آموزش، تنها مسیر مطمئن برای حل مشکلات و معضلات جامعه بوده و تنها ابزار مطمئن برای توسعه است و تا زمانی که نگاه توسعه‌ای و سرمایه‌گذاری به آموزش در کشور به‌طور عملی دیده نشود، نمی‌توان انتظار توسعه داشت.
سرمایه‌گذاری در آموزش نسل‌ها، یک سرمایه‌گذاری مطمئن اما طولانی‌مدت است که متاسفانه در کشور ما، مدت‌هاست برای این مورد اولویتی قائل نیستیم.
تعداد معلمان و دانش‌آموزان در کشور، بیش از 15 ملییون نفر است که در شرایط بحرانی فعلی و برای رسیدن به شرایط تثبیت و هم‌چنین به قصد عبور از بحران ایجاد شده در آموزش دانش‌آموزان، راهی جز سرمایه‌گذاری در این حوزه وجود ندارد، چون:
*معلمان و دانش‌آموزان به تجهیزات آموزشی نیاز ضروری دارند.
*معلمان و دانش‌آموزان نیاز به یک محیط آرام دارند تا بتوانند فرآیند آموزش را به سرانجام برسانند.
*معلمان و دانش‌آموزان نیاز به زیرساخت مطمئن در حوزه فن آوری دارند که اکنون برای خانواده‌ها و معلمان بسیار پرهزینه است.
هم‌اکنون،
- هر معلم برای ارائه آموزش باکیفیت، پویا و باثبات، حداقل به صد میلیون تومان تجهیزات نیاز دارد که شوربختانه هیچ معلمی، چنین تجهیزاتی در اختیار ندارد.
- هر دانش‌آموز، صرف نظر از محیط فیزیکی برای آموزش، حداقل ۳۰ میلیون تومان تجهیزات لازم دارد که بعید است کسی در اختیار داشته باشد.
- با این شرایط، چه انتظاری از چنین سیستمی خواهیم داشت؟
- مدارس در برابر کوهی از مشکلات و کمبودها، رها شده‌اند و تنها راه برطرف نمودن نیازهای خود را مراجعه به خانواده‌ها می‌بینند، هیچ حامی و فریادرسی هم نیست.
اگر کف تجهیزات مورد نیاز را موارد زیر بدانیم:
۱. یک لپ تاب یا تبلت
۲. یک قلم نوری یا ویژوالایزر یا تابلو
۳. اینترنت باثبات و بدون قطعی
۴. سامانه الکترونیکی
آنگاه، با حسابی سرانگشتی، برای حدود چهارده میلیون کاربر، به حدود ۱۵۰ هزار میلیارد تومان نقدینگی نیاز است که معادل چهار و نیم میلیارد دلار است.
یعنی:
برای عبور از این ابربحران آموزشی در کشور، باید سرانه دانش‌آموزی کشور که اکنون کمتر از ۲۰۰ دلار است را به حدود ۵۰۰ دلار افزایش دهیم.
اگر بدانیم سرانه دانش‌آموزی در کشورهای اسکاندیناوی عددی حدود ۳۰,۰۰۰ دلار است، آنگاه متوجه مظلومیت دانش‌آموزان و معلمان ایرانی خواهیم شد.
تأمین این میزان اعتبار چندان هم سخت نیست، فقط کافی‌است که اولویت‌های کشور را بازنگری کرده و آموزش را در اولویت قرار دهیم و اجازه استفاده از منابع صندوق توسعه ملی داده شود .
اگر نتوانیم از این منابع استفاده نمائیم بهتر است چنین صندوقی هرگز وجود نداشته باشد.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
چقدر می توانست به روح و ذهن
کودکان آسیب وارد آورد و سلامتی
آنان را به مخاطره بیندازد.
حال در شرایط استثنایی پیش بینی نشده کرونایی، تنها طریق آموزش را
آنلاین می دانیم. یعنی مخاطرات اجتماعی ، اقتصادی ، روانی و......
آموزش آنلاین از کرونا کم و ناچیز است؟ یا ناپیدایی امروز مخاطرات آن، موجب فراموشی و ترجیح ما
می شود؟