مرضِ هجوم !

در فوتبال، وقتی بازیکنی گل می‌زند، مورد هجوم هم‌تیمی‌ها قرار می‌گیرد تا همه در شعف و شادمانی شریک شوند. اگر عزیزی بعد از مدت‌ها از سفر بازگشته باشد، برای بوسه و به آغوش کشیدن، با هجوم اطرافیان مواجه می‌شود. خبر یک موفقیت فردی یا گروهی شاید سبب هجومی ناگهانی، هیجانی و پر از شادی از هر طرف شود.
هدف من صحبت کردن از «هجوم‌»هایی است که دور از شأن انسانی و ادب و البته مایۀ تأسف و شرمساری است. ما هجوم‌هایی را یاد گرفته‌ایم و به آن‌ها عادت کرده‌ایم که فقط از نظر اخلاقی بد نیستند، بلکه گاهی جان خودمان و دیگران را به خطر می‌اندازد.

جهت یادآوری، به این هجوم‌ها بیندیشید:

( مسیر مربوط به پیست دوچرخه سواری پارک جنگلی چیتگر است . با وجود علائم هشدار دهنده اما بسیاری از افراد به آن بی توجه هستند و حتی طلبکارانه هم با دیگران برخورد می کنند - این جا )

-  به‌عنوان عابر پیاده، می‌خواهید از خیابان عبور کنید. راننده‌ها پا را روی گاز فشار می‌دهند و با آرامش به سمت شما هجوم می‌آورند تا زودتر عبور کنند. انگار ترمز زدن و اجازۀ عبور دادن، خیلی زحمت دارد یا دور از شأن آنان است.

-  هجوم اتومبیل‌ها برای رعایت نکردن حق تقدم، عبور از مسیرهای غیرقانونی، راه عبور ندادن به یکدیگر و ... هم، بسیار مثال‌زدنی است و گاهی نوآورانه است. در مسیری که جاده باریک می‌شود، اتومبیل‌های زیادی در ترافیک شدید صف کشیده‌اند تا وارد مسیر شوند. راننده‌هایی که تصور می‌کنند خیلی زرنگ و فرصت‌طلب هستند، در کمال پررویی، خود را جلو می‌کشند و با مهارت خاص، راه نفوذی پیدا می‌کنند تا بقیه مجبور باشند کوتاه بیایند و راه بدهند.

- ماجرای هجوم آوردن برای بهره‌مندی از کالا یا غذایی که رایگان، صلواتی یا به اصطلاح اشانتیون است، برای همه آشنا است. خیلی از کسانی که برای گرفتن یک چیز مفت هجوم می‌آورند، نیاز مالی هم ندارند، ولی حرصی که در وجودشان ریشه دوانیده است را نمی‌توانند کنترل کنند.

-  هجوم برای خرید هم نمونه‌ای دیگر است که البته با توجیه اقتصادی همراه است. هجوم برای خرید بنزینی که قرار است گران شود، خرید سکه و خرید هر کالای دیگری که نفعی در آن است، حتی اگر از نظر فردی منفعت داشته باشد، از نظر فرهنگی و اجتماعی نشانۀ خوبی نیست.

- هجوم برای خروج از فضا و مکانی که راه عبور محدود است، برای ما عادی است. تا حالا چندین بار به خاطر این نوع از هجوم، افرادی جان خود را از دست داده‌اند یا دچار مصدومیت شده‌اند.

این نوع «هجوم»ها نشانه‌های بد و خطرناکی برای فرهنگ ما هستند. وقتی اتومبیلی به سمت یک عابر هجوم می‌آورد، یعنی راننده درکی از زندگی و حیات یک انسان ندارد و به راحتی حرمت انسان و انسانیت زیر پا می‌گذارد. وقتی جمعیتی برای گرفتن یک غذا یا کالا هجوم می‌آورند، یعنی می‌پذیرند که مورد تحقیر قرار گیرند. هجوم برای خرید، زودتر رسیدن، زودتر خارج شدن، زودتر سوار شدن، جا گرفتن، جلو زدن و هر چیز دیگری که نشانۀ زرنگی و رندی باشد، نمادی از درک ناقص، کج‌فهمی، توهین، بی‌احترامی، فرصت‌طلبی و رفتار غیرمنطقی و گاه غیرانسانی است. از طرف دیگر، گاهی هجوم نمادی از زیر بار تحقیر رفتن، مورد توهین قرار گرفتن و توسری خوردن است. به انسانیت خودمان و دیگران هجوم نیاوریم.

کانال شوق تغییر