" تصویری از تبلیغ کاشت ناخن در فضای مجازی منتشر شد که بازتاب و انتقاد‌های زیادی را به همراه داشت. یک مرکز آرایشی در تهران به صورت گسترده تبلیغی برای " کاشت و ژلیشن ناخن " دختر بچه‌ها در فضای مجازی منتشر کرد که در آن خانواده‌ها را تشویق می‌کرد تا برای دختربچه هایشان ناخن بکارند که با واکنش‌هایی همراه شد." (1)
روزگاری همه تعهد بشر حول حمایت همه جانبه از نوزاد و کودک خود بود. این رفتار غریزی - اکتسابی، فصل مشترک انسان و حیوان است و چنین عملی آن چنان عادی و طبیعی بوده که تصور غیر آن دور از ذهن است.
شاید بتوان گفت استعمار و استثمار کودکان به صورت اجتماعی و گسترده تر، با انقلاب صنعتی آغاز شد. چون کودکان قدرت مقابله فیزیکی و جسمی و همچنین قدرت درک و تشخیص موقعیت ناجوانمردانه ناشی از کار زیاد و دستمزد بسیار اندک خود را نداشتند. بزرگسالان در هر عصری به تناسب منافع و اولویت های اقتصادی و اجتماعی خود به نحوی متفاوت اما سودجویانه با کودکان، رفتار نموده اند.
نزدیک ترین کسان به آزار کودکان، نخست نقش های پدر و مادر و یا ناپدری و نامادری بوده اند. سپس وقتی داستان کودکان کار بر اثر شدت فقر در خانواده ها و جامعه و تضاد طبقاتی و گسترش نابرابری های اقتصادی و اجتماعی، تبدیل به یک جریان معمول در بسیاری از جوامع گردید، کودک آزاری نیز توسط کارفرمایان زورگو و به دلیل ضعف و نبود قوانین مناسب برای حمایت آنان، رواج یافت. یعنی خوردن آهو، گفتن یاهو.
زمانی که شدت فقر بیشتر شد کودکان بدسرپرست یا بی سرپرست به زندگی در خیابانها روی آوردند. آنان هرگز رختخوابی گرم و نرم را تجربه نکردند. خلافکارانی زورگو کودکان را به گدایی واداشتند و آنان را از هر نوع حق طبیعی جدا از حق بازی و آزادی گذران اوقات فراغت، از نیازهای حیاتی همچون خوردن و پوشیدن لباس مناسب به تناسب فصل و خوابیدن در جای مناسب، محروم نگه داشتند تا از درآمد حاصل از تلاش مشقت آمیز کودکان به منافعی برسند.آنان از نوازش، محبت، مهربانی، آغوش پر از عشق، دوست داشته شدن، آموزش و بهداشت محروم بودند. اثر ماندگار شاهزاده و گدا مارک تواین، مقایسه ای عمیق از دو فصل زندگی متفاوت کودک دارا و گداست. یک بُعد ماجرا، کار بسیار کریه این مرکز آرایشی زنانه، که نام اصلی خود را یدک می کشد و دادن خدمتی با نام کاشت ناخن برای کودکان، در فهرست خدمات آن نیست، گویای بُعد استثمار نوین کودکان در کشور ماست و بُعد دهشتناک و نابخشودنی تر قضیه، پاسخ مثبت مادران جوگیر شده و داوطلب چنین خیانتی به دنیای پاک و منزه کودکان است.
کودکانی که با دستان کوچک و کار خود، نان به سفره خانواده گذاشتند یا پول داروی والدین بیمار و یا پول مواد مخدر پدرشان را تأمین کردند. همین کودکان در رنگ و لعابی دیگر، امروز از آسیب فضای مجازی و جوگیری های آن در امان نمانده اند و با تعطیلی مهدکودک ها و مراکز آموزشی، بار دیگر بازیچه نیل به منافع بیشتر فرصت طلبان گردیده اند. امروز در تهران و با اندک فاصله زمانی سپس در کلان شهرهای دیگر، پدیده شوم " کاشت و ژلیشن ناخن دختر بچه‌ها " به صورت گسترده و در همین فضا تبلیغ می شود. در حالی که بسیاری از ما زنان، با چنین تظاهرات نمایشی بیگانه ایم، کودکان زیر 6 سال را با فضای دردآور مجازی آشنا نموده و از آنان به عنوان ابزار تبلیغاتی استفاده می کنند.
کودک سه چهار ساله ای که امروز ناخن او بدون اراده و اختیار او تغییر ماهیت می دهد، فردا در سنین بلوغ و نوجوانی، چه تغییرات وحشتناک دیگری در خود این بار با اراده و اختیار خود به وجود خواهد آورد؟
همه ما می دانیم که بزرگ ترین قابلیت کودکان زود یاد گرفتن است، از سویی دیگر باز همه ما می دانیم دنیای شیرین کودکان جذاب و شیرین است، دو واقعیتی که آنان را کانون بازیچه شدن قرار داده است. البته گدایان نیز از همین واقعیت کودکان برای نفوذ در احساسات مردم، بهره می برند.هر دو نمایشی تلخ است و یکی بر دیگری رجحان ندارد. حال عمل کاشت ناخن و تبلیغ چنین نمایشی در فضای مجازی، تحول فرهنگی است؟ یا زائیده فراموشی مسئولیت نهادهای مدنی و حمایتی است؟ کدام سازمان یا نهاد، امروز باید با چنین پدیده شوم استثمار نوین مقابله کند؟ جزای افراد خاطی را کدام مرجع مشخص خواهد کرد؟ آموزش و پرورش؟ قوه قضائیه؟ قوه مجریه؟ سازمان بهزیستی؟ نهادهای خودجوش حامی حقوق کودکان؟ کدام اشخاص و نهادها فریاد رسای اعتراض آمیز کودکان نسبت به نابودی طراوت و معصومیت آنان خواهد شد؟
به عنوان یک معلم، یقین دارم که مدارس در گذشته و قبل از شیوع کرونا به عنوان مأخذ انضباطی برای نظارت اجتماعی به سلامت ظاهری کودکان، از چنین آزارهایی مصون و بازدارنده چنین اعمالی بوده است. یک عمر در مدارس برای رعایت انضباط و بهداشت فردی، ناظم یا مربی بهداشت مدارس، به کنترل و نظارت بر کوتاهی ناخن و احتمال شپش زدگی موهای کودکان و دانش آموزان پرداخته اند. برخی در همان مدرسه مجبور به کوتاه کردن ناخن های خود شده اند، از نمره انضباط برخی بدین دلیل کم شده است و یا تکرار چنین رفتاری به دعوت اولیا منجر شده است. اما فرصت طلبان سودجو برای کسب منافع فردی، از رهاشدگی کودکان به حال خود ناشی از تعطیلی مصلحتی و یا اجباری مراکز آموزشی، و با پرداخت یا دریافت مبلغی در قبال این خدمات تبلیغی بسیار زودهنگام و آسیب رسان به جسم و روح کودکان، آنان را همچون عروسک، بازیچه آمال و اهداف خود ساخته اند.
باید منتظر ماند و به تماشای نبوغ منفی بیشتری از سوی برخی دیگر از ایرانیان در خلق شگفتی های سودجویانه تر مشاغل گوناگون در گستره خیال انگیز فضای مجازی، نشست.
قدری جسارت اعتراف لازم هست که بدون هر نوع اعتراض متعصبانه ای، بخواهیم برخی از انسان های امروز را با حیوانات که عقل ما را ندارند، مقایسه کنیم. لابد در همان فضای مجازی شما نیز توله سگ و بچه گربه ای را که مادرشان آنها را به علت بیماری به بیمارستان برده است را دیده اید؟ البته اگر من بودم لنگه کفشی به سوی آن حیوانات پر از احساس مادری نسبت به فرزندشان پرتاب می کردم و اگر قدری جسور بودم با یک لگد آنها را از بیمارستان که مکان انسانهاست!! خارج می کردم. رفتارهایی بسیار تحسین برانگیز و ارزشمندی از تمامی حیوانات را همه ما در رسانه های گوناگون می بینیم. آنها حیوان هستند و نمی فهمند و من بسیار می فهم که برای رسیدن به سود بیشتر از معصومیت، لطافت و نرمی پوست، شادابی، نشاط و شیرین زبانی دختر بچه ها با کاشت ناخن، فعالیت اقتصادی انجام می دهم!
یک بُعد ماجرا، کار بسیار کریه این مرکز آرایشی زنانه، که نام اصلی خود را یدک می کشد و دادن خدمتی با نام کاشت ناخن برای کودکان، در فهرست خدمات آن نیست، گویای بُعد استثمار نوین کودکان در کشور ماست و بُعد دهشتناک و نابخشودنی تر قضیه، پاسخ مثبت مادران جوگیر شده و داوطلب چنین خیانتی به دنیای پاک و منزه کودکان است. شاید به نظر برخی از خوانندگان بنده اغراق می کنم و فقط یک زیرکی رندانه رخ داده است، اما آنجا که باید فریاد زد همین مواقع است. باور کنید که دیری نمی گذرد که همه چیز عادی شده و جزئی از فرهنگ ظاهربینی و چشم و هم چشمی برخی از خانواده ها می گردد. از دید آنهایی که به این کار دست می‌زنند ناتوانی یا عقب افتادن در چنین رقابتی، به منزله یک احساس حقارت فرهنگی یا اجتماعی و اقتصادی است.
امر مقایسه و قضاوت برعهده شما.
به نظر شما نبوغ منفی ایرانیان را در نوع رفتار با دختربچه ها، چند کشور دیگر نیز دارند؟ یا شما مادر و پدر محترم، حاضرید دختر بچه خود را وادار به کاشت ناخن کنید؟ آیا ندانستن و ملتفت نشدن کودکان به منزله انجام هر خیال خام و مضرّر ما نسبت به آنان است و ما چون بزرگتر هستیم رفتارمان در تمامی شرایط موجه است؟ آیا معنا و مفهوم مراقبت و نگه داری از کودکان در جهان امروز به منزله تحمیل هر نوع رفتار دور از عقل و شعور ما بزرگ ترها به عنوان ولی نعمت آنان، نسبت به فرزندان مان است؟
بار دیگر لازم است همه جمعیت جهان و همه ما ایرانیان به اهمیت و ارزش جایگاه مدرسه و معلم در کره زمین، اعتراف کنیم و در برابر قداست امر آموزش و نقش منحصر به فرد و متمایز معلمان، سر تعظیم فرود آوریم. مراقب کودکان خود در کانون گرم خانواده باشیم که جامعه، تعهد و امنیت لازم برای مربی گری آنان را ندارد.
1) نشان تجارت . کودک آزاری مدرن در تهران همه را شوکه کرد! کد خبر: ۲۵۹۶۱ . ۱۴ فروردين ۱۴۰۰ .
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
نکته ای مهم که نباید نادیده گرفته
شود عادت ناخن خوری کودکان بنا به
دلایلی از جمله حسادت نسبت به خواهر
و برادر کوچک تر، یا واکنش نسبت به
مشاجرات و ناسازگاری پدر و مادر و..... است.
حال در حالت نوین کودک آزاری، تکلیف
سلامتی این دختربچه ها چه خواهد بود؟
از سویی کاشت ناخن به مرور باعث
ایجاد زخم و حساسیت در اطراف
ناخن و انگشت می گردد.
یعنی در حالت کلی سلامت جسم و روان کودکان، شدیدا در خطر است.
به گزارش ثریا صنعت مد در جهان یکی از مهم‌ترین راه‌های درآمدزایی در دنیای امروز است که هم جنبه مثبت دارد و هم منفی، این صنعت می‌تواند به افراد اعتماد به نفس دهد و آنها را در زمینه فکری و کاری رو به جلو بکشاند اما متاسفانه در دنیای امروزه این صنعت با جاهلیت هم گام شده و بشر را به سوی نا کجا آباد می‌کشاند. این جاهلیت مدرن تا جایی پیش رفته که اخیر با تصویری که در فضای مجازی منتشر شد تعجب همگان را برانگیخت و باعث حیرت افراد شد.
به معلم هم میگن مگه چکار می کنید که این همه طلبکارید؟
منبع: باشگاه خبرنگاران جوان
استفاده از برخی از محصولات آرایشی و زیبایی (مانند ماسک صورت، رژ لب، کرم صورت، لاک ناخن، رنگ مو، کرم و غیره) می‌تواند به علت افزایش احتمال بروز آندومتریوز، خطرناک باشد، زیرا به دلیل وجود برخی از مواد شیمیایی، مانع عملکرد هورمون‌ها (معروف به اختلالات غدد درون ریز) می‌شوند.
دلم واسه اونی که دستش خیلی‌کوچولو بود سوخت.اون از دستش معلومه هنوز تو حالت عادی هم نمیتونه بدون کمک بره سرویس بهداشتی. چه برسه با این ناخن ها.بچه نمیتونه راحت بازی کنه و عروسکش پاره میشه خب
به گزارش بهداشت نیوز، دکتر پریسا یاسمی نژاد،با اشاره به این که کودک کار مجازی، نوع جدیدی از بهره کشی و سوء استفاده از کودک است تاکید کرد: کودک آزاری به این معنی است که والدین رفتاری با کودک داشته باشند که باعث شود کودک از نظر جسمی و روانی دچار آسیب شود.
ریشه اصلی فعالیت کودکان در فضاهای مجازی درآمد زایی است.
وی با اشاره به این که برخی خانواده ها علاوه بر بحث درآمد، از کودکان برای شهرت و دیده شدن خود استفاه می‌کنند ادامه داد: مثلا کودکی که چهره زیبایی دارد یا اصطلاحا خوش سرو زبان است ابزاری دردست والدینی است که از بیماری‌های روان رنج می برند و تمایل دارند به هر قیمتی دیده
شوند.
بسیاری از خانواده‌ها از ناآگاهی رنج می برند، آنها حتی متوجه این موضوع نیستند که با روان کودک خود چه می کنند.