرون داشتیم که ما را متهم می کردند. احضار به مراجع قضایی را داشتیم ، در مباحث انتخابات به عنوان طرفدار دولت و کسی که آموزش و پرورش را پای انتخابات  آورده است.

معمولا چهار سال مدیران می مانند و بعد از چهار سال جا به جا می شوند. در انتخاب معاونین ادارات به هیچ وجه اداره کل دخالت نمی کند. ما یک رئیسی در یکی از مناطق گذاشته ایم واقعا رئیس گذاشته ایم. چون باید خودشان پاسخ گو باشند بنابراین در انتخاب نیروهایشان آزاد و مختارند.

این که انجمن اسلامی یا فلان تشکل اعمال نفوذ می کنند،  همه فشار می آورند این مختص انجمن اسلامی نیست. همه تشکل های طرفدار دولت تلاش می کنند تا نیروهایشان را در یک جایگاه اداری قرار بدهند تا بتوانند رشد کنند.

از طرف دیگر تشکل ها از طرف ما پذیرفته شده اند . تشکل یک فرصت است.  کسانی که در تشکل ها هستند هم در مجموعه آموزش و پرورش اند و هم در مجموعه دولت. کسی که تلاش کرده برای این که این دولت روی کار بیاید بهترین مدیر برای آن دولت می تواند باشد چون به تفکر آن دولت اعتقاد دارد. این که بخواهیم از کسانی که دولت را قبول ندارند بیایند به جایگاه به اسم این که طرف شایسته است، خیر. شرط بودن در این دولت، اعتقاد به دولت است و دولت را باید قبول داشته باشد. اگر صد شایستگی هم داشته باشد ولی دولت را قبول نداشته باشد نمی تواند مجری خوبی برای طرح های دولت باشد. همه تشکل ها به مجموعه ما می آیند فقط انجمن اسلامی معلمان نبود. کم و زیاد دارد . اگر هم اعمال نفوذ پذیرفته شده است آن رئیس محترم آموزش و پرورش باید پاسخگو باشد. ما این اختیار را به آنها دادیم و آنها هم باید از فیلترهای امنیتی بگذرند. این شرط مدیریت است. کسی که می گذرد یا نمی گذرد با ما نیست. اگر تخلفاتش این باشد که من دیدم  که فلانی دخترخاله اش سر کار رفته و احتمال می دهم که فلانی این را برده این تخلف نیست ولی اگر در محاکم قضایی یا شبه قضایی محکوم شده باشد درست می فرمایند و ایشان متخلفند.

از مهر 95 که بحث انتخابات بود و الآن هم که دولت جدید آمده است و اگر من مدیر کل بودم برنامه هایی برای کارم داشتم. اگر هم نبودم نفر بعدی می آید و برنامه هایش را اجرا می کند. فلانی خواست فلانی با رانت آمده و فلانی با فامیل آمده است را کنار می گذارد. ما باید کار را به این مباحث اولویت بدهیم. این که بگویند فلانی فامیل فلانی است این تنها عیب نیست البته نباید اعمال نفوذ بشود کارکرد طرف هم شرط است که در این ایام کارکردش چطور بوده است. اگر بنا باشد این روال ادامه پیدا کند  طبیعتی هم خواهیم داشت چون هر دولت جدید روی کار می آید نیروها جا به جا می شوند و در سطح کشور جا به جایی شروع می شود و به تبع آن به رؤسای آموزش و پرورش ، معاونین و مدیر کل هم خواهد رسید.

صدای معلم :

پیام های مختلفی از جاهای مختلفی رسیده است که درست است تشکل ها می توانند اعمال نفوذ کنند ، اعمال فشار بکنند و این فشارها باید اولا منطقی باشد ، اغناگر باشد و چرا همیشه در مورد انجمن اسلامی این صحبت ها را می کنند. من ارادت دارم خدمت دوستان تشکل انجمن اسلامی معلمان ولی چرا همیشه آنها در سیبل اعتراضات هستند و معلمان معترض هستند که چرا اینها دخالت می کنند و بدون این که در مقابل عملکرد یا انتخابشان  پاسخگو و مسئولیت پذیر باشند؟

فولادوند :

من نمی خواهم از انجمن اسلامی دفاع کنم. ما باید قبول داشته باشیم که باسابقه ترین تشکل فرهنگی  انجمن اسلامی است.  در سطح کشور گستره اش خیلی وسیع است. اعضایش خیلی زیادند. به تناسب این وضعیت انتقاد به آنها نیز زیاد است. اما این سیستماتیک نیست . در چهارصد تا از حوزه های آموزش و پرورش در کل کشور دفتر داریم و معلوم است تشکلی به این گستردگی انتقادات زیادی هم به آن می شود. اما مبنی بر این نیست که اعمال نفوذ کرده باشد. بخشی از نیروهایی که دارند کار می کنند انجمنی هستند به تناسب آن مجمع فرهنگیان هم دارند ، به تناسب آن صنفی هم دارند و  نیروهای صنفی هم دارند ، این حرفی است که بیشتر رقابت های درون گروهی را دارد شکل می دهد و رقابت هم در جامعه ای که حزب تازه در درونش جا افتاده است و حتی در جوامعی که سابقه حزبی است  رقابت در آن جا وجود دارد. این یک مرحله ای است که باید از آن بگذریم باید برنامه کاری ارائه بدهیم و اگر هر حزبی  برنامه کاریش درست بود و پای کارش ایستاد نه این که کار را خراب کند و بگوید ما نبودیم. تشکل ها و سازمان ها و احزاب باید در قبال عملکردشان پاسخ گو باشند. این که من فردی را به عنوان وزیر پیشنهاد کردم رفت آنجا و کارنامه منفی داشت و بعد بگویم نه مال من نیست. در قبال اعمال نفوذمان باید مسئولیت پذیر باشیم.

صدای معلم :

یعنی مسئولیت ها تقسیم بشود.

در حوزه ی فرهنگی،پرورشی به خصوص در حوزه کانون های فرهنگی تربیتی، اولیاء و مربیان،آسیب های اجتماعی، در عمل هیچ تغییر رویکردی  به جز جابه جایی افراد در سطح ستادی و صف نه در استان  و نه در مناطق حادث نشده است و در عمل حتی تخلفات پیدا و پنهان استمرار دارد،کانون ها در مناطقی همچون ناحیه یک شهر ری بدون کوچکترین تغییر و تحولی همچنان حیاط خلوت کسب درآمدهای غیرشفاف برای نیروهای نورچشمی گریزان از کلاس هستند که هیچ گونه نظارتی برحضور یا عدم حضورشان در کانون ها نیست.

ظرفیت های انجمن های اولیاء و مربیان مدارس و به ویژه منتخبین عضو شورای انجمن مناطق و استان و شورای آموزش و پرورش مناطق و استان خالی از حضور اولیاء غیر وابسته و منتقد مانده و تبعیت و همراهی به جای تفکر نقاد و روح پرسشگر داشتن ارزش دانسته می شود و معیار همچنان انقیاد است و نه انتقاد....

فولادوند :

خیر ؛ من این را قبول ندارم. من خودم مورد انتقادم. ایمان دارم اگر انتقاد نباشد جامعه رو به انحطاط می رود. در بحث کانون های فرهنگی ما هجده عدد کانون داریم. امسال ساماندهی ویژه روی این هجده کانون داشتیم. قبول داریم در گذشته به پارکینگ تبدیل شده بود و یک عده ویژه خوار می رفتند دنبال زندگی شان و در آنجا حاضریش را می زدند ولی امسال من روی متخصص بودن افراد تاکید کردم. مخصوصا  یک برنامه ای تحت عنوان احیاء زنگ هنر داریم . در قبال مسائل و مشکلات آسیب های اجتماعی دنبال این هستیم که هنر را توسعه بدهیم و هنر در بحث آسیب های اجتماعی به عنوان نوش دارو است و اگر بتوانیم از ظرفیت های درس هنر استفاده ببریم بخشی از آسیب های اجتماعی مان کمتر خواهد شد و متاسفانه از این ظرفیت ها به دلیل نداشتن نیروی متخصص و نداشتن فضای ویژه استفاده نکردیم. کانون ها را به عنوان یک فرصت نام می بریم که به تناسب هر مدرسه یک کانون داشته باشیم. کانون محل شکل گیری کارهای عملی دانش آموزان است.

متاسفانه ما به نیازهای اولیه دانش آموزان توجه می کنیم، غذا، لباس، آموزش خواندن و نوشتن در حالی که الآن نیازهای ثانوی دانش آموزان موسیقی، نقاشی، خطاطی، تاتر، تعامل با یکدیگرو کار مشارکتی است.

بچه های ما این مشکلات را دارند . ما این بحث را ویژه دیدیم. در بحث آسیب های اجتماعی به جرات می توانم بگویم که در حوزه شهرستان های استان تهران بیشترین مشکلات را داریم اما بیشترین برنامه ها را داریم. زیرا آسیب های اجتماعی ویژه جامعه ما نیست. اما با توجه به تعدد فرهنگ ها و مسائل و مشکلات ویژه که در حاشیه شهر تهران وجود دارد یک کمیته ویژه رصد داریم که دو هفته یک بار جلسه برگزار می کند با هزاران ساعت آموزش . اما باز گفته ایم در مباحث و سرفصل های آموزشی مان تجدید نظر کنیم. سرفصل های آموزشی مان باید به روز و به  تناسب آسیب های اجتماعی باشد. آسیب های اجتماعی هم این گونه نیست که کار کنیم بعد از دو ماه نتیجه بدهد. در درازمدت همین که آسیب ها متوقف بشوند و توسعه پیدا نکنند و بتوانیم مدریتش کنیم یگ کام به جلو برداشته ایم . البته خانواده ها و اولیاء حتما باید به ما کمک کنند اگر کمک نکنند کاری از پیش نمی بریم. شش ،هفت ، هشت ساعت دانش آموزان با ما زندگی می کنند و با ما آموزش می بینند و دنباله  تداوم آموزش را در منزل دارند حداقل اولیا باید در مباحث و برنامه ها با ما تفاهم داشته باشند. خوشبختانه اولیا گام های موثری را برداشته اند .نتایج برنامه های دراز مدت در درازمدت نتیجه می دهد. کار در آموزش و پرورش کلا این طور است. مانند سدسازی نیست که دو سال بسازیم و یک دفعه تاجش بالا بیاید که معلوم شود این ها کار کرده اند. این مباحث را داریم پیش می بریم. منتها آموزش و پرورش مشکلات خاص خودش را دارد.

صدای معلم :

موضوع جالب دیگری که در این اداره کل و به تبع آن در سطح مناطق تابعه به صورت یک فرهنگ سازمانی رایج شده،پدیده دکترسازی است،در سطح استان به خود جنابعالی می گویند آقای دکتر و به آقای سنجری دکتر می گویند و روسای برخی ادارات اداره کل واژه دکتر خطاب می شود  !

شما در جهت تصحیح این فرهنگ سازمانی چه کار کرده اید؟ چرا به وجود آمده است؟

فولادوند :

این گفتمان غالب جامعه ماست. یک پرستیژ شده است. البته خود من دکترا دارم. من فارغ التحصیل از دانشگاه نجف آباد اصفهان هستم و دکترای تاریخ دارم. بعضی ها دوست دارند که به آنها دکتر بگویند. دکترا داشتن یک وسیله ارتقاء جایگاه است و کم کم دارد خاصیت خودش را از دست می دهد. بالاخره این هم یک مرحله ای در تحول فرهنگی جامعه است. شما بررسی بفرمایید در جوامع اروپایی هم این مشکل وجود دارد. آن موقع به عنوان ارزش بود ولی الآن به عنوان یک ضدارزش است. همه کسانی که پست و مقام در گذشته داشتند و درجه دکترا داشتند کسی از دکترا اسم نمی برد. این هم یک سری تحول است. یک مثالی بزنم، در اوایل انقلاب موتور داشتن رسم بود. در زمان گذشته هر کسی که یک موتور داشت می گفتند فلانی حرفش خریدار دارد می تواند رشد کند. این هم فازی از آن مرحله است.

صدای معلم :

شما این روند را به جو تاریخی گذشته می سپارید یا خودتان ایده دارید؟

فولادوند :

جامعه از نظر فرهنگی باید رشد کند. رشد فرهنگی و سیر تحول فرهنگی کش و قوس هایی دارد این هم همان یکی از کش و قوس هاست. کم کم خاصیت دکترا هم از بین می رود و یک روزگاری می نشنیم و به این روز می خندیم که می رفتند و برای خودشان دکترا درست می کردند. فکر می کنند   کسانی که مدرک دارند واقعا یک امتیاز است در حالی که تحصیلات باید در رفتار روزمره ما خودش را نشان بدهد نه این که فقط مدرکش را داشته باشیم. هر کس تحصیلاتش در رفتار روزمره اش متبلور شود واقعا او متحول شده نه صرفا من مدرک دکترا را داشته باشم و از دیگران هم بخواهم که به من دکتر بگویند.

ادامه دارد

پیاده سازی و ویرایش : زهرا قاسم پور دیزجی

همیشه در کلاس خود به دانش آموزان خصوصا لژنشین ها می گفتم که میوۀ خورده شده خود را از روی صندلی به طرف سطل آشغال پرتاب نکنید دیوار کنار آن کثیف می شود یا زباله های خود را زمین نریزید ، با این که دانش آموزان متوسطه بودند اما با استدلال این که خانم مستخدم وظیفه اش است و حقوق می گیرد ، متأسفانه به فهم مسأله نمی اندیشیدند. یعنی چون وظیفه یک سرایدار یا مستخدم مدرسه تمیز کردن فضاهای آن است ما باید آشغال خود را زمین بریزیم/ بزرگترها اگر تربیت اولیه را با منطق و استدلال متعهدانه آموزش می دادند ما شاهد چنین رفتارهای زشتی نبودیم/ انسانهای قدرشناس شتاب زده و عجول نیستند، صبور و فکورند/ قدرشناسی یک انتخاب، یک گزینش اصلح و یک توانایی اکتسابی است/ قدرشناسی موجب کمرنگ شدن خشم و حسادت در بین افراد می گردد. یکی از دلایل عدم قدردانی از دیگران، خصیصه حسادت است/ ما هنوز اندرخم اوضاع معیشتی مانده ایم و به افق روشن و شفافی نرسیده ایم/ هنوز این شکم بی هنر پیچ پیچ ، درد اُولی و مشترک معلمان محسوب می شود یعنی ما با گرسنگان کشورهای آفریقایی چون اتیوپی هیچ تفاوتی نداریم/ بیایید برای وجود سایتی چون صدای معلم قدرشناس و شکرگزار باشیم چون با گفتن دردها برای خود و تکرار آنها بدون مستمعِ همدرد، موجب شدت بیماریهای روحی و روانی می گردد/ حتی نوشتن نظر بر زیر یادداشت ها نیز باعث سبکبالی معلمین می گردد/ امروز اگر ما معلمینی نعمتی به نام سایت صدای معلم را نداشتیم از اخبار و حوادث و تفکرات سیستماتیک بطن آموزش و پرورش چگونه مطلع می شدیم؟ کجا چنین قدرت و نفوذ تبادل افکار آن هم با آزادی و وارستگی و سرعت داشتیم/ گاه خوانندگان جدیدی به سایت می پیوندند و چون با منش آن نا آشنایند سخن به تلخی و ناسپاسی می گویند که موجب رنجوری عوامل آن می گردد. اما نه سانسوری و نه تنگ نظری هیچ کدام در این سایت حاکم نیست/ ما معلمین خیلی دلمان می خواهد قدردان وزیر آموزش و پرورش هم باشیم اما طی 40 سال ما هیچ وزیر توانمند حلّال مشکلات تا امروز ندیده و نداشته ایم....

گروه رسانه/

در پی درج مطلبی با عنوان " " صدای معلم به جد خواهان توقف برخوردهای سلیقه ای و غیرقانونی با آموزشیاران نهضت سواد آموزی است "
"انحلال کلاس های آموزش دهندگانی که خواهان مطالبات قانونی خود هستند هیچ توجیه منطقی و قانونی ندارد ؛ این حرکت وزارت آموزش و پرورش در تضاد صریح و آشکار با اصول قانون اساسی و منشور حقوق شهروندی است " ( این جا ) ؛  وزارت آموزش و پرورش به آن پاسخ داد .

زمان  انتشار این مطلب پنج شنبه, 23 آذر 1396 ساعت 21:58   بوده است و  مرکز اطلاع رسانی و روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش در ساعت 28 : 23  به آن پاسخ داده است و این یک رکورد در تاریخ وزارت آموزش و پرورش محسوب می شود .

« صدای معلم » ضمن تشکر و قدردانی از  پاسخ گویی و مسئولیت پذیری این مرکز به ویژه آقایان " مرتضی نظری " و " نجات بهرامی " امیدوار است تا این سرعت عمل و حس مسئولیت شناسی در همه ارکان و اجزاء  آموزش و پرورش به یک فرهنگ سازمانی تبدیل شود .

متن کامل این " جوابیه " به شرح زیر است

گروه گزارش/

اخبار و گزارش های رسیده به صدای معلم حاکی است که در روزهای اخیر کلاس های تعدادی از آموزشیاران نهضت سواد آموزی را که در تجمعات اخیر شرکت داشته اند توسط " سازمان نهضت سواد آموزی " منحل شده اند .

یکی از آموزشیاران نهضت سوادآموزی به صدای معلم گفت :

" به خاطر پیگیری های مستمرم در مجلس وزارت و ادارات خیلی تهدیدم کردند و دیروز با دستور معاون وزیر (جناب آقای باقرزاده ) کلاس بنده را بعد از گذشت کل زمان کلاس و در شرف  زمان امتحانات (که در هفته آینده قرار بود برگزار شود) منحل کردند و تاکنون دلیلی برای آن ذکر نکرده اند .

شش ماه تمام زحمت این کلاس را کشیدم ؛ بدون هیچ ثمره ای کلاسم را رها کردند فقط به دلیل آنکه از ایشان خواستم آمار بیجا ندهند و مستندات ما را ارائه کنند تا نیروهای نهضت از بلاتکلیفی بیرون بیایند .

خدا را خوش نمی آید به خاطر منافع و داشتن پست و مقام با ما بازی کنید .

این ظلم بزرگ و این همه درد و رنج را چگونه به گوش همه برسانم ؟

من برای دفاع از حق همه پیگیر شدم و سلامتی ام را از دست دادم ؛ جوانی ام را هم با بیگاری از من گرفتند .

همزمان با من کلاس همکارم را در استانی دیگر منحل کردند

فقط در یک روز و به خاطر تجمع دیروزمان درب مجلس ! "

آموزرشیار دیگری به صدای معلم چنین می گوید :

" دیروز کلاس های ثبت شده و حاضر من وچند نفری که در تجمع بودیم را منحل کردند و اسم ما را از لیست ثبت کلاس برداشتند برای تهدید بقیه که در تجمع سازمان حضور پیدا نکنند .

کلاسهای ما را منحل کردند تا دیگه پیگیر حق مان نباشیم ! ما جز حقمان  نخواستیم .

دیروز کلاس های ثبت شده وحاضر من وچند نفری که در تجمع بودیم را منحل کردند و اسم ما را از لیست ثبت کلاس برداشتند .

برای تهدید بقیه که در تجمع سازمان حضور پیدا نکنند . "

آموزش دهنده دیگری به صدای معلم می گوید :

" الان فعلا در شوک هستم  . از ۶۰ نفر جلوی مجلس ۲۵۰ نهضتی وحدود۵۰۰ حق التدریس تجمعات ما و درخواست ما اشتباه بود ؟ "

« صدای معلم »  انتقاد و اعتراض را از حقوق اساسی تک تک شهروندان می داند .

« صدای معلم » از وزارت آموزش و پرورش مصرانه و مجدانه می خواهد ضمن پاسخ گو بودن از هر گونه حرکاتی که در تضاد با اصول قانون  اساسی و منشور حقوق شهروندی است خودداری نماید .

پایان گزارش/

گروه گزارش/

همان گونه که پیش تر نیز آمد ( این جا ) ؛ روز شنبه هجدهم آذر ماه « صدای معلم » گفت و گوی تفصیلی در مورد مسائل آموزش و پرورش این بخش و معلمان آن با « عبدالرضا فولاوند » مدیر کل آموزش و پرورش شهرستان استان تهران انجام داد .

بخش نخست این گفت و گو تقدیم مخاطبان محترم صدای معلم می گردد

مدیران ستادی عادت کرده اند که هیچ گاه تخم مرغ های خود را در یک سبد نچینند/ این برشی از وضعیت کنونی جامعه ما است که حرف نخست را  در آن " منافع  " می زند و بس/ در دولت های نهم و دهم بسیاری از این تشکل ها منفعل بودند و با این عنوان که فضا امنیتی است مطالبه گری خاصی را از خود نشان ندادند/ دیدگاه تشکل ها در مورد فلسفه دانشگاه فرهنگیان و روال " تربیت معلم " چیست/ تشکلی مانند " کانون مدرسان دانشگاه فرهنگیان " که پای ثابت تشکل ها در نشست های 4 سال گذشته با وزیر آموزش و پرورش بوده است هیچ اظهار نظر جدی و رسمی در مورد سرپرستی این دانشگاه و مشکلات آن و دانشجو معلمان نداشته است/ چرا این تشکل ها با وجود تکرار حوادث " راهیان نور " هیچ گاه وارد این مسائل نمی شوند/ دیدگاه این تشکل یعنی انجمن اسلامی معلمان ایران در مورد " آموزش ایدئولوژیک " که خود آنان در سال های  نخستین واضع و واسع  منحصر و بلامنازع  آن بوده اند چیست/ این تشکل ها با صفت متصف به " معلمان " و " فرهنگیان "  دقیقا قرار در کجای آموزش و پرورش قرار دارند/ این گونه تعارض ها در حوزه " سیاست " به مراتبی چالشی تر و حساس تر از حوزه " اقتصاد " است چرا که در ایران همواره " اقتصاد " تابعی از " سیاست " است/ فعالیت در دو حوزه " تشکل " و " رسانه مستقل " قابل جمع نیست/ جامعه و مردم ما  اصولا بلد نیستند با هم حرف بزنند . معمولا از انتقاد خوششان نمی آید . تاب آوری  و تحمل در حد نازلی قرار دارد/ فرهنگ تملق ، چاپلوسی و مداهنه در جامعه ما یک " ارزش " و " هنجار " است و نوعی راهبرد ویژه برای " سازگاری ایرانی " در جهت جهش به مراتب و سطوح مدیریتی و... است/ تجربیانت و یافته های من در این دو دهه نشان می دهند که اعضای یک تشکل به جای آن همکاری اکثرا در حال " رقابت "اند/ فارغ از اسامی مختلف واقعا چه تفاوت مهم و یا قابل تمایزی میان تشکل ها وجود دارد که بنده بخواهم بدون تامین آن حداقل ها اقدام به تاسیس تشکلی دیگر کنم/ آیا این تشکل ها با این فرهنگ سازمانی می خواهند تحولی در آموزش و پرورش و فرهنگ و معادلات آن ایجاد کنند/ این تشکل ها با این "  ساختار " و " روزمرگی " مزمنی که متاسفانه به آن مبتلا شده اند آیا قرار است  ماموریتی برای اصلاح سیستم داشته باشند/ متاسفانه  در حال حاضر افرادی که قبلا جای پایی در تشکل داشتند و از همان الگوهای فکری تبعیت می کردند همان رقابت های کودکانه ، روابط ناسالم و  تجارب ناموفق را به حوزه " رسانه " هم کشانده اند