بعد از انتشار یادداشتی مبنی بر « " جزوه محوری " در دانشگاه فرهنگیان و چند پرسش از مسئولان پاسخ گو ؟! » ( این جا ) پیام هایی از سوی افراد مختلف برایم ارسال گردید که بعد از پخش زنده 17 مردادماه توسط مسئولین سازمان مرکزی دانشگاه فرهنگیان در فضای اینستاگرام تعداد اعتراض ها به صورت تلفنی و نوشتاری با چاشنی توهین بیشتر شد. از نوشتن برخی پیام ها معذورم.
« می تونستی کمی صبر کنی همه دوره ها را تمام کنند ، بعد اگر می خواستی به مسئولین چیزی بگی میگفتی. الان وقتش نبود.... تو همیشه خرابکاری کن. عقل نداری. ما که دور دومی و سومی هستیم باید چوب تو را بخوریم.
این چه کاریه تو می کنی؟ انگار حالیت نیست همه چیز رو هواست اون وقت تو گیر دادی به این آزمونا؟ کم زجرمون دادند؟ چی یاد دادند که حالا بخوان ازمون بخوان؟ اینا فقط پول می خواستند. کاش کلشو یه جا گرفته بودند و دست از سرمون بر می داشتند. اینا را می نوشتی. مهارت آموزان همه چیز و همه کس را جز خودشان در رنج و عذابی که می بینند مقصر می دانند و چون نمی‌توانند مقابل مسئولین حرف بزنند، بر منتقدان خویش بر می تابند.
کی به حرف تو توجه می کنه؟ خودتو زیادی حساب کردی! چقدر بهت دادند اینا را بگی؟ خود دانشگاه هم می دونه دانشجوها این کار را می کنند. حالا اگرم خواستن تخفیفی داده باشند تو نذار. پول نداری رایگان استفاده کن ولی کار بقیه را خراب نکن.
چرا سکوت نمی کنی تا تمام بشه و جونمان راحت بشه؟ اینقدر در مورد این آزمون لعنتی حرف نزن. فکر نمی کنم به تو مربوط باشه ما از چه جزوه ای استفاده می کنیم تو چه کاره ای در کار ما دخالت می کنی !!! به تو ربطی نداره که مهارت‌آموزا چطوری آزمون میدن!!!!!
خیلی حرفای بی خودی از طرف معلمان حق التدریس از زبان خودت زدی. مواظب باش دیگه از این اشتباهات نکنی. انشالله مصلحت خدا قرار بگیره و ما رسمی بشیم توی بنده چه کاره ایی !!!! خدا جای حق نشسته لطفا نمی خواد زبون ما باشی ما خودمون به اندازه خودمون هستیم نیاز به حمایت و خرابکاری شما نداریم.
دختر خوب چطور علیه خودمون می نویسی علیه مسئولین بنویس.چرا کسی یادش نمیاد ما نه ماهه تحصیلی زحمت کشیدیم الان نیاز به استراحت داریم نه اینکه در استرس دوچندان باشیم برای دوره‌ی نمایشی که آقایون طراحی کردند! برای منبع درآمدشان!
حالا کسی با این دوره‌ها دانشمند شده که تو نشدی؟؟؟ تو برو فیلم‌ها را ببین دوره‌ها را بگذرون. تا آخرش .....
همه که مثل تو بیکار و الاف نیستند.... برای چی میگی دوره های عملی زیاد بشه؟
چقدر بهت میدن که دهنت را باز کنی؟؟ ما چیکار کنیم که دهنت را ببندی ؟؟
زیاد توکار مهارت‌آموزا دخالت نکن بد میشه برات....
گواهی خبرنگاری تو نشون بده ببینیم با پارتی‌بازی خبرنگار شدی که حال همه را بد کنی ؟؟؟همین طوری حرف تو دهن مسئولین دانشگاه میذاری... همین طوری باعث شدی نهضتیا آزمون بدن و شش هزار تا قبول نشن. تو حرف زیادی می زنی برای ما ضرر میشه... نمره را میبرن بالا !!!
مسئولین خوب زدن توی دهانت. خوب دفاع کردن از حریم مهارت‌آموزان. تو توهین کن اونام جوابتو میدن.
یاد بگیر به جا حرف بزنی تو دنبال چی هستی؟ چی میخوای؟ ما نخوایم تو از ما دفاع کنی باید چکار کنیم؟
این بحث و جدل شما با دانشگاه چیست؟ در این اوضاع کرونا همکاران گناه دارن درستش نیز به خدا. شاید عده ای نتونند بخونند.
یادمه که اصرار می‌کردی چهارگروه آزمون بدن. الان داری میسوزی که برای حرفتم تره خرد نکردن؟ چرا باید آزمون بدیم؟ بعد این همه سال سابقه ، زحمتمون به خاطر تو هیچ کاره هدر بره!!! تو خیلی اگر زرنگی برو بشین فیلم‌ها را ببین هزار تا کتاب بخون به بقیه کار نداشته باش.
یکی نیست جلوی تو رو بگیره؟ به دوستای خودتم رحم نکردی. بدبخت کسی دور و برت نمیمونه با این زبونت. همه را به دردسر انداختی. حتی اونایی هم که باهات بودن رهات کردن. چهارتاشونو نام ببرکه قبولت دارن؟
الان خوشحال شدی نمره از ۶۵۰ شد 750؟
مطمئنم از یه جایی تو را ساپورت می کنند وگرنه این اراجیفو نمی نوشتی. فکر کردی همه بیکارن بشینن این همه فیلم و جزوه بیخود و ببینن. البته یه تیکه اش رو خوب اومدی مسئولین اگه انصاف داشتن این آشفته بازار را برامون رقم نمی‌زدن. حق ما این نیست بعد این همه سال خدمت، این دوره رو بگذرونیم.
لیدر بازی تمام شد. بفهم... الان تو یعنی اینقدر خوندی که فول شدی زورت میاره یه وقت یکی کمتر تو بخونه و قبول بشه؟ ......... اضافه کردی تعجبم میاد دوستای خودتم گروه دوم و سومن!!! با این کاری که کردی به ضرر ما که نمیشه آزمون ما تموم میشه برای اونا سخت تر میگیرن. اونوقت میتونی توی چشاشون نگاه کنی؟ هنوز مسئولین را نشناختی؟ اینا تا زهرشونو نریزن ول کن نیستن.
تو اگر هنر داشتی جلوی مسئولین را گرفته بودی که این دوره را نذارن. هی بگو آزمون میان چهار گروه باشه خودتونو بیچاره کردی تازه نصفتونم قبول نشدین. وجدانت درد نیومد. به حق التدریسا نمی خواد بگی چکار کنن و چی بنویسن. خودمون بلدیم بنویسیم لازم بود می‌نوشتیم ادعات میشه خیلی میدونی که اگر ما ننویسیم تو بنویسی خیلی خوب میشه ما خودمون میتونیم بنویسیم نیاز نداریم که این کار را بکنی.... »
به نظر می رسد کسانی که این پیغام ها را رساندند، یادداشت را کامل نخوانده و صرفا یک جمله را از یکی دو نفر در گروه ها شنیده و بال و پرش داده اند. البته این تعداد از معلمان که رویکرد انتقادی به موضوعات مربوط به تعیین تکلیف خود دارند ، در مقابل تعطیلی مدارس ، آسیب های اجتماعی ناشی از آن و مشکلات زیرساختی آموزش و پرورش تا به امروز نقدی به میان نیاورده اند.
آیا ممکن است این دسته از معلمان هم به زمره ی معلمان سابق و بی تفاوت در مقابل مسائل مربوط به آموزش و پرورش بپیوندند؟
تربیت نسلی که کارِ گروهی موفق را نمی بیند و تنها هویت اجتماعی بودن را در نقض قوانین ، دور زدن قانون و اتحاد جمعی در سکوت درک کرده اند، به چه شکل خواهد بود؟
انتقال نقدها نیز به سبک کوچه بازاری ست. ای کاش تک تک این افراد به عنوان عضوی از خانواده ی فرهنگیان حداقل در قالب یک صفحه نوشتاری تحلیل خود را از یادداشت و صحبت های ۱۷ مرداد ماه مسئولین دانشگاه می نوشتند. این گونه مسئولین نیز می فهمیدند که با جمعی کارآزموده روبه رو هستند و باید در برابر این گروه ، تصمیمات آینده را غنی و حساب شده تر برنامه ریزی کنند.
به من می گویند به ضرر گروه اول و به خصوص گروه های دوم و سوم قلم زده ام و موجب سخت گیری های بیشتر برای آنان خواهم شد. در حالی که برای گرفتن حکم در مهرماه ، حاضرند هر کاری انجام داده و همدیگر را زیر پا له کنند. همین گروه اول و دوم مهارت آموزان به جهت آنکه نکند گروه سوم وبال گردنشان شود و پله‌های ترقی استخدام را از آنان بگیرند، از طریق دوستانشان به نمایندگان مجلس و وزارت خانه فشار می‌آورند که تکلیف ما را زودتر مشخص کنید بعد به گروه‌های دیگر بپردازید. میزان تماس و توصیه‌های این همکاران کاردان در مسیر آینده از باب کدام وعده های حبابی، به وزارت و مجلس اینقدر تک بعدی ادامه دارد؟ مگر همه مشمولین تبصره ۱۰ماده۱۷ در یک کشتی ننشستند؟ با انداختن یکدیگر به دریای بی انتهای بلاتکیفی ، عدالتی که می خواهند و از آن دم می زنند به کدام افق روشن گره خورده است؟
دوستانی که این قدر توجه جدی به موضوع تعیین وضعیت تان دارید، چرا در مقابل اضافه شدن طرح امین بدون داشتن بند و تبصره ای در ماده ۱۷ به الحاقیه اخیر مجلس، اعتراضی نکردید و هر کجا مطلبی به ضررتان تمام می شود نه با نوشتن و تحلیل بلکه با خشونت ابراز می کنید؟
دقیقا خبر دارید که گروه سوم دقیقا برای چه مانند دو گروه قبلی، معرفی شان به دانشگاه به درازا کشیده است؟ معلمان دیروز و امروز نه خود مطالبه گر و پرسش گرند و نه نسل پرسشگر و مطالبه‌گری را پرورش داده و خواهند داد.
بروز توسعه فرهنگ ریشه دار و درخشان برای ایران، نبرد با آرمان های پاکیزه و بلند را باعث نمی شود. قسمت مبهم و نیمه تاریک آموزش و پرورش ما با چشم پوشی های سازماندهی شده و تعصبی جاهلانه، دقت معلمان را به خاموشی برابر تحول و تغییر نشانه رفته است.
« اگر سعی داریم حواسمان را پرت کنیم تا نشنویم و نبینیم برای گذر زمان مهم نیست او کار خودش را می کند. می گذرد. چون می داند افراد از دانش شوفر بیشتر از دانش واقعی استفاده می کنند. دانشی که افراد یاد گرفتند وانمود کنند که بلدند. اگر احساس کنند آنچه وجود دارد خارج از دایره توانایی شان قرار دارد به سادگی سکوت می کنند یا می گویند: «من نمی دانم ». این جمله را هم بدون عذرخواهی و حتی با افتخار بیان می‌کنند. از کسانی که دانش شوفری دارند هر جمله‌ای خواهیم شنید جز این! »( برگرفته از کتاب هنر شفاف اندیشیدن - رولف دوبلی ،ترجمه عادل فردوسی پور).
قسمتی از فیلم سخنرانی مسئولین دانشگاه در پخش زنده را خود مشاهده نمودم که متن آن را در پایان می نویسم.
در لایوی که برگزار شد مسئولان دانشگاه این سوال که چرا با معرفی کتاب به عنوان منبع مورد مطالعه بیگانه‌اند و پایه ریزی آموزش به صورت منسجم و قابل بازگشت و در عین حال ترمیم پذیر نسبت به استراتژی های غلط برایشان مهم نیست را پاسخ ندادند. درباره ی ترجیح جزوه محوری بر معرفی کتاب هم توضیحی داده نشد.
سال هاست از سازمان سنجش و آموزش کشور برای توجیه لو رفتن سؤالات کنکور، همواره دلایل و توضیحاتی چون روند حفاظت قوی و دقیق در قرنطینه سؤالات به همراه طراحان سوال را می شنویم. اینکه در سال‌های اخیر بیش از گذشته نیز شاهد خرید و فروش سؤالات قبل از آزمون سراسری هستیم، توجیه و چشم پوشی را پررنگ تر می کند. این موضوع الگویی شد تا با مجازی شدن آموزش در مدارس و دانشگاه ها، جسارت و پیشرفت کلاهبرداری و تقلب در آزمون ها به سطح امتحانات دانشگاه و مدارس نیز برسد. نوجوانان و جوانان امتحان دادن به صورت مجازی را با کمک پشتیبان، راهی برای نجات از استرس های خود یافتند.
با این حال سوگند مسئولان دانشگاه فرهنگیان برای حفاظت از سؤالات آزمون و در دسترس نبودن آن، دردی از حتمی بودن انتشارش دوا نمی کند. به هر جهت سؤالات آزمون به وسیله ی مولکول های هوا به دست سودجویان نمی رسد . البته شاید ما نمی دانیم که چگونه باید این قسم ها را باور کنیم!
چرا مسئولین وزارت آموزش و پرورش، شورای عالی انقلاب فرهنگی ، سازمان مرکزی دانشگاه فرهنگیان و تمام کسانی که در برنامه ریزی های درسی و آموزشی دوره های مهارت آموزی نقش داشته اند، سطح کیفی و کمی آموزش ها را به نحوی تعبیه نمی کنند تا صیانت از آموخته های دانشجو و زمانی که برای حضور در کلاس ها می گذارد، حفظ شده و موثر واقع شود؟
متمرکز نبودن حواس مسئولین صرفا در محیط کاری دانشگاه و در جهت تضمین کیفیت آموزشی دانشجویان، جز بازار گرمی سودجویان عایدی برای محصلان نداشته است. کدام عملکردها به عنوان نمونه متناسب با تعهد و دلسوزانه بوده است؟
معاون نظارت، ارزیابی و تضمین کیفیت دانشگاه فرهنگیان به جای آنکه از شرایط موجود در دانشگاه و سیاست گذاری غلط در زمینه کیفیت تربیت معلم و ایجاد نقص در سیستم آموزش نیروی انسانی متاسف باشد و از بازدهی آموزش پایین و بدون کنترل عذرخواهی کند، تأکیدش بر خودمراقبتی مهارت آموزان است و سهل انگاری در آموزش بهینه ی نیروها را از دوش خود بر می دارند. مثل کاری که اغلب معلمان آشنا با این رویه با دانش آموزان در دو سال تعطیلی مدارس پیش گرفتند و بخشی از آموزش پایه را به عهده ی خانواده ها گذاشتند.
دانشجو معلمانی که با رتبه های بسیار خوب وارد دانشگاه فرهنگیان می شوند، در زمان کوتاهی سرخورده و ناراضی به دنبال جبران انتخاب اشتباه خویش رفته یا به واسطه جبر شرایط ، ناچار به ادامه راه و حسرت از آموزش مناسب هستند. ایشان خود را با رتبه های هم تراز در دانشگاه‌های تهران و صنعتی شریف مقایسه می‌کنند. مسلما انتظار دارند متناسب با تلاشی که داشته اند از یک سطح علمی دانشگاهی بالا برخوردار شوند و مقاطع تحصیلات تکمیلی را نیز در اهداف خود بگنجانند ولی حتی از عادی ترین تسهیلات بهره مند نیستند.
باید پرسید حفظ و بقای دانشگاه فرهنگیان تا این لحظه به چه بوده است؟ فقط بودنش مهم است یا برای کیفیت بخشی به تحصیلات تخصصی نیروهای کارآزموده و مستعد در قالب آموزگار ، دبیر و هنرآموز به آموزش و پرورش چشم اندازی بهتر از آنچه که صوری روی کاغذ نوشته اند، در دست اقدام دارند؟
بی تفاوتی مسئولان به دانشگاه فرهنگیان از زمان تأسیس تاکنون از ساده ترین خواسته های دانشجویان ادامه دارد و در این زمینه ضعف در پاسخ گویی و رسیدگی به مشکلات آنان خود بحران تلقی می شود.
دانشجو معلمان و مهارت آموزان همواره در مصاحبه ها از نحوه ی برخورد کادر اداری و آموزشی دانشگاه گله و شکایت دارند. این حقیقت تلخ را در ارتباط کلامی کادر دانشگاه شاهد بودم.
چند روز پیش با امور مالی پردیس فاطمه زهرا در استان اصفهان راجع به مهلت پرداخت هزینه پودمان دوم تلفنی صحبت کردم.
بعد از سلام و معرفی خود، از ایشان پرسیدم چنانچه هزینه این پودمان با توجه به مشکلات مهارت آموزان ، بعد از پایان امتحانات دوره پرداخت شود، امکان شرکت در آزمون ها را دارند و می توانند بعد از آزمون ها تا دریافت گواهی صلاحیت حرفه ای تسویه حساب انجام دهند؟
مسئول امور مالی با عصبانیت پاسخ دادند: « نمی دانم اطلاع ندارم. نمی خواهی پرداخت کنی مسئولیتش با خودتان است. این جا که ریسک بردار نیست. سال‌ها حق التدریس بودید حالا می‌خواهند استخدامتان کنند . برای این ۸۰۰ هزار تومان که نباید تعلل کنید. دست ما هم نیست از تهران گفتند سریع پرداخت شود ، دیگر به ما مربوط نیست خودتان می دانید.
به ایشان گفتم، نیاز به این قدر عصبانیت نیست. صرفا از شما سؤال پرسیدم. حال که اطلاع ندارید آیا امکان دارد راجع به این موضوع از سازمان مرکزی جویا شوید؟
مسئول امور مالی باز هم با همان لحن گفت: خیر. شما خودت را معرفی کن اول.
همان اول گفتم کارگری هستم.
مسئول امور مالی باز تکرار کرد که به ما مربوط نمی شود ! به ما گفته اند باید پرداخت کنند و ما دسترسی نداریم.
به وی گفتم پس باید خودم تماس بگیرم و بپرسم؟
پاسخ داد : فایده ندارد. جواب نمی دهند. بایستی پرداخت می‌کردید.
گفتم حداقل کاری که سایر دانشگاه ها انجام می دهند این است که تا پایان زمان فارغ التحصیلی امکان تسویه حساب را مهیا می‌کنند.
مسئول امور مالی عصبانی تر گفت: می خواهی بگویی دانشگاه فرهنگیان بد است؟
پاسخ دادم : من چنین نگفتم.
مسئول امور مالی گفت : وقتی مقایسه می کنی یعنی همین دیگر !
گفتم منظورم این بود به هر جهت اینجا به عنوان دانشجو در دانشگاه دوره می بینیم.مگر شماره دانشجویی به مهارت آموزان اختصاص نداده اید؟
گفت شما دوره ای که می گذرانید هزینه آن را باید بپردازید.
سرانجام گفتم : ممنون از شما فکر نمی‌کنم پیش از این جوابی برایم داشته باشید.
سه سامانه در اختیار مهارت آموزان تا به امروز قرار گرفته است؛ گلستان، مروارید و LMS . جالب است که در پروفایل دانشجویی مهارت آموزان شهریه را کلا رایگان درج کرده اند. مهارت آموزانی که هزینه پرداخت کردند نیز مرتب پیگیرند که این هزینه حتما واریز شده باشد تا مشکلی برایشان پیش نیاد. هرچند امکان رویت آن در سایت وجود ندارد. اینکه در چه تاریخی، چه زمانی و چه مبلغی را از چه درگاهی واریز کردند در هیچ کدام از سامانه ها نمایش داده نمی شود.
کارنامه کامل و مشخصی که گویای عملکرد دانشجو باشد نیست. هر نمره ای را باید تکه پاره در یک سامانه جست و جو کرد. برنامه کلاسی ، برنامه امتحانی و کارت ورود به جلسه سایت دیده نمی شود. نمایندگان مهارت آموزان در گروه های مشخص شده واتساپی ،آن را به صورت فایل در اختیار اعضای گروه خویش قرار می‌دهند و اگر کسی دسترسی به گروه و نماینده را نداشته باشد، دانشگاه نیز پاسخگو نیست. در سامانه نیز نمی‌توان اطلاعاتی را پیدا کند.
انتظار می رود مهارت آموزان از مسئولین و متولیان امر، نسبت به این تسهیلات، امکانات و حق برخورداری از آموزش کاربردی و روند مطلوب به جای نگرانی از شفافیت در روند گذراندن دوره ها در رسانه اعتراض می‌کردند. تربیت نسلی که کارِ گروهی موفق را نمی بیند و تنها هویت اجتماعی بودن را در نقض قوانین ، دور زدن قانون و اتحاد جمعی در سکوت درک کرده اند، به چه شکل خواهد بود؟
حتی زمانی که فایلی در قالب اطلاعات هویتی ( کد ملی، نام پدر، شماره دانشجویی و شماره همراه هر مهارت آموز) در اختیار گروه ها قرار گرفت، هیچ کدام از مهارت آموزان نسبت به این نقص امنیتی و ضعف مدیریت معترض نشدند. به این فکر نمی کردند که هر شخصی از هر کجا می‌تواند با داشتن کد ملی و شماره دانشجویی منتشر شده در این فایل به راحتی به پروفایل دانشجو دسترسی داشته باشد و سوء استفاده کند. خیلی از مهارت آموزان از ترس خطا در ورود به سامانه ها مبادرت به تغییر رمز ورود و نام کاربری نداشته اند. با وجود این ضعف مشهود، چگونه می توان انتظار نداشت که سؤالات آزمون بی محابا در اختیار افراد سودجو قرار بگیرد؟
اینکه ساعت ها وقت ، هزینه و انرژی صرف کاری شود که چارچوب و اصول مشخصی نداشته و بازدهی را در سیستم به حداقل برساند و ذی نفعان تا این حد خونسرد برخورد کنند جای تعجب است.
فرایند آموزش و طراحی برنامه درسی در طول چرخه یادگیری همواره مورد توجه متخصصان تعلیم و تربیت دنیا بوده و هست. لیکن با این نوع عملکردی که در دانشگاه فرهنگیان در مقایسه با ضعیف ترین دانشگاه ها در آموزش عالی کشور می بینیم، همترازی هم نمی کند و حتی پایین‌تر نیز هست. آیا با این همه تبلیغ و حمایت های بی حد از این دانشگاه از سوی دولت و حاکمیت، انتظار بهترین خدمات را نباید داشت؟ هر چند مصاحبه با دانشجو معلمان ورودی های ۹۱ تاکنون گویای این بی توجهی ها هست.
به راستی اگر آموزش و پرورش کشوری اصلاح شد، آن کشور پیشرفت می‌کند و بهترین می‌شود. بدتر آن است که آموزش و پرورش ما استقلالی در تصمیم‌گیری برای خویش ندارد. پدرخوانده های زیادی بالای سرش بوده و هست. لذا توقع پاسخگویی از یکی دو نفر را هم نمی‌توان داشت. بلکه باید در آنِ واحد تمام دست اندرکاران گردهم آیند تا شاید با احتمال بسیار نادر، از کم نفوذ ترینشان جواب سربالا شنید.
معلمان دیروز و امروز نه خود مطالبه گر و پرسش گرند و نه نسل پرسشگر و مطالبه‌گری را پرورش داده و خواهند داد.
اگر در جامعه می بینیم کودکان، نوجوانان و جوانانی هنوز چراهای ذهن شان را به زبان می‌آورند، محیط و فناوری های اطراف شان به آنان کمک کرده است وگرنه جامعه ی خفته فرهنگیان و جو منفی و منزوی مدارس در این زمینه آموزنده نیست.
شاهد سرکوب معلمان آینده نیز با این سبک آموزش هستیم. دل نبندید که به ارتقای مهارت پرسشگری و مطالبه‌گری و پیشرفت سیستم ذره ای فکر کنند. آموزش و پرورش نیروهایی ساکت، بدون چرا و اما و اگر می‌خواهد. تاکنون هم موفق بوده و این از کارایی و وظیفه‌شناسی هسته گزینش در فیلتر کردن معلمان پرسشگر و آزاد اندیش، حیات آموزش و پرورش امروز را نگه داشته است.
پرونده های حراستی ساخته شده برای دانشجو معلمان هنوز روی میز است و هیچ مسئولی در مورد ماهیت به وجود آمدن آن در دانشگاه و نحوه ی برخورد زننده با دانشجویان پاسخگو نبوده است.
مهارت آموزان همه چیز و همه کس را جز خودشان در رنج و عذابی که می بینند مقصر می دانند و چون نمی‌توانند مقابل مسئولین حرف بزنند، بر منتقدان خویش بر می تابند. این رفتار حاکی از ترس نسبت به حذف و شکست است. جزوه تاب آوری و اخلاق حرفه‌ای هم نتوانست به این معلمان در مدیریت قدم هایی که به جلو بر می دارند کمک کند.
البته عدم اعتماد عامه به مسئولین به حداقل و صفر رسیده و دیگر راهی برای باز گرداندن آن در شرایط حاضر نیست. شاید دلیلش این باشد که برخی مسئولین احساس می‌کنند با وعده وعید دادن، زمان خریدن و قصور در وظایفی که باید در حیطه شغلی آنان انجام می شد، حربه ی گذر زمان را به کار می گیرند تا زخم‌های کهنه باقی مانده از آسیب‌های تحمیل شده به مردم به فراموشی سپرده شود. حال آنکه غافل اند اگر مسیر طبیعی جریان آزادی اندیشه را سد کنند، در برابرش دیوار وحشت و سرکوب بکشند و مانع بیان آن شوند، به جایش سکوت مطلق نمی روید. راهی دیگر پیدا می‌کنند. حال یا به غلط یا به درست!
اگر درست باشد که فبها المراد اگر نادرست باشد و جامعه را به تباهی بکشاند فقط بافت یک سیستم از بین نمی رود بلکه یک ملت می میرد.
وقتی در جریان کاری که به ستاد و بخش اداری سپرده می شود تعهد کاملی نباشد این گونه می شود که حرفهایشان با هم تناقض دارد.
رحیمی مدیر بهسازی منابع انسانی دانشگاه فرهنگیان میگوید: « دانشگاه ظرفیت ندارد که دوره ی گروه سوم را به اتمام برساند و در مهرماه همراه با دو گروه دیگر برای ایشان احکام زده شود . »
در حالی که خنیفر رییس دانشگاه فرهنگیان می گوید: « از نظر دانشگاه دادن احکام مهارت آموزان سری سوم اواخر شهریور و اول مهر هیچ اشکالی ندارد. تعهد می دهیم پودمان دوم در پاییز برگزار شود.»
در جایی دیگر می گوید: « بحث آموزش این مهارت آموزان با ماست ولی بحث حکم استخدام با آموزش و پرورش است. پیشنهاد به آموزش و پرورش دادیم که شما احکام این عزیزان را در مهر ماه بزنید آموزش شان با ما! البته ما تصمیم نمی‌گیریم ما پیشنهاد می دهیم. دیر نیست. ۱۵ شهریور، ۲۰ شهریور احکام این عزیزان را بزنند ما تعهد صددرصد برای انجام پودمان دوم برای گروه سوم می دهیم.»
از طرفی سلیمان زاده رییس نیروی انسانی وزارت آموزش و پرورش میگوید: « دوره‌های آموزشی دو گروه به موقع و تا مهرماه به اتمام رسیده و حکم استخدام شان صادر می‌شود برای گروه سوم به علت محدودیت های دانشگاه فرهنگیان که امکان برگزاری کلاس های فشرده را نداشته کلاس ها دیرتر شروع شدند و احتمالا دوره آنها در دی یا بهمن ماه به اتمام می‌رسد برای این گروه فاصله بین مهر و بهمن را جزو سابقه سنوات خدمت شان محسوب می کنیم.» (که البته در این مورد هم کتبا چیزی ارسال نشده است).
مهارت آموزان از بی کیفیت بودن دوره ها و به درد نخور بودن آن می گویند. چهار جلسه رفع اشکال تدارک دیده شده که در پودمان دوم هر جلسه کلاسی به ۱۰ تا ۲۰ دقیقه خلاصه می شود و این مدت زمان هم صرفا برای اتصال به سامانه LMS و حضور و غیاب است. هرچند مهارت آموزان این کوتاهی را می پسندند و راجع به آن هم شکوه ای ندارند و معتقدند رفع تکلیف است و بالاخره برای توجیه هزینه ای که گرفته شده برگزار می شود، اما با این تفاسیر و بی بهره بودن کلاس ها مشخص نیست کدام تراکم در تعویق معرفی گروه سوم مدنظر آقای خنیفر است؟ این ظرفیت هایی که مسئولین از آن سخن میگویند چیست؟ کجا استفاده می شود که مهارت آموزان نمی توانند حس کرده و گذراندن این دوره را بدون نگرانی سپری کنند و برایشان بازدهی داشته باشد.
دغدغه دانشگاه فرهنگیان هم دقیقا مشخص نیست! تا به این لحظه حتی راجع به تعطیلی فاجعه بار مدارس و دانشگاه‌ها نظری نداشتند. روزگاری مدرسه محوری را در تمام مصاحبه ها و سخنرانی هایشان امری اساسی می دانستند. اما امروز محور حول چه می چرخد؟
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
کلا وجود چنین دانشگاهی جای سوال دارد
سلام
برای فرهنگیانی که همواره به دنبال راحت طلبی هستند، و به دیدن هر گونه تخلفی در جامعه عادت کرده اند‌و صرفا نام خود را روشنفکر گذاشته اند،چگونه وزیری باید معرفی شود؟
مگر چیزی غیر از این توقع داشته اید؟
سلام بر شما
پرسیدن این سوال بدون پرسشگری مداوم، تاثیری در پاسخگویی ندارد.
با سلام
امید است وزیر آینده، جدیتی بر بازگشایی مدارس و پایان دادن به بهره وری های سودجویانه داشته باشند.
البته مسئولین ما از نقد هیچ درس عبرت و سازندگی نمی گیرند. فقط جلوی دوربین و منتقدان میگویند؛ نقد میتونه مارو در شناخت مشکلات نقایص کار آگاه سازد. در صورتی که خودشان بهتر از هر کسی می دانند نقایص رو خود ایجاد می کنند. و با نقدها هم فقط کانال عوض می کنند. دانشگاه فرهنگیان و دیگر دانشگاه های کشور کاملا به سمت مدرک گرایی رفته اند و نه بالا بردن بار علمی! اساتید همان دانشجویان بی بار دیروزند که نباید بر آنها خرده گرفت چون مسئولین و برنامه ریزان ما که خود هم در منصب درست قرار نگرفته اند نسخه پیچ این همه فلاکت و عدم مهارت علمی و اخلاقی هستند.
به راستی که مسئولین ما نیروی بی زبان می خواهند . تربیت دانش آموزان و دانشجویان پرسشگر و انتقادگر فقط شعار است تا بر زیرساخت های اشتباه و مسئولیت گریز خود سرپوش بگذارند.در طول و عرض سیستم آموزشی ما سوداگرانی برای حراج اخلاق و انسانیت نشسته اند. همان هایی که دم ازاخلاق حرفه ای می زنند خوب می دانند که خود از کسانی هستند که به دلیل نداشتن اخلاق پیش بینی پذیر نیستند. در کشور ما نیروی انسانی تربیت اخلاقی و انسانی و حرفه ای نمی شود. بلکه پا به عرصه سوداگری و تجارت های کلان و بی هویت می گذارد. راه در رو ها را برای تربیت نسلی شبیه خود می آموزد. همه چیز در سکوت و زد و بند خوب پیش می رود. ۸۰ میلیون دزد در کنار هم با کمال آرامش زندگی می کنیم.
با سلام و عرض ادب
با توجه به نگاه واقع بینانه شما در بهبود شرایط آموزش و پرورش، باید گفت که وقتی نیروی انسانی تمام هم و غمش را در راضی نگه داشتن مسئول می دانند- که بعضی دلسوز تعلیم و تربیت نیست- و جایگاه تعلیم و تربیت را فدای خودخواهی های پوچ و بی ارزش می کنند، نمی توان انتظاری جز فساد فرهنگی و آموزشی را در سیستم داشت.
با سلام
می توانید در این مورد نیز مطالبه گر باشید.
امنیت اطلاعات جزیی از منشور حقوق دانشجویی و حقوق شهروندی ست.