دل نوشته یک ولی دانش آموز سمیرمی

برای دریافت کارنامه پسرم وارد مدرسه متوسطه اول شهیدچمران سمیرم می شوم. دم در ورودی تعداد زیادی از بچه ها را می بینم که دور هم نشسته اند.مدیر به دلیل کوتاه بودن آستین پیراهنهایشان اجازه ورود به آنها نداده است و از آنجا که ما ایرانی ها در محدودیت ها استعدادهایمان شکوفا می شود، کسی که پیراهن مناسب دارد نوبتی به دیگران می دهد تا شاید ملاقاتی با مدیر داشته باشند. غمی عجیب سراسر وجودم را فرامی گیرد، ناخودآگاه تمام مشکلاتی که در طول سال تحصیلی در این مدرسه می دیدم برایم تداعی می شود. یعنی فقط آستینهای کوتاه بچه ها به چشم مدیر مدرسه می آید؟
بعد از ورود به دفتر مدرسه و دریافت کارنامه متوجه پایین بودن نمرۀ قرائت فارسی که زیر 10 وارد شده می شوم .نمره ای که قبلا وعده اش از طرف معلم به بچه ها داده شده بود و از طرف اولیا حمل بر شوخی شده بود. در طول سال تحصیلی شاهد رضایت عجیب فرزندم از کلاس فارسی بودیم .با تمسخر می گفت معلممان مدام از مسایل حاشیه ای مثل داعش، سیاست، جنگ ،امام زمان و .....حرف می زند و منتظر کوچکترین اشاره بچه ها است که بحث غیردرسی را شروع کند و چندنفری هم از بچه ها که نقطه ضعف معلم را می دانند همیشه شروع کننده بحث می شوند.نگران شدم و یکبار هم به مدیر مدرسه گوشزد کردم و بعدها متوجه شدم سایر اولیا هم در همین مورد با مدیر صحبت کرده اند و حتی در مورد عدم صلاحیت معلم فارسی به اداره مراجعه کرده اند اما نتیجه نگرفته اند.
در فرصتی که برای امتحانات خرداد به بچه ها داده شده بود بی انگیزگی فرزندم را برای خواندن فارسی می دیدم . وقتی حساسیت مرا می دید می گفت : معلم قول داده که نمره فارسی تان را نمیدهم تا شهریور بیاید پس چرا بخوانم؟

معلم عزیز !

اگر به دلیل ضعف توان مدیریت کلاس را نداری از مدیر و معاون مدرسه و حتی اولیا کمک بگیر نه این که صورت مسئله را پاک کن و با روح و روان بچه های مردم این گونه بازی کن و سرشان را با موضوعات ظاهرا جذاب گرم کن که آرام باشند و اذیت نشوی.
وقتی به خانه می آیم کتابهای مختلف را جلو فرزندم می گذارم و می گویم بخوان خیلی خوب می خواند. نکاتی که قبلا خودم برایش توضیح داده بودم را می پرسم و می بینم خوب جواب می دهد.می گویم امتحان فارسی طول سال چطور بوده ؟ می گوید اصلا امتحان از ما گرفته نشده. فقط یک آزمون تستی یکبار از بچه ها گرفته که نمرات پایین گرفته بودند و قبل از این امتحان هم تاکید کرده بود که من در سطح دبیرستان از شما امتحان می گیرم.اگر هدفت یادگیری دانش آموز است این همه تهدید و ارعاب برای چیست؟ آیا نتیجه ای جز بی انگیزگی داشت؟

عزیز من! مگر با دانش آموز تستی کار کرده ای که آزمون تستی را ملاک قرار می دهی یا مگر در سطح دبیرستان کار کرده ای که در سطح دبیرستان امتحان می گیری؟
کلاس ادبیات فارسی علی رغم اسم ساده اش کلاسی نیازمند وقت بسیار است و پراز نکات ادبی که لازم است بچه ها از دوره پایین با این نکات آشنا شوند ، حتی بسیاری از دبیران به دلیل کمی وقت مجبور می شوند ساعات دبیران دیگر را هم قرض بگیرند و فرصت حاشیه پردازی درآن بسیار کم است. پس بهتر است خدایی و وجدانی کار کنیم.
مادر یکی از بچه ها می گوید: فقط فرزند شما نیست که قرائت فارسی اش کم شده نصف بیشتر ( ظاهرا از یک کلاس 24 نفری 17 نفر )زیر ده شده اند.
دیگری می گوید: معلم مشکل دارد که نصف کلاس قرائت کم شده اند.

مادری می گوید: از معاون پرورشی (س) مدرسه می خواهم دفتر کلاسی و نمرات مستمر فرزندم را در اختیارم قرار دهد تا ببینم ولی معاون می گوید این حریم معلم است و باید خودش اجازه بدهد در حالیکه نمره مستمر باید به شکل کارنامه ماهیانه در اختیار اولیا قرار بگیرد. حتی اگر معلم در مدرسه حضور نداشته باشد و ولی دانش آموز برای آگاهی از وضعیت درسی فرزندش به مدرسه بیاید باید مدیر و معاون نمرات مستمر را به او نشان بدهند.شاید اولیا فقط مجاز به ندیدن برگه امتحان پایانی نباشند ولی مستمر باید دیده شود.
وقتی با مدیر صحبت می کنم می گوید کارنامه مستمری که اردیبهشت دادیم چرا اعتراض نکردید؟ مدیر عزیز از کجا بدانم دانش آموزی که نمره مستمرش 17 یا 18 وارد شده و با این نمره من از وضعیتش باخبر شده ام قرار است زیر ده بگیرد که همان موقع اعتراض کنم؟ در حالی که همان موقع هم مشکل کلاس فارسی مجددا مطرح شد و مدیر جز سکوت عکس العملی نشان نداد.
دیگری می گوید: حتی مدرسه یکبار هم برای موضوعی با ما تماس نگرفته است و اکنون که پایان سال تحصیلی است معتقد است که قبلا شما را در جریان مسایل گذاشته ام .
در گفت و گو با اولیا متوجه می شوم معلم علوم (ص)مدرسه هم با الفاظ رکیکی که در کلاس به کار می برده است بچه ها را با واژه های رکیک آشنا می کرده است ؛ اما بچه ها زیاد تمایلی به اینکه خانواده ها در جریان قرار بگیرند ندارند.
مدیر مدرسه هم زیاد تمایلی به شنیدن درد دل اولیا ندارد و معتقد است دستش در این زمینه بسته است در حالی که از مشکلات معلمان مدرسه اش آگاه است. وقتی با او حرف می زنیم کاملا مشخص است که نمی خواهد گوش بدهد و مدام خودش حرف می زند مگر اینکه خیلی زرنگ باشی و فرصت حرف زدن بگیری.

به نظر می رسد پنهان کاری در هر زمینه ای در این مدرسه رواج دارد. مقصر دانستن اولیا و خود دانش آموزان حرف نهایی مسئولین مدرسه است. ممکن است یکبار دانش آموزی را در کوچه یا خیابان دیده باشند و مدام می گویند فرزند شما بیرون با دوستانش یا با دوچرخه و .... دیده شده و درس نمی خواند. شما که در مورد دانش آموز مدرسه ات و خانواده اش اطلاعاتت محدود است چگونه به خودت اجازه می دهی در موردش قضاوت کنی یعنی بچه های شما مدام در خانه به سرمی برند؟
مادری می گوید: هربار به مدرسه می آیم متوجه فرار معلم و مدیر می شوم انگار از اولیا می ترسند و تمایلی به حرف زدن ندارند.
معلم زبان (ط)در سه کلاس تقویتی گذاشته است و به دانش آموزی که به دلیل عدم نیاز، در کلاسش شرکت نداشته و تمام نمرات کلاسیش در درس زبان 20 بوده نمره کامل نداده است و علنا به دانش آموز گفته است چون در کلاس تقویتی شرکت نمی کردی نمره کامل نگرفته ای. مگر مدرسه جای معامله است.

ای کاش در گزینش معلمان بیشتر دقت می شد. کودک و نوجوان آزاری را به شکلهای مختلف در مدارس این شهرستان دیده ام ، رفتار معلم علوم که اولیا بسیاری آنرا تایید کرده اند می تواند عواقب وخیمی داشته باشد. و وخیم تر از آن رهاکردن دانش آموزان به حال خود به دلایل مختلف و برچسب کلاس بد زدن به یک کلاس و مجبور کردن دانش آموز به سکوت برای گرفتن حقش و پذیرش اینکه نباید به نمره ام اعتراض کنم چون حق من است ، نشان در راه بودن بحرانی بزرگ برای آموزش و پرورش است.
در صحبت با معاون پرورشی مدرسه که قرار است مدیر آیندۀ این مدرسه باشد متوجه حمایت های بی مورد ایشان از معلمان مدرسه می شوم. می گوید نمرۀ مستمر دست خود معلم است و هر نمره ای که خواست می تواند وارد کند. کدام قانون چنین اجازه ای می دهد؟ فرزند من بیش از ده جلسه به کلاس آمده است و باید ارزشیابی شده باشد و نمراتش در همان دفتری که اجازۀ دیدنش را به من نمی دهی ثبت شده باشد. باشنیدن حرفهای غیرمنطقی مدیر آینده نگرانی ام بیشتر می شود یعنی قرار است وضعیت سال آیندۀ این مدرسه بهتر شود یا بدتر؟
معلمی که توان مدیریت کلاس را ندارد و سعی دارد با بحث های به ظاهر جذاب دانش آموز را یک ساعت و نیم رام و آرام نگه دارد یا روخوانی دروس ، آن هم ادبیات را به دلیل کم حوصلگی، خودش انجام می دهد و کمتر به دانش آموز واگذار می کند.
معلمی که نمی داند حساب نمرۀ انضباط از درس جداست و حتی در کارنامه جدا ثبت می شود و ظلم در حق دانش آموز است که از نمرۀ کلاسی اش هم کم شود.
معلمی که نمی داند دانش آموز پی به نقطه ضعفش برده است و سوال غیرمرتبط می پرسد تا وقت کلاس هدر برود و عاقبت هم به همان دانش آموز نمرۀ بهتر می دهد و ....
چطور ممکن است دانش آموزی تمام نمراتش عالی باشد و تنها قرائت فارسی اش تجدید شده باشد ؟ اگر یک دانش آموز بود احتمال وقوع مشکل غیرمنتطره در شب امتحان برای او وجود داشت ولی وقتی کل کلاس چنین مشکلی دارند پس کم کاری از معلم است. چندنفری هم که نمره خوب گرفته اند همان هایی هستند که با برنامه ریزی قبلی آغازگر بحث های حاشیه ای بوده اند و از دید معلم فعال به حساب آمده اند. بررسی برگه امتحانی این چندنفر هم ضروری به نظر می رسد.
اما وظیفۀ آموزش و پرورش چیست؟ از کجا می داند معلم توی کلاس مباحثی را که در برگۀ امتحان داده است واقعا کار کرده است یا نه که سطح دشواری سوال را بررسی می کند و آن وقت اعلام می کند سوال بی اشکال است. شاید سوال اینترنتی و آماده باشد که استاندارد است.
هرچه قدر هم بگوییم نمره مهم نیست در حد شعار است. فعلا همه چیز حول محور نمره می چرخد وقتی ملاک انتخاب رشته نمره است پس بهتر است خودمان را کمتر گول بزنیم و با واقعیت کنار بیاییم.
وقتی مشکلات این مدرسه مرور می شود به این نتیجه می رسم که یکی از دلایلش عدم برگزاری جلسات انجمن اولیا و مربیان است. حتی یکبار هم در طول سال جلسه ای در این مدرسه تشکیل نشده است . ارتباط اولیا و مربیان برای آگاهی از مسایل آموزشی و پرورشی و شناخت معلمان و .... آن هم برای بچه هایی که در سن بحرانی بلوغ هستند از ضروریات است که متاسفانه در این آموزشگاه وجود نداشت مگر اینکه کاغذبازیهای صوری انجام شده باشد.از مدرسه ای که مدیرش نماد و الگوی بی مسئولیتی است انتظار زیادی نمی توان داشت.
مدیر مدرسه دلیل تشکیل نشدن جلسات انجمن اولیا را شرکت نکردن اولیا ، نبود سخنران خوب و اینکه اولیا بعد از پایان این جلسات سراغ معلمان می روند و می خواهند وضعیت درسی فرزندانشان را جویا شوند؛ می داند. اولا لازم نیست تمام اولیا حضور داشته باشند ، کسانی که نیاز داشته باشند شرکت می کنند. دوم اینکه سخنران و مشاوران خوب در زمینه های مختلف در شهرستان وجود دارد که مدارس دیگر از معلوماتشان استفاده می کنند.حداقل مشاور شاید بداند بچه ای که در ساعتی از روز در خیابان با دوچرخه دیده می شود نیاز به تفریح و سرگرمی داشته است و بیرون بودن نیم ساعته اش از خانه برای والدینش توجیه منطقی تری دارد. دلیل سوم اسف بارتر است. خوب معلوم است که اولیا باید از وضعیت فرزندشان آگاه شوند و بعد از پایان جلسه انجمن معلمان فرزندانشان را بشناسند (اگر چه این هم وظیفۀ شما بوده در آغاز سال تحصیلی جلسه معارفه معلمان و اولیا تشکیل دهید) مگر در مدرسه شما چه خبر است که اولیا نباید بدانند؟ نتیجه اش وضعیت فعلی فرزندان ماست . فهمیدم مدیر مدرسه به دلایل مبهمی مدرسه را به حال خود رها کرده و حتی اداره هم این مدرسه را رها کرده است وگرنه این همه مشکل واضح شگفت انگیز است. با حالی خراب و متاسف برای فرزندم و دیگران و خودم به خانه برمی گردم . سردرگمم و نمیدانم این مشکلات را با چه کسی درمیان بگذارم.

ای کاش بازدیدکنندگان استانی به جای اینکه مدارس ظاهرا موفق را برای بازدید انتخاب کنند چنین مدارسی را بازدید می کردند. مدرسه ای به دلیل مستندسازی و کاغذبازی نمونه می شود و بارها و بارها مسئولین استانی را به سمت خود می کشاند و مدارسی هم مثل چمران و نمونه های دیگری که ذکر نامشان را به دلایلی ناپسند می دانم همچنان به روند خود ادامه می دهند.
مطالب نوشته شده درد دلهای بسیاری از اولیا دانش آموزان آموزشگاه چمران سمیرم است که واقعا راه به جایی ندارند و بارها به صورت شفاهی و کتبی به گوش مسئولین اداره رسانده اند و عاجزانه از مسئولین مربوط می خواهند به خواستۀ شان رسیدگی شود. تقاضای ما این است که کارهای اجرایی مدارس را به افراد توانمند بسپارید نه کسی که خودش از سر خستگی و ناتوانی از تدریس، درخواست می دهد و به معلمان ناتوان و ناکارآمد مجوز تدریس داده نشود .
باتشکر

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید