این که دوره ی ابتدایی پایه و اساس آموزش برای دوره های بعد هست جای هیچ شک و شبهه ای نیست.
حال این سوال مطرح می شود که در نظام آموزشی ما چه جایگاهی دارد؟
آیا مسئولین آموزش و پرورش به این باور رسیده اند که شاکله ی نظام آموزشی از ابتدایی شکل می گیرد؟ و اگر ادعا کنند و در تعارفات کلامی چندین سبد سخنان رنگ و لعابدار از جایگاه ابتدایی ارائه دهند؛ بازجای این پرسش هست،که آیا برنامه ای برای توسعه ی ،رشد و تعالی آن اندیشیده اند؟
قطعا جواب این سوال ها در یک کلمه هست : " بله"
ولی چیزی که در مدارس شاهد آن هستیم، جواب آن هم یک کلمه هست : " خیر "
مقطع ابتدایی بستری است که اولین بذرهای آموزشی در آن نهاده می شود .
اولین تصویرهای ذهنی از آموزش، فرهنگ جمعی، تعامل با دیگران، نظم پذیری، جایگاه علم و ... در ذهن دانش آموزان نقش می بندد.
آیا ما با این ساختار و محتوا به اهداف متعالی، خواهیم رسید؟
یا این " ره به ناکجاآباد است"؟
آیا با این ساختار، به اهداف شش گانه سند ، دست خواهیم یافت؟
در باورهای خوش بینانه ی رویایی پسند، قابل دست یافتنی است ! اما، در باور های ذهن های منطقی و علم مدار ، " زهی خیال باطل" هست.
امروز به جرات می توان گفت که "مدرسه گریزی" به شدت در حال افزایش هست، این واژه ی مدرسه گریزی را فضای ذهنی دانش آموزان می توان تعریف کرد ؛ نشانه هایی از بی رغبتی، رفتارهای نابه هنجار در مدرسه،به اجبار والدین به مدرسه آمدن ،ضعف دریادگیری ، غیبت ها و تاخیرهای مکرر و....
به همین خاطر می خواهیم مقطع ابتدایی را از دو موضوع بررسی کنیم:
۱- از نظر شکلی
۲- از نظر محتوایی
از نظر شکلی اگر سردر مدرسه را برداریم از فضای حیاط و کلاس نمی توانید تشخیص دهید که وارد یک مدرسه ابتدایی شدید یا متوسطه.
کلاس ها با چند عکس و پرده رنگ ابتدایی گرفتند، حیاط برخی مدارس به قدری کوچک است که اگر از دانش آموزان بخواهید هر کدام به اندازه ی یک دست از هم فاصله بگیرید دیگر هیچ فضای خالی نمی ماند.
از طرفی مدارس سه یا چهار ظبقه ای داریم که دانش آموزان مجبورند هر روزه با کوله پشتی های سنگین آن را طی کنند .
۲- از نظر محتوایی ، تعدد کتاب ها و حجیم بودن محتوای کتاب ها و گاهی ناکارآمد معضلی بزرگ در نظام آموزشی است .
انگار تمام وقت دانش آموزان باید با پازل آموزش پر شود، و هیچ فضایی برای پردازش داده و تولید و ابتکار نباید باشد .
این روند آموزش ناکارآمد فقط در سطح اندوخته ها باقی می ماند و با نسیم تعطیلات تابستانی به ورطه ی فراموشی می رود .
لذا بهتر آن است که حجم کتاب ها را کم کرد و برخی از کتاب ها را در یک عنوان آورد تا هم معلم فرصت بهتری برای خلاقیت داشته باشد و هم این که به جای این حجم زیاد آموزشی را به خورد بچه ها بدهیم .
به دانش آموزان خود فرهنگ جمعی، ملی و انسانی را آموزش دهیم.
و همچنین باید آموزش را در غالب بازی اجرا کرد تا فضای آموزشی رعب آور و خشک نباشد و فضایی پر نشاط و پر انرژی باشد.
متاسفانه با این تعداد دانش آموز که آموزش و پرورش برای هر کلاس تعریف کرده، معلم نقش یک مبصر برتر با دامنه اختیارات بیشتر را دارد.
امیدوارم مسئولین، مقطع ابتدایی را پایه رشد و تحولات مقاطع دیگر ببینند و چاره ای برای کیفیت و توسعه ی آن بیندیشند.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان