هر زمان که نوروزی فرا میرسد و جان گرفتن دوباره زمین را نوید میدهد؛ سوالی در گوش ذهن شنیده میشود که میپرسد: «نوروز، آیین تکرار است یا فرصت تحول؟»
به فرموده یکی از بزرگان همعصرمان: «سال نو، از نگاه اخترشناس، جز تکرار نیست. این، نگاه انسان است که این گردش را نه یک تکرار بلکه تحول مینماید.» از همین روست که در دعای نوروز هم از خدای تحولآفرین تمنایی جز تحول حالمان به بهترین احوال را نداریم. اما بهراستی انسان فراموشکار تا چه اندازه این پیام را دریافت و حفظ میکند؟
خوب است از خود بپرسیم در آستانه آمدن نوروز آن چنان که به استقبالش میرویم و خانه میآراییم و در نو شدن ظواهر زندگیمان همت میگماریم، آیا برنامهای برای تحول در وجودمان نیز داریم، یا حتی آمدن بهار هم برایمان تکراری از مکررات بهارهای گذشته است؟!
تحول، بنیان و اساس نوروز است و مهمترین پیام آن برای ما همین است، اما آنچنان که امام علی علیهالسلام فرمودند: «هر روزی که در آن معصیت خدا نکنیم، آن روز برای ما عید است»، به تبعیت از همین حدیث گرانقدر، هر روزی را که انسان تصمیم به تحول در نگاه خود به زندگی بگیرد، نوروز خواهد بود؛ چون در پی تحولات، روز نو پدید میآید.
به این ترتیب نوروز، تلنگری برای انسان است که تحول فردی او مانند تحول طبیعت میتواند فرا رسد، حتی از پس سرما و یخبندان و خشکی شاخههای سبز؛ همان تعبیر زیبایی که مولوی در اشعارش از نوروز دارد:
نوروز بمانید که ایام شمایید!
آغاز شمایید و سرانجام شمایید!
(روزنامه مردم نو)
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
صدای معلم، صدای شما
با ارائه نظرات، فرهنگ گفتوگو و تفکر نقادی را نهادینه کنیم.