سازمان ملی پرورش استعدادهای درخشان (سمپاد) نهادی است که بر امور تحصیلی دانشآموزان مستعد و با بهره هوشی بالا نظارت میکند. این مدارس در بین عموم مردم به مدارس تیزهوشان معروف هستند. با آزمونهای ورودی، باهوشترین و فعالترین دانشآموزان، جذب این مدارس میشوند که در مقاطع متوسطه اول و دوم دخترانه و پسرانه در شهرهای پرجمعیت فعالیت میکنند. مدارس سمپاد بر اساس سطح تحصیلی و رشته تحصیلی دانشآموزان، امکانات مختلفی را در اختیار دارند. بهترین معلمان و دبیران در حوزههای تدریس و کنکور توسط مدیران این مدارس بهکار گرفته میشوند و با امکانات ویژهای که برخوردار هستند، آموزشهای لازم را در حوزه علمی به دانشآموزان ارائه میدهند.
از ویژگیهای مدارس سمپاد میتوان به کیفیت بالای آموزشی، زیرساختهای مدرن، برنامههای آموزشی جذاب، بهکارگیری دبیران و معلمان با تجربهتر و ارتباط نزدیک با والدین نام برد که با این ویژگیها این مدارس بیشترین درصد قبولیهای دانشگاههای سراسری را به خود اختصاص دادهاند؛ لذا همه خانوادهها به دنبال ورود دانشآموزان خود به این مدارس هستند و حاضرند برای موفقیت فرزندانشان هزینههای زیادی نیز متقبل شوند و فشارهای روانی و استرسهای زیادی را تحمل کنند.
تنوع زیاد مدارس (تیزهوشان، نمونه، شاهد، هیأت امنایی، غیردولتی و ....) با انتقادهایی روبه رو است که این تنوع زیاد مدارس در کشور، عدالت آموزشی را به چالش کشیده است. با وجود مدارس خاص و برخوردار، مدارس عادی و دولتی از دانشآموزان مستعد، باهوش و با انگیزه خالی میشوند که این امر رقابت در مدارس دولتی را کاهش داده است. بهکارگیری امکانات و دبیران با تجربه در مدارس سمپاد نیز، بقیه مدارس دولتی را از وجود معلمان فعال و با تجربه محروم کرده است.
اگر چه هدف این مدارس ، تربیت نیروهای جوان و نخبه برای مدیریت و حل مشکلات کشور است؛ ولی متأسفانه یاوری رئیس سازمان ملی پرورش و استعدادهای درخشان از مهاجرت 70 درصد دانشآموزان مدارس سمپاد به خارج از کشور اشاره میکند. ( این جا ) احتمالًا برخی از این دانشآموزان هم بعد از فارغالتحصیلی از دانشگاهها از ایران خارج میشوند و دیگر به کشور برنمیگردند.
دلایل مهاجرت فارغالتحصیلان مدارس سمپاد از ایران میتواند متنوع باشد و به عوامل مختلفی مانند اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و غیره بستگی دارد. در زمانهایی که در ایران شرایط اقتصادی و اجتماعی برای جوانان مناسب نیست، بسیاری از فارغ التحصیلان مدارس سمپاد به دنبال فرصتهای بهتر در کشورهای دیگر هستند. این فرصتها میتواند شامل امکانات بیشتر، شغلهای پردرآمد، کیفیت زندگی بهتر، آزادی بیشتر و غیره باشد.
در برخی موارد، فارغالتحصیلان مدارس سمپاد به دنبال ادامه تحصیل در دانشگاههای معتبر خارجی هستند که این دانشجویان با پشتوانه تحصیلات خود و همچنین تجربه آموزشی خوبی که در مدارس سمپاد داشتهاند، میتوانند به رشد و پیشرفت خود در محیطهای تحصیلی جدید کمک کنند. مهاجرت فارغ التحصیلان مدارس سمپاد از ایران یک پدیده متداول است که به عوامل مختلفی بستگی دارد و در بسیاری از موارد، انتخابی برای بهبود شرایط زندگی و تحصیلی آنها است.
به تازگی نیز رئیس جمهور تحت عنوان هدیه ریاست جمهوری شهریه دهکهای 1 تا 4 دانشآموزان مدارس سمپاد را قرار است که پرداخت کند.
حال سئوال اینجاست که با وجود این همه هزینه و امکانات که برای مدارس سمپاد در نظر گرفته میشود و بهترین معلمان را در اختیار دارند و بیشتر فارغ التحصیلان آنها از کشور مهاجرت میکنند، پس چرا باید چنین مدارسی وجود داشته باشند و فعالیت کنند؟
دبیرستان دخترانه ( سمپاد ) فرزانگان 2 - زاهدان
آیا بهتر نیست با یک کار تحقیقاتی و علمی این موضوع بررسی شود؟
آیا وجود دانشآموزان مستعد و با هوش در مدارس عادی نمیتواند شور و هیجان و انگیزه را به کلاسهای درس برگرداند؟
آیا دانشآموزان مناطق محروم و دور افتاده باید از وجود معلمان با تجربه محروم باشند؟
آیا وجود این همه اضطراب و استرس وارد کردن به دانشآموزان در رقابتهای سنگین در مدارس سمپاد، مورد قبول خانوادهها است؟
آیا نمیشود به جای این همه استرس و نگرانی، شادی و نشاط را به دانشآموزان و خانوادهها هدیه داد؟
( مدرسه ای در حال ساخت در حاجی آباد زاهدان )
آیا با تقویت مدارس عادی و دولتی نمیتوان راه را برای دانشآموزان مستعد هموار کرد؟
آیا بهتر نیست به جای افزایش تنوع مدارس به کیفیت و عدالت آموزشی مدارس دولتی و عادی توجه شود؟
آیا نمیشود به جای پرداختن به رؤیاهای کاذب دانشآموزان مدارس سمپاد، آنها را برای مدیریت آینده کشور تربیت کرد؟
امید است که مسئولین آموزشی کشور به این مهم بپردازند و تصمیم عقلانی و منطقی را بر اساس کارهای علمی و تحقیقاتی، برای فعالیت و یا اصلاح برنامههای درسی مدارس خاص و سمپاد انجام دهند.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
استرس و اضطراب بر دانش آموز و اولیا و...از چند و تا چندسالگی؟؟
با تحیل شما موافقم و این بساط و ظلم باید برچیده شود
حالا اگر این مدارس خصوصی بودند باز یک چیز اما این مدارس با پول همه مردم و حتی آن دانش آموز ساده در مدارس روستایی گذران می کنند و هزینه می برند آن وقت یک عده سوگلی باید خدمات بهتر داشته باشند.طلمی از این آشکارتر ، فسادی از این مشخص تر.
احتمالا چقدر برای رفتن به این مدارس تبانی و فساد هم می شود.
تمام این مدارس خاص باید جمع شوند حداقل با بودجه عمومی.هر کدام از این مدارس اندازه چندین مدرسه هزینه بر هستند.
بسیاری از این دانش آموزان آیا فکر می کنید حاص و باهوش اند ؟!
این ها اکثرا به دلیل پیگیری های والدین خودشان به این مکان ها راه پیدا می کنند و داشتن شرایط زندگی بهتر.
آن وقت آن کودک و نوجوانی که با ضریب هوشی بالا نمی داند چطور وارد این مکان ها شود چه باید بکند؟!
باید گروه و سازمانی مردمی شکل بگیرد تا این بی بند و باری های نظام آموزشی را جمع کند.
وجود این مدارس ظلم در حق تمامی مردم و دانش اموزان دیگر مدارس است و همچنین ایجاد کننده حس حقارت و کم هوشی در دیگر دانش اموزان.
فرزند من در حالی وارد سمپاد شد که ۱۲ ساله بود بچه ای که از کودکی خود گذشت و جنگید تا یک صندلی سمپاد را در اختیار بگیرد خجالت نمیکشید به دروغ از تلاش بچه ی ۱۲ ساله به اسم ظلم و ستم و فساد نام میبرید ؟؟؟ فرزند من با افتخار بدون کوچکترین هزینه ای وارد سمپاد شد و هنوز هم حتی یک ریال خرج کلاس خصوصی نکردم البته خجالت زده ام از فرزندم که چون از نظر مالی شرایط خیلی بدی داریم باید این همه تلاش کند که امثال شما به اون انگ ظالم بدهید . مواظب عدالت خدا باشید