"وشاورهم فی الامر" از هسته های اساسی دین اسلام است اما اروپایی ها و آمریکایی ها ،در این مقوله از ما موفق تر و فعال تر بوده اند؟ اما چرا؟
چرا مشاوران محترم ،در مدارس ما نوجوانان و جوانان را مرهم زخم نیستند؟
البته همیشه عده ای هستند که خارج از قالب تعیین شده ،عمل می نمایند و بسا خیلی هم موفق ترند و تعدادشان اندک است. اما همه مشاوران مدارس موفق نیستند چون در قالب اداری با خطوطی مشخص و خشک، نمی توان احساس یا عواطف را تجزیه و تحلیل نموده و به کمیت تبدیل کرد.
بررسی چقدر مدرسه را دوست داری؟ با دوستان چرا ارتباط برقرار نمی کنی؟ آخر درد تو چیست؟ و... بعد با تبدیل به درصد و میانگین و... گزارش کار به اداراه بفرستید.
به جز عده معدودی از مشاوران ، ما مشاورانی را همکار داشته ایم که خودشان خشک وانعطاف ناپذیر بودند تا حدی که دانش آموز برای برقراری ارتباط نه میلی داشت و نه جرأتی.
ما معلمین وقتی احساس می کردیم دانش آموزی مشکل روحی یا خانوادگی ویا اخلا قی و...دارد سعی می نمودیم که او را به پیش مشاور بفرستیم اما بعد 3-4 ماه از شروع سال تحصیلی یا مشاور را نمی شناخت یا به او اعتماد نمی کرد. (این امر احتمال دارد از ویژگی های آذربایجان باشد چرا که با توجه به شرایط تاریخی ،مردم آن به دیگران سخت اعتماد می کنند .البته شاید فقط یک فرضیه باشد .)
هدایت تحصیلی دانش آموزان هم که توسط مشاورین ،شکسته و بسته انجام می گیرد. واقعی ترین فعالیت مشاورین احتمالا تست هایی است از دانش آموزان به عمل می آورند.
ضرورت وجودی مشاور در مدارس چیست ؟ پُر کردن خلاء های عاطفی و احساسی سنین رشد و بلوغ نوجوانان و جوانان که در خانواده یا مدرسه و یا جامعه بزرگ تر دامنگیر آنان است. راهنمایی وهمدردی با کسی که الفبای بزرگ شدن را مزمزه می کند و شکستن در خود برای گروه سنی که بیشتر در خود بودن را می پسندد و....
آیا واقعا آموزش و پرورش دراین حیطه موفق بوده است؟
من آنچه را که در طول خدمت خود به طور عینی تجربه کرده بودم را نوشتم .قدر مسلم خود این عزیزان وهمکاران محترم هم تجاربی دارند که اگر همه آنها را جمع بندی کنیم شاید به یک نتیجه گیری مفید و کاربردی ،دست بیابیم.
مشاوران آموزش و پرورش با قرار گرفتن در قالب های خشک وبی روح اداری ، نمی توانند موفق عمل نمایند.
کار اداری را از آنها بگیرید و اجازه دهید که مشاورین در جای جای مدرسه و در زنگ های تفریح یا آزاد با پرسه های گرم وصمیمی خودشان ،حس اعتماد و نیاز به خالی شدن از گره کوری که بر ذهن و قلب نوجوان وجوان سنگینی می کند را در دانش آموزان به وجود آورند.
مادامی که مشاوران ما در اتاق خصوصی خودشان مانند یک مدیر خشک و انضباطی پشت میز نشسته اند و در اتاق آنها برای حاکمیت سکوت در زنگ های تفریح بسته است ،این اعتماد و نیاز زاییده نخواهد شد. مشاورین باید روح مدرسه باشند نه جسم آن وگرنه معضلاتی مثل گرایش به جنس مخالف به دلیل حاکمیت عطش عاطفی سیر نشده از مهر والدین و معلمین وجود خواهد داشت ،یا تیغ زنی در مدارس دخترانه ، یا گرایش به مُدهای نامتعارف ، یا دزدی یا پرخاشگری و ......
آموزش و پرورش باید ضرورت وجود مشاورین در مدارس را بازبینی نموده و طرحی نو دراندازد.
از همه مشاورین ارجمندی که خارج از قالب خشک اداری عمل می نمایند و روح مدرسه محل خدمت خودشان هستند قدردانی می نماییم و آنان را با تمامی خلا قیت ها وانعطاف هایشان تحسین می کنیم.
پست شغلی مشاور مدارس را دریابیم تا مشکلات و معضلات خانواده و مدرسه و جامعه بزرگتر کاهش یابد.
فراموش نکنیم که بعد از نهاد خانواده نهاد مدرسه، جامعه پذیری و درنی کردن ارزشها را بر عهده دارد.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان