به راستی چرا هر سازمان دولتی درآمدهایی را که با استفاده از امکانات و منابع بیت المال کسب کرده ، سهم منحصر به کارکنان خود می داند؟
بعد از رونمایی از فیش های حقوقی ، شاهد گفتار بسیار نامفهومی از سوی بعضی از مسئولان هستیم با این موضوع که این دریافتی ها را حق مسلم کارکنان و زیرمجموعه خود می دانند.
حال شبه ای که پیش می آید این است که اگر حرف این مسئولان را مبنای کار قرار دهیم پس سایر کارکنان دولت که گاه حتی دارای جایگاهای حساس تری هستند نباید هیچ سهمی از این درآمد های هنگفت دولتی داشته باشند .(مثلا معلمان ، روحانیون ، نیروهای مسلح و...)
ایراد وارده دیگر این است که گویا این مسئولان فراموش کرده اند که طبق قانون اساسی هر گونه درآمدی که دولت و زیر مجموعه های آن کسب کند جزئی از بیت المال محسوب می شد و بیت المال سهم تمام مردم ایران است.
مورد دیگر این است که اگر در جامعه مبنا بر این باشد که برخی از کارکنان دولت با استفاده از منابع و امکانات بیت المال ( با توجیه درآمد زایی برای موسسه دولتی) انتظار دریافتی خاصی داشته باشند شبهات بسیار بدی پیش خواهد آمد.
شبهاتی از قبیل:
آیا تولید تنها به معنای تولید ثروت و کسب درآمد ریالی و ارزی است؟
فلسفه وجودی تشکیل دولت چیست؟
نقش دولت در توزیع ثروت ملی برای از بین بردن فاصله طبقاتی چیست؟
سهم مستقیم و غیرمستقیم سایر کارکنان دولت در تولید ناخالص ملی چرا کم ارزش تلقی می شود؟
اگر مبنا سخن آقایان باشد پس تمام شرکت دولتی مادر از نفت و فولاد گرفته تا سازمان بنادر و راه آهن و گمرک ... همه باید درآمدها را تنها بین کارکنان خود تقسیم کنند و باقی کارکنان دولت فقط نظاره گر باشند!
وقتی یک کارخانه، یک بیمارستان ، یک پالایشگاه و یک بندر از مالیات مردم ساخته و تجهیزمی شود ؛ به چه حقی یک عده خواهان سهمی خاص برای مجموعه خود هستند؟
آیا کارمندان و زیر مجموعه های آنها در تاسیس و تجهیز این مرکز نقشی داشته اند که اکنون خواهان سهم یشتری هستند؟
گویا برخی از وزرا قصد دارند با استفاده از مقام خود حق خاصی برای هم صنفان خود تخصیص دهند. فراموش نکنیم صدق یک مدعا باید نهایتا بر منطق و گواه مبتنی باشد نه بر حجیت فردی که آن را ارائه می دارد.
طبق آخرین خبرها ، حال که سقف حداکثر دریافتی ها 19 میلیون تومان اعلام شده چرا حداقل کف آن ، یعنی یک هفتم آن ( دو میلیون هفتصد هزار تومان دریافتی خالص) رعایت نشود؟
در پایان ذکر این نکته هم خالی از لطف نیست :
در جایی که برخی وزرا جانانه و گاه نابه حق از کارکنان و زیر مجموعه خود دفاع می کنند ، ما فرهنگیان فقط شاهد خلف وعده از سویی مسئولان وزارتی خود هستیم ؛ برای نمونه وعده یک ساله اعلام شاخص های رتبه بندی هنوز که هنوز است در هاله ای از ابهام است ؛ به راستی چرا؟
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
این فانی همیشه و همیشه از نبود پول و شرایط سخت مملکت حرف میزنه. بدتر از اون با دادن آمارهای مبهم سعی در جلوه دادن معلمان به عنوان قشری زیاده خواه داشته.
واقعا اگه ما یک دشمن داشته باشیم, اون هم فانیه.
چرا این وزیر باید از پشت به معلمان خنجر بزنه؟!!!
چرا این وزیر یک بار هم نشده از فاصله دریافتی ما و کارمندان دیگه آمار بده؟!
دیگه حالمون از هر چی دولت و وزیر و وکیل ..... به هم میخوره.
به جای کلمات نامانوس و غیر بومی ریال و تومان از عبارت همه فهم صفدر استفاده کنید.
هر صفدر ۵۷ میلیون تومان
بفرمایید چند صفدر حقوق می گيريد
یا من بازنشته که پاداش بازنشستگیم شده یک صفدر, چرا صفدر من رو نمیدید؟'