تجمع معلمان تکرار می شود و باز هم تکرار؛ تکرار هنر والای معلمی است. اما هر دفعه با انرژی بیشتر و بهتر، چرا که این تجمعات بر خلاف دیگر تجمعات پیشین، نه تنها انرژی گیر و انرژی سوز نیست که انرژی ساز و انرژی افزا است.
تماشای چهره ی دو زن، دو بانوی همکار معلم با وقار و با متانت، که هر کدام شان چهار- پنج بطری آب معدنی به همراه بیست- سی لیوان یک بار مصرف خریده اند و با چقدر مهربانی و با چقدر فهم و با چقدر لبخند و شادمانی، لیوان های آب را به همکاران تشنه شان تعارف می کنند؛ آدمی را به وجد می آورد و معلمان را سرمست از شادکامی و غرور می کند.
تجمع معلمان، تجمع انسان هایی فرهیخته و والا است؛ تجمعی بی نظیر و بی سابقه که نه از هیجانات خام جوانی در آن خبری هست و نه از ترس و احتیاط های کهن سالی.
آنچه در این جمع والامنشانه موج می زند؛ شور است و شوق، شعف است و شعور، فهم است و لبخند امیدوارانه؛
زنان و مردانی که در کیف های مدرسه شان؛ موزها و میوه ها و لقمه های پنیری است که انتظار لبان گرسنه ی همکاران فهیم حاضر در جمع را می کشند.
تجمع "سکوت" معلمان، گوش های دولت مردان را به هیچ گرفته است؛ گوش هایی که در دوره ی غوغا و تبلیغات، به نشنیدن صداهای محترمانه عادت کرده است و تنها صدایی را می شنود که حاصل جیغ است یا وزوز یا غریو .
معلمان با "سکوت" خود، گوش های مسئولین را فرو کوفته اند تا به آنها بیاموزند و آنها را وادار کنند تا حرف و سخن معلم را در برابر دیدگان پر مهر اما آتشین معلمان نه با گوش، که با چشمان جان شان بشنوند.
اینک؛ زنگ نمک جان ملت، زنگ بی صدا، زنگ معلم، به صدا در آمده است .
و معلمان ساکت، سکوت دولت مردان را از سر ناتوانی و ناچاری شان ارزیابی می کنند.
لیک معلمان هر بار پر انرژی تر و امیدوارتر و خوشحال تر می آیند و دور هم جمع می شوند و هوای مهربانی همدیگر، اکسیژن خالص و انرژی ناب را نفس می کشند و می روند در حالی که باورشان به قدرت های جمع شده در روان جمعی معلمی شان، افزون و افزون تر می شود...
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
مهربانی توسی
بابا برو یک کم استراحت کن.
یا علی مدد
ما تازمان احقاق کامل حقوقمان ایستاده آیم .
ما ایستاده ایم
آقای وزیر علوم هم حرف از رتبه بندی اساتید میزند
باتشكر
دوست عزیز
بخش پنجم هویت معلمی اساسا غیرقابل انتشار بود .
هر رسانه ای برای خودش چارچوب و اصولی دارد و بر اساس آن عمل می کند .
پایدار باشید .
نوشته "هويت معلمى "من متاسفانه در پى از بين بردن "هويت معلمى معلمان زحمتكش "و به انحراف بردن افكار و عقايد مردم براى ضايع نمودن شخصيت معلمين بود ودر حال حاضر نيز اين پروژه ادامه دارد مثلا با اعلام تعلق "يك در صد ارزش افزوده "و يا مواردى كه جامعه را در مقابل معلمين قرار مى دهد بنابراين "سايت سخن معلم "بايد در جهت منافع معلمين باشد و از كسانى كه در صدد خيانت به معلمى هستند احتراز نمايد
یک سال تحصیلی یعنی سال تحصیلی۹۴_۹۳کم کم به پایان است
دراین مدت به جددرجهت پیشبردتعلیم وتربیت وقت نشناس بودیم وشب وروز تلاش داشتیم
مناسبت ها ،ایام ومخصوصا هفته مقام معلم گذراندیم وسوختیم وساختیم وگرسنگی ،تشنگی،....سرسفره خانگی نشستیم..
وتابستان نیز درراه است
از یک طرف ماه مبارک رمضان درپیش است که معده ،شکم ،طاق،تحمل وحوصله وجیب خالی من معلم وخانواده از عهده این سی روز برمی آیدوانتظاری هم از شما مسولان نداریم
اما وصدامانق زدن بچه ها
وبه رخ کشیدن فرزندان که فلانی وبعمانی باروبنه اشان بسته اندودارن می رون سفر
یا فلان کس وبچه هایشان تازه از سفرآمدند(روحیه)
ویه عالمه سوغات آوردند
و....
معلم صبورمچکریم
خانواده معلم باحوصله مچکریم
باباماه رمضان ماه رحمت وبرکت.......
باباسفرخطرداره و....
انتظار دارند با یک تجمع , همه ی کمبودها و مشکلات رفع شوند ,
پیام این نوشته را درک نمی کنند . اما باید دانست که کار صنفی ,
کاری است پر حوصله و زمان بر , این کار زمانی میتواند مفید واقع
شود که به طور مرتب تکرار شود و هر بار پرشورتر و واقعی تر از
قبل باشد . تجمع های بعدی معلمان راستین بزودی در راهند , تجمعاتی که با نام سکوت , بلندترین فریادها را در جامعه
طنین انداز شدند و زیر عنوان سکوت , به همه یاد دادند که سکوت
در مقابل تبعیض سیره ی معلم واقعی نیست . . .
1- آیا اعتراضات فرهنگیان از نوع اغتشاشی است یا صنفی که تنها بازتاب بحران نابابری فرصت ها در بین کارمندان دولت است؟
2- آیا نابرابری فرصت ها در بین بدنه ی آموزش و پرورش هم وجود دارد؟ (عوامل ستادی- غیر ستادی)-عوامل اجرایی( مدیر- معاون- کارمندان دفتری) با معلّمان- مقاطع مختلف( ابتدایی- راهنمایی- متوسّطه)- (زنان و مردان)
3- بر خلاف عدّه ی قلیلی از فرهنگیان که در اعتراضات شرکت می کنند، چه عامل یا عوامل دیگری، عدّه ی کثیری از آن ها (مخصوصاً عوامل ستادی - مدیران- معاونان- عوامل اجرایی- زنان- بازنشسته ها- مقاطع ابتدایی و تا حدودی راهنمایی) به سوی مدارس و کلاس ها می کشاند؟
1- بازگو کردن مشکلات و کمبودهای جامعه به مسئولین مملکتی نتیجه بخش است 2- احساس می کنم افرادی مثل من قادر به بهبود وضعیت خود نیستند 3 - فکر می کنم افرادی مثل من در تعیین بسیاری از رخدادهای زندگی خود نقشی ندارند.4- افرادی چون من دستمان به جایی بند نیست و حرفمان به گوش مسئولان نمی رسد 5- شهروند عادی هم می تواند بر تصمیمات دولت تأثیر بگذارد 6- در برخورد با تحولات کشور احساس ناتوانی می کنم. 7 - فکر می کنم مقامات و مسئولین کشوری به نظرات افرادی مثل من احتیاجی ندارند. 8- رأی دادن تنها راهی است که افرادی مثل من از طریق آن می توانند نظر خود را درباره چگونگی اداره امور توسط حکومت بیان کنند. 9- آن قدر در زندگی خود گرفتارم که نمی توانم به سیاست فکر کنم.
1- آیا به جزء فرهنگیان محترم کارمندان دستگاه های دیگری نیز هستند و یا بوده اند که مشکل معیشتی و حقوقی داشته اند؟
2-اگر خیر چرا آن ها این مشکل را نداشته اند و اگر بلی آن ها چگونه این مشکل خود را به سامان رسانده اند؟
3- در این بین سهم چه کسی را برای حلّ این مشکل بیشتر می دانید؟ (خودت، وزیر، رئیس جمهور، نمایندگان مجلس، رهبری یا کسان دیگری)
4- ترتیب پی گیری مشکلات از کجا و توسطّ چه کسانی و به چه صورت و با چه شیوه هایی باید انجام شود؟
5- سهم شما در پی گیری مطالباتتان برای رفع تبعیض و فقر و برپایی عدالت در بین کارمندان دولت به شیوه های مسالمت آمیز آن از قبیل (نوشتن نامه- مقاله- مطلب برای سایت ها یا مجلات و روزنامه های مختلف و مسؤولین نظام (وزیر، رئیس جمهور، نمایندگان مجلس، رهبری و...) و یا داشتن ملاقات حضوری با آن ها یا تماس تلفنی چقدر بوده است؟
6- سهم شما در اعتراض های جمعی معلّمان در خصوص مسائل صنفی و کاری برای احقاق حقوقشان چقدر بوده است و آیا تا به حال کسی را تشویق به شرکت در این تجمّعات کرده اید؟
7- آیا برای حلّ مشکل خود از افرادی که عضو تتشکّل ها و احزاب سیاسی یا در پست های اجرایی مهمّی در هر سه قوّه (مجریه-مقنّنه- قضائیّه) و یا مجمع تشخیص مصلحت نظام هستند ؛ تقاضای کمکی چه از لحاظ لسانی، قانونی و... داشته اید؟
8- چه راه حل هایی پیشنهاد می دهید که بدون اینکه کسانی از بیرون نظام آموزش و پرورش از مسائل و مشکلات آن ها به نفع خود سوء استفاده جنایی و یا برای رسیدن به اهداف خود کنند منجر به تحقّق خواسته های فرهنگیان شود؟
9- چه طور می شود هم به اهداف تحقّق عدالت و رفع تبعیض در بین کارمندان دولت رسید و هم انگ خائن، مهره ی دشمن، توطئه گر، آب به آسیاب دشمن ریز و... نخورد و هم دشمنان درجه ی یک نظام اعمّ از داخلی و خارجی از این حرکت معلّمان به نفع خود سوء استفاده نکنند و آن را مصادره ی به مطلوب نکنند؟
سرنوشت ما معلمان درآموزش و پرورش قطعا باید به دست خودمان رقم بخورد و این امر با ترس و نظاره و انفعال ره به جایی نخواه برد.
به امید روزهای باشکوه
چگونه می توانیم بر سهم خود از مزایای اجتماعی بیفزاییم؟ گام اوّل در این راه تشکیل گروه ها و تجمّعات صنفی، مانند جمعیّت، انجمن، اتّحادیّه، سندیکا، و به عبارتی، تشکّل های مدنی است. افرادی که در یک نقش خاصّ فعّالیّت می کنند، بعد از آن که احساس کردند که به صورت فردی نمی توانند سهم خود را از مزایا افزایش دهند، به گفتگو با یکدیگر می پردازند. گفتگو درباره ی ناعادلانه بودن سهم خود از مزایا در آن ها احساس و آگاهی مشترکی پدید می آورد ؛ مبنی بر این که باید خود برای افزایش سهمشان اقدام کنند. این احساس و آگاهی مشترک و لزوم اقدام دسته جمعی، آن ها را به ایجاد تشکّل های مدنی و صنفی سوق می دهد. در مرحله ی دوّم، تشکّل ها به عنوان نماینده ی افرادی که در آن نقش خاصّ فعّالیّت می کنند، با دولت و سایر گروه های اجتماعی وارد گفتگو می شوند. این گفتگو می تواند از طریق نشست های مشترک، دیدار با مقامات دولتی و نمایندگان گروه های دیگر، صدور اطّلاعیّه، انتشار یک نشریّه (به صورت مستمر) و اعلام مواضع در آن باشد.
در گام سوّم، در صورتی که گفتگوها ثمری نداشته باشد، تشکّل های مدنی ممکن است به اقدامات دیگری چون راه پیمایی و اعتصاب دست بزنند تا از این طریق دیگران را وادار سازند که سهم واجدین نقش مورد نظر آن ها را از مزایا افزایش دهند.