" آیا در آستانه روز معلم ،صدای معلم ها شنیده شده است ؟"

 بار دیگر  12 اردیبهشت و روز معلمی دیگر،آیا طی سال های متمادی که معلمین از "فرق" می نالند و جنس کاری که انجام می دهند و سختی آن،صدایشان شنیده شده است؟

به نظرمی رسد که آری،کم و بیش شنیده شده است، ولی درعین حال اراده ای جدی برای پاسخ به این صدا و حل مشکلات معلمین دیده نمی شود.

گویی مسئولین،حل مشکلات معلمین رابه هم پاس داده و هر کدام توپ را در زمین دیگری می اندازد.شایدبه نوعی قراراست،این گونه حل جدی مسائل معلمین  و دردهای مزمن و جانکاه آنان، مشمول گذشت زمان شده و به بوته فراموشی سپرده شود.

یکی ازخواسته های معلمین،اجرای بند فوق العاده شغل است که در سال جدید نیز به طور دقیق اجرا نشده است. لازم به ذکراست که افزایش فوق العاده شغل از اردیبهشت سال گذشته،برای کارکنان ستادی آموزش و پرورش اجرا شده است.

علی احمدی پیروز،کارشناس مسائل آموزش و پرورش، در گفت و گو با خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران گفت: این دستورالعمل دولت مربوط به سال گذشته است و آموزش وپرورش باید ضمن اجرای دقیق آن، از سال گذشته حکم ها را اصلاح کند و بدهی سال گذشته را به معلمان ذی نفع پرداخت کند.

برای یادآوری مسئولین گرامی، و اینکه بدانند معلمین هرگز این تبعیض ظالمانه و فاحش را در مورد حقوق خود نپذیرفته و تا اجرای دقیق قانون هماهنگ هم برای شاغلین و هم بازنشسته ها، دست از تلاش برنمی دارند،مطالبات معلمین ،که بارها در تجمعات مختلف،خصوصا تجمع سراسری 10اسفند و همچنین طی نامه های متعدد به مسئولین سه قوه تذکر داده شده است،بیان می گردد:

1- ما معتقدیم به رغم شرایط دشوار اقتصادی کنونی در کشور، با جابه جایی در برخی ردیف های بودجه، با حذف یا کاهش ردیف های بودجه ای که ظاهراً صرف امور فرهنگی در سازمان ها، نهادها و ارگان هایی می شود که مسئولیت مستقیم در امور آموزش و فرهنگی ندارند؛ و افزودن آن به بودجه آموزش و پرورش، می توان بودجه آموزش و پرورش را در یک بازه ی زمانی دو ساله افزایش صد در صدی داد و بسیاری از مشکلات و کمبودهای آن از جمله کسری بودجه مزمن را از بین برد.

2- با تأکید بر این باور قانونی که بهداشت و آموزش با کیفیت جزو ابتدایی ترین حقوق شهروندی است؛ خواهان رویکردی متفاوت با گذشته نسبت به ردیف های بودجه از جانب نمایندگان مجلس هستیم تا همانند بخش سلامت و بهداشت که برای سال آینده بودجه ی آن به درستی افزایش 70 درصدی داشته است، بودجه آموزش نیز تغییرات اساسی نماید. افزایش 22 درصدی بودجه آموزش و پرورش در لایحه بودجه سال 94 حتی کسری بودجه ی پنج هزار میلیاردی سال جاری این وزارت خانه را برطرف نمی کند.در صورت تصویب این میزان افزایش، سال آینده اوضاع مالی این وزارتخانه بدتر از سال جاری خواهد بود و معلمان با حقوق پایین تر از خط فقر باز هم برای حق التدریس اندک خود باید ماه ها منتظر بمانند تا این دستمزد ناچیز را به صورت قطره چکانی آن هم مطابق سلیقه وزارتخانه و ادارات آموزش و پرورش دریافت نمایند.

3-  در حالی که در احکام سایر کارکنان دولت وجود ردیف هایی مانند حق ایاب و ذهاب، حق مسکن، هزینه یا فیش غذا و وجود ردیفی به نام «سایر» که خود داستانی جداگانه دارد، سال هاست امری بدیهی و به رسمیت شناخته شده محسوب می شود؛ این ردیف ها در فیش حقوق معلمان همچنان مفقودند و یا چنان ناچیز که بیشتر به تمسخر و تحقیر آنان شبیه است. اضافه شدن ردیف هایی مانند حق مسکن، ایاب و ذهاب و ... در حکم های حقوقی معلمان امری ضروری و حقی طبیعی است و باید با رقم های واقع بینانه به آنان پرداخت شود. بر این موارد بیفزاییم ناکارآمدی شدید انواع بیمه ی معلمان به ویژه بیمه تکمیلی را که جز در سال اول هرگز رضایت خاطر و آرامش آنان را فراهم ننموده است.

4- ما خواهان افزایش دست کم 30 درصدی حقوق و فوق العاده شغل معلمان برای هرسال طی 4 سال آینده می باشیم تا بخشی از تبعیضی که میان آن ها با سایر کارکنان دولت وجود دارد برطرف گردد.

5-ما خواهان محو تمرکزگرایی شدید حاکم بر آموزش و پرورش، محوریت بخشیدن به بخش آموزش و دخالت دادن موثر و سازمان یافته ی بدنه ی آموزشی کشور به ویژه معلمان در تصمیم گیری ها و برنامه ریزی ها هستیم.

آیا در روز معلم،به خواسته های برحق معلمین توجه می شود؟

چنین باد.