شاید همکاران عزیز در جامعه این جملات را شنیده باشند : " مدارس از اولیاء به بهانه های مختلف پول دریافت نموده و بین کارمندانش تقسیم می کنند . "خود من شاید چندین بار در ادارات و بین اولیا و مردم این جملات را شنیده ام اما ناراحت نشده ام ؛ چرا که مردم بر این باورند بر اساس اصل 30 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران دولت در آموزش و پرورش ایران موظف است وسایل و امکانات آموزش و پرورش را به صورت رایگان برای همه ملت تا پایان دوره متوسطه فراهم سازد و وسایل تحصیلات عالی را تا سرحد خود کفایی کشور به طور رایگان گسترش دهد.
مسئولین آموزش وپرورش در رسانه ها مکررا اعلام می کنند هیچ مدیری حق دریافت شهریه از اولیاء را ندارد اما نمی دانند که وقتی مدیران برای دریافت پول آب و برق و یا بودجه برای خرید امکانات مدرسه مثل برگه و تعمیر وسایل چاپ و یا تعمیرات ساختمان مدرسه از اداره درخواست بودجه می نمایند در جواب می شنوند بودجه برای این موارد نداریم و اداره و مدیران مدارس با کمک و همیاری انجمن مدرسه از اولیاء این گونه هزینه ها را باید تامین نماید .
اینجاست که مدیر باید دست به دامن اولیاء و انجمن اولیاء شود که در این صورت یک مدیر موفق چگونه می تواند نظرات سازنده را در مدرسه اعمال نماید و یا با دانش آموزان و اولیاء خاطی برخورد نماید یا از معلمین و کادر اجرائی خود در مقابل خواسته ها یا تهمت های اولیاء حمایت کند چرا که با کوچکترین نظر باید زیر بار منت های هزینه های پرداختی اولیاء قرار گیرد و برای هر عملی چشم به دست های انجمن اولیا ء بدوزد و منتظر نظر آنها باشد .
نتیجه منطقی و طبیعی این وضعیت این می شود که به علت ضعف مدیریت ، اداره مدارس به نوعی در اختیار انجمن اولیاء و مربیان قرار می گیرد و مدیر برای تثبیت مدیریت خود نقش یک مترسک در مدرسه را ایفاء می کند !
در بعضی از مدارس ، انجمن با هماهنگی بعضی از اولیاء و جمع کردن طومارهای دروغین و یا تهمت های بی اساس معلم و یا ناظم و مدیر زحمتکشی را با هماهنگی هم در اختیار اداره می گذارندتا اداره مدرسه را به دست خود بگیرند چرا که آنان تخصصی در امر آموزش و پرورش ندارند و از فنون کلاس داری و مدیریت فقط منافع شخصی خود را دنبال می کنند و ارزشیابی معلمان در صف نانوائی ها و سبزی فروشی ها و یا تلفن بازی اولیاء وقتی در خانه بیکار نشسته اند تعیین می شود !
چرا معلمین که یک سال زحمت می کشند و با کمترین امکانات بهترین تدریس ها را در کلاس های درس به نمایش می گذارند باید در روز معلم با تایید اولیاء و نظر و سلیقه آنها که بعضا از طرف دانش آموزان و اولیاء منتش به معلمین زده می شود کادوی روز معلم خود را دریافت نمایند و یا حتی چای و صبحانه هم باید با مجوز آنها در زنگ های استراحت معلمین زحمت کش قرار گیرد !
تا زمانی که این « قوانین نانوشته » بین اولیاء و معلمین باشد حیثیت معلمی زیر سوال بوده و دخالت مستقیم اولیاء فقط باعث بی کیفیت شدن امور فرهنگی و آموزشی مدارس می شود و یکی از آثار بسیار زشت آن تهدید و بی حرمتی به معلمین توسط اولیاء و دانش اموزان می باشد .
لذا بایدبه فکر شیوه های بهتر و علمی تر و تعیین اختیارات محدودتر و مدیریت شده در این انجمن ها بود و در مورد کمک های مردمی نیز باید ترتیبی اتخاذ شود که اگر هر هزینه ای جمع آوری می شود در اختیار مدیر مدرسه قرار گرفته و کلیه هزینه ها و پیشنهادها با مطرح شدن در جلسه معلمین و پس از تایید آن با نظارت ستاد اجرایی مدرسه و مسئولین مناطق هزینه شود و ارزشیابی معلمین هم به صورت برنامه ریزی شده از طریق گروه های آموزشی به عمل آید و وزیر محترم و مسئولین آموزش و پرورش به جای به جان هم انداختن اولیاء و مسئولین اجرایی مدارس به فکر حیثیت و آبرو کارکنان خود باشند و به جای تغییر دادن پایه ها تحصیلی و کتاب ها بدون کارشناسی و ایجاد بار مالی به دنبال ایجاد یک سازمان هماهنگ و موفق و الگوهای ماندگار نه سلیقه ای باشند .
مهم ، ایجاد و تثبیت یک رابطه صحیح و عقلانی بین اولیاء و دانش آموزان و مدرسه می باشد .
معلمان هم مانند سازمان های دیگر باید از حقوق مندرج در قوانین و مزایا مانند حق لباس ، ایاب و ذهاب ، نهار و مسکن و... برخوردار باشند تا در سایه امنیت شغلی و حقوقی بتوانند با روحیه و برنامه ریزی قوی در کلاس حاضر شوند .
" پرسش من این است که چرا انجمن اولیاء و رسیدگی به شکایات آنها در مناطق باید اتاق داشته باشند اما مکانی برای انجمن صنفی معلمان و حتی نماینده معلمان منطقه نباشد تا از آن طریق به مشکلات و نظرات معلمین رسیدگی شود ؟ "
چرا باید بعضی از معلمین به خاطر تک شغلی بودن و یا مشکلات مالی ناخواسته ، پوشش ، وسیله نقلیه و ... در معرض تمسخر اولیاء و دانش آموزان قرار گیرد ؟
چرا که جامعه امروز ما لباس زیبا، ماشین ، پول و... را مایه شخصیت و منزلت افراد می داند .
یا مسئولین باید این فرهنگ را تغییر دهند یا حقوق و وضعیت معلمان را .
البته مطالب بالا خیالات و داستان نمی باشد بلکه با 27 سال سابقه در پست های مختلف و بیش از 15 سال فعالیت به صورت دو شیفت و 72 ساعت در هفته تجربه شده و نظرات و دردل های است که در دفاتر مدرسه بازگو می شود و کسی متاسفانه نمی شنود ...
ضمنا باید در نظر داشت اولیاء دل سوز و فداکاری هم در این انجمن ها هستند که خداوند به آنها اجر دهد .
آموزش و پرورش باید بر کارکرد این انجمن ها نظارت داشته باشد و وضعیت موجود بسیار ناکارآمد می باشد .
از همکارن محترم درخواست دارم نظرات سازنده خود را ارائه کنند تا شاید تاثیر و یا تحولی بر روند سیستم آموزشی و اداری ما داشته باشد .
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان