يكي از مشكلات جوامع در حال توسعه، جهل و بي‌سوادي است، تعداد افراد تحصيل كرده و نسبت آن با افراد بي‌سواد و كم‌سواد يكي از معيارهايي است كه ميزان توسعه يافتگي و توسعه نيافتگي جوامع را مشخص مي‌كند. در جامعه ما در ميان دلايلي از جمله فقر كه منجر به ناهنجاري‌هاي اجتماعي و افزايش تعداد زندانيان مي‌شود، يكي از عوامل همين بي‌سوادي و كم‌سوادي است. حالا وزارت آموزش و پرورش و سازمان زندان‌ها تفاهم‌نامه‌اي امضا كرده‌اند تا از ظرفيت‌هاي دو دستگاه براي ارتقا و گسترش فعاليت‌هاي آموزشي در كانون‌هاي اصلاح و تربيت زندان‌ها، ارايه خدمات آموزشي و مشاوره‌اي به فرزندان در حال تحصيل زندانيان استفاده شود. بر اساس اين تفاهم نامه، آموزش و پرورش نيروي انساني و ابزار و اقلام آموزشي مورد نياز زندان‌ها و كانون‌هاي اصلاح و تربيت را در حد مقدور فراهم كند و مشاوره‌هاي لازم به همسران و فرزندان دانش‌آموز زندانيان ارايه دهد و سازمان زندان‌ها هم مقدمات اين كار، از جمله آماده‌سازي فضاي فيزيكي براي اين كار را فراهم كند.
امضاي چنين تفاهم نامه‌اي كاري است پسنديده كه توسط دو سازمان انجام شده است و اگر به صورت جدي اجرايي شود و در عمل بر اساس بندهاي تفاهم‌نامه پيش برود؛ زمينه‌اي است براي اينكه هيچ كدام از فرزندان اين سرزمين به خاطر شرايطي كه دارند از تحصيل سواد و آموزش بازنمانند. اما جداي از تعهداتي كه بر عهده دو سازمان است يك نكته مهم اين است كه ببينيم مثلا يك فرد زنداني بي‌سواد، كم‌سواد يا بازمانده از تحصيل چقدر در پشت ميله‌هاي زندان اين انگيزه را دارد كه سر كلاس درس بنشيند؟
اينجاست كه نقش مشاوره فرد به فرد و كلاس‌هاي آموزشي براي ايجاد اين انگيزه مشخص مي‌شود. بايد زندانيان را تشويق كرد تا با شروع يا ادامه تحصيل اين فرصت را براي خود فراهم كنند تا پس از آزادي از آنچه در مدت گذران حبس آموخته‌اند، بهره ببرند و خود را از آن سطحي كه هستند بالاتر بكشند.
از سوي ديگر بحث رسيدگي و مشاوره به خانواده و فرزندان دانش‌آموز زندانيان مطرح است، كودكان و نوجواناني كه با افتادن پدر به زندان و در اكثر مواقع به دليل داشتن مادران كم‌سواد خود را بي‌سرپرست مي‌يابند و به همين دليل ديگر در پي ادامه تحصيل نيستند. مشاوره ارايه شده توسط نيروهاي آموزش و پرورش مي‌تواند براي بازگشت آنها به كلاس درس هم كارساز باشد تا هيچ يك از فرزندان زندانيان به خاطر وضعيت پدران‌شان از تحصيل بازنمانند.
در ميان ١٠ ميليون نفر جمعيت كم‌سواد و بي‌سوادي كه در كشورمان هستند بخشي از آنها در پشت ميله‌هاي زندان هستند و افزايش سطح سواد آنها باعث بالارفتن شاخص توسعه‌يافتگي كشور مي‌شود و از سوي ديگر در كاهش ناهنجاري‌هاي اجتماعي موثر است.
فرد زنداني كه خودش در مدت زندان مي‌تواند از آموزش بهره ببرد يا پدري كه در داخل زندان خيالش راحت است كه در آن سوي ديوار، دولت و جامعه خانواده و فرزندانش را از ياد نبرده است، امنيت رواني خواهد داشت و آثار اين حس امنيت رواني را مي‌توان در روزهاي پس از آزادي او هم در جامعه ديد.
روزنامه اعتماد
صدای معلم، صدای شما
با ارائه نظرات، فرهنگ گفت‌وگو و تفکر نقادی را نهادینه کنیم.