دانشگاه فرهنگیان؛ سراب و امید!

 دانشگاه فرهنگیان که وابسته به وزارت آموزش و پرورش است، در سال 1390 و پس از تجمیع حدود 100 مرکز تربیت معلم تاسیس شد و از سال 1391 با پذیرش حدود 25 هزاردانشجوی بورسیه و متعهد به خدمت در مقطع کارشناسی آغاز به کار کرد. در حالی که دکتر « مهرمحمدی » سرپرست فعلی دانشگاه، وعده داده بود این دانشگاه را به «یک دانشگاه معتبر در سطح کشور، منطقه و حتی جهان » تبدیل می کند،با گذشت حدود 3 سال از تاسیس، هنوز مشکلات زیادی گریبان گیر این دانشگاه است.

دانشگاه فرهنگیان تاکنون رییس نداشته!
دانشگاه فرهنگیان تاکنون رییس نداشته و سرپرستی سه سرپرست را تجربه کرده است. دکتر محمود مهرمحمدی، سرپرست فعلی دانشگاه در شهریورماه 92 به این سمت منصوب شد و در حالی که به صورت قانونی سرپرست تا 6 ماه اجازه فعالیت دارد، مهرمحمدی حدود 17ماه است که عهده دار این سمت است. علت عدم تبدیل حکم وی به ریاست، درخواست های مکرر وزیر آموزش و پرورش برای به تاخیر انداختن بررسی صلاحیت سرپرست این دانشگاه توسط شورای عالی انقلاب فرهنگی است. بیم آن می رود که شورای عالی انقلاب فرهنگی به دلایلی که صرفا مربوط به روش مدیریت دکتر مهرمحمدی نیست صلاحیت وی را رد کند!
با وجود این که آقای مهرمحمدی از نظریه پردازان مطرح آموزش و پرورش و از تدوین کنندگان سند تحول بنیادین آموزش و پرورش است، انتقاداتی  به نحوه مدیریت وی بر این دانشگاه مطرح است. در این نوشتار ضمن ذکر چند مورد از مهم ترین مشکلات دانشگاه فرهنگیان، به بعضی از این انتقادات هم اشاره خواهم کرد.

کمبود بودجه؛ پاشنه آشیل دانشگاه فرهنگیان

یکی از عوامل اساسی در اجرای موفقیت آمیز برنامه های هر سازمانی اعتبارات و بودجه است، اما دانشگاه فرهنگیان از همان ابتدای تاسیس با مشکل کمبود بودجه مواجه بوده است و بودجه اختصاص یافته برای سال 94 هم کفاف هزینه های این دانشگاه را نمی دهد. بودجه پیشنهادی دولت برای دانشگاه فرهنگیان در سال 94، 252 میلیارد تومان بوده که با اعتراض شدید سرپرست این دانشگاه و بعضی از نمایندگان مجلس مواجه شده است. دکتر مهرمحمدی ضمن ابراز نارضایتی از بودجه پیشنهادی تاکید کرده در بین دانشگاه های کشور کمترین افزایش ردیف بودجه متعلق به دانشگاه فرهنگیان بوده است.

وضعیت فضای فیزیکی این دانشگاه هم به هیچ وجه مناسب نیست و بعید است با این بودجه در آینده نزدیک تغییر قابل توجهی در آن به وجود آید. بیش از 50 درصد کل فضاهای دانشگاه فرهنگیان را ساختمان هایی با قدمت بیش از 30 سال تشکیل می دهد که نیازمند بازسازی و تعمیرات اساسی است. سرانه فضای این دانشگاه هم از سرانه فضای تعریف شده براساس شاخص های وزارت علوم به میزان قابل توجهی کمتر است، به طور مثال در برخی پردیس ها خوابگاه هایی 13 نفره به دانشجویان اعطا شده است، همچنین اکثریت  پردیس ها فاقد سالن همایش ها، آزمایشگاه مجهز و سالن ورزشی هستند. علاوه بر اینها،کمبود فضا باعث شده است دانشگاه نتواند نیروی مورد نیاز خود را جذب کند و در حالی که طبق برنامه باید هر سال 25 هزار دانشجو جذب کند تا آموزش و پرورش در سال های آینده با کمبود نیرو مواجه نشود، دانشگاه تنها در سال اول توانست این تعداد را راهی دانشگاه کند و در سال های بعد به ترتیب 17 هزار و 12 هزار دانشجو جذب کرد و پیش بینی می شود سال آینده هم بتواند حداکثر  5هزار دانشجو جذب کند.جذب دانشجو کمتر از میزان برنامه منجر به روانه شدن سیل انتقادات به این دانشگاه شده است.

کمبود بودجه این دانشگاه در سال های گذشته هم به حدی بوده که نهایتا مسئولین این دانشگاه مجبور شده اند از محل کمک هزینه تحصیل دانشجویان بورسیه این دانشگاه کمبود هزینه را جبران کنند.اگرچه بخش اصلی این اقدامات قانونی بوده است اما بعضا همراه با اقدامات غیرقانونی هم بوده که در بخش دیگری از این مطلب به آن ها خواهم پرداخت.

کمبود هیات علمی

درحالی دانشگاه فرهنگیان در طول سه سال حدود 74 هزار دانشجو در مقطع کارشناسی پیوسته و ناپیوسته پذیرش کرده که با کمبود شدید هیات علمی روبروست. اکثریت رشته های این دانشگاه در پردیس های مختلف فاقد هیات علمی هستند. علی رغم اینکه به تازگی حکم بعضی از مدرسین این دانشگاه توسط رییس جمهور که رییس هیات امنای این دانشگاه هم هست به هیات علمی تغییر کرده بازهم این دانشگاه از کمبود هیات علمی رنج میبرد. به طوری که بسیاری از پردیس های این دانشگاه به تعداد انگشتان دست هم عضو هیات علمی ندارند!

نگرانی دیگر تبدیل شدن جایگاه هیات علمی این دانشگاه به حیاط خلوتی برای مدیران سابق آموزش و پرورش است، مدیران سابقی که به دلایل گوناگون پست خود را از دست داده اند و حالا هیات علمی دانشگاه فرهنگیان را محل مناسبی برای سال های آخر خدمت خود و پیش از بازنشستگی می بینند.

مشکلات مالی دانشجویان

پس از اینکه دانشگاه فرهنگیان با کمبود شدید بودجه مواجه شد، سازمان مرکزی این دانشگاه بخشنامه ای به پردیس ها ارسال و تصویب کرد تا از دانشجویان ساکن خوابگاه ها حداکثر 45 درصد کسر حقوق شود. این اقدام منجر به نارضایتی اکثریت دانشجویان شد. پس از اینکه مسئولین دانشگاه با نارضایتی دانشجویان مواجه شدند وعده دادند تا با افزایش بودجه در سال های آینده کسر حقوق دانشجویان به میزان کمتری کاهش پیدا کند، اما تلاش های مسئولین برای افزایش بودجه ناکام ماند. در مرحله بعد مسئولین دانشگاه سعی کردند تا شبانه روزی بودن دانشگاه را در اساسنامه این دانشگاه بگنجانند و از این طریق بودجه بیشتری جذب کنند که تاکنون موفق نشده اند.

علاوه بر این ها، سال گذشته در حالی که دانشجویان و حتی مسئولین انتظار داشتند همچون گذشته و همانند مراکز تربیت معلم در سال های گذشته، عیدی به دانشجو معلمان پرداخت شود، ناگهان اعلام شد به دانشجو معلمان به علت پاره وقت بودن عیدی تعلق نمی گیرد. این در حالی است که در حکم استخدامی دانشجویان عبارت تمام وقت ذکر شده است و به نظر می رسد دولت به علت بار مالی از پرداخت عیدی به دانشجویان طفره رفته است. عدم پرداخت عیدی به دانشجویان حتی با واکنش مدیرکل امور حقوقی دانشگاه فرهنگیان مواجه شد؛ وی در نامه ای به مدیرکل حقوقی وزارت آموزش و پرورش نوشت طبق قانون متعهدین به خدمت وزارت آموزش و پرورش و ماده 75 قانون مدیریت خدمات کشوری باید به دانشجو معلمان عیدی کامل تعلق گیرد، اما این نامه هم کارگشا نبود و هنگامی که دانشجویان انتظار داشتند مدیران و مسئولین دانشگاه به این مسئله ورود پیدا کنند و از تضییع حق دانشجویان جلوگیری نمایند، سرپرست دانشگاه در مصاحبه ای آب پاکی را روی دست دانشجویان ریخت و گفت به دانشجو معلمان عیدی تعلق نمی گیرد.

مسائل مالی دانشجویان به همین جا ختم نشد، ابتدای تابستان 92 معاون توسعه و مدیریت منابع دانشگاه فرهنگیان در بخشنامه ای ارسالی به پردیس ها مقرر کرد در ایام تابستان و تعطیلی دانشگاه هم علی الحساب 45 درصد از حقوق دانشجویان کسر شود. این اقدام نارضایتی شدید دانشجویان را سبب شد. پس از اعلام نارضایتی دانشجویان، در بخشنامه ای دیگر مصوب شد تا تنها 10 درصد از حقوق دانشجویانی که در طول ترم در خوابگاه سکونت داشته اند در ایام تابستان کسر شود. با این وجود، طبق ماده 6 قانون متعهدین به خدمت آموزش و پرورش، وقتی دانشجویان در ایام تابستان در خوابگاه حضور ندارند و از امکانات دانشگاه استفاده نمی کنند نباید هزینه ای پرداخت کنند و حتی کسر 10 درصد حقوق هم قانونی نیست.

دانشجویان ناراضی­ اند!؟

دانشجویان دانشگاه از موارد متعددی ناراضی اند: از عدم اعطای کارت دانشجویی گرفته تا سخت گیری های بیش از حد بعضی از پردیس ها در مورد مسائل انضباطی. دانشجویان می گویند بیش از دو سال است که در دانشگاه فرهنگیان مشغول تحصیل شده اند اما تا به حال کارت دانشجویی به آن ها اعطا نشده! معاون دانشجویی این دانشگاه بارها از اعطای کارت های دانشجویی هوشمند سخن گفته اما دانشجویان همچنان کارت دانشجویی ندارند.

نارضایتی دیگر دانشجویان از سه سال محرومیت از تحصیل پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه فرهنگیان است؛ دانشجویان مدعی هستند آن ها موقع ورود به دانشگاه، از وجود چنین شرطی اطلاع نداشته اند و مسئولان به تازگی چنین تصمیمی گرفته اند. مسئولان بالادستی دانشگاه هم می گویند آموزش و پرورش با کمبود نیرو مواجه است و برای ورود دانشجو معلمان بعد از چهارسال تحصیل به گردونه آموزش و پرورش برنامه ریزی کرده است.

اضافه بر این ها، دانشجویان از کیفیت غذاهای دانشگاه و کیفیت و کمیت خوابگاه ها ناراضی اند. آن ها حتی از نحوه برگزاری برخی برنامه های فوق برنامه مثل مسابقات فرهنگی، هنری این دانشگاه هم گلایه دارند. دانشجویان مدعی اند در داوری بعضی از آثار ارسالی سلیقه ای عمل شده و به شکایات آن ها رسیدگی نشده است.آن ها می گویند انتخاب نفرات هم برای اردوهای فوق برنامه مثل «رویش» و «حیات طیبه» کاملا سلیقه ای بوده و از طرف سازمان مرکزی دانشگاه معیار معینی برای انتخاب نفرات به روسای پردیس ها اعلام نشده است و به تبع آن مسئولین پردیس ها سلیقه ای دانشجویان را انتخاب کرده اند.

فضای بسته سیاسی

تمام مسئولان ارشد و دلسوزان نظام به نقش دانشجو در پیشبرد نظام مقدس جمهوری اسلامی اذعان دارند و فعالیت سیاسی را لازمه دوران دانشجویی می دانند، دکتر روحانی هم در روزهای انتخابات ریاست جمهوری وعده ایجاد فضای باز سیاسی در دانشگاه ها را دادند. اگر چه این وعده در بسیاری از دانشگاه ها نسبتا عملی شد، اما دانشگاه فرهنگیان فرسنگ ها با فضای باز سیاسی فاصله دارد. حداکثر فعالیت سیاسی در این دانشگاه صرفا برگزاری کرسی های آزاد اندیشی به تعداد بسیار محدود و یک طرفه و با یک نفر سخنران نه چندان مطرح بوده است که به تکرار مکررات پرداخته اند. برای اینکه بیشتر به این شرایط واقف شوید تنها لازم است به مناسبت های دانشجویی و سیاسی دو سال گذشته نگاهی بیندازید. به عنوان مثال در حالی که در روز دانشجو در اکثر دانشگاه های مطرح و غیر مطرح کشور سخنرانی ها، جلسات پرسش و پاسخ و مناظره های مختلف برگزار شده است، اما در یک صد پردیس و مراکز دانشگاه فرهنگیان در سراسر کشور هیچ مراسم سیاسی،اجتماعی خاصی که در شان دانشجو معلمان باشد برگزار نشده است!

علاوه بر این در دوسال گذشته به هیچ گروهی در یک صد پردیس و مراکز آموزش عالی این دانشگاه مجوز تشکیل انجمن های اسلامی به بهانه های مختلف داده نشده است. در منشور حقوق و تکالیف دانشجویان هم که به تازگی توسط دانشگاه فرهنگیان منتشر شده اگر چه به حق دانشجویان در اظهار نظر سیاسی و تشکیل انجمن های علمی، فرهنگی و اجتماعی اشاره شده است، اما هیچ اشاره ای به تشکیل کانون های سیاسی نشده است. مسئولان بالادستی دانشگاه هم صراحتا در مورد فضای سیاسی دانشگاه صحبت نمی کنند، اما مسئولان پایین دستی و روسای بعضی از پردیس ها علت این فضای بسته و عذاب آور را فرار از حاشیه ها می دانند، مسئولان بسیاری از پردیس ها حاضر نیستند برای این مراسم هزینه کنند و احیانا گرفتار حاشیه ها شوند. نتیجه چنین تفکری ایجاد آرامش پادگانی در دانشگاه است.

وجود فضای بسته و غیردانشجویی این فرضیه را به ذهن متبادر می کند که دانشگاه فرهنگیان تافته ای جدابافته از دولت تدبیر و امید است؛ دولتی که نقادی و آزادی بیان را سرلوحه کار خود قرار داده است.

ارسال مطلب برای سخن معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید