محدود کردن آموزش زبان دوم در مدارس ابتدایی زنجیر زدن به توانایی ذاتی کودکان است؛ موفق ترین سیاستمداران کسانی هستند که به مترجم نیاز ندارند !

  هر کشوری می تواند راههای توسعه و رشد و ترقی ابعاد گوناگون زندگی را محدود نماید یا گسترش دهد. زمانی که استعمار انگلیس در هندوستان برای توسعه مستعمراتش آموزش زبان انگلیسی را در این کشور اجباری کرد، کسی فکر نمی کرد که قرنها بعد مردمان این کشور با تسلط خود به زبان انگلیسی تاریخ و تمدن خود را غنا خواهند بخشید و در معرفی خود به همان استعمارگران هویت مستقل و توانمند سیاسی – اقتصادی خود را به رخ خواهند کشید.

دوره استعمار انگلستان در هند حدود یک قرن و نیم از ۱۸۰۰ تا ۱۹۴۷ میلادی طول کشیده است. در واقع سیاستمداران کشور هندوستان یک موقعیت ظالمانه و تحمیلی را به یک واقعیت ممتاز در جهان تبدیل نموده اند. هر چند هندی ها پس از سالها دریافتند که کارکردن و تکیه بر نیروهای خود می تواند آنها را از فقر نجات دهد و از همین رو فرهنگ کار را در کشور خود رواج دادند تا به موفقیت رسیدند اما زبان انگلیسی و رواج آن در آموزش مدارس رسمی نیز موجب توسعه دانش و مهارت در همه جوانب گردید.
هر دو علم زبانشناسی و روانشناسی ، تأیید می کنند که بهترین سن یادگیری زبان دوم به غیر از زبان مادری سنین کودکی است. محدود کردن آموزش زبان دوم در مدارس ابتدایی زنجیر زدن به توانایی ذاتی کودکان است.
فراگیری زبان بیگانه عاملی برای تمدن ستیزی یا تجددگرایی نیست. زبان پدیده ای بدون مرز است . همه کشورهای جهان برای سهولت ارتباطات نیازمند گویش به زبان واحد هستند و همانند استفاده از دلار در مبادلات اقتصادی کشورها ، زبان انگلیسی نیز قراردادی، فرابین المللی و اجتناب ناپذیر است. کشورهای بزرگ و قدرتمندی چون روسیه و چین برای جهانی ماندن مجبور به گویش با این زبانند.

در صورتي كه شرايط كسب زبان دوم مهيا باشد، كودك مي‌تواند همزمان با زبان مادري خود زبان‌هاي ديگر را نیز فرا گيرد، يعني از یک سالگی تا سن 7 - 8 سالگي بهترين زمان آموزش زبان دوم است. حتی زمانی که کودک قادر به سخن گفتن نیست، او با مکرر شنیدن واژه ها، مأنوس می گردد. شاید آموزش زبان دوم در همه سنين اتفاق بيفتد اما بهترين زمان قبل از 7- 8 سالگي است و بعد از اين سنين معمولا آموزش زبان دوم نيازمند زمان بيشتري است و همچنين فرد موفقيت كمتري در كسب لهجه اهالي آن زبان خواهد داشت.

از سوی دیگر ، فراگیری زبان دوم و یا سوم و.... به منزله افزایش مهارتها و توانایی فردی و اجتماعی است. توانایی به قابلیت در آوردن مفاهیم ارزشی یا رشد و توسعه فرهنگ و تمدن. یا توسعه اقتصادی و اجتماعی.

اگر امروز اقبال کشورهای عربی توسط اروپا و آمریکا بلند گردیده در سایه رواج آموزش زبان دوم است. همان کشورهایی که روزگاری آنان را مرتجع می خواندند الان حیات خلوت سیاست هایشان گردیده است.

کشوری چون ژاپن برای ترویج توانمندی های خود در جهان ،آموزش زبان انگلیسی در مدارس خود را با کسانی که زبان اصلی شان انگلیسی است ، انجام می دهد. قبلا در نوشته ای در همین سایت تحت عنوان " پیامدها و عوارض تعویض معلم در طول سال تحصیلی " در 24 شهریور 96 ، به تعویض دبیر زبان انگلیسی و مضرات آن در روند یادگیری خود در دو دوره راهنمایی و متوسطه ، اشاره کرده بودم. دبیری انگلیسی را فارسی تدریس می کرد و دبیری از لحظه ورود انگلیسی سخن می گفت.

یکی از دلایل ناکارآمدی آموزش و پرورش در ثابت نبودن دبیران زبان در طی سه یا چهار سال تحصیل شان است. کاملا روش و گویش و توانایی و سلیقه دبیران از هم متفاوت است و همین امر باعث سردرگمی دانش آموزان می گردد.

در کشور فنلاند برای داشتن گویش و لهجه واحد زبان ملی خود، برای هر شش سال دوره ابتدایی از معلم واحد استفاده می کنند و ما حداقل این کار را برای دو زبان عربی و انگلیسی انجام نمی دهیم.

مدرسین محترم زبان انگلیسی یقین به سطحی و غیر مفید بودن این زبان در آموزش رسمی معترفند. واقعیت مطلب دانش آموزانی در این درس فوق العاده هستند که از کودکی به فراگیری زبان دوم به صورت سلسله وار و متواتر در آموزشگاه های معتبر حضور داشته اند. آموزش و پرورش در سیستم آموزش این زبان موفق نبوده است. محدودیت یا ممنوعیت برای فراگیری آموزش زبان انگلیسی در مدارس به منزله قطع خون رسانی به شاهرگ یا هوا به ریه و شُش است.

اگر دقت کنید دو زبان آلمانی یا فرانسوی نتوانستند جایگاه زبان انگلیسی را در جهان داشته باشند. کشور روسیه هم سعی بر رواج زبان خود در جهان داشت اما به دلیل دشوار بودن موفق نشد.
مسئولین کشور باید بدانند که موفق ترین سیاستمداران کسانی هستند که به مترجم نیاز ندارند. برای سعادتمندی و سربلندی روز افزون کشور باید در توسعه فراگیری زبان دوم به عنوان یک جبر نه اختیار برنامه نویی ریخت. روند فعلی آموزش زبان بیگانه در کشور ما بسیار سطحی و ناکافی است.

زبان برای خود مرز و ثغوری ندارد.
زبان وسیله انتقال میراث گذشتگان است.
زبان وسیله بیان تفکرات ذهنی با همنوعان است.
زبان وسیله برقراری ارتباط دو انسان یا بیشتر است.
زبان عامل در هم شکستن مرزهای جغرافیایی و سیاسی است.
زبان عامل سهولت برای ادراک احساسات و عواطف انسانهاست.
زبان مهمترین و شاید تنهاترین عنصر تبادل افکار و اندیشه و آمال بشری است.
زبان ترکیب حروفی است که ساختن کلمات و جملات توسط آن معجزۀ حیات است.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید