مظلومیت " فرهنگ " و ناکجا آباد تعلیم و تربیت ؟!

   شاید اگر عنوان آموزش و پرورش در یک کلمه "تربیت" خلاصه می شد ما این همه مشکل و از هم گسیختگی مسائل فرهنگی،هنری، ورزشی، از آموزش های علمی را نداشتیم و این گونه تصور نمی شد که وظیفه فرهنگیان آموزش حجم وسیعی از معلومات و محفوظات است تا پرورش روحیه خلاقیت و بالا رفتن اعتماد به نفس دانش آموزان برای کارآفرینی و خود باوری برای تولید !
آموزش و پرورش به جای رشد خلاقیت دانش آموزان و تقویت روحیه مشارکت جویی ، اعتماد به نفس، ریسک پذیری، روحیه پرسش گری، قوه تفکر و تخیل،انعطاف پذیری دانش آموزان با رشد نا متوازنی که به جنبه های علمی و درسی معطوف شده ؛ مواجه شده است و این موجب شده است بسیاری از صاحب نظران همه زحمات صورت گرفته در آموزش و پرورش را نادیده گرفته و در مجموع وقتی با دانش آموزی مواجه می شوند که از اعتماد به نفس خوبی برخوردار نیست و به جای رشد روحیه خلاقیتش تراکمی از محفوظات درسی به او تحمیل شده است؛ آموزش و پرورش کنونی را وزارتی ناکارآمد در تربیت فرزندان این آب و خاک بدانند.
بخش مهمی از این نقیصه ، مظلومیت واژه فرهنگ و امور مربوط به آن است که البته آمار قابل توجهی از نهادها خود را متولی این امر و پرداختن به آن می دانند و در حالی که بعد از گذشت چند دهه نشان می دهد تلاش این ادارات و نهادها نتیجه مناسبی برای بهبود وضعیت فرهنگی جامعه نداشته است؛ همچنان به ادامه روند موازی کاری و اتلاف سرمایه های نظام به شیوه نادرست می پردازند.
مظلومیت فرهنگ در جامعه ای که از کم ترین سرانه مطالعه برخوردار است،اکثر دانش آموزانش بعد از طی ساعت ها آموزش قرآن و دروس معارف اسلامی و فعالیت متعدد قرآنی از مهارت روان خوانی قرآن ناتوانند و این باور متداول شده است که دانش آموز برای فراگیری هر مهارتی باید از کلاس های آموزشگاه های خصوصی استفاده کند و ... و نداشتن برنامه ای برای تقویت وزارت خانه عریض و طویل آموزش و پرورش از سوی دولت ها و نمایندگان مجلس در حالی که آموزش و پرورش رسمی ترین نهاد آموزشی و تربیتی کشورهاست ؛ همچنان به یک مسئله عادی بدل شده است.
این عادی شدن موجب شده است از شأن و ارزش حرفه معلمی کاسته شود و پایین بودن حقوق و دستمزد فرهنگیان نیز به یک امر عادی تبدیل شود.
نداشتن اراده ای برای تغییرات اساسی در صدر وزارتخانه و دلخوش کردن به ارائه چند عبارت جدید مثل "تحول بنیادین" و ..به جای تغییرات اساسی در سطح مدارس و اختصاص اعتبارات لازم برای آموزش و ایجاد رویکردهای علمی درفرهنگیان برای هدف مند کردن این وزارتخانه بزرگ در راستای تلقی درست از واژه فرهنگ و تربیت دانش آموزان مشکل دیگرآموزش و پرورش کنونی است.
بخشی از نتیجه نامطلوب تلاش فرهنگیان در مدارس نیز ناشی از سیاست گذاری های اشتباهی است که ناشی از رویکرد غیر کارشناسی در معاونت "پرورشی و فرهنگی" وزارتخانه دارد.
به گونه ای که این بخش مهم در وزارتخانه سال گذشته به خاطر عدم تبیین مناسب و توجیه طرح کارشناسی "هدایت تحصیلی" که در همه کشورهای توسعه یافته به خوبی صورت می گیرد؛ این طرح را که می توانست با اجرای صحیح و تبیین درستش در افکارعمومی یکی از نقطه قوت ها و دلایل سربلندی این وزارتخانه شود آن را با شکست مواجه کرد و اجرای آن در افکار عمومی به عنوان یک دخالت نابه جای آموزش و پرورش در سرنوشت دانش آموزان و ایجاد ناامنی در خانواده ها تلقی شود.
یکی دیگر از موارد مهم مربوط به حوزه پرورشی و فرهنگی تلاش نادرست این قسمت در اجرای ماموریت های فرهنگی است.
به گونه ای که این اجرای نادرست این ماموریت به طنز تلخی می ماند که گویی وزارت آموزش و پرورش در حوزه پرورشی و فرهنگی ماموریتی برای از بین بردن فعالیت های فرهنگی و هنر و حتی قرآنی و دینی در کشور دارد.
به طور مثال در بخش اجرای مسابقات دانش آموزی که برای اولین بار می خواهد در یک مسابقه هنری شرکت کند به فرض این که با علاقه مندی جذب فعالیت در رشته ای ازمسابقات هنری شده و بعد از هفته ای اثری مطلوب را با کمک فکری خانواده و معلمش تهیه کند؛ معلوم نیست قضاوت این رویداد فرهنگی دانش آموز به خاطر کمبود اعتبارات آموزش و پرورش در برگزاری مسابقه و داوری آثار و اهدای جوایزش با چه نتیجه ای مواجه شود و به فرض اگر این دانش آموز حتی در این فرآیند فرهنگی حائز رتبه برتر شهرستان شود؛مسابقه ای که می تواند به صورت حضوری با وجود فرهنگیان متخصص در آن رشته های هنری برگزار شود و در همان روز جایزه بهترین ها اهدا شود؛ حداقل چند ماه طول می کشد از نتیجه کار خود مطلع و یک سال طول می کشد به هدیه مسابقه اش در حد 15 هزار تومان دست پیدا کند.
انگار این ماموریت برای دفع دانش آموزان از امور فرهنگی طراحی شده است !
در آموزش و پرورش همه می دانند که یک اجرای ناصحیح از مسائل فرهنگی و هنری می تواند بدترین ضربه به امور فرهنگی باشد و عدم توجه به اعتبارات مسابقات فرهنگی موجب شده است سطح داوری و آثار ارائه شده به مسابقات فرهنگی و هنری آموزش و پرورش از کیفیت مناسبی برخوردار نباشد.
دیده می شود دانش آموزان اگر تجریه یک یا دو بار در مسابقات فرهنگی و هنری را داشته باشند؛ برای دفعات دیگر تمایلی به شرکت در مسابقات ندارند.
عدم توجه مدیران مدارسی که دارای اعتبارات لازمه برای امور پرورشی هستند؛ یکی از نشانه های عدم فرهنگ سازی در مدیران است که اکثر آنها در عین موظف بودن برای هزینه درصد قابل توجهی از اعتبارات مدرسه به امور فرهنگی دانش آموزان، این اعتبارات را در فصل های علمی دانش آموزان و موارد دیگر هزینه می کنند.
در مسابقات گروهی که می تواند اهداف تربیتی قابل توجهی را در پی داشته باشد؛ نحوه اجرا به گونه ای بوده است که برای تعیین گروه های اول تا سوم یک شهرستان داوران گاه با 3 گروه مواجه می شوند که نشان می دهد حتی آن شور و حرارت دهه اول انقلاب هم در آموزش و پرورشی که بارها اعلام تحول کرده است؛ وجود ندارد.
بی شک آموزش و پرورش اگر می خواهد متحول شود ابتدای امر باید نگاه نظام باید یه این مهم متحول شود و از سوی دیگر واژه آموزش و پرورش به خوبی تبیین و تعریف گردد.
مظلومیت فرهنگ و وجود مشکلات فرهنگی و آسیب های اجتماعی در بسیاری از موضوعات ناشی از وجود یک وزارت اموزش و پرورشی ناکارآمد است که گویا از اولویت کمتری در نگاه  سیاست گزاران دارد و بی شک عدم ارتقاء این موضوع کشور را همچنان با مشکلات عدیده ای در اکثر ابعاد مواجه می سازد.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید