در سحرگاه نوزدهم ماه مبارک و معظم رمضان و در آن هنگامه ی نیایش عارفانه و عاشقانه به درگاه حضرت احدیت و سجده به آستان ربوبی، امام والا و ولی خدایی به دست یک شقی بدسگال خورد و سپس در بیست و یکم ماه خدا به شهادت رسید و به لقاء الهی پیوست که به راستی فخر اولیاء و اوصیاء بوده و هست.
مولا علی ابن ابیطالب علیه السلام همان بزرگ مرد والاتباری است که علاوه بر پسرعم و داماد رسول خدا(ص) امیرالمومنین بوده و نفس پیغمبر (ص) و جانشین بر حق آن نبی و ام الکتاب و تفسیر کلام خدا و جان و جوهره ی قرآن و معنی تام و تمام ایمان و حقیقت ایقان و مفهوم راستین فرقان و بر همگان رجحان و علو داشته و در عرش الهی مورد تکریم و تعظیم و تحسین کر و بیان می باشد.
آن گونه که حضرت محمدمصطفی (ص) فرمودند ای علی اگر تو نبودی هرگز مومنان از منافقان باز شناخته نمی شدند.
آری ، علی آیت خدا بوده و همای رحمت حق، کائنات به اذن پروردگار هستی به یمن وجود آن نازنین و به واسطه ی عشق و حب و جلال و جمال آن بنده ی حقیقی خداوند ایجاد و برپا داشته شده و هم اوست مقسم دوزخ و بهشت و ساقی کوثر چه زیبا و به جا فرمود پیامبر رحمت که یک ضربت شمشیر علی برتر است از عبادت جن و انس از اولین تا آخرین و نیز علی مصداق تمامی ایمان در مقابل تمامی کفر بود.
منطق علی، والاترین منطق ها، کلام او کامل ترین کلام ها، برهان او قاطع ترین برهان ها، ذوالفقار او، برنده ترین شمشیرها، ایمان او ناب ترین ایمان ها، میزان او شاخص ترین میزان ها و عدل آن امام همام اعدل عدالت ها و شجاعتش در حد اعلا و کمال و اخلاصش، خالص ترین اخلاص در کل هستی و پهنه و کرانه ی گیتی بوده است.
هنگامی که به نهج البلاغه اش می نگریم، اقیانوس مواجی از علوم مختلفه و قلم و بیان و سخن وری در می یابیم. در وصف کمال و سجایا و فضائل آن رادمرد بزرگ الهی و انسان کامل و جامع دانشمندان و سخن وران و نوابغ روزگار، جملات ارزنده ای بر زبان جاری و برخامه ی قلم زده اند از آن جمله:
" ای دنیا چه می شد تمام هستی ما را می گرفتی و در شجاعت، صداقت، کرامت، ایمان، قاطعیت و عدالت و .... یک علی دیگر به ما ارزانی می داشتی!"
آری!
علی (ع) همان اعجوبه خلقتی است که ظریفی به حق، در وصفش گفته است که گویی او (علی) برای زمانی دیگر غیر از زمان خود خلق گشته بود!
حقیقتا قلم از وصفش عاجز و زبان از توصیف آن مرد خدا و دین و جهاد، الکن می باشد. هم اینک و در این دنیای وانفسا! و اندر این دهشت و وحشت و عصر حاکمیت درندگان به صورت انسان در این جهان سراسر خون ریزی و جهالت و پلشتی و مرگ انسانیت انسان و دفن حقیقت و ایمان و مظلومیت انسان و دیانت و قرآن، جهان سخت نیازمند علی است. زیرا علی متعلق به تمامی هستی و ادوار و دوران است و نه گذشته ی منقطع از زمان!
در سوگ ابوتراب، تنها حسنین و زینبین نگریستند، در ماتم از دست دادن آن یگانه دهر و دلاور دوران و رکن رکین ایمان و جوهرالجواهر ایقان و کوکب فروزنده ی آسمان تنها فقیران و یتیمان و بی پناهان ماضی نگریستند، در آن سوگ بزرگ و ماتم سترگ، کل هستی گریست و ارکان زمین و زمان و آسمان به لرزه در آمد و گویی عدالت نیز با رفتن او و به همراهش در اعماق زمین مدفون گشت!
اما آن چه جفا در حق آن امام العارفین و آینه ی تمام نمای مومنین روا داشته می شود که شاید هم طراز جفای به او در عهدش و هم قطار قتلش و چه بسا بدتر از آن هم باشد، سوء استفاده از نام او، تحریف کلام و مرام او، ظلم و جفا و تاختن و تخریب دین به نام او و دانسته و ندانسته، مکرر نمودن نام و مسلک و مکتب او و یا بایگانی و متروک نمودن سخنان و مرام و منطق و عدالت و قاطعیت و ملاطفت او و صرفا در قاب کردن نام و رسم و سیمای او و زینتی تلقی کردن کتاب و منشور اوست.
شما را به خدا بیایم لااقل نام و یاد او را بر زبان جاری نسازیم و آن مظلوم تاریخ را به نفع خویش و مطامع و هوی و هوس خود مصادره به مطلوب نکنیم و این قدر روح والا و پاک و مطهر آن تندیس حقیقت و راستی را آزار ندهیم.
آری !
شایسته و بایسته فرموده اند که ذکر و یاد علی عبادت است اما نه هر ذکر و یادی، آن ذکر و پردازش به علی عبادت است که از روی صدق و صفا و وفا باشد و نه به قصد و آهنگ منفعت طلبی، رانت خواری، چپاول بیت المال و ضربه زدن به آمال و آرمان و امیال خداپسندانه علی و هر چند ناخواسته و جاهلانه العیاذبالله به قصد دفن نام و مرام و عدالت علی!
بیاییم از سویدای دل و از اعماق فطرت خود و صد البته با فعل و عمل خویش، علی را آری علی را دریابیم.
علی همچنان مظلوم است " قد قتل مظلوما"
صدای معلم، صدای شما
با ارائه نظرات، فرهنگ گفت‌وگو و تفکر نقادی را نهادینه کنیم.