ما : ضمن تشکر از زمانی که برای گفت و گو با ما دادید مقدمتا بفرمایید : خصوصی سازی یعنی چه ؟
رفیق صنفی : خصوصی‌سازی یعنی کوچک کردن دولت
ما : کوچک کردن دولت خوب است یا بد ؟
رفیق صنفی : خصوصی سازی و کوچک کردن دولت باعث سلطه شرکت‌های چندملیتی و صندوق بین المللی پول و سازمان تجارت و بانک جهانی و نئولیبرالیسم و مناسبات سرمایه‌داری و ریگانیسم و تاچریسم و اتاق بازرگانی نهاوندیان می شود. البته خوشبختانه امپریالیسم جهانی نفس آخرش را می کشد و دولت به کوری چشم دشمنان روز به روز بزرگ تر می شود. کوچک شدن دولت یعنی مشت آهنین فرادستان !
ما : آیا شما الگویی از آموزش دولتی موفق در جهان سراغ دارید ؟
رفیق صنفی : بله دولت های رفاه بعد از جنگ جهانی در کشورهای سرمایه داری که البته اشتباه نکنید ، رفاه این دولت ها نتیجه فعالیت احزاب کارگری و برابری طلب در این کشورها بود و گرنه ماهیت سرمایه داری همیشه استثمار و خصوصی کردن مدارس و اخراج معلمان بوده است. همان گونه که در دولت روحانی می بینیم.
ما : اگر احزاب کمونیست اروپایی این قدر مردمی و محبوب بودند چرا در اروپای غربی به قدرت نرسیدند ؟
رفیق صنفی : لطفا گرا ندهید . بنده گفتم احزاب کارگری و برابری طلب . در پاسخ شما باید بگویم که شرکت‌های چندملیتی و صندوق جهانی پول و سازمان تجارت و بانک جهانی و نئولیبرالیسم با مشت آهنین تاچر و ریگان اجازه رشد احزاب کارگری را ندادند.
ما : خوب در جاهایی مانند شوروی و بلوک شرق که کمونیست ها به قدرت رسیدند آیا عدالت آموزشی اجرا شد؟
رفیق صنفی : باز هم گرا دادی ؟ در آنجا هم انحصارات بین المللی و تاچریسم و ریگانیسم و صندوق بین المللی پول و اتاق بازرگانی نگذاشتند عدالت و برابری پیاده شود.ما با امپریالیسم و استکبار جهانی مخالفیم و آنها را دلیل بدبختی بشریت می دانیم. شما اتاق بازرگانی را دست کم گرفته ای . نهاوندیان نماینده کیست؟
ما : سوالم را تکرار می کنم ، آیا شما در جهان امروز الگویی از بخش دولتی موفق سراغ دارید؟
رفیق صنفی : بله ! دولت های سوئد و نروژ و دانمارک و فنلاند نمونه ای از دمکراسی های خلقی و اقتصاد دولتی هستند.
ما : آیا این کشورها باقیمانده دولت های رفاه سرمایه داری اروپا نیستندکه همواره مورد طعن و لعن کمونیست ها و مارکسیست ها بودند ؟
رفیق صنفی : سلطه شرکت‌های چندملیتی و صندوق جهانی پول و سازمان تجارت و بانک جهانی و نئولیبرالیسم در مناسبات سرمایه‌داری و ریگانیسم در این کشورها خیلی زیاد نیست. ما الان به صورت تاکتیکی از آنها حمایت می کنیم لابد انتظار داشتی کره شمالی را مثال بزنم تا مچ گیری کنی ؟
ما: شما خبردارید که در کشورهای اسکاندیناوی بخش خصوصی آموزش و پرورش از دهه 90 فعال است و این کشورها حضور بخش خصوصی در آموزش و پرورش را تشویق می کنند. پس دلیل حمایت شما به عنوان یک فعال صنفی برابری طلب و عدالت خواه از آنها چیست؟
رفیق صنفی : البته اینها همان سوسیال دمکرات های سازشکاری هستند که ما اصلا قبولشان نداشتیم و در مقابل جریان اصیل کارگری ایستادند . ولی در برابر تهاجم شرکت‌های چندملیتی و صندوق جهانی پول و سازمان تجارت و بانک جهانی و نئولیبرالیسم و ریگانیسم، از اینها حمایت می کنیم .
ما : چرا شما از سیستم دولتی کره شمالی و کوبا و زیمبابوه و نیکاراگوه و ونزوئلا مثال نمی زنید؟ آیا اینها نمونه های بهتری برای آموزش و پرورش دولتی نیستند؟
رفیق صنفی : متاسفانه شما فریب تبلیغات تاچریسم و ریگانیسم و نئولیبرالیسم را خورده اید. خطر نفوذ نئولیبرالیسم به دستور صندوق بین المللی پول در ایران جدی است. شما بحث را منحرف می کنید. مساله اصلی دولت نئولیبرال و فرادست و کاربدست روحانی است.
ما: نظر شما در مورد اینکه 90 درصد مدارس آیالات متحده پابلیک هستند و هزینه آموزش را دولت می پردازد چیست؟ حتی دولت به مدارس خصوصی سوبسید می دهد.
رفیق صنفی : اینها همه نتیجه فریبکاری بانک جهانی و صندوق بین المللی پول و نئولیبرالیسم است. در ایالات متحده سرمایه داران خون کارگران را می نوشند. استثمار کارگران و فقر عمومی یعنی 99 درصد جامعه بیداد می کند . اما با تبلیغات مردم را فریب می دهند. مردم امریکا آرزو دارند به کوبا پناهنده شوند اما به زور جلوی آنها را گرفته اند. دیکتاتوری سرمایه نامرئی است.
ما : اما در همه کشورهای سرمایه داری دولت هزینه آموزش و پرورش دوره عمومی را می پردازد. این تبلیغات نیست یک رویه است.
رفیق صنفی : در این کشورها دولت در اختیار فرادستان است و توده های خلق و کارگران را استثمار می کنند و بخش ناچیزی ازدسترنج کارگران را خرج آموزش و پرورش رایگان می کنند تا مانع انقلاب کارگران شوند. اما کارگران فریب سرمایه داران خونخوار را نمی خورند.
ما : حالا برگردیم به ایران . آیا در آموزش و پرورش ایران خصوصی سازی جریان دارد؟
رفیق صنفی : عجب سوالی ! رفسنجانی این بزرگ سرمایه دار لیبرال، کلید خصوصی سازی را زد. خاتمی سازشکار هم ادامه داد و الان با رجعت تئوریسین‌های خصوصی‌سازی دولت رفسنجانی به کابینه روحانی، این سیاست با شتاب بیشتری در راستای ادغام مناسبات اقتصادی در بازار جهانی انجام می‌گیرد.
ما : در این مرحله وظیفه مبرم زحمتکشان چیست ؟
باید جلو ورود ایران با بازارهای جهانی را هر طور شده بگیریم. دولت روحانی خیلی خطرناک است چون مجری سیاست های بانک جهانی است.
ما : برخی می گویند که شما و دلواپسان جبهه پایداری دغدغه های مشترکی دارید؟ دولت احمدی نژاد در زمینه تقویت بخش دولتی و حمایت از مستضعفان شعار می داد. این روزها محمد مهدی زاهدی و حاجی بابایی هم مرتبا در مورد خطر خصوصی سازی هشدار می دهند.
رفیق صنفی : این تهمت همسویی ما با سرمایه داری ناجوانمردانه است. اتفاقا احمدی نژاد عامل رفسنجانی و مجری سیاست های صندوق بین المللی پول بود. احمدی نژاد و خاتمی دستشان در یک کاسه است. احمدی نژاد به ظاهر شعارهای چپی می داد. اما هدفش بدنام کردن جریان های اصیل مدافع طبقه کارگر مثل "سندیکای کارگران نقاش" و رفیق چاوز و رفیق اورتگا بود.
ما : الان سیاست دولت روحانی در بخش آموزش و پرورش چیست که شما مخالف آن هستید؟
رفیق صنفی: اجرای تاچریسم و ریگانیسم و نسخه صندوق بین المللی پول به نفع فرادستان آموزشی و از بین بردن اصل 30 قانون اساسی .
ما : ممکن است کمی توضیح بدهید ؟
رفیق صنفی : کاملا واضح است. دولت آموزش را کالایی کرده و مدارس غیرانتفاعی را توسعه می دهد و در مدارس دولتی از دانش آموزان پول می گیرد. پس نتیجه می گیریم که دولت مدارس دولتی را به خویشان و دوستان خود فروخته و معلمان را اخراج کرده است.الان آموزش در ایران فقط مختص طبقات فرادست است.
ما : لطفا یکی از مصادیق خصوصی سازی و فروش مدارس دولتی را بفرمایید .
رفیق صنفی : سیاست ظالمانه و ضد آموزشی خرید صندلی از مدارس خصوصی از مصادیق فروش مدارس دولتی است.
ما : اینکه یک عده دانش آموز در مناطق پرتراکم با پول دولت در مدرسه غیر انتفاعی درس بخوانند چه اشکالی دارد ؟ اینکه خصوصی سازی نیست.
رفیق صنفی : سرتا پا اشکال است . اولا دولت از این طریق می خواهد در هزینه ها صرفه جویی کند . آیا این خیانت نیست؟ وظیفه دولت ریخت و پاش است نه صرفه جویی . ثانیا این دقیقا دستور صندوق بین المللی پول است. تاچریسم و ریگانیسم از همین جا شروع شد. ما باید جلو پیشروی دولت لیبرال نو روحانی را بگیریم. این دولت با پشتیبانی رفسنجانی خطر بزرگی است.
ما : مدافعان خصوصی سازی می گویند، مجبور کردن خانواده ها به ثبت نام فرزندانشان در مدارس دولتی ، سلب آزادی شهروندان است.
رفیق صنفی : تأکید بر اصل آزادی از سوی نئو لیبرالها گمراه‌کننده است ، زیرا حق آزادی و انتخاب شامل فرزندان اقلیت فرادست میشود .ما با فرادستان مخالفیم. اما شما از حق آزادی و انتخاب آنها دفاع می کنید؟ لیبرالیسم چه کهنه و چه نو جز بدبختی برای بشر دستاوردی نداشته است. ما طرفدار حکومت برابری طلب و عدالتخواه هستیم.
ما : شما با چه نوع رویکردی در آموزش و پرورش موافقید ؟ دولتی ؟ خصوصی ؟ مشارکتی ؟
رفیق صنفی : دولت باید اداره مدرسه را از صفر تا صد به ذینفعان واقعی آن یعنی معلمان و دانش آموزان و والدین واگذار نماید و فقط پول بدهد.
ما : این که پیشنهاد آقای روحانی بود که گفت اداره مدارس را به تعاونی های معلمی با هزینه دولت واگذار کنند. مدارس هیات امنایی هم نوعی از اداره مدارس توسط معلمان و اولیا با پول دولت است.
رفیق صنفی : اگر قبول کنیم که دولت روحانی چنین پیشنهادی داده است تحلیل های ایدئولوژیک ما غلط از آب در می آید و دیگر نمی توانیم بگوییم دولت روحانی مجری سیاست های بانک جهانی و صندوق بین المللی پول است. در نتیجه ما این خبر را تکذیب می کنیم و می گوییم دولت روحانی طرفدار واگذاری مدارس به بخش خصوصی بر اساس اصول تاچریسم و ریگانیسم است و ما از حقوق فرودستان و مزدبگیران حمایت می کنیم.
ما: اما روحانی در عالم واقع چنین حرفی زده است . سندش موجود است .
رفیق صنفی : واقعیت اگر با ایدئولوژی ما جور در نیاید گور پدر واقعیت ! کاری می کنیم که واقعیت خودش را نظرات علمی ما سازگارکند. واقعیت ارزش ندارد مهم حقیقت است که نزد ماست و مولای درزش نمی رود. ما علمی حرف می زنیم و شما ایده آلیستی و خرده بورژوایی .
ما : اما وزیر آموزش و پرورش گفته : "توسعه مدارس غیردولتی به معنای خصوصی‌سازی در آموزش‌وپرورش نیست."
رفیق صنفی : مسئله اصلی ایشان خرید خدمات آموزشی و بسترسازی برای سیاستهای پولی کردن آموزش است که البته همسو باسیاست کلان امپریالیسم جهانی و صندوق بین المللی پول و نئو لیبرالیسم و خصوصی سازی مدارس دولتی است. سیاست روحانی سلب مالکیت عمومی در عرصه آموزش به سود بخش خصوصی است.
ما : آیا شما یک نمونه ، تنها یک نمونه از سلب مالکیت مدارس دولتی و واگذاری آن به بخش خصوصی سراغ دارید؟
رفیق صنفی : وقتی ماهیت دولت روحانی ،سرمایه داری نئولیبرالی است وقتی دولت مجری سیاست های بانک جهانی و صندوق بین المللی پول است .وقتی دولت می خواهد اقتصاد ایران را در نظام بین المللی امپریالیسیتی ادغام کند شما دنبال نمونه می گردی ؟ طبق تحلیل علمی ما همه چیز واضح و مبرهن است . مساله آن قدر واضح است که نیازی به مثال ندارد.
ما : الان باید معلمان چه کار کنند ؟
رفیق صنفی : معلمان باید با دولت سرمایه داری نئولیبرال روحانی که مجری سیاست های بانک جهانی و صندوق بین المللی پول است، مبارزه کنند و نگذارند اقتصاد ایران در نظام بین الملل ادغام شود. معلمان ایران نباید رفسنجانی پولدار و خاتمی سازشکار را فراموش کنند. اگر دیر بجنبیم مدارس دولتی را فروخته و معلمان را اخراج می کنند و فقط بچه های فرادستان حق دارند به مدرسه بروند.
ما : چرا این کار را می کنند ؟
رفیق صنفی : چون ماهیت امپریالیسم و سرمایه داری همین است. خطر روحانی و رفسنجانی جدی است. دشمن اصلی ما امپریالیسم و مناسبات سرمایه داری بین المللی و سلطه شرکت‌های چندملیتی و صندوق بین المللی پول و سازمان تجارت و بانک جهانی و نئولیبرالیسم و مناسبات سرمایه‌داری و ریگانیسم و تاچریسم است. اگر همه اینها را در یک جمله خلاصه کنیم می شود دولت روحانی . دولت روحانی یعنی نظام سلطه.
ما : آیا صحبت های شما بوی سیاست و ایدئولوژی نمی دهد؟
رفیق صنفی : سوال خوبی است. مبارزه طبقات فرودست علیه فرادستان یک مبارزه کاملا صنفی است. تهمت مارکسیست و کمونیست و سیاسی کاری به ما نمی چسبد. ما خواهان اتحاد مزدبگیران ایران یعنی کارگران و معلمان و پرستاران زیر پرچم سرخ کارگری و مبارزه برای ایجاد جامعه ای بی طبقه و برابر هستیم. مبارزه صد درصد صنفی و مسالمت آمیز ما تا نابودی نظام سرمایه داری و بر قراری برابری ادامه دارد.ما به هیچ حزب و جناحی وابسته نیستیم و پیاده نظام هیچ جناحی نمی شویم و فریب بازی های انتخاباتی جناح های سرکوبگر سرمایه داری را نمی خوریم. مخصوصا اصلاح طلبان سازشکار را قبول نداریم. همه سروته یک کرباسند.
ما: به عنوان سوال اخر چه پیامی برای معلمان دارید؟
رفیق صنفی : معلمان باید بدانند که خطر اصلی و عمده دولت نئولیبرال روحانی است که خصوصی سازی را به دستور شرکت‌های چندملیتی و صندوق بین المللی پول و سازمان تجارت و بانک جهانی و نئولیبرالیسم و مناسبات سرمایه‌داری و ریگانیسم در ایران اجرا می کند. اگر روحانی موفق به ادغام اقتصاد ایران در اقتصاد بین المللی شود، آموزش کالایی می شود و همه مدارس دولتی را می فروشند و معلمان را اخراج می کنند. کما اینکه این کارها شده است . اما ما نباید بگذاریم این دولت موفق شود.این را هم که ما داریم آب به اسیاب راست افراطی می ریزیم شایعه لیبرال های نو است و ما کاملا مستقل هستیم و هیچ مبارزه ای بدون هژمونی ما به سرانجام نمی رسد.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
کیهانیسم، تندرویسم، افراطیسم، حسین شریعمتداریسم، دیوار سفارت بالا رویسم و....
به امید تفکر برای سیدی ها
قراره توى ٥ سال نود درصد مدارس خصوصى بشه البته فقط دودش به چشم معلم ها ميره زيرا بازم يه جورى خصولتى ميمونه حقوق مدير و دوستان حزبى دولتى حقوق معلم بر اساس قواعد بازار. همين الان هم مجلس جلوشون وايساده كافيه مجلس و دولت يكدست بشه تا بتونن برنامه هاشون رو اجرا كنن شايد برنامه هاشون به نفع بودجه دولت بشه ولى به سود قشر معلمان نخواهد بود
در استان فارش در شهر شیراز مدرسه ای داریم که امسال دولت آن را به بخش خصوصی واگذار کرد به نظر شما الان به معلمان در این دبستان ماهیانه چقدر حقوق پرداخت می شود؟
یک راهنمایی معلمان این مدرسه خانم هستند
راهنمایی دوم حقوق این معلمان معادل دوازده روز کار یک کارگر ساده است
جناب شیرزاد اینکه ما می گوییم در ایران خصوصی سازی جواب نمی دهد برای این است که دولت نظارتی بر این مدارس نمی تواند داشته باشد و همه ی مسئولیتها را از خود سلب می کند والا اگر مدارس را رها می کرد وبه بخش خصوصی می سپرد اما هزینه ها را تقبل می کرد ونظارت می کرد که هیچ کس مغز خر تناول نکرده که مخالف چنین طرحی باشد
اگر معلمان با خصوصی سازی مخالف هستند چون چنین مواردی را هر روز می بینند الان هر کس تلاش می کند که برای سال آینده چنین مدرسه ای را ازدولت بگیرد چون به ازای هر دانش اموز دولت مبلغ خوبی می دهد اما نظارتی بر دخل وخرج مدرسه ندارد مدیر همین مدرسه تعریف کرد که امسال هر کدام از سهامداران این مدرسه سی میلیون تومان کاسب شده اند(اگر مایل باشید ادرس و شماره تماس ومشخصات این مدرسه و مدیر را در این سایت قرار می دهم)
تنها معاون موفق جناب آقای دکتر فانی آقای دکتر کفاش می باشد ومجموعه ایشان هم یک مجموعه بسیار موفق می باشد علی الخصوص سازمان دانش آموزی با وجود نیروهای مثل داود روستایی یک نیرو کاملا تشکیلاتی .(معاون پرورشی مدرسه)
اولا دولت ها توانایی ایجاد امنیت شغلی در بخش خصوصی نداشته
دوما دولت ها تلاش زیادی در حفظ اقتدار خویش در حوز های خصوصی نشان داده اند
سوما سود با لای بانکی مانع فعالیت جدی بخش خصوص هستند
چهارما دولت ها بیشتر به بخش خصوصی به عنوان منابع در آمدی عمومی موقت نگاه می کنند
پنجما بروکراسی اداری و موانع فراوان در پیش روی بخش خصوصی قرار دارد و حوز ه های بخش خصوصی بسیار نا مطمئن حر کت می کنند
ششما مدل تو سعه کشور مبتنی بر یک الگوی خاص نیستند گاهی رو به جلو و گاهی رو به رکود و باز گشت بوده است به عنوان نمونه مسکن مهر و یا تعطیلی مدارس غیر انتفاعی و یا شهر ک های صنعتی