تصویب طرح الزام جذب مربیان پیش‌دبستانی در مجلس شورای اسلامی، شاید در روزهای اخیر مهم‌ترین خبر در حوزه آموزش‌وپرورش در سطح کشور باشد.
بر اساس این مصوبه مجلس، در جریان رسیدگی به جزئیات طرح الحاق یک تبصره به ماده ۱۷ قانون تعیین تکلیف استخدامی معلمان حق‌التدریسی و آموزشیاران نهضت سوادآموزی در آموزش‌وپرورش، این وزارتخانه مکلف شد مربیان پیش‌دبستانی و نیروهای خرید خدمات آموزشی (گروه‌های تصریح‌شده با شرایط مندرج در تبصره ۹) را که در اولویت استخدام قرار دارند، بدون رعایت ماده ۸ قانون مذکور تا زمان اجرای قانون الحاق دو تبصره به ماده ۱۷ قانون تعیین تکلیف استخدامی معلمین حق‌التدریسی و آموزشیاران نهضت سوادآموزی، در وزارت آموزش و پرورش به صورت حق‌التدریسی به کار گیرد.
همچنین بار مالی ناشی از این امر در حد سقف حق‌التدریس سالانه از محل حق‌التدریس کارکنان رسمی وزارت آموزش و پرورش تأمین می‌شود و این قانون از تاریخ 1 / 7 / 94 لازم‌الاجراست. براساس این گزارش جزئیات این طرح از میان ۲۰۱ نماینده حاضر با ۱۱۳ رأی موافق، ۴۰ رأی مخالف و ۱۲ رأی ممتنع به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید.
به گفته برخی صاحب‌نظران (محمدحسین نجاتی) این اتفاق -که متأثر از ثبت‌نام آزمون استخدامی آموزش‌وپرورش در هفته گذشته و اعتراضات مربیان پیش‌دبستانی به این آزمون است- در شرایطی صورت می گیرد که هم‌اکنون آموزش‌وپرورش با معضل نیروهای مازاد و نبود تناسب در نیروی انسانی مواجه است.
اما در این نوشتار به این مسئله از دریچه‌ای دیگر نگاه می‌شود.
نمایندگان محترم مجلس، نمی‌دانم شما بزرگواران کدام تان در آموزش و پرورش خدمت کرده‌اید و اگر مفتخر به این خدمت شده‌اید، چقدر و در کجا بوده است، اما مطمئن هستم همه شما فرزندانی دارید که در آموزش و پرورش درس خوانده‌اند و مهم‌ترین سال‌های زندگی‌شان را از نظر تربیتی در آنجا گذرانده‌اند، هرچند می‌شود حدس زد احتمالا اکثر فرزندان شما بزرگواران در مدارسی تحصیل کرده‌اند که خاص بوده و شرایط آموزشی ویژه‌ای داشته‌اند، اما به‌هرحال هرکس، از هر طبقه اجتماعی و اقتصادی و با هر اعتقاد و فرهنگی در هر جایی درس بخواند، همه در یک وجه مشترک هستند و آن هم اینکه یک « معلم » باید در کلاس حضور یابد و آموزش دهد، یک « معلم » که شرایط کافی و لازم برای « معلمی » داشته باشد که اگر چنین نباشد لاجرم تا ثریا می‌رود دیوار کج... .
از طرفی آموزش‌وپرورش درحال حاضر به دلایل مختلفی، ازجمله استخدام‌های بدون نیازسنجی و غیربومی در سال‌های گذشته، انتقال‌های بی‌رویه، جذب نیروهای غیرمتخصص، تغییر سمت‌های بی‌رویه و خروج نیرو از مقطع ابتدایی که خود معلول رشد بی‌حساب و کتاب مراکز آموزش عالی و کسب مدارک تحصیلات تکمیلی از طرفی و نگاه نامناسب و غیرعلمی به مقطع ابتدایی از طرف دیگر است و همچنین دلایل دیگری که از حوصله این بحث خارج است، با مشکل تراکم نیرو، به‌ویژه در شهرهای بزرگ و در مقاطع خاص مثل ابتدایی و فنی مواجه است.
این مسائل به علاوه نبود برنامه‌ریزی اصولی در سال‌های گذشته که نماد بارز آن تغییر نظام آموزشی، بدون آماده‌سازی زیرساخت‌های لازم است، باعث شده این نهاد آموزشی مهم با چالشی بزرگ به نام « ساماندهی نیروی انسانی » مواجه شود.
در چنین شرایطی، درحالی‌که دلسوزان آموزش و پرورش که در واقع دلسوزان آینده ایران عزیز هستند و در رأس آنها وزیر محترم با برنامه‌ریزی دقیق، سعی در اصلاح ساختارها به‌منظور ارتقای شرایط علمی و رفاهی فرهنگیان دارد و در راستای سیاست اقتصاد مقاومتی در حال مجاهده‌ای عظیم برای سامان دهی بهینه نیروی انسانی هستند تا به دو هدف افزایش بهره‌وری و جلوگیری از هدررفت نیروی انسانی و سرمایه ریالی در این سازمان شوند و بتوانند از محل این صرفه‌جویی، گوشه‌ای از مطالبات برحق فرهنگیان را پرداخت کنند، تصویب این لایحه از سوی نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی باعث حیرت همگان شد:
جذب نیروی حق‌التدریس آن‌هم از گروه‌های مشخص‌شده که اگر کمی دقت شود، اکثر آنها از منظر رشته، جنسیت و مکان سکونت رفع کننده نیاز آموزش و پرورش نیستند، اگرچه خود چالش جدیدی برای آموزش و پرورش است، اما مهم‌تر از آن نحوه تأمین بودجه این جذب است که باید از محل صرفه‌جویی انجام‌شده از کاهش حق‌التدریس تأمین شود.
آیا منطقی است که نهادی با به‌کارگیری بهینه نیروی انسانی، باعث کاهش ساعت حق‌التدریس نیروهای متخصص خود شود تا در عین صرفه‌جویی بتواند مرهمی بر زخم‌های ناشی از کمبود بودجه سالیان گذشته بگذارد و اندکی آنها را التیام بخشد و اکنون به او تکلیف شود که این بودجه را دوباره صرف پرداخت حق‌التدریس کند، آن هم با نیروی غیرمتخصص؟
اکنون این سؤال پیش می‌آید که به‌راستی درحالی که آموزش‌وپرورش با وزیری فرهیخته و دلسوز و کادری مجرب و برنامه‌ریز به این نتیجه رسیده که در یک برنامه چندساله با شیبی ملایم تراکم غیرمنطقی نیروی انسانی را درمان کرده و به یک تعادل منطقی در این زمینه برسد، چه ضرورتی دارد مجلس محترم با تصویب چنین لایحه‌ای باری بر دوش این وزارتخانه تحمیل کند؟
روزنامه شرق
صدای معلم، صدای شما
با ارائه نظرات، فرهنگ گفت‌وگو و تفکر نقادی را نهادینه کنیم.