من از ابتدا تصویر روشنی در مورد کرونا داشتم و این به دلیل مطالعه درباره آن نبود، بلکه به علت مشاهده آثارش روی کشور چین بود. به نظرم این بیماری روی بخش کشاورزی اثر محسوسی ندارد و روی صنایع سنگین هم در صورتی که به صورت یک اپیدمی گسترده در میان کارگران و طبقات شهری گسترش پیدا نکند، تنها نقطه بسیار تاثیرگذارش روی بخش خدمات خواهد بود. این بخش حدود ۵۵ درصد اقتصاد ایران را شامل می‌شود که ۴۴ درصد آن غیر از بخش خدمات عمومی است. مانند رستوران‌ها، حمل و نقل، خرده فروشی‌ها و... . این خدمات ۴۴ درصد GDP ایران را در بر می‌گیرند و تعداد شاغلان این بخش شاید چیزی حدود ۴۰ درصد مشاغل ایران باشند. یعنی اگر ما تعداد شاغلان ایران را ۲۵ میلیون نفر بدانیم، چیزی حدود ۱۰ میلیون شغل به این بخش اختصاص دارد.
بحران ناشی از این ویروس بخش خدمات اقتصاد را تحت‌تاثیر شدید قرار می‌دهد. برآورد اولیه من این بود که اگر این بحران تا اردیبهشت ادامه پیدا کند بین ۲ تا ۳ درصد از تولید ناخالص داخلی ایران را کم خواهد کرد که این رقم معادل ۲۰ تا ۳۰ میلیارد دلار است.
امروز معتقدم که باید صبر کنیم و ببینیم که آیا این بحران بیش از آن ادامه پیدا می‌کند یا نه؟ معتقدم که ما حداقل تا پایان اردیبهشت درگیر این ویروس خواهیم بود و شاهد یک ورشکستگی عمومی به خصوص در بخش‌های غیردولتی و کسبه خرده پا خواهیم بود.
نقطه محوری حمله این ویروس طبقات فرودست است. چنانکه پیش‌تر نیز گفته ام همان طور که این ویروس از ابتدا دموکراتیک عمل کرده و از فقیر و غنی را با هم مبتلا می‌کند، اما از نظر اقتصادی کاملا طبقاتی عمل کرده و خواهد کرد i
کانال اکونومیست فارسی
نظرات بینندگان
در نهایت اولویت حفظ جان افراد است
حقوق رجل سیاسی را از خود آغاز کرده است. ایشان ۷ ماه حقوق خود را وقف کرونا
کرده، دیگران نیز همین طور.
اما حرف مردمی که به سختی معیشت خود خود را تامین می کنند، این است که اگر به موقع حق قانونی و متناسب به من
می دادید ، امروز به بذل و بخشش نمایشی از جیب خود مجبور نمی شدید.
برای تخفیف اثرات اقتصادی قبل و بعد کرونا، ایران چند بسته حمایتی می دهد؟
یارانه نقدی
بسته حمایتی معیشتی
بسته حمایتی کرونایی
سهام عدالت
آیا قادر گردیده اوضاع اقتصادی دهک های
پایین هرم را تعدیل بخشد؟
خیر و نخواهد هم شد. چون شکاف بین راس و قاعده ، بسیار وحشتناک است. از هر حیث رفاهی و بهداشتی و آموزشی و فرهنگی و.....
می بایست بجای این نمایش های بیمارگونه،
به توزیع عادلانه ثروت پردازند. ما از اهمیت تولید بجای مصرف ، بی اطلاعیم. ما بجای تحمل هزینه تولید، واردات را مقرون به صرفه می دانیم و برای همین وخامت اقتصادی بعد کرونا، حاصل عدم دوراندیشی ماست. وقوع رکود اقتصادی چندین ساله ، دور از انتظار نیست.
سهم تولیدکنندگان درآمد سرانه در کشورمان
از آن یک به ۱۰۰ است.
و سهم برخورداران از درآمد سرانه ، ۴۰ به
۱۰۰ است.