اعتراض معلمان و کارهایی که می شود انجام داد

 فرهنگیان کشور، سالهاست که از وضعبت معیشت خود گله مندند .در این نوشتار، برآنیم تا برخی از دغدغه ها و مشکلات مبتلا به این قشر را بازگو کرده و راه کارهایی جهت برطرف نمودن آنها ارائه شود، تا بتوان با بالا بردن سطح معیشتی فرهنگیان امیدوار بود که این رضایت شغلی ایجاد شده در آینده به نسل جوان و نوجوان کشور منتقل شود.
بارها شنیده ایم که فرهنگیان همیشه از وضع موجود گله مندند، اما برخی افراد حاضر نیستند واقعیت های اجتماعی جامعه و وضعیت موجود فرهنگیان را بپذیریند .
یک مثال ساده ؛ چندی پیش، اعلام شد که بیست درصد به حقوق معلمین دوره ابتدایی افزوده می شود، و این معنی در اذهان تداعی شد که مثلا کسی که حقوق یک و نیم میلیون تومانی دارد، الان باید سیصد هزار تومان به حقوقش اضافه شده باشد! در حالی که  فقط بیست درصد به فوق العاده شغل اضافه شد که حدود هشتاد هزار تومان می شود، آن هم این مبلغ قبلا در فیش های حقوقی بوده اما مدتی پیش قطع شد و حالا دوباره برقرار شد. یعنی عملا چیزی به حقوق اضافه نشده است بلکه همان حقوق سابق را دوباره پرداخت کرده اند ؛ حالا چرا این مطلب را با این همه سر و صدا اعلام می کنند، خود جای بحث دارد را که با این اعلام، جامعه  « تصویری زیاده خواه » از فرهنگیان خواهد داشت.

چرا فرهنگیان همیشه معترضند؟
یک پاسخ ساده این است که سال هاست دریافتی قرهنگیان از ضعیف ترین دریافتی های جامعه است، به استناد مدارک پرداخت حقوقی فرهنگیان، میانگین دریافتی فرهنگیان پس از کسورات حقوق، کمتر از یک میلیون تومان است، بگذریم که حقوق چهارده میلیون تومانی هم در آموزش و پرورش هست! ( به مطالب منتشر شده درباره صندوق ذخیره فرهنگیان مراجعه کنید)
پاسخ دیگر اینکه، در مقایسه با سایر پرسنل دولت، فرهنگیان از بیشترین سطح سواد برخوردارند و انتظار برخورداری از حقوق بالا بابت این سطح سواد و تخصص، انتظار به جایی است. به عنوان یک مثال، یک فرهنگی با دارا بودن مدرک تحصیلی دکتری تخصصی از دانشگاه های دولتی معتبر کشور، حقوقی در حدود یک میلیون هشتصد هزار تومان است که دریافتی در حدود یک و نیم میلیون تومان خواهد داشت، این مبلغ را با دریافتی میانگین پنج میلیون تومان وزارت علوم با همین مدرک مقایسه کنید تا متوجه تبعیض اعمال شده در حق فرهنگیان بشوید.
وقتی دو نفر با یک رشته تحصیلی و فارغ التحصیل از یک دانشگاه، حقوقی تا پنج برابر اختلاف دریافت کنند، آن وقت است که متوجه اجحاف به حقوق فرهنگیان خواهیم شد !

چند راه حل ساده برای بر طرف نمودن برخی از این مشکلات پیشنهاد می شود:

1- تشکيل بانک فرهنگيان، البته بدون دخالت دولت در سرمایه های این بانک

2- تشکيل سازمان نظام معلمي ؛ جای خالی چنین نظامی در کشور بسیار حس می شود، در حال حاضر هیچ منبعی برای تشخیص توفق و برتری یک روش آموزشی نسبت به روش دیگری وجود ندارد.
هم اینک در بسیاری از کشورها برای تدریس در هر مقطع و هر آموزشگاهی باید از سازمان یا نظام مهندسی که غالبا " غیر دولتی " است مجوز تدریس دریافت نمائید. حال آنکه در ایران بسیاری از آموزشگاه ها به گونه ای با دبیران حق التدریس خود برخورد می کنند که انسان را یاد استعمار دوران انگلیس می اندازد، حقوق های بسیار پایین، استفاده از دانشجویان بدون هیج تجربه ی آموزش، عدم پرداخت به موقع حقوق، استفاده از فارغ التحصیلان در خارج از رشته تخصصی و ....

3- تشکيل انجمن هاي صنفي که فقط کار صنفي انجام داده و بازيچه ي سياسيون نباشند Y در بسیاری از انجمن های موجود، متاسفانه سیاسیون دخالت موثر دارند و در مواقعی که فرهنگیان دست به اعتراض می زنند، وارد گود شده و اعتراضات را به انحراف برده و گاها از این طریق حرکاتی بر علیه نظام انجام می دهند.

4- عدم تمرکز پرداخت حقوق در پايتخت ؛ استان ها و شهرستان ها برای پرداخت حقوق پرسنل خود تا روز دریافت چک حقوقی اطمینان ندارند که حقوق پرداخت می شود یا خیر. می توان پرداخت حقوق پرسنل را استانی یا شهرستانی نمود و آن را به نماینده دولت مانند استاندار یا فرماندار داد، در این صورت از نارضایتی ها کاست چرا که برخی از استان ها که قدرت لابی گری بیشتری در بودجه دارند می توانند سهم بیشتری را دریافت کنند و برخی خیر.
5- بالا بردن نسبت سرانه ملي آموزش و برورش تا سطح متوسط دنيا ؛ الان ايران کمترين سرانه هاي دنيا را دارد ، پس با اين شرايط اميد بهبودي نداشته باشيد. این مبلغ درحالی از طرف وزیر حدود یک میلیون تومان اعلام شده است که برخی کشورها تا 23 هزار دلار در سال هزینه خدمات به هر دانش آموز می کنند.

6- تغيير ديدگاه مصرفي بودن در بودجه ريزي کلان به ديدگاه سرمايه گذاري. در کشورهای توسعه یافته به این دیدگاه رسیده اند که برای داشتن جامعه پویا در آینده، باید اکنون سرمایه گذاری نمود. سرمایه گذاری در آموزش و پرورش دانش آموزان، بهترین و پر بازده ترین سرمایه گذاری از دیدگاه کشورهای توسعه یافته است. با بودجه های فعلی آموزش و پرورش ایران، فرهنگیان همیشه شرمنده ی دانش آموزشان و اولیا هستند، چرا که برای هر کاری مجبورند دست به دامان اولیا و خیرین باشند .

چرا نباید برای تفریح و بازدید های علمی دانش آموزان سرمایه گذاری نمود؟

7- واگذاري کليه هزينه هاي مرتبط با آموزش و پرورش به اين نهاد ؛ در حالی که آموزش و پرورش برای اجرای ساده ترین برنامه های جانبی برای فراگیران با مشکل بودحه مواجه است، بسیاری از نهادها و سازمان ها به نام آموزش و پرورش و پر کردن اوقات فراغت دانش آموزان اعتبارهای آن چنانی دریافت می کنند بدون اینکه خدمات خاصی ارائه دهند.

8- جلوگيري از دخالت ساير نهادها در فرآيند آموزش و پرورش که غالبا به قصد جذب اعتبارات وارد مي شوند. متاسفانه دیوار آموزش و پرورش در سال های اخیر چنان کوتاه شده است که برخی بدون داشتن هیچ گونه تخصص و دانشی، در مورد نهاد آموزش و پرورش اظهار نظرهای بسیار ناشیانه می کنند.

شوربختانه برخی از وزارت نشینان نیز برای خود شیرینی و محکم نمودن جایگاه خود در برخی اجتماع ها، دست به تایید چنین نظرهایی می زنند ...

ارسال مطلب برای سخن معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید