یک از محورهای 17 گانه توسعه پایدار تامین امنیت غذایی جوامع و مبارزه با گرسنگی از طریق کشاورزی پایدار است. امروزه پس از تجربه دو مدل کشاورزی معیشتی و صنعتی ، کشاورزی پایدار به عنوان مدل مرجحی برای تامین امنیت غذایی جوامع مورد توجه قرار گرفته است.
امنیت غذایی یک جامعه به این معنی است که مردم در تمامی اوقات امکان دسترسی به غذای کافی جهت داشتن یک زندگی سالم را داشته باشند.از آن جایی که ناامنی غذایی یکی از بنیادی ترین سدها توسعه نیافتگی در جوامع می باشد،حذف گرسنگی و مبارزه با سوء تغذیه جایگاه مهمی در برنامه های توسعه ای هر کشور دارد.در جهان 870 میلیون گرسنه وجود دارد که بیشتر آن ها در آسیا و افریقا هستند.
زنان در همه جهان در تولید،فراوری و مصرف مواد غذایی به صور گوناگون مشارکت دارند اما توانمندی آنها در دست یابی به امنیت غذایی جوامع از حلقه های مفقوده برنامه ریزی های توسعه ای است.در این میان نقش زنان روستایی در تضمین امنیت غذایی جوامع انسانی به جهت تولید 40 درصد از محصولات کشاورزی توسط آنان بسیار حائز اهمیت است. از این منظر تاکید بر توانمندسازی زنان روستایی جهت بالا بردن قدرت سازندگی و خلاقیت آنها یکی از عناصر توسعه ای مهم است.
پیامد این روند سبب خواهد شد که زنان روستایی به عاملانی اثربخش برای ایجاد تغییر تبدیل شوند.
علاوه بر این زنان روستایی در مواقع بحرانی - نظیر خشکسالی که مردان به شهر مهاجرت می کنند- نقش کلیدی در تضمین امنیت غذایی جوامع ایفا می کنند. با وجود همه این ها در راهبردهای توسعه ای چون مردان تولید کنندگان صرف محصولات کشاورزی لحاظ می شوند ، توانایی زنان روستایی مورد غفلت برنامه ریزان قرار می گیرد. در نتیجه امکانات توزیع شده براساس برنامه های توسعه ای ،به دست زنان روستایی نمی رسد. این نگرش اثری کاملا منفی در تامین امنیت غذایی جوامع در بر دارد.لذا هر کشوری برای اینکه امنیت غذایی خود را در دنیای پرمخاطره امروز تضمین کند،باید در سه سطح اقتصادی،اجتماعی، روانشناختی مبادرت به توانمندسازی زنان روستایی کند.
بستر سازی دولت برای کارآفرینی و اشتغال زنان روستایی موجب توسعه توانایی اقتصادی آنها و تضمین امنیت غذایی جامعه خواهد شد.حمایت سازمان های دولتی و غیر دولتی در آموزش و راه اندازی کارگاه های تولیدی مانند قالی بافی،صنایع دستی بومی هر منطقه،پرورش قارچ ، پرواربندی، عرق گیری از گیاهان دارویی و سنتی....را می توان از جمله این اقدامات دانست.
پژوهش ها نشان می دهند کنترل مادر خانوار بر منابع مالی و تولیدی خانوار، فعالیت اقتصادی غیر زراعی زنان خانوار، عضویت زنان روستایی در تعاونی ها از آن جایی که منجر به توانمندی اقتصادی زنان روستایی می شوند نقش مثبتی در تامین امنیت غذایی جامعه خواهند داشت.
توسعه توانمندی های اجتماعی زنان روستایی هم بی شک پشتوانه آتی مهم در تضمین امنیت غذایی جامعه است. به کارگیری محرک ها و مشوق های دولتی و غیر دولتی که منجر به عضویت زنان روستایی در تعاونی ها ،صندوق های اعتباری خرد،انواع انجمن ها و تشکل ها با رویکرد زیست محیطی، بهداشتی، آموزش مهارت های زندگی...شیوه هایی هستند که موجب توسعه توانمندی زنان روستایی خواهد شد.
و نهایتا با به کارگیری فعالیت های متناسب با فرهنگ بومی و خواسته های زنان روستایی می توان اعتماد به نفس و قدرت تصمیم سازی و تصمیم گیری آنها را تقویت کرد و به این ترتیب توانمندی روانی آنها در را در جهت تضمین امنیت غذایی جوامع توسعه داد.
امید است در دولت دوازدهم ،تدبیر متولیان امر سبب ساز بهره گیری از ظرفیت عظیم جامعه زنان روستایی در تضمین امنیت غذایی ایران عزیز شود.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان