بدون تشکل صنفی نمی توان مطالبات صنفی را در جوامع پیچیده امروزی پیگیری نمود .تجربه شغلی معلمان در این چندین دهه به روشنی ثابت می کند دیگر با تلاش های پراکنده و بی نظم نمی توان بر انبوهی از مشکلات صنفی فایق آمد حتی در گستره ملی ، آنها را اولویت بندی نمود .
حل این مشکلات نیازمند تلاش جمعی ،همکاری و هم افزایی همه معلمان در قالب یک تشکل صنفی سراسری و کارآمد است ؛ تشکلی که قادر باشد خواسته های معلمان را به صورت معقول ، قانونی و کارشناسی شده به گوش مسئولان برساند . برای تحقق چنین هدف مهمی باید مجامع عمومی تشکل های صنفی که معمولا تحت عناوین کانون ، انجمن و شورا شناخته می شوند به شکل منظم و دموکراتیک مجمع عمومی شان برگزار گردد .
مهم ترین و موثرترین ابزاری که کارآمدی را تضمین می کند برگزاری مجمع عمومی با حضور حداکثری اعضای همان صنف است. الان وزارت کشور در یک اقدامی سازنده و قابل تقدیر با برگزاری مجمع عمومی برخی از کانون صنفی معلمان در استان های مختلف موافقت نموده است ، برخی از این تشکل ها به مدت ده سال از حق برگزاری مجمع عمومی محروم بوده اند که عملا حیات شان به خطر افتاده است .
چرا مجمع عمومی در تشکل های صنفی مهم است ؟
مجمع عمومی وظایف بسیار مهمی به عهده دارد که در صورت عدم برگزاری آن ، یک سازمان صنفی عملا زمین گیر خواهد شد. در اساسنامه های مختلف به وظایف مجمع به صورت دقیق اشاره شده است ولی با هر تعریف و رویکردی مجمع عمومی به عنوان بالاترین مرجع تصمیم گیری وظایف بسیار مهمی به عهده دارد از آن جمله :
1- انتخاب هیئت مدیره و بازرس یا بازرسان
2- تعیین خط مشی کلی و نقشه راه آینده
3- تغییر اساسنامه
4- عزل یا برکناری برخی از مدیران هیئت مدیره یا همه ی آنها
5- نظارت بر گردش مالی
برگزاری مجمع عمومی فرصت ذی قیمتی برای تجدید قوا و گردش دموکراتیک کنشگران صنفی درارکان تصمیم گیری است ، هر تشکلی که نتواند یا نخواهد به هر دلیلی مجمع عمومی را به صورت منظم و واقعی برگزار کند با چالش های عمیقی مواجه خواهد شد که برخی از آنها عبارتند از :
-
عدم کارآمدی : مهم ترین سرمایه یک سازمان صنفی اعتماد اکثریت اعضای آن صنف است و این اعتماد زمانی به معنای واقعی آن شکل می گیرد که اعضا در یک شرایط آزاد و عادلانه بتوانند مدیران را انتخاب کنند ، فقط با انتخابات می توان مدیران مورد اعتماد و توانمند را انتخاب نمود.
-
از دست دادن مشروعیت : بدون مجمع عمومی به طور حتم رابطه تشکل با اعضای صنف قطع خواهد شد ، در چنین حالتی اعضای صنف دیگر هیئت مدیره و حتی بازرس را نمایندگان واقعی خودشان نخواهند دانست .
-
پیدایش فرقه گرایی : وقتی یک تشکل به مدت طولانی توسط افراد مشخصی مدیریت شود و انتخابات دموکراتیک به محاق برود ماهیت روابط اعضای یک تشکل بر مبنای منافع صنفی نخواهد بود بلکه از ماهیت صنفی به تعصب گروهی تغییر ماهیت خواهد داد، دیگر کنشگران صنفی همدیگر را به عنوان همکار نخواهند دید بلکه بر مبنای مفاهیمی مانند استاد ، رهبریا بزرگ گروه و یا با تعبیر فریبنده مغز متفکر گروه روابط شکل خواهد گرفت . این روابط ناسالم و نابرابر، استقلال و آزادی فکری اعضا را نابود خواهد ساخت .
برای کارآمدی تشکل های صنفی دوشرط اساسی هم باید رعایت گردد :
جذب نیروهای متخصص و حق عضویت موثر.
انتخابات دموکراتیک برای تعیین بهترین هاست . این بهترین ها زمانی انتخاب خواهند شد که خودشان را در معرض انتخاب قرار دهند ، همکارانی که در رشته های مختلف علمی تخصص دارند باید خود را در معرض انتخاب قرار دهند به ویژه همکارانی که تخصص شان مربوط به علوم تربیتی ، مدیریت آموزشی ، مدیریت اجرایی ،اقتصاد ،فلسفه آموزش و پرورش ، روابط عمومی ، حقوق و جامعه شناسی است .
بدون همکاری ، کارشناسان و متخصصان سازمان های صنفی نمی توانند درکی واقع بینانه و علمی از نظام آموزشی داشته باشند و مطالبات را با زبانی منطقی و قانونی مطرح نمایند .
تشکل صنفی مانند هر سازمان دیگری سخت نیازمند منابع انسانی متخصص است ، بدون حضور نیروهای متخصص حتی در صورت تشکیل مجمع عمومی با شرایط دموکراتیک هدف نهایی محقق نخواهد شد .
چه اشکالی دارد کانون های صنفی ما در زمینه های فلسفه آموزش و پرورش ، کیفی بخشی آموزشی و عدالت آموزشی نظریات مستدل و علمی داشته باشند ؟
یکی از مواردی که نشان می دهد برای اعضا فعالیت صنفی و کار سازمان یافته مهم است پرداخت حق عضویت است ؛ اگر حق عضویت از سوی عده ای اندک آن هم با مبالغ بسیار ناچیز پرداخت گردد به معنای بی اهمیتی و ناتوانی یک تشکل صنفی است ، باید اولا حق عضویت واقعی گردد .
نمی توان انتظار داشت مدیران ،بازرسان و گروه های کارشناسی هزینه های ایاب و ذهاب ، حق جلسه و اقلام مصرفی و ده ها هزینه های دیگر را از جیب خودشان پرداخت کنند . باید برای همه اعضا، منافع فعالیت صنفی بیشتر از هزینه های آن گردد ، فقط در این صورت است که یک شهروند عادی ممکن است کاری را با علاقه ادامه دهد .
ثانیا حق عضویت بایداز سوی همه معلمان پرداخت گردد ، این یک مساله مهم است ؛ تا وقتی راهکاری برای این موضوع پیش بینی نگردد و فقط عده محدودی حق عضویت پرداخت کنند امکان ثمر بخشی تشکل های صنفی تقریبا صفر است .
آیا امکان دارد مثلا پنج هزار معلم هزینه تشکلی را بدهند که قرار است از حقوق یک میلیون معلم دفاع کند ؟
برای این موضوع باید تدابیری اندیشید . یکی از تدابیر، روشنگری است ؛ اگر معلمان عمیقا بدانند با پرداخت منظم حق عضویت تا چه اندازه می توانند برای بهبودی شغلی و معیشتی خود گام بردارند و موجب کارآمدی نظام آموزشی شوند یقینا با رضایت کامل استقبال خواهند کرد .
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان