عصر ارتباطات و عصر قدرت نمایی و تاثیر گذاری فضای مجازی این حسن را داشت که مدیران و مسئولین خود را در اتاقی شیشه ای و در برابر چشم میلیونها ناظر دیده و بنا به قولی از خداوند نمی ترسند اما از رسانه ها و منتقدان رسانه می ترسند و خواه ناخواه مراقب اعمال و اقوال خویش می شوند.
امروزه مدیری نیست که ژست روشنفکری نگیرد و خود را دارای سعه صدر و روحیه نقدپذیری نداند ؛ اما واقعیت چیست ؟
واقعیت آنست که کمتر مدیر یا مسئولی قلبا به نقد خویش از سوی مردم یا رسانه ها متمایل است و آنچه دلخواه اوست نه نقد که مدح مداوم است و برجسته نمایی کرامات.
به همین علت، به صورت مستمر،با خوش بینی مفرط و تصنعی، به دادن آمار های ارتقاء و پیشرفت و افزایش و بهره وری و راندمان کاری و تجزیه و تحلیل های نموداری حاوی درصدهای ترقی مشغول است و خبری از کاهش ها و پسرفت ها و عقب ماندگی ها و به تبع آن آشکارسازی نقاط ضعف و نیاز به تلاش ،در هیچ حوزه تحت ریاست و مدیریت از ایشان استماع نمی شود.
بیشتر مدیران ترجیح می دهند تعریف و تمجید بشنوند و اشعار دل انگیز در وصف و مدحشان ، در قبال انجام کمترین و بدیهی ترین وظیفه و مسئولیتشان ،سروده شود.
اما تحمل کوچکترین نقد و انتقاد را از خود ندارند و به شدت در برابر نقد آشفته شده و عکس العمل هیجانی نشان می دهند.
این واکنش در دو دسته از مدیران قابل رویت است:
یک - مدیرانی که سالها با روش استبدادی و دیکتاتورمآبانه مدیریت کرده و از میزی به میز دیگر دائما در حال تردد بوده اند و بازنشستگی برایشان مفهومی ندارد. تحمل کوچکترین نقد و انتقاد را از خود ندارند و به شدت در برابر نقد آشفته شده و عکس العمل هیجانی نشان می دهند
دو- مدیرانی که بدون احراز شرایط وشایستگی های لازم و بدون طی کردن سلسله مراتب تدریجی، ناگهانی و یک شبه و بر اساس سفارش و رابطه به پستهای مدیریتی ارتقا یافته اند.
عصر،عصر شفاف سازی و همراه بودن و در معرض نقد و انتقادات سازنده قرار دادن و سنجش از سوی مردم و ارباب رجوع است و مدیر و مسئولی که این مهم را تا به امروز نپذیرفته،دیر یا زود و خواه یا ناخواه ناچار به این امر خواهد بود .
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
و در روی همین خاک عمری کشاورزی ودامداری
کرده اند حال که مدیرند خاک اخی....