مدتی است در روزنامه ها تصویری مربوط به آگهی تبلیغاتی یکی از بانک ها منتشر می شود که در نگاه اول مربوط می شود به مشارکت بانک مذکور در امر پسندیده مدرسه سازی. اما با نگاه دقیق تر متوجه می شویم که یک طرف تصویر، واقعیت فلاکت بار آموزش و پرورش را نشان می دهد و طرف دیگر ، بهبود همان وضعیت را با ورود کمک های بانک به تصویر کشانده است.
لباس معلم بسیار مندرس، فقیرانه و حقیرانه است اما با کمک بانک مذکور آقا معلم شخصیت پیدا کرده!! و باکلاس! شده است.
این بانک از این اهرم تبلیغاتی خدمات خود را به مشتریانش معرفی می کند اما من و خانواده فرهنگی ام که عمریست با حقوق معلمی گذران عمر می کنیم، باید تحقیر شویم که وزارت آموزش و پرورش توان این را ندارد که نگذارد این گونه شخصیت و حیثیت حرفه ای معلم به تصویر کشیده شود.
با خودم فکر می کردم که سیاست وزارت آموزش و پرورش در برابر این نگاه های تحقیر آمیز به قشر فرهنگی در جراید و مطبوعات چیست؟
چرا روابط عمومی این وزارتخانه اجازه می دهد از وضع بد اقتصادی معلمان استفاده تبلیغاتی شود؟
اگرچه اقدامات هر نهادی برای کمک به آموزش و پرورش قابل تحسین است اما چه کسی باید به فکر این جنبه های تخریبی و تحقیر آمیز باشد که حتی اگر سهواً هم رخ داده باشد اما سکوت و انفعال روابط عمومی در برابر این قبیل اقدامات قابل توجیه نیست.
همان گونه که رفاهیات معلم با حداقل های یک زندگی استاندارد فاصله دارد، مسؤولان روابط عمومی آموزش و پرورش هم نتوانسته اند به ترفیع جایگاه شخصیتی معلم در رسانه ها کمکی کنند.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
اینقصه ها سر دراز دارند.
صداوسيما كمترين و نازلترين ارتباط را با آموزش و پرورش داره چون كساني كه متولي روابط عمومي اين دستگاه هستند با همه سر جنگ دارند و بدترين رفتارهاي غير فرهنگي را با خبرنگاران دارند نتيجه اين واكنشهاي عصبي همينه كه نويسنده در يادداشت خود اشاره كرده