جوجه های حاجی بابایی را به جای پائیز در بهار بشمارید!( از مینو خالقی تا حمیدرضا حاجی بابایی)

  چند ماه پیش درنوشته ای تحت عنوان "جفای حاجی بابایی در حق آموزش و پرورش و کشور و حلقه مفقوده ای به نام " عدالت " !" ( این جا ) به ابعاد نامطلوب پرورشی – تربیتی ،آموزشی - علمی  و اداری – پرسنلی ناشی از اجرای نظام آموزشی 3-3-6 که بدون فراهم  آوردن زیرساخت ها و سازوکارهای لازم در زمان وزارت آقای حاجی بابایی در وزارت آموزش و پرورش به وقوع پیوست با ذکر مصادیق و مثال های مربوط ورود نموده و به بحث نشستم و ابعاد مخرب چنین عمل عجولانه و نابخردانه را مورد واکاوی و بررسی قراردادم چه اینکه شایسته و عالمانه آن بود که نظام آموزشی مذکور به شکل آزمایشی در منطقه ای با تامین ملزومات و  زیر ساخت های لازم به اجرا درمی آمد و در صورت موفقیت به سایر مناطق نیز تسری می یافت اما متاسفانه آنچه نباید اتفاق می افتاد روی داد و ناشیانه و به دور از مقدمات ضروری به یک باره نظام آموزشی مذکور درتمامی مناطق به اجرا درآمد . 

موتورخانه ها ، دفتر مدیران و....به یکباره به کلاس درس  مبدل شد در حالی که باید تمهیدات قابل توجهی را دراین زمینه به کار بست ، دانش آموزان دختری که به عنوان دانش آموز پایه ی ششم درحالی در این گونه  کلاس ها گنجانیده شده و مستقر گردیدند که در دوران بلوغ جنسی قرار داشتند که تمهیدات و شئونات خاص خود را می طلبد ، عده ای به تدریش ایشان مبادرت ورزیده و مشغول شدند که صلاحیت لازم و کافی معلمی و آموزگاری  را نداشتند – ناظران و شاهدان در جریان آموزش های بحث برانگیز و پرشائبه ی آنان به مطالب بغرنجی اشاره می نمایند که از طرح و نوشتن آنها خوداری می نمایم – وضعیت نرم افزارهای آموزشی و کتاب های مربوط در وضعیت مطلوب و به سامانی نبود .

متاسفانه دولت و وزیر جدید که بعد از پیروزی خرداد ماه 92 زمام امور کشور را در دست گرفته و حقیر انتظار  داشتم با شجاعت زیر بار اجرای عجولانه ی ادامه ی آن نرود به اجبار و شاید نیز مقهورانه آن راه نادرست به ارث رسیده از دولت قبل را ادامه داد و با درگیرشدن در بحث ساماندهی و اعزام و گسیل دبیران متوسطه دوم به مدارس دوره ی اول و دوم ابتدایی – دبیری که توان تدریس در معارف پیش دانشگاهی را داشت و یا دیفرانسیل تدریس می نمود به یکباره خود را در کلاس اول یا چهارم ابتدایی می دید بدون هیچ تمهید و اقدام مناسب و کارآمدانه ای -  در چند روز اخیر با تنی چند از همکاران مدیر و اولیا دانش آموزانی که چنین بلایی به سرآنان آمده صحبت کرده که ره آورد چنین اقدام نادرستی را جز ایجاد نابه سامانی ها و حادث شدن مشکلات آموزشی و روحی و روانی جبران ناپذیر برای  کودکان خود ندانسته و واقعا نمی دانند برای جبران آن باید به چه اقدامی دست یازند که تبعات آن همچنان وجود دارد که سال تحصیلی آینده را بنا به دلائلی که به آن ورود نمی نمایم را سال فاجعه یا معجزه می دانند که امیدوارم معجزه شود.

در این زمینه می توان مثال های متعددی را مطرح نمود و در خصوص  اثرات نامطلوب و بغرنج آن به بحث نشست که از ورود به آن خودداری می  نمایم . مگر بنا به فرموده ی قرآن کریم هر کس که یک نفر را زنده کند – از جهت فکر ی وروحی – تمامی انسان ها را احیاء ننموده و هر که انسانی را نابود نماید تمامی انسان ها را به نابودی کشانده است ."من قتل نفسا بغیر نفس او فساد فی الارض فکانما قتل الناس جمیعا و من احیاها فکانما احیا الناس جمیعا" با عنایت به آنچه که به سر دانش آموزان مظلوم آمد و لطمات جبران ناپذیر آموزشی و پرورشی دامن آنان را گرفت و همچنین صدمات عدیده ی انسانی و شخصیتی و حرفه ای که بسیاری از همکاران معزز فرهنگی را به خود دچار نمود ، آیا شایسته و مطابق با عدالت نیست که آقای حاجی بابایی مورد پرسش و خطاب گردد که جنابعالی با تعجیل عجولانه و به جهت عدم تمهیدات لازم و با بی درایتی مسبب چنین نابه سامانی ها و معضلات شده اید؟

و در صلاحیت  ایشان در حضور در خانه ی ملت تشکیک و اشکال نمود ؟

البته که باید مورد اشکال قرارگیرد و منتخبان خانه ی ملت اعتبارنامه ی ایشان را مورد تائید قرارندهند .

آیا خانم مینو خالقی مستحق رد صلاحیت و محروم شدن بعد از تائید صلاحیت و رای آوردن از حضور در مجلس شورای اسلامی است یا آقای حاجی بابایی با آن لطمات و ضایعات ؟

چنان چه جناحی قضاوت نکنیم و آزادانه بیندیشیم و عادلانه به قضاوت بنشینیم رفتار و کنش آقای حاجی بابایی به فراز و قسمت دوم آیه ی شریفه ی مذکور نزدیک تر و چه بسا ترجمان و عین آن می باشد ؛ در این مجمل حقیر قصد قضاوت درخصوص خانم مینوخالقی را نداشته ولی  آنچه به عدالت نزدیک تر است هر آینه برخورد عادلانه با آقای حاجی بابایی و محروم نمودن ایشان از کسوت و شان نمایندگی است چرا که مجلس بنا به فرموده ی بنیانگذار کبیر انقلاب شکوهمند اسلامی در راس امور است و زیبنده نیست فردی که با رفتار و عملکرد خویش اثرات منفی جبران ناپذیری را به انسان های فراوانی وارد نموده است در جا و کسوتی قرارگیرد که جا و محل نخبگان و انسان های عادل و فرهیخته ای است که باید منشا و پرچم داران  عدالت و فضایل انسانی و اسلامی باشند.

جامعه و مردم اتفاقات را می نگرند و قضاوت و موضع گیری می نمایند و دست اندرکاران و تصمیم سازان و سیاست ورزان باید به شدت مراقبت نمایند تا افراد و سازمان ها و نهادها از مسیر عدالت و فضیلت خارج نگردند.