تا زمانی که: (۱)
* کمترین انتقادی را توهین به خود تلقی می کنیم،
* از شنیدن تعریف و تمجید لذت می بریم و با تعریف و تمجیدهای افراطی از دیگران از آنها بت می سازیم،
٭ ضعف ها و شکست هایمان را از یکدیگر مخفی و موفقیتهایمان را بزرگ جلوه می دهیم،
* به جای تلاش در بالا رفتن از پله های موفقیت دیگران پایین می آوریم،
٭ تمایل به قضاوت کردن در مورد دیگران و بر چسب زدن به آنان را داریم ،
* با دیدن یک خصلت که در کسی نمی پسندیم بر ویژگی های خوب او نیز خط بطلان می کشیم،
٭ عقیده مان را به ضعیف تر از خود تحمیل می کنیم،
٭ اشتباهاتمان را به سختی قبول می کنیم و معذرت خواهی برایمان مشکل است،
٭ میزان آبرو را در گروی مقدار ثروت خود و دیگران می دانیم،
اگر به قدرت برسیم بهتر از اینان که اکنون در قدرت اند عمل نخواهیم کرد حتی اگر از برجستگان علمی، فکری و فرهنگی جامعه باشیم چرا که این ویژگی ها در طول تاریخ استبدادی در ما نهادینه شده اند و رهایی از آنها به سادگی ممکن نیست.
تا زمانی که: (۲)
٭ در لفافه سخن گفته و به یکدیگر دروغ می گوییم،
٭ کارها را جدی نمی گیریم،
٭ تمایل به دخالت در زندگی دیگران داریم،
٭ زندگی مان را وقف خوشایند دیگران می کنیم،
٭ شایعاتی را که اطمینانی از آنها نداریم به دیگران منتقل می کنیم،
* از آداب و رسومی دنباله روی می کنیم که دیگر دلیلی برای انجامشان نداریم،
٭ دیگران را به دلیل سن، جنس، قومیت، لهجه و در یک کلمه بخاطر شبیه نبودنشان به خودمان مورد تمسخر قرار می دهیم، کارها را جدی نمی گیریم .
* خانه ی خودمان را تمیز نگاه می داریم اما برای نظافت و بهداشت محیط زیست ارزشی قایل نمی شویم،
٭ از شنیدن جواب منفی به درخواستهایمان دلگیر می شویم،
اگر به قدرت برسیم بهتر از اینان که اکنون در قدرتند عمل نخواهیم کرد حتی اگر جزو اندیشمندان، نویسندگان، اساتید یا برجستگان فکری و فرهنگی جامعه باشیم چرا که این ویژگی ها در طول تاریخ استبدادی در ما نهادینه شده اند و رهایی از آنها آسان نیست.
تا زمانی که: (۳)
٭ حرفهای دیگران را بدون تحقیق در مورد درستی آنها قبول کرده و به سایرین منتقل می کنیم،
٭ مسایل را شخصی می گیریم،
٭ منافع خودمان را بر منافع جمع ترجیح می دهیم،
٭از اموالِ شخصی مان محافظت می کنیم اما از اموال عمومی محافظت نمی کنیم،
٭ در گفت و گو ها برای اثبات حقانیتِ خود صدایمان را بلند کرده و دیگران را می ترسانیم،
٭ با ناله و شکوه و شکایت از روزگار سعی در جلب ترحم دیگران می کنیم،
٭ به یکدیگر فخر می فروشیم و از بر انگیختن حسرت در یکدیگر لذت می بریم،
٭ غیبت می کنیم، تهمت می زنیم و شایعه می سازیم،
٭ مبتلا به حسادت و تنگ نظری هستیم و از موفقیت دیگران خوشحال نمی شویم،
( تغییر )
اگر به قدرت برسیم بهتر از اینان که اکنون در قدرت اند عمل نخواهیم کرد حتی اگر از برجستگان فکری و فرهنگی جامعه باشیم چرا که این ویژگی ها در طول تاریخ استبدادی در راستای تنارع بقا در ما به وجود آمده و در تکرار در ما نهادینه شده اند و رهایی از آنها به سادگی ممکن نیست.
فراموش نیز نکنیم ؛
دموكراسى نه ماده اى است كه بتوان به آب نوشیدنى وارد كرد و نه به نان مصرفى و نه واكسن است كه بتوان آن را به آحاد ملت تزریق نمود؛ به طورى كه پس از آن ـ با نوشیدن آن آب و با خوردن آن نان و با تزریق آن واكسن ـ در مدت كوتاهى همگى ما تغییر ماهیت بدهیم .
قانون را مراعات كنیم، به حق یكدیگر احترام بگذاریم، اشتباهاتمان را بپذیریم، صراحت و صداقت را در گفتارمان بیابیم، انتقادها را با روى خوش پذیرا شویم، با جدیت و كوشش كار كنیم، مصالح عموم را بر منافع خود ترجیح دهیم و....
( کانال در اسارت فرهنگ )
نظرات بینندگان