سرویس مدرسه روزنامه اعتماد به برگزاری همایشی با عنوان رسانه ها و آموزش و پرورش اقدام نمود که در این همایش الیاس حضرتی مدیر مسوول روزنامه اعتماد و مسوولان روابط عمومی آموزش و پرورش و جمعی از فعالان و تشکل های آموزش و پرورش نکاتی را مطرح کردند. نگارنده نیز فرصت مختصری یافت تا به چند نکته مهم اشاره نماید که البته با نقد برخی از حاضران روبرو گردید.
لذا در این مقاله به واکاوی این مساله به طور جامع تر می پردازم.رسانه ها در جوامع امروزی به عنوان چهارمین رکن دموکراسی شناخته شده است و نقش مهمی در مشارکت مردم، توسعه علمی، مشروعیت حکومت، اتحاد ملی و تغییرات اجتماعی ایفا می کند. مطبوعات براساس تغییرات و تحولات اجتماعی به طرح و مشکلات و مسائل اجتماعی چون تورم، جهانی شدن، جامعه ی مدنی، ترافیک، احزاب، اعتیاد، میراث فرهنگی،مالیات، بانک، بررسی، بیمه، پرداخته و برای هر یک از این مسائل به اطلاع رسانی یا ارتقای فرهنگی در این حوزه ها دست می زنند. در واقع مطبوعات دو کارکرد مهم و موثر در عرصه ی افکار عمومی دارند که عبارتند از:
1) نقش اطلاع رسانی: وظیفه اساسی رسانه های همگانی مجهز کردن افراد به آگاهی هایی است که برای زندگی در جهان در حال تغییر نیاز دارند و اطلاعات مورد نیاز افراد با هم متفاوت است. هوشیار ساختن و علاقه مند کردن مردم به مسائل تعلیم و تربیت به حل مشکلات اجتماعی و اقتصادی منجر می گردد و در نتیجه به مشارکت مردمی منتهی و منجر می شود. رسانه های همگانی می توانند با تهیه و انتشار خبرهای علمی و فرهنگی در حوزه آموزش و پرورش ، افق دید مردمی را گسترش داده و با شکل دادن به افکار عمومی و گسترش اندیشه های جمعی، توسعه اقتصادی را هموارتر کنند.
2) نقش آموزشی: مطبوعات، ظرفیت گسترده ای برای آموزش های عمومی دارند. نقشی که مطبوعات در ایجاد تغییر یا تقویت هنجارها، ارزش ها و نگرش ها ایفاء می کنند، مکمل آموزش های رسمی و مدرسه ای است که حتماً پس از فراغت از تحصیل مخاطبان را شامل می شود که با توجه به میزان نفوذ مطبوعات در جامعه، این رسانه ی مکتوب توانایی تغییر در نظام های ارزشی و هنجارهای فرهنگی مخاطبان خود را دارد و قادر است فرآیند اجتماعی شدن ثانویه را پیش برد و لذا آن را آموزش های موازی یا آموزش های غیررسمی نامیده اند. محرک های مورد استفاده در آموزش رسانه ای به گونه ای نامحسوس و از راه تاثیر گذاری و لانه گزینی در ناهوشیار مخاطب عمل می کند و لذا آثار آن آتی و ثابت است و جزئی از رگه های شخصیت مخاطبان می شود.
البته در این مقوله بایستی به این نکته اذعان داشت که گرچه مطبوعات و رسانه های کشور، تلاش خویش را برای اطلاع رسانی در عرصه ی آموزش و پرورش به کارگرفته یا می گیرند، اما توفیق در خور و شایسته ای حاصل نشده است. به راستی چرا این مهم اتفاق نیفتاد و چگونه می توان بدان دست یافت؟
الف) رسانه ها و مطبوعات بادید حزبی و جناحی و سیاسی به مسائل آموزش و پرورش نگریسته و یا می نگرند ولی آموزش و پرورش مساله ملی است. سیاست زدگی حاکم بر فضای جامعه، مطبوعات را نیز سیاست زده کرده است و به همین علت، متاسفانه نتوانسته است درصد بالایی از فضای اختصاص یافته به مطبوعات را بخود اختصاص دهد و اندک فضای اختصاص یافته در فضای مطبوعات، آلوده به سیاست و غرض ورزی شده و اصل خبر و متن واقعیت، همراه حاشیه ها گشته و در این راستا رسانه های خبری از منظر بدبینی یا خوشبینی به داستان کشدار فرهنگیان پرداخته و درنهایت تحلیل هایی ساده و کمتر ریشه دار ارائه می گردد.
ب) اکثر رسانه ها در عرصه آموزش و پرورش در سطح توصیف و خبر باقی مانده و کمتر به مرحله تحلیل و کنکاش می پردازند. با نگاهی گذرا به بازتاب تعلیم و تربیت در مطبوعات کشورمان در می یابیم که حداکثر ده درصد از مطالب مربوط به آموزش و پرورش در صفحه یک روزنامه ها چاپ می شود.
از مطالب و اخبار پیرامون آموزش و پرورش در صفحه اول اختصاص یافته در رسانه ها رویداد مدار می باشد. و مطبوعات بیشتر به مسائل اقتصادی آموزش و پرورش پرداخته و در کمترین صورت ، دیگر مسائل فرهنگی را مورد توجه قرار می دهند.
ج) روزنامه نگاران و خبرنگاران و فعالان خبری در حوزه آموزش و پرورش را غالباً افرادی جوان و علاقه مند تشکیل داده، که در ابتدای راه خبرسازی و دنیای خبر هستند. لذا لازم است برای تقویت مبحث آموزش و پرورش در مطبوعات مساله آموزش اصحاب رسانه و تربیت خبرنگاران متخصص جدی گرفته شود.
د) رسانه ها در طرح مسائل اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی ... می توانند از نگاه ، تعلیم و تربیت به موضوعات فوق بپردازند و برای نهادینه شدن مسایل فرهنگی تلاش کنند .
ه) روزمرگی و سطحی نگری بر مطبوعات در پردازش تعلیم و تربیت ، یکی از آسیب های رسانه های ایران است. آموزش و پرورش ، جایگاه شایسته ای در مطبوعات به دست نیاورده اند، بسیاری از مطبوعات این مساله را درک نکرده و مسئولان رابطه مناسبی با اصحاب رسانه برقرار نکرده، و به دغدغه هایشان پاسخ نداده و یا نمی دهند.
ز) آموزش و پرورش مدرن ورسانه ها هر دو محصول جامعه غربی هستند و در واقع وارداتی اند.لذا تلاش در هر دو لازم است تا هم آموزش و پرورش مدرن به جایگاه خویش دست یافته و هم رسانه ها به عنوان رکن چهارم دموکراسی مطرح شوند تا با آسیب شناسی هر دو و تلاش در هر دو زمینه شاهد افق های مثبتی در این خصوص باشیم.
البته بایستی بدانیم که تلاش برای قدرت معلمان و مرجعیت آموزگاران ،تلاش برای ارتقای مطبوعات نیز می باشد.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان