دوازدهم اردیبهشت ماه هر سال شروع هفته ای است که در آن سعی می گردد مقام شامخ معلم گرامی داشته شود! همه تلاش می کنند به گونه ای کلیشه ای حرمت معلم را پاس دارند! همه می خواهند با ادبیات خاص خود به دفاع از این جایگاه بپردازند! اما آن چه البته بیان آن ضروری به نظر می رسد جایگاه ویژه ی این قشر است که باید به گونه ای جدی بدان پرداخته شود!
معلمی موقعیتی است فراتر از یک شغل ، که جمعیت بالایی را در خود جای داده است ، جمعیتی که نیاز اصلی یک جامعه یعنی آگاهی و تعلم و اندیشه ورزی را در راس کار خویشتن دارند! اگر جمعیت معلمان ، دانش آموزان و خانواده های آن ها را در نظر بگیریم به درصد بالایی از جمعیت کل کشور می رسیم که این گروه (معلمان) می توانند تاثیر قابل ملاحظه ای بر آن ها داشته باشند.
بی شک فرآیند آموزش ، فرآیندی پیچیده و در عین حال مهم در سیستم کلی یک جامعه محسوب می شود که پیچ و خم های خاص خود را دارا می باشد! بی گمان این فرآیند ، نیازمند تخصصی خاص هست که فقط گروهی مشتاق ، به خوبی از عهده ی آن بر می آیند!
همه واقف بر این قضیه هستیم که آموزش و پرورش نیاز اصلی یک جامعه ی رشد یافته هست و یکی از جایگاه های جدی آموزش شهروندی ، رشد عاطفی ، جامعه پذیری و ... محسوب می گردد! توجه خاص به این قشر و این جایگاه ، زمینه ساز صعود به سمت یک جامعه تکامل یافته می باشد و باعث می شود تا کاهش آسیب ها را به همراه داشته باشد!
دورکیم که به عنوان بنیانگذار جامعه شناسی آموزش و پرورش از او یاد می شود به جایگاه ویژه ی این نهاد پرداخته ، می گوید: هدف آموزش و پرورش تقویت و رشد حالت های جسمانی ، فکری و اخلاقی خاصی در کودک است که هم جامعه ی سیاسی و هم محیط خاص کودک از او انتظار دارند و به اعتقاد وی نقش این نهاد جادادن فرد در نظام اجتماعی است .
او می گوید: کارکرد اصلی آموزش و پرورش ،توسعه ی توانایی های فرد به خاطر خود او نیست بلکه توسعه ی توانایی ها و امکانات بالقوه ه ای است که جامعه به آن نیاز دارد. حال با این تفاسیر ، نگاهی کنکاشانه به جایگاه این گروه موثر در جامعه می اندازیم تا از کم وکیف آن مطلع گردیم. بدون تردید توجه همه جانبه به یک قشر می تواند در توسعه ی جایگاه آن نقش بسزایی را ایفا کند. انتخاب های منطقی اعضاء این قشر ، انتصاب های درست ، محتوای تدریس ، توجه به دغدغه های اعضاء و تمرکز بر آگاهی و اندیشه از فاکتورهای توجه به این نهاد است.
حال آیا واقعا برای این نهاد ، فاکتورهای ذکر شده ملاک نظر قرار می گیرند؟
آیا آموزش اولویت اصلی برای فرادستان محسوب می شود؟ یقینا اگرتوجه به این نهاد مهم تلقی گردد ، هر روز شاهد رشد فزآینده ی علمی ، آموزشی ، اخلاقی و ... در جامعه خواهیم بود ، که همه ی آن ها مستلزم در اولویت قرار دادن نهاد آموزشی است.
اگر چه باید قبول کرد که خود معلم نیز در توجه به این مهم باید نقش قابل ملاحظه ای داشته باشد ، ولی نگاه فرادستان به این بحث در اولویت مهم تری است. دغدغه های موقعیتی و در حاشیه قرار گرفتن اولویت آموزشی ، اعضاء این نهاد را دچار نوعی دلزدگی کرده که اتفاق خوبی محسوب نمی شود و می تواند بحران های زیادی را به همراه داشته باشد!
باید به معیشت معلم توجه گردد تا دغدغه اش فقط علمی باشد. تلاش شود حتی الامکان نگاه کارمندی از روی معلم برداشته شود و معلم از نگاه فرادستان در عمل دارای منزلتی خاص باشد تا ما شاهد جامعه ای باشیم که در آن علم آموزی و توجه و احترام به علم از اولویت بالایی برخوردار است!
نظرات بینندگان
داشتن عالمان فقیر و کم شخصیت کردن آنان و پرورش جاهلان ثروتمند و شخصیت مدار کردن آنان.
غیر از این باشد وای به حال ....