گروه گزارش/
سه شنبه 21 فروردین 1403 ؛ « صدای معلم » در گزارش خود با عنوان : « " شهرک آموزش ترافیک " و شوخی احترام به قوانین راهنمایی و رانندگی ؟! نوشت : ( این جا )
« تصویر زیر « شهرک آموزش ترافیک » را نشان می دهد که در تاریخ سه شنبه 21 فروردین 1403 گرفته شده است :
تصویر مرتبط گویای همه چیز به ویژه احترام به قوانین راهنمایی و رانندگی می باشد .
کمی بالاتر از آن ، مدرسه ای وجود دارد . گره اصلی در جامعه ی ایران آن است که به ندرت کسی کاری را جدی نمی گیرد و قانون مادون همه امور تعریف می شود .
تصور کنید روزانه چند دانش آموز این صحنه را مشاهده می کنند و از برابر آن عبور می کنند ؟
آیا برخی تصور می کنند که فراتر از قانون هستند و بر دیگران و حقوق شهروندی آنان مالکیت دارند ؟
یکشنبه اول بهمن 1402 ؛ مطلبی در « صدای معلم » با عنوان « اقدام مثبت شهرداری منطقه 9 تهران در آموزش رفتارهای ترافیکی و حقوق شهروندی به دانش آموزان » منتشر شد . ( این جا )
بعدها مشخص شد این اقدامات بیشتر نمایش بوده و برای ارائه گزارش عملکرد به مقامات انجام شده است . ( این جا )
آن چه موجب تاسف است این که هر روزه دانش آموزان زیادی این گونه صحنه ها را می بینند و قادر به حل و هضم این گونه تناقض ها نیستند .
آنان می پرسند : جایگاه قانون کجاست ؟
چرا اراده و قاطعیتی برای اجرای قانون نیست و در مورد آن مسامحه می شود ؟
این حجم از اتومبیل ها در برابر مدرسه چه می کنند ؟ مگر فضای خالی جلوی مدرسه برای « پارکینگ » تعریف شده است ؟
مگر « پیاده رو » برای پارک اتومبیل و وسایط نقلیه تعریف شده است ؟
کسانی که در لباس « مامور قانون » بوده و وظیفه ی آنان اجرای قانون است و بابت آن « حقوق و مزایا » دریافت می کنند ؛ اما چرا از کنار این مسائل به راحتی و با بی تفاوتی رد می شوند ؟
آیا این بی تفاوتی ، خاطیان را گستاخ تر و جری تر نمی کند ؟ و قانون شکنی به نرم عادی جامعه تبدیل نمی شود ؟
چرا حساسیتی در برابر زیر پاگذاشتن حقوق مدنی و شهروندی دیگران وجود ندارد ؟
کودکی که می بیند در برابر تابلوی « پارک ممنوع » اتومبیلی پارک شده و عاملان و ضابطان به اجرای قانون وقعی نمی نهند ؛ طبیعی است که در زمان هایی مانند تعطیلات ، آمار کشته شدگان و مصدومین و مجروحان رکورد می شکند و کک کسی هم نمی گزد .
پیش تر نوشتیم : ( این جا )
« مشکل زمانی مضاعف و پیچیده می شود که خود این ماموران هم ممکن است فهمی از مفهوم قانون و ضرورت اجرای آن به عنوان یک « قرار داد اجتماعی » نداشته و یا اساسا تقیدی به اجرای قانون نداشته باشند » .
گره اصلی در جامعه ی ایران آن است که به ندرت کسی کاری را جدی نمی گیرد و قانون مادون همه امور تعریف می شود . »
پرتال وزارت آموزش و پرورش نوشت : ( این جا )
« به گزارش مرکز اطلاع رسانی و روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش، اولین مدرسه ترافیکی استان کرمانشاه روز «۱۶ آبان‌ماه ۱۴۰۳»، با حضور سردار رادان فرمانده نیروی انتظامی کشور، سید تیمور حسینی «رییس پلیس راهنمایی و رانندگی فراجا»، رییس پلیس راهور استان، شهردار کرمانشاه و دیگر مسئولان ذیربط استانی افتتاح شد.
مدیرکل آموزش و پرورش استان کرمانشاه در حاشیه برگزاری مراسم در جمع خبرنگاران گفت: در راستای اصلاح وضعیت ترافیکی شهر کرمانشاه اقدامات مختلفی از سوی شهرداری کرمانشاه و در حوزه مهندسی ترافیک اصلاح معابر و موضوعاتی همچون تقاطع‌های هم سطح و هوشمندسازی ترافیک انجام شده است.
محمدی افزود: بخش مهم موضوع ترافیک را در فرهنگ ترافیک و نحوه تردد در شهر دانست و افزود: ارتقای فرهنگ ترافیکی جزء تکالیف شهروندی و بخشی از حقوق شهروندی است که باید از آموزش‌های پایه شروع شود که در این راستا با همکاری نیروی انتظامی یک مدرسه ترافیک در شهر کرمانشاه به منظور آموزش کودکان از سطوح پایه امروز افتتاح شد که دانش آموزان از ابتدا با فرهنگ ترافیک با قوانین و مقررات راهنمایی و رانندگی آشنا شوند.
وی افزود: با هماهنگی شهرداری و نیروی انتظامی در تمامی واحدهای آموزشی سطوح پایه آموزش فرهنگ ترافیک انجام خواهد شد، تا بتوانیم با کار مشترک بین شهرداری و نیروی انتظامی، فرهنگ‌سازی ترافیک و فرهنگ تردد صحیح در شهر را توسعه دهیم » .
این گونه اقدامات اگرچه در نفس خود خوب هستند اما مساله اصلی - همان گونه که در گزارش بالا هم اشاره شد – آن است :
کسانی که در لباس و هیات « مامور و ضابط قانون » می باید حافظ و نگهبان قرار داد اجتماعی یعنی « قانون » باشند خودشان نیاز به « آموزش » داشته و به اهمیت اجرای قانون و الگو بودن خودشان واقف نیستند .
در این صورت چنین اقداماتی بیش تر از آن تاثیرات فرهنگی و اجتماعی داشته باشد نوعی « نمایش » و « جلب توجه » خواهد بود بدون آن که تغییری در رفتار افراد یک جامعه صورت بگیرد .
پایان گزارش/
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
صدای معلم، صدای شما
با ارائه نظرات، فرهنگ گفت‌وگو و تفکر نقادی را نهادینه کنیم.