روابط عمومی ها در قالب " سازمان های دانش بنیان "

 آسیب شناسی روابط عمومی های آموزش و پرورش و باید ها و نباید ها از نگاه رئیس مرکز اطلاع رسانی و روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش

*کارکرد روابط عمومی وابسته به دو وجه « نظارتی » و « ارتباطی » است .

*فقدان نگاه روز آمد و حرفه ای و نقصان در عزم جدی برای دست یابی به توسعه پایدار سازمان ها . محدودیت منابع مستقل و کمبود نیروی انسانی متخصص و با انگیزه از چالش های اساسی این حوزه است .

*سبک بالی سازمانی ، عدم تمرکز ،یکپارچگی فرآیندی ، انعطاف و ساختار مجازی از ویژگی های ساختاری سازمان های دانش بنیان در جوامع توسعه یافته است و می تواند منجر به روابط عمومی های دانش بنیان در این گونه سازمان ها شود .مدیریت جهان امروز در سایه تکنولوژی اطلاعاتی امکان پذیر است .

*نگاه شبکه ای قلب عصر اطلاعات است . این نگاه سرعت و زمان، دست یابی به تکنولوژی اطلاعاتی حتی برای چند ثانیه هم قابل مدیریت و دوام نمی باشد .

*روابط عمومی هر سازمان برای دفاع شایسته و ارائه محصولات و برون دادهای خود به مخاطبان نیاز به شناسایی فرصت ها و تهدیدهای پیرامونی دارد تا به سازمان دهی مجدد بپردازد و از وضعیت عادی به سازمان یادگیرنده تغییر شکل دهد . پیش نیاز این موضوع را باید در اجزاء ، عناصر و اقدامات درون سازمان ها جست و جو کرد .

اصل یاددهی – یادگیری باید به فرهنگ غالب در سازمان های یادگیرنده تبدیل شود .

*بازتعریف ماموریت و کارکرد روابط عمومی های حوزه ستادی و استانی با رویکرد بهره گیری از فن آوری روزآمد به ویژه IT یک ضرورت است . این اقدام زمینه را برای ارتباط سازنده و تسهیل فرآیند بین سازمان و مخاطبان فراهم می آورد .

*روابط عمومی های آموزش و پرورش باید متولی رسانه های اجتماعی در سازمان های خود باشند .اگر روابط عمومی ها ، حساب ها و پروفایل های سازمان خود را در رسانه های اجتماعی ایجاد نکنند ، کاربران به جای آن ها اقدام می کنند ، به جای آن ها پیام منتشر می کنند و به تحلیل و پاسخ می پردازند .

*کاربران تولید کننده محتوا در بستر اینترنت به کاربران تحلیل کننده محتوا تبدیل شده اند و معلوم نیست در یک یا دو سال آینده ، شاهد چه نوع کاربری باشیم .آیا روابط عمومی ها ، آینده پژوهی و آینده نگاری در این حوزه را دارند ؟

تاخر روابط عمومی ها در این مهم ، چالش اساسی آن ها می باشد .

*روابط عمومی زمانی می تواند استراتژی مشخصی برای پشتیبانی درون و بیرون از سازمان ارائه کند که مهارت های اجرایی را در کنار تخصص های کلیدی و حرفه ای داشته باشد . با تمسک به مدل های نوین روابط عمومی برای برنامه ریزی شبکه ارتباطات یک پارچه سازمان می توان زمینه ارتقاء اثر بخشی و کارآمدی روابط عمومی در آموزش و پرورش را فراهم ساخت .

* « یادگیری مستمر » ،« پرسش و گفت و گو » و : یادگیری تیمی » از عوامل موثر در پویایی روابط عمومی دانش بنیان است .تسهیلات مناسب ، مهارت و سواد فنی ، قدرت شناخت ، استدلال و توانایی ترکیب و تفسیر اطلاعات می تواند زمینه رشد کارکنان روابط عمومی در راستای عملکرد بهتر و مناسب تر را فراهم آورد .مدیریت دانش ، رویکرد مناسبی برای ایجاد سازمان های یادگیرنده و تبدیل دانش پنهان کارکنان به دانایی آشکار و شفاف آنان می باشد .

*تصمیم گیری مناسب ، ارائه راه مطلوب ، نوآوری در فرآیند و محصول در کنار فراست ، ثبات احساسات و هوشیاری کارکنان روابط عمومی دانش بنیان می تواند در عملکرد مناسب روابط عمومی ها برای مواجهه با افکار عمومی تاثیرگذار باشد .

*روابط عمومی ها « مدعی العموم نزد مدیران » و « وکیل مدافع سازمان در نزد مردم » هستند . عملکرد روابط عمومی نباید تخلف از مسئولیت های اجتماعی باشد و در این راستا لازم است از هرگونه تصویر سازی های کلیشه ای و تبلیغاتی اجتناب شود .

*کنش متقابل روابط عمومی با ساختارهای حقیقی و حقوقی نظام ، مدیریت بحران در پاسخ گویی به خاستگاه های اجتماعی ، انتشار گزارش ها و ایده ها ، تحقیق و پژوهش مبتنی بر توسعه ،فهم و شناسایی جامعه مخاطبان به منظور تنظیم اخبار و گزارش ، اعتبار سنجی و سرمایه داری اجتماعی آموزش و پرورش در قبال مشکلات و نارسایی ها ،مدیریت رویدادها و رابطه رسانه ای از مولفه های اصلی مدل نوین روابط عمومی در آموزش و پرورش می باشد .

*روابط عمومی پویا و کارآمد پاسخ گوی نیازهای اجتماعی است . فقدان ساز و کارهای نقد اجتماعی ، عدم انتقاد پذیری مدیران ، شبکه ای نشدن سازمان های رسانه ای ، تصویر سازی های تبلیغاتی و در یک کلام ، نظام فرهنگی بسته و گرفتار ایدئولوژی ، زمینه ظهور روابط عمومی کارآمد را فراهم نکرده است .

*روابط عمومی یا هنر هشتم ، مهم ترین رکن دنیای مدرن در عصر ارتباطات است .

روابط عمومی ها باید با رصد اخبار و اطلاعات و تحلیل درست از وقایع ، جریان رسانه ای را با عنایت به چارچوب های قانونی ، حقوقی و اسناد بالادستی به درستی هدایت و مدیریت کنند و در زمان مناسب به نیازهای اجتماعی ، پاسخ مستدل و در خور ارائه دهند .