شاه کلید حل مشکلات آموزش و پرورش حل مشکل معیشتی معلمان است

  نقش کلیدی معلمان به عنوان مجریان آموزش عمومی و الگوهای اولیه دانش آموزان بسیار مهم جلوه می‌کند چرا که معلمان جامعه، انسان سازان نسل بعدی‌اند. امام خمینی (ره) کلید سعادت و شقاوت جامعه را در دست معلمان دانسته، در این باره چنین می گویند: همه سعادت ها و همه شقاوت ها انگیزه اش از مدرسه هاست و کلیدش [در] دست معلمین است.

بدون شک شغل معلمی، شغل بسیار حساس و پیچیده‌ای است. این شغل از آن دسته شغل‌هایی است که نه می‌توان برای انجامش مَبلغ تعیین کرد و نه می توان در مواجهه با معلمان از روش های کاسبکارانه و زیرکانه استفاده کرد تا اثبات شود که حقوق آنها پرداخت‌ شده ‌است!

با کمال تاسف امروزه معلمان کشور در تامین نیازهای اولیه زندگی خود درمانده‌اند و عموما زیر خط فقر به سر می‌برند و این امر به منزلت آن‌ها آسیب زده است. مشکلات معیشتی از مهم‌ترین مشکلاتی است که جامعه فرهنگیان سال‌هاست که با آن دست به گریبان است. نارضایتی معلمان از وضع معیشتی موضوع امروز و دیروز نیست و سابقه ای 44 ساله دارد. علی ‌رغم تمام اعتراضاتی که به این موضوع شده اما هنوز اقدام مفیدی در این باره صورت نگرفته است و چرخ معیشت معلمان همچنان لَنگ می‌زند! و این موضوع موجب کاهش انگیزه‌های شغلی معلمان شده و آینده روشنی را برای کشور ترسیم نمی‌نماید.

اگر بپذیریم یکی از پایه های اصلی زیر ساخت اقتصاد، داشتن سرمایه انسانی بالنده، خوش فکر، اخلاق مدار و خلاق می باشد به سادگی اذهان خواهیم نمود که تنها از راه توجه به تقویت بنیه های مالی و پشتیبانی معلمان سرآمد و کارآمد است که می توان به تعلیم و تربیت نسلی پویا، خلاق و اخلاق مدار و باسواد دست یافت نه از کارمندان منفعل، حقوق بگیر و مستاصل.

وقتی آمریکا ژاپن را با خاک یکسان و نابود کرد، ارتش و سرباز و پلیس و همه چیز را از آنان گرفت. ژاپنی ها فقط دو تا کار اساسی انجام دادند یکی بها دادن به معلم تا حد افسانه ای و دوم بها دادن به کار فوق برنامه و فعالیت های گروهی؛ به همین سبب در ژاپن بالاترین منزلت اجتماعى و حقوق را معلمان دارند.

وقتى ما بدانیم که زیر بناهاى فرهنگى و ستون هاى پدید آوردن جامعه معلمین هستند، طبیعى است که باید از لحاظ اقتصادى به آن ها توجه شود. اگر همه ابعاد زیر ساختی آموزش و پرورش درست باشد و فقط و فقط به همین یک مشکل یعنی عدم ایجاد انگیزه شغلی و مادی معلم توجه نکنیم فاجعه است.

وقتی معلمان در حل امور جاری زندگی خود ضعیف باشند هرگز نمی توانند به پیچیده ترین مسائل تربیتی و آموزشی دانش آموزان سرک بکشند چه برسد به تغییر و پالایش و حل آن ها، معلمانی که در شغل دوم و سوم اسیر باشند قطعا دیالوگ آنان در خواست رفع و رجوع مشکلات شغل های غیرآموزشی و تربیتی خواهد شد و هیچگاه به حرفه ی اصلی خود نمی توانند نگاهی داشته باشند. معلمان خسته، درمانده و مقایسه گر قربانی اقتصادند و این زنگ خطری است که مسئولان تدبیری بیاندیشند تا نشود که لشکریان عرصه فرهنگ قدم به قدم عقب نشینی کنند و فرهنگ قربانی اقتصاد گردد.

باید بدانیم  معلمی که آسیب چند شغله بودن برایش وجود دارد، معلمی که دغدغه ی درمان خود و خانواده اش را دارد، معلمی که دغدغه اجاره منزل اذیتش می کند، معلمی که از پس هزینه سفر به خوبی بر نمی آید، معلمی که برای کسب تجربه و دریافت روش های نوین آموزش نمی تواند به کشور ها و مراکز آموزشی معتبر دنیا سفر کند، معلمی که ناعدالتی های موجود و تبعیضات ناروا آزارش می دهد، معلمی که شرمنده اهل و عیالش است چرا که درآمد کارمندی دیگر سازمان ها را به رخش می کشند، معلمی که حق بازنشستگی اش مانند سایر ارگان ها و سازمان ها ی دیگر یک روزه پرداخت نمی شود، معلمی که تمام فکر و ذکرش اقساط و بدهی های بانکی است. معلمی که دریافتی اش به هیچ وجه کفاف زندگی اش را نمی دهد و هنوز دهم ماه نشده به فکر قرض برای گذران زندگی تا آخرماه است، معلمی که برای دریافت وام یک میلیونی، به هر دری می زند، معلمی که بعد سال ها خدمت آرزوی خرید وسیله  نقلیه را با خاطراتش به خانه بازنشستگی اجاره ای می برد. معلمی که توان خرید جهیزیه فرزندش را ندارد. معلمی که توان فرستاندن حتی یک فرزند را به دانشگاه و تامین هزینه های تحصیلش را ندارد ... ؛ با این اوضاع و اوصاف آیا می توانیم بگوییم در چنین جامعه ای توسعه انسانی و تربیت نسل فردا، به دست معلمین متخصص و توانمند اتفاق خواهد افتاد؟

پس بایسته است که همه ی مسئولان ارشد کشور جهت پویایی جامعه در برنامه های کلان، ضمن تناسب منطقی اعتبارات حوزه اقتصاد و عمران با فرهنگ، به ویژه توسعه انسانی در پشتیبانی از آموزش و پرورش سنگ تمام گذاشته و هیچ عذر و بهانه ای آنان را از این مهم غافل نکند. شما دولت مردان و وکلای ایران زمین هم یادتان بماند اگر توسعه انسانی و فرهنگ را اصل بدانید، در خط مقدم با فراهم نمودن تجهیزات نرم افزار و سخت افزار در برنامه مدون معلم اصل و مبنا قرار می گیرد و در چنین حالت است که برای انسان و تربیت او و آینده کشور دغدغه دارید و بدون شک در راه توسعه منطقی گام بر خواهید داشت و با قبول ارزش گذاری و تکریم آرمانی معلم و نقش های  حرفه ای اش، از شعارهای توخالی و پوپولیستی جهان سومی پرهیز خواهید نمود تا ماندگاری هویت و فرهنگ و اصالت سرزمین خود را تضمین نمایید.

اگر به آنجا رسیدیم که دریابیم معلم از چاه نفت با ارزش تر است، آنگاه می توانیم بگوییم ما حرکت خود را به سوی توسعه ی حقیقی آغاز کرده ایم.

بدون شک، هیچ برنامه ای هرچند مترقی و پیشرفته در عرصه تعلیم و تربیت، بدون توجه به عنصر رضایت مندی شغلی معلمان، به سلامت به سرمنزل مقصود نخواهد رسید. در جامعه ای که معلمان نگران تامین معاش یومیه خویش باشند، به طورحتم ابتدایی ترین برنامه های اجرایی هم باشکست مواجه خواهند شد.

در برنامه راهبردی امنیت ملی جهان پیشرفته در قرن 21 به بالاترین مسئول اجرایی کشور ماموریت می دهد تا برنامه دقیق، جامع و فراگیری را برای پیشگیری از بروز نگرانی های حرفه معلمی، افزایش حقوق معلمان، بهبود و پشتیبانی زیر ساختی، تهیه و تدوین نمایند و نیز تعلیم و تربیت به عنوان امری اساسی و استراتژیک و تعیین کننده در برنامه مزبور مورد تاکید قرار گیرد.

کلید توسعه جامعه در آموزش و پرورش و شاه کلید آن در دست معلمان است. امروزه در جهان موفق، نقش معلم و اهمیت کارکرد حرفه ای او چنان مورد توجه است که بر معلم نقش هایی فرا حرفه ای داده اند و موفقیت و پیشرفت آینده جامعه خود را از دستان پرتوان معلمان مسلط بر علوم میان رشته ای «متخصصان حاذق و لایق و پر انگیزه» بدست می آورند، به همین جهت آموزش و پرورش در کشور های پیشرفته از قالب اولویت استراتژیک خارج شده و به آیتم نیاز درجه یک صعود کرده است و نقش معلم که تا دیروز صرفا آموزشی و تربیتی بوده فراتر رفته و نقش های فرا حرفه ای بر معلمان داده اند.

اینکه معلمان ما پذیرش نیاز به معلم به عنوان متخصصین امر تعلیم و تربیت و تربیت کننده ی انسان را خواستارند، نیازی پذیرفته شده در   کشور های پیشرفته و در حال توسعه است که؛ نیازی درجه یک و حیاتی برای بستر سازی زندگی بهتر و محیط زیست آرام، سرشار از صداقت و یکرنگی، و مهربانی برای تک تک افراد جامعه را توسط معلمان رقم می زند. لذا شایسته و بایسته است که مسئولان تصمیم گیر و تصمیم ساز جامعه تربیت انسان را نه سرمایه گذاری بلند مدت بلکه نیازی درجه یک و حیاتی و حقی اساسی برای همه ی انسان های این سرزمین تلقی نمایند و حق مادی و معنوی معلمان را با میزان تخصص بپردازند نه پنداره ی خائنانه و ظالمانه و غیر انسانیِ و نه با باریک بینی، کوته فکری و بی عدالتی او را کارمند اضافی دولت تلقی نموده و با دلایل بی اساس با حداقل حقوق کارمندی از او انتظارات تخصصی طلب نمایند.

معلم در هیچ کشور پیشرو، پیشرفته و حتی درحال توسعه ای کارمند تلقی نمی گردد و معلمی اساسا کاری تخصصی است. با « نگاه کارمندی » به معلم، نمی توان آموزش و پرورشی ساخت که بار تعیین کننده و اساسی آموزش و تربیت انسان را به دوش کشیده تا انسانی کارآمد به جامعه تحویل دهد. یک کارمند صرفا وظایف محوله را در ساعات کاری انجام  می دهد اما معلمان حرفه ای، با شیوه های نوین مانند درس پژوهی و اقدام پژوهی، مانند یک پژوهشگر محتوی، روش تدریس، اهداف آموزشی و تربیتی و رفتارهای دانش آموزان را بررسی و با تفسیر علمی و توجه به بازخوردهای لازم، تمام توجه و تلاش خود را برای هدایت سیستم به سوی هدف متعالی به کار می برند.

اما متأسفانه نگاه سنتی و واپسگرانه به معلم و عدم تبیین درست نقش های حرفه ای و فراحرفه ای معلم در کشور ما سبب شده است تا نه تنها حمایت های مادی و معنوی از این قشر صورت نپذیرد بلکه حتی بی رحمانه در عمل حقوق مادی و معنوی آنان از کارمندان سایر ارگان ها، نهادها و وزارتخانه ها نیز پایین تر باشد و این رفتار جهان سومی، جاهلانه، ظالمانه و ناروا علاوه بر ضایعات در تربیت بین نسلی و تهی شدن توسعه انسانی موجب رکود و پسرفت شدید آموزشی و تربیتی، و در نهایت خروج وحشتناک نیروهای کارآمد و حرفه ای از این وزارتخانه شده است.

شاید این را مسئولین ندانند؛ معلم با فرهیختگی اش امروز چیزی نمی گوید اما با انتقام پنهان، فردا چیز دیگری را تحویل جامعه خواهد داد که شاید خوشایند نباشد. هرچند باید اعتراف نمود که معلمان نشان داده اند که از فرهیخته ترین و قانون مدارترین اقشار اجتماع هستند. گرچه دل آنها دریای از اعتراض و فریاد است اما تنها با سکوت خود و بدون هیچ گونه شعار سیاسی، خواسته های حداقلی خود را فریاد می زنند. پس لازم می نماید آنانی که در ساحل این دریای به ظاهر آرام حمام آفتاب گرفته اند از ماسه های گرم این ساحل برخیزند و چاره ای بیندیشند،  چرا که بی گمان از آسیب های امواج در امان نخواهند ماند.

  امروزه آینده هرجامعه ای با معلم گره خورده است. اگر خواهان حل مشکلات و تحول در آموزش و پرورش و به تبع آن تحول در جامعه ایران اسلامی هستیم شاه کلید آن حل مشکلات معیشتی معلمان است. معلمان را دریابیم تا جامعه به درستی در همه ابعاد نجات یابد.

جامعه فرهنگیان از دولت تدبیر و امید و وزارت محترم آموزش و پرورش انتظار دارند، ایشان به موازات تلاش برای تحقق سند تحول بنیادین با توجه به شرایط موجود و مقتضیات زمانی، در حوزه منزلت، معیشت و رفاه معلمین عزیز و پرسنل اداری و رفع مشکلات ساختاری آموزش و پرورش  بیش از پیش توجه و عنایت داشته باشند و از نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی انتظار می رود به رسالت ملی و انقلابی خود در این مقطع حساس به شایستگی عمل نموده و اميدي روشنگر را در ميان فرهنگيان و خانواده ها و همه آحاد جامعه براي آموزش و پرورشي پربار و رو به جلو و تحول خواه پديد آورند. و با عنایت به شان و منزلت آموزش و پرورش و به تبع آن معلمان، گامی موثر و عملی در جهت بهبودکارایی سیستم و وضع معیشتی معلمان دلسوز و تاثیرگذار بردارند.

هرچند جامعه نجیب و فهیم فرهنگی با درکی درست از تنگناهای مالی کشور و دولت، در بخش آموزش و پرورش به خوبی واقف است و می داند که حل مسایل انباشته شده نیازمند زمان، عزم ملی و همراهی همه نهادهای حکومتی است، لذا همچنان که درگذشته نشان داده تا پای جان به پای انقلاب، ایران و آرمان های رفیع امام (ره) و شهدای گران قدر ایستاده و این ایستادگی تداوم خواهد داشت و پیوند فرهنگیان با انقلاب، ناگسستنی است.

در پایان امیدواریم حالا که به پشتوانه مقاومت مردم در این چند سال تحریم و عظمت شهدا، وحدت ملت، هدایت ها و حمایت های رهبر معظم انقلاب و اتحاد و همدلی دولت و ملت همگان از طعم شیرین معجزه آسای گفت و گو و تعامل جمهوری اسلامی ایران با جهان متلذذ شدیم  به رغم بادهای ناموافقی که از داخل و خارج کشور می وزد، گام های نهایی نیز برداشته شود و برجام هسته ای تثبیت و مسجل شود و در آینده ایی کوتاه، وضعیت اقتصادی داخل کشور بهتر شده و روزگاری بهتری برای عموم هموطنان عزیز، بخصوص جامعه فرهنگیان کشور رقم خورد.

ارسال مطلب برای سخن معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید