آقای لاریجانی ؛ حذف کنکور عامل حذف مدرک گرایی نیست ... مشکل جای دیگری است !

  مراحل زندگی هر فرد مقتضیات خاص خود را داراست. نوزادی ، کودکی ، نوجوانی و جوانی و.... هر دانش آموزی با توجه به حساسیت های جامعه و خانواده خود ، تلاش برای سپری ساختن دوران تحصیلات قبل دانشگاهی و امیدواری برای ورود به دانشگاه را دارد. ضعیف ترین دانش آموز کلاس نیز راجع به کنکور ، شرایط اجرایی آن ، شرایط قبولی و انتخاب رشته ، سئوالاتی از معلم خود می پرسد، علیرغم این که امکان قبولی او خیلی ضعیف است ، اما معلم او از سر سوز ، راهنمایی لازم را می نماید.

برای ورود به دانشگاه دختران و پسران این مرز و بوم دوران پر استرس و نگران کننده ای را سپری می سازند.
فرهاد رهبر رئیس دانشگاه آزاد در مورد حذف کنکور می گوید: برگزاری کنکور و کلاس های کنکور ۸ هزار میلیارد تومان ترنور مالی دارد که از این مبلغ نمی‌گذرند تا حذف شود.

رئیس مجلس حذف کنکور را عاملی برای کاهش گرایش به مدرک گرایی و ورود علاقه مندان واقعی به دانشگاهها اعلام می نماید. گرایش افراد به مدرک گرایی منوط به نگرش مسئولان در استخدام آنان هست نه صرف کنکور دادن.

با حذف کنکور ، مرض مدرک گرایی در جامعه درمان نخواهد شد ، بلکه نگرش ما باید به این مسأله بازسازی شود. و گرنه باز دانشگاه و قصه مدرک باقی است. کنکور پدیدۀ مدرک گرایی را به وجود نیاورده است ، بلکه طرح و برنامه های همان مجلس و وزارت آموزش و پرورش و آموزش عالی این توقع را در جامعه بوجود آورده است.

  در کشورهای روسیه، فرانسه ، اسپانیا ، چین ، کره جنوبی ، ژاپن و ترکیه نیز کنکور هست، آیا آنها هم مشکلات ما را دارند؟!
اعتقاد به حذف کنکور ناشی از برنامه ریزی نادرست ما به عنوان پیش زمینه آن است. حساسیت را تا جایی رساندیم که در گذشته ، یک سال دوره متوسطه را به عنوان دوره پیش دانشگاهی زمینه آموزش و پرورش کردیم ، تصمیمی که آموزش و پرورش فرزندی آن را نمی توانست قبول نماید.
کودکان ما از همان دوره ابتدایی افیون تست زنی را می چشند و با اعتیاد بدان ماه به ماه و سال به سال ، با بهانه های ورودی مدارس تیزهوشان یا نمونه دولتی یا برخی مدارس غیردولتی، نهایت خود را به پایان خط تحصیلات متوسطه و شرکت در کنکور می رسانند. نسل ما در زمان تحصیل تا قبل از کنکور دادن ، یک تست هم حل نکرده بود، چه کسانی این اعتیاد را عادی کرده اند؟ آموزش عالی، آموزش و پرورش ، آموزشگاههای کنکور یا چاپ کنندگان کتب تستی !! نظارت بر فعالیت یا مجوز دوام این آموزشگاهها و کتب چاپ شده برعهدۀ چه سازمانهایی بوده است؟

ما با ترویج واژه هایی به عنوان پیشوند اسامی اشخاص چون دکتر و مهندس در خطاب به شخصیت ها و مقامات ، مدرک گرایی را مهم ساختیم. حتی افراد خانواده و فامیل نیز او را با این عناوین خطاب می کنند.

دلیل رشد مدرک گرایی :

ایجاد حساسیت در واگذاری مسئولیت ها بوده است.
وابستگی افزایش حقوق به سطح تحصیلات بوده است.
عدم اعتماد به دانش ارائه شده در آموزش رسمی کشور بوده است.
پایین بودن کیفیت و کمیت آموزش دانشگاه ها در سطح کارشناسی بوده است.

از زمانی که تحرک عمودی در جامعه منوط به ارتقاء مدرک تحصیلی گردید ، گرایش افراد به ادامه تحصیل در مراکز متعددی که به همین لحاظ ایجاد شده بودند نیز افزایش یافت.
لیسانس بودن وزرای کشور انگلیس ،به منزله کم سواد بودن آنها نیست، بلکه این امر نشانگر غنی بودن محتوی آموزشی آنهاست که یک فرد را در این حد برای ادارۀ کشور آماده می سازد. پرباری نظام آموزشی انگلستان عمر جمعیت در سن فعالیت را با ادامه تحصیل تا درجه دکتری ، به هدر نمی دهد، برعکس در بهترین سن آنان را جذب مشاغل حساس جامعه می نماید. آنان دانش ارائه شده طی تحصیل تا حد لیسانس را برای جمعیت خود کافی و وافی می یابند.
و در کشور ما با پوزش از تحصیل کرده های جامعه ، لیسانس و دیپلم از نظر نگرشی تفاوت ماهوی ندارند. این دیدگاه مسئولین به مسأله است که در بین مردم نیز شایع گردیده است. اما من لیسانس تفاوت زمان قبل و بعد دانشگاه رفتن خود را در فرآیند نگرش و بینش و تفکر و برداشت از مسأله و حتی جهان بینی خود دقیقا لمس می کنم.

بنای اولیه و اصلی دانشگاه آزاد در سال های 61 – 63 یرای دانش افزایی جوانان بود، با شرکت در آزمون ورودی مجوز شرکت در کلاس های آن را به طور رایگان برای یک ترم بدست می آوردید. دو واحد مدیریت و توسعه اقتصادی را من گذرانده ام و خوب به خاطر دارم. اصلا کسی به مدرک نمی اندیشید یعنی اساس آن بر این مهم نهاده نشده بود. علاقه مندان واقعی افزایش دانش در کلاس حضور داشتند. در پایان امتحان می دادیم اما به منزله دریافت مدرک نبود. که دیری نپائید خلاقان کشور ماهیت آن را برای تحصیلات شهریه دار جهت ارائه مدرک به قشر جوان جامعه که ساختار جمعیتی کشور را تشکیل می داد ، مصلحت دانستند و به جریان مدرک گرایی دامن زدند.

یا مراکز آموزشی پیام نور و دانشگاه های غیر انتفاعی (عین انتفاعی ) و مراکز آموزشی مدیریت دولتی و صنعتی ، پای شاغلین را نیز برای ادامه تحصیلات عالی و دریافت حقوق و مزایای بیشتر و پست های مدیریتی حساس به دریافت مدارک بالاتر باز کرد.

کنکور برای آزمون آموخته های دوران دانش آموزی جهت ورود به دانشگاه های کشور است، پس نفس کنکور روندی مشکل زا نیست ، اما برای جریان این مهم نیز ما درست برنامه ریزی نکردیم.

آنچه که مسأله ساز شد ایجاد وابستگی در بین کودکان و نوجوانان این مرز و بوم به یادگیری کلمه ای یا همان پاسخ تستی بود.

ما قدرت توصیف و مهارت تجزیه و تحلیل و نقد و بررسی و خلاقیت و اندیشه را از دانش آموزان خود گرفتیم و به جای آن قرص پاسخ سئوال دادیم.

نسل ما کارکرد تست زنی را تا قبل از کنکور نداشت. این نیز از ارمغان سی و چند سالهء نظام آموزشی ماست. حال آموزش و پرورش این مصیبت را دامنگیر خود کرد یا آموزش عالی این بارگران بی حاصل را بر آموزش و پرورش تحمیل نمود، بماند! با اعتیاد به شگردهای تست زنی و حتی آموزش آن توسط کارشناسان زُبده، گویی دست هایی در خفا قصد بیسوادی نسلی را برعهده داشته اند تا نبینند، نیندیشند، نیابند، نجویند و نپویند و......

برای این منظور آموزشگاه هایی در سراسر کشور به وجود آمد که کنترل و نظارت عملی آموزش و پرورش بر کارآیی آنها ناممکن گردید و به طور زنجیر وار چاپ کتب متعدد جهت تست زنی در این آموزشگاه ها نیز روانه بازار کمک آموزشی یا کمک تست زنی جوانان گردید. وزارت آموزش و پرورش برای مدیریت این آموزشگاه ها ،متولی توانا و دلسوزی نبود.

مشکل امروز ما کنکور نیست. مشکل امروز ما نبودن پلی منطقی و عقلانی مابین آموزش و پرورش و آموزش عالی است. مشکل امروز ما بی تعهدی دانشگاهها و آموزش و پرورش در به روز نگه داشتن دانش تحصیل کرده های دیروز است. مشکل امروز ما تک روی این دو وزارتخانه در طی طریقی است که به جای دو خط موازی باید دو خط متداخل آموزش کشور می بودند. هیچ یک از این دو وزارتخانه در هیچ دهه ای تلاش نکردند تا بشکنند و خط را از موازی بودن خلاصی دهند ، هر کدام طریق خود را پسندید و تصور پیوند با دیگری را کوچک شمرد.

جناب آقای لاریجانی ، ریاست محترم مجلس شورای اسلامی ، نفس کنکور عامل رشد مدرک گرایی در جامعه نبوده است ، بلکه نگرش و سیاست مجلس و دولت مردان کشور دریافت مدرک به هر بهایی را در کشور امری طبیعی ساخته است. همین نگرش کیفیت دانش را ناکافی ساخته است. اگر محتوی دانش ارائه شده در مدارس کشور و مقطع کارشناسی دانشگاه ها در حد استانداردهای جهانی بود الان در کشور ما نیز وزرا و نمایندگان لیسانس بودند.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید