تکریم معلم و اهمیت قائل شدن برای کار معلم و مسئله تعلیم و تربیت از دیر باز تاکنون، در جای جای کره خاکی وجود داشته است و مختص به نقطه خاصی از کره زمین نبوده است؛ تجربه ثابت کرده هر جا به مسئله تعلیم و تربیت بها داده شود آینده روشنی از هر نظر برای آن جامعه قابل تحقق خواهد بود.
مطالبات معلمان، مختص به حقوق نیست بلکه معلمان اعتقاد دارند باید تلاش بیشتری برای ایجاد فضا و تجهیزات مناسب و ایمن برای دانش آموزان انجام گیرد، آموزش رایگان در اولویت قرار گیرد، عدالت آموزشی مورد توجه و اهتمام جدی قرار گیرد؛ توجه به کیفیت آموزش با ساخت مدارس جدید در دستور کار قرار گیرد و از تراکم بالای دانش آموز در کلاس ها کاسته شود، محتوای کتب درسی با نیازهای دنیای امروز منطبق باشد و ...
در این نوشتار به مسئله حقوق و معیشت فرهنگیان پرداخته می شود چرا که فشارهای اقتصادی و تورم بالا مشکلات عدیده ای برای تامین معیشت معلمان به وجود آورده است.
هر ساله در هفته معلم شاهد سخنان مسئولین در باب تکریم معلم، اهمیت تعلیم و تربیت و اقدام فوری برای رفع مشکلات معیشت و حقوق معلمان هستیم؛ اما همچنان حقوق معلم با واقعیات اقتصادی امروزی و دریافتی سایر حقوق بگیران دولت فاصله دارد و جواب اعتراض معلمان، افزایش حقوق جزئی با زمان بَری بالا، همراه با پوشش خبری انبوه هست و این روال نه تنها مشکل حقوق معلمان را حل نخواهد کرد بلکه بر شان و منزلت معلم تاثیر منفی دارد.
مسئولین پاسخ دهند که آیا آنچه بیان می شود منجر به تکریم معلم و رفع مشکلات معیشتی شده است؟ آیا اصولا نسبت به آنچه در خصوص رفع مشکلات معیشتی معلمان بیان می شود تعهدی برای اجرا وجود دارد؟ چرا دولت ها و مجلس های مختلف تاکنون نتوانسته اند این موضوع را به سرانجام برسانند؟ اگر سخنان هر ساله آنان خروجی قابل توجهی داشته است چرا همچنان اختلاف حقوق و مزایای معلمان با سایر دستگاهها پابرجاست؟
مسئولین دولتی از اجرای رتبه بندی در دولت دهم و یازدهم سخن می گویند در حالی که طبق گفته هایشان آنچه طی این سالیان به اسم رتبه بندی با تبلیغات زیاد اجرا شده در واقع اجرای ناقص و خُرد خُرد طرح افزایش امتیازات فصل دهم قانون مدیریت خدمات کشوری بوده است که بابت تاخیر و نحوه اجرا، ابهام و گلایه های زیادی وجود دارد.
بهتر است طرح اجرا نشده را در کارنامه خود ثبت نکنیم چرا که دولت های پیشین نیز کار کارشناسی و نگارش و تصویب آن را جزو کارنامه خود می دانند هر چند متاسفانه با تغییر دولت ها، طرح های تدوین شده و گاه مصوب شده رد می شود و باز سلایق جدید و شروع کار از "صفر"... ؛ البته بازبینی یک طرح می تواند به استحکام آن کمک کند تا حدی که چارچوب قوانین قبلی فرو نریزد و وعده ها، بی فرجام نشود.
خبرگزاری ایلنا به تاریخ ۹۹/۲/۱۵ سخنان آقای جهانگیری معاون رئیس جمهور را درج نمود؛ بخشی از مصاحبه بدین ترتیب است:
"معاون اول رییس جمهور با بیان اینکه وضعیت معیشتی معلمین همواره یکی از دغدغه ها و موضوعات مورد توجه در کشور بوده است، تصریح کرد: دولت تدبیر و امید تلاش کرده است در حد بضاعت به وضعیت معیشتی معلمین توجه کند که نمونه آن رتبه بندی معلمان بود که در این دولت پایه گذاری و اجرا شد و نمونه دیگر پرداخت فوق العاده شغل به دستگاه های اجرایی است که تاکید شد این پرداخت ها باید در وزارت آموزش و پرورش نیز اجرایی شود."
این سخنان اشاره به طرحی است که اجرا نشده و صحبت از فوق العاده ایست که شامل همه حقوق بگیران دولت است و اجرای آن با درصد پایین برای کادر آموزشی اتفاق افتاد...
در جای دیگر، نمایندگان مجلس دهم در روزهای واپسین پایان دوره نمایندگی خود، شتابزده تقاضای ارسال لایحه رتبه بندی از سوی دولت را داشتند؛ اما چرا پیگیری به روزهای واپسین موکول می شود؟ آیا چهار سال زمان کافی برای ملزم نمودن دولت به ارائه لایحه رتبه بندی به مجلس نبود؟
در سالهای اخیر معلمان از مسیرهای مختلف سعی کرده اند صدای خود را به گوش مسئولین برسانند ولی مشکلات پابرجاست و اقدام قابل توجه را شاهد نیستیم و آنچه به وفور یافت می شود مصاحبه های بدون نتیجه ملموس نمایندگان مجلس، وزارت آموزش و پرورش و مقامات دولتی مبنی بر پیگیری مطالبات و رفع آن ها در کوتاه ترین زمان است.با این وجود نه تنها مشکلات حل نمی شود بلکه شاهد هستیم رویه ها و اقداماتی که برای پیگیری در نظر گرفته می شود منجر به کاهش منزلت و سرخوردگی هر چه بیشتر معلمان می شود؛ برای نمونه، همه دستگاههای دولتی شاهد افزایش حقوق و دریافتی های خاصی می شوند ولی هیچ گاه این موارد رسانه ای نمی شود اما شاهد هستیم پرداخت حق الزحمه ناچیز اوراق امتحانی بعد از چندین ماه و بلکه بعد سالی، رسانه ای می شود و متاسفانه گاهی مسئولین، پیگیری به حق معلمان را در همچین مواردی به " گروکشی" تعبیر می کنند...
همگان نیک می دانند در دنیای امروز تامین ضروریات زندگی الزام است و اینگونه نیست که موجر کرایه خانه را طلب نکند، بیمارستان هزینه درمان نگیرد، دانشگاه شهریه نگیرد، فروشنده ها بدون دریافت وجه کالا عرضه کنند و...
پس برای پرداختن به مسئله تعلیم و تربیت باید دغدغه های معیشتی معلمان رفع گردد تا شاهد افزایش کیفیت آموزش و پرداختن بهتر به مسائل تربیتی و پرورشی بود که متاسفانه با وجود اطلاع از اوضاع اقتصادی، تورم سرسام آور و اختلاف قابل توجه دریافتی معلمان با سایر حقوق بگیران، پرداخت حقوق متناسب با موارد مذکور از سوی دولت و مجلس مورد توجه قرار نمی گیرد و اعتراض معلمان نیز به نتیجه نمی رسد!...
به راستی ایراد کار کجاست؟ چند سال زمان کافیست تا حقوق معلم نه بیشتر از سایرین، بلکه؛ به اندازه یک زندگی متوسط باشد؟
آیا سالیان متمادی حرف زدن و طرح نوشتن کافی نیست؟ آیا وقت عمل نمودن برای حل مشکلات فرا خواهد رسید؟
در نیمه دوم سال ۹۸ دولت اعلام نمود "طرح رتبه بندی" را برای معلمان اجرا خواهد کرد و بهمن ماه اقدام به صدور احکام نمود؛ دولت در اسفند ماه اعلام کرد دستگاه های دولتی که از طرح" افزایش ۵۰ درصدی امتیازات فصل دهم قانون مدیریت خدمات کشوری" استفاده نکرده اند، می توانند از امتیازات این قانون بهره مند و احکام حقوقی پرسنل را صادر نمایند که آموزش و پرورش اقدام به صدور احکام جدید نمود؛ پس از صدور احکام، معلمان اعلام کردند افزایش امتیازات و مبالغ احکام آن ها با قانون ۵۰ درصد فصل دهم قانون مدیریت خدمات کشوری همخوانی ندارد که مسئولین وزارت آموزش و پرورش اعلام کردند آنچه در سال ۹۴ و ۹۸ تحت عنوان طرح " رتبه بندی" اجرا شده است در قالب قانون مدیریت خدمات کشوری انجام شده است و در واقع طرح رتبه بندی اصلا وجود نداشته است.
معلمان دو موضوع را مطرح کردند
موضوع اول؛ در احکام حقوقی، افزایش ۵۰ درصد امتیازات فصل دهم قانون مدیریت خدمات کشوری تحقق نیافته است و جا دارد مسئولین در این زمینه پاسخگو باشند. به گفته مسئولین سال ۹۴، فقط حق شغل معلمان افزایش امتیاز داشته است و در حکم نهایی پایان سال ۹۸، اعلام شد هشت بند از احکام مشمول افزایش امتیازات فصل دهم است و...
صرف اعلام عدد و رقم های کلی و مبهم کافی نیست و آنچه واقعیت است رقم افزایش یافته در احکام حقوقی است که در این مرحله، معلمان حوزه آموزش شاهد افزایش حکم بین چند ده هزار تا یک میلیون تومان بودند و اعلام افزایش یک و نیم تا دو میلیون تومان حاصل فرمول میانگین و برای بخش کمی از پرسنل وزارت خانه؛ و نه برای عموم معلمان...
در این خصوص باید این پرسش پاسخ داده شود که چگونه است قانون مدیریت خدمات کشوری برای معلمان اجرا شده ولی همچنان حقوق و دریافتی معلم با پرسنل دولت فاصله دارد؟
آیا قانون مدیریت خدمات کشوری دوگانه اجرا می شود و نحوه اجرا برای معلم و سایر پرسنل تفاوت دارد؟
اگر این قانون درست و کامل برای معلم اجرا شود تنها با اعمال همین قانون نباید شاهد تفاوت حقوق با سایر کارمندان دولت بود که البته فعلا فاصله ها باقیست و سوال ها بدون پاسخ قانع کننده...
وزیر آموزش و پرورش در مصاحبه به مناسبت روز معلم با اشاره به افزایش امتیازات فصل دهم اشاره نمود که ۶۲ درصد معلمان بین ۰تا۵۰ درصد افزایش حقوق داشته اند که این گفته، نکات چندی را روشن و ابهاماتی نیز به همراه دارد.
۱- ۳۸ درصد معلمان افزایش حقوق خاصی نداشته اند که آمار قابل توجهی است.
۲- ایشان به مانند جناب آقای ترکمن رقم ها را کلی اعلام می کند ( اعلام افزایش حقوق ۱ تا ۱/۵ میلیونی معلمان در اسفندماه )؛ حال که اصرار بر اعلام متعدد افزایش حقوق معلمان است، جا دارد آمارها ریز و دقیق باشد مثلا اعلام شود معلمان با سابقه ۵ سال با تعداد...افزایش حقوق...درصد /معلمان بین ۵سال تا ۱۰ سال سابقه با تعداد...
۳- ایشان اشاره به افزایش ۵۰ درصدی حقوق نمود در حالی که افزایش برخی بندهای حکم مدنظر است نه افزایش تمام حکم...
چه خوب بود همچنان که وزیر محترم آموزش و پرورش، سرانه فضای آموزشی دانش آموزان را به صورت سانتی متر به خاطر سپرده بود، در صحبت افزایش حقوق معلمان و در راستای مطالبه گری به حق معلمان، رقم ها را دسته بندی و دقیق مطرح می کرد و خود به عنوان وزیر، در کنار رفع مشکلات آموزش و پرورش، معیشت معلمان را بیش از پیش مطالبه می کرد...
موضوع دوم اجرای طرح "رتبه بندی" است که بر اساس طرح تحول بنیادین و طبق برنامه ششم توسعه(ماده۶۳)، دولت مکلف است این طرح را اجرا کند.
در بحث رتبه بندی، اضافه کردن مبلغی به حقوق بدون اعلام شاخص ها و شیوه نامه اجرا، مشکلی را حل نخواهد کرد.
طبق نسخه اصلی، معلمان باید با توجه به شاخص هایی، رتبه بندی شوند و دریافتی آنها تقریبا به شکل وزارت علوم انجام گیرد.
ضرورت دارد دولت محتوا و شیوه نامه رتبه بندی و افزایش حقوق معلمان را تمام و کمال جهت تصویب به مجلس ارائه نماید و نتیجه به صورت شفاف به معلمان اعلام شود؛ به طوری که یک معلم بداند بعد از ارتقا رتبه، چه امتیازی به حکم او افزوده خواهد شد و اگر قرار باشد اجرای این طرح با کلی گویی، مبهم و مشاع پیش برود یا اینکه به نحوی تدوین شود که دست نیافتنی باشد نباید به نتیجه آن امیدوار بود.
تالیف کتب و مقاله، انجام کار پژوهشی مثبت است اما نشانه ای قطعی بر توانایی ِ انجام تدریسی برتر نیست همچنان که کسب نمره از آزمون های خاص این چنین است؛ همه می دانیم کار پژوهشی نیاز هر مجموعه ایست و کاملا ارزشمند است اما پرداختن همه به آن لازم نیست؛ نتیجه پژوهش و تحقیق باید به صورت برنامه مدون جهت اجرا در سازمان مربوطه درآید، تالیف کتاب نیز بسیار ارزشمند است نوشتن کتابهایی که گره ای از مسائل تعلیم و تربیت را بگشاید و آگاهی بخش باشد. برای همکارانی که کتاب و مقالاتی را تالیف می نمایند حتما باید امتیازات خاصی در نظر گرفت تا همچنان در این حوزه ها فعال باشند و سیستم بتواند نتیجه کار آنها را جهت برطرف نمودن مشکلات و خلاها بکار بندد.
ارزش هر کار در جای خود باید پاس داشته شود، اما اینکه کار معلم را در چند موضوع خلاصه کرد کاملا اشتباه است بهترین گزینه برای پویایی معلمان و حفظ و ارتقا دانش و کارایی آنان، جذب معلم با تراز علمی بالا از طریق دانشگاه فرهنگیان و یا برگزاری آزمون رقابتی و انتخاب باسوادترین شرکت کنندگان دارای رشته تخصصی و مرتبط با نیاز آموزش و پرورش برای طی نمودن دوره های تخصصی و ورود به کلاس درس است.پس از جذب معلم متخصص و باسواد، ارزیابی عملکرد طی سال می تواند خلاها و کاستی ها را برطرف نماید...
اینکه آزمون برگزار شود و نمره ۸۰ و ۹۰ و... ملاک کسب رتبه باشد منجر به بهبود کیفیت آموزش نخواهد شد...
در واقع ارزیابی کار معلم جهت دستیابی به روش های متنوع و به روزِ تدریس از طریق همکاران باتجربه و برتر هر منطقه و استان، هم اندیشی معلمان با توجه به رشته تدریس و برگزاری کلاسهای حضوری ضمن خدمت به شکلی که حاوی نکاتی جدید و مثبت باشد از مواردی است که می تواند به افزایش بازدهی تدریس کمک کند، و نه آزمونی که به هر نحو انجام و نمره ۸۰ و ۹۰ کسب می شود بدون اینکه خروجی پایداری داشته باشد...
باید پذیرفت آزمون، بازدهی معلم و کیفیت تدریس را بهبود نخواهد داد، اما؛ استفاده از تجربیات و هم اندیشی همکاران منجر به دستیابی به روش هایی برای پرداختن بهتر به مسائل تعلیم و تربیت خواهد شد.
روی این موضوع می توان مفصل بحث نمود؛ باید دید محتوای فعلی کتب درسی، چه توانمندی به دانش آموزان خواهد داد؟ پژوهش، ایده و پیشنهادات معلم ها در سیستم چقدر استفاده شده و در آینده چگونه استفاده خواهد شد؟ خروجی کار معلم باید چگونه دانش آموزی باشد؟ متولی سنجش کار و عملکرد معلم کیست ؟ خروجی نامناسب و ضعیف، حاصل ضعف معلم است یا برنامه های ضعیف ِ ابلاغی سیستم آموزشی؟
هدف گذاری بر افزایش تمرکز معلم برای دانش افزایی و توانایی ارائه آن به دانش آموز، متناسب سازی محتوای کتب با نیازهای امروز، ایجاد فضا و امکانات مناسب همراه با رفع دغدغه های معیشتی معلم می تواند خروجی مثبتی برای آینده کشور به بار آورد...
نمایندگان مجلس، وزیر آموزش و پرورش و مسئولین مربوطه به این نکته توجه نمایند که معلمان خواستار اجرای کامل طرح رتبه بندی به معنای واقعی و یا همسان سازی حقوق، دریافتی و رفاهیات با سایر دستگاههای دولتی هستند و بحث هایی مثل؛ "اعتراض معلمان به فوق العاده ویژه پرسنل اداری" را مردود می دانند و خواستار افزایش حقوق و دریافتی مکفی هستند؛ از طرح و لایحه در دست بررسی و جلسات با پیشرفت جزئی خسته شده اند.
نهایتا پس از جلسات سازمان برنامه و بودجه و نمایندگان مجلس با حضور برخی فرهنگیان در خرداد ماه به جای رتبه بندی، فوق العاده ویژه به احکام اضافه شد که شواهد حکایت از آن دارد درصد افزایش آن پایین تر از سایر وزارت خانه ها اجرا شده است اما نکته قابل توجه این است که در تمام این مدت فرهنگیان منتظر اجرای رتبه بندی واقعی بودند و مصاحبه مسئولین و معلمان حاضر در جلسه نیز دال بر پیگیری موضوع اجرای طرح رتبه بندی بود ولی نهایتا با اجرای بخشی دیگر از قانون م خ ک مواجه شدند و باز هم خبری از رتبه بندی نیست.
در احکام صادره نوشته شد" ترمیم و اصلاح رتبه بندی معلمان و برقرای فوق العاده ویژه جهت مشمولین طرح طبقه بندی مشاغل..." ؛در حالی که رتبه بندی در کار نیست دلیل اصرار بر استفاده از اسم رتبه بندی در احکام مبهم است!
وزیر آموزش و پرورش ۲۶ خرداد در گزارش خود به نمایندگان تاکید می کند حقوق معلم از مهر ۹۸ تاکنون، ۶۵ درصد -۲ میلیون تومان- افزایش داشته است که بهتر بود آقای وزیر اینگونه به مجلس گزارش می داد؛
ای نمایندگان مجلس! حقوق معلم به حدی پایین بوده که با ۶۵ درصد افزایش، باز پوشش هزینه های زندگی و تورم را نخواهد داد و اجرای رتبه بندی واقعی یا همسان سازی کامل حقوق با سایر دستگاهها را طلب می کرد...
آیا با این نگاه می توان امیدوار بود مشکل حقوق معلمان حل شود؟ به نظر جناب وزیر و نمایندگان مجلس در رقابت بین تورم و این افزایش، نهایتا افزایش حقوق معلم برنده شد یا ابر تورم؟!!
در پایان یک سوال مهم مطرح است که پاسخ به آن می تواند ابهامات را مرتفع نماید :
چگونه کارکنان دولت تنها با اجرای قانون مدیریت خدمات کشوری از حقوق و دریافتی مناسب برخوردار هستند که البته نداشتن دغدغه معیشت حق همگان است اما معلمان ،طبق گفته مسئولین، با اجرای دو قانون مدیریت خدمات کشوری و طرح رتبه بندی، دریافتی پایین تری دارند؟ چرا قصه حقوق و مزایای معلم تمام شدنی نیست؟
می توان این گونه نتیجه گرفت بحث حقوق و معیشت معلم با تصویب قانون های جدید و اجرای ناقص برطرف نخواهد شد و تنها با اراده دولت و مجلس می توان به آسانی و در کمترین زمان، شاهد افزایش حقوق و دریافتی معلم متناسب با هزینه های زندگی و دریافتی متنوع سایر دستگاه ها بود.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
ضعف دانشگاه فرهنگیان در برنامه ریزی و تربیت و جذب نیروهای مورد نیاز آموزش و پرورش قابل اغماض نیست هر چند نمی توان نقش مسائل مادی و حقوق ناکافی و مصایب این شغل را در عدم رغبت دانش آموزان مستعد ، نادیده گرفت
معلم نباید درس بدهد عمدا کیفیت کار معلم را پایین می آورند تا همیشه یک چرتکه دستش باشد و با محاسبات پیچیده ای که در نهایت به افزایش میلغ ناچیز منجر می شود سرگرم بمانند ،در کدام اداره و ارگان این همه بخشنامه و بحث و آزمون بر سر حقوق مطرح است
برام از ناسا دعوت نامه اومده به نظرتون قبول کنم؟ من تحمل دوری وزیر رو ندارم. باید رفتنی حتما یه عکس سه در چهار ازش بگیرم همیشه همراهم و به یادش باشم. هرچی باشه همین موجود با آزمون صلاحیتش سکوی پرش من شد.((من لم يشكر المخلوق و لم يشكر الخالق)).