« هرکس سر جای خودش بنشیند. »
این جمله ای بود که چندین بار تکرار کردم تا در آن شلوغی و ازدحام کلاس ، صدایم شنیده شود. دانش آموزان یکی یکی و با دلخوری سرجایشان نشستند اما برخی اصرار داشتند جایی غیر از جای خود بنشینند ؛ با دیدن چهره عبوس برخی با خود اندیشیدم مگر جای هرکس کجاست؟
به راستی هرکدام از ما در جای خود نشسته ایم؟
جایگاه واقعی هرکس را چه کسی تعیین می کند و چرا هیچ کس در این دوره زمانه از بودن در جایگاه خود خرسند نیست؟
اهرمی که منجر به جابه جایی برخی مهره ها در سطوح مختلف آموزشی و تربیتی می شود ،چقدر مورد وثوق اهالی علم و ادب است؟
رتبه بندی معلمان در یک نظام نابه سامان ،شاید راهی است برای برون رفت از نزاع های درون سازمانی ،به خصوص در واحد تأمین و سازمانی دهی نیروی انسانی.
حال که این طرح درمراحل ابتدایی است و هنوز به مرحله اجرا نرسیده است ؛ آیا باید فرهنگیان مانند طرح های سابق بر این، چشم به آینده بدوزند و با ممکنات خود را سرگرم کنند؟
به خاطر دارم سال ها پیش طرحی تصویب شده بود در خصوص پاداش مناطق محروم این طرح نه چندان بلند مدت، در زمان اجرا همواره با نبود اعتبار مواجه بود و گاه این پاداش پایان سال را با یک سال تعویق دریافت می کردیم ؛ چند وقتی از طرح بی خبر بودیم و به ناگاه مطلع شدیم منطقه مربوطه از لیست مناطق محروم خارج شده است و بالطبع پاداش منطقه محروم دیگر به ما تعلق نمی گرفت ،حال برای اجرایی شدن طرح رتبه بندی معلمان و تا رسیدن معلمان به جایگاه واقعی خود چقدر باید انتظارکشید؟
یکسال ،دوسال و.... در این فاصله تکلیف مطالبات این قشر از جامعه چه می شود؟ آیا این طرح شامل همه می شود ؟ درصورتی که شامل برخی از فرهنگیان نشود ، بحث معیشت و جایگاه واقعی این گروه از فرهنگیان چه می شود؟
این دست طرح های کارشناسی نشده و گاه شتاب زده شاید در کوتاه مدت جواب دهد ، اما در نهایت آیا می توان انتظار داشت که فرهنگیانی که خواستار رفع تبعیض با دیگر کارمندان دولتی هستند از آنان بخواهیم برای ارتقاء به جایگاهی چون استاد معلم باید سابقه چنان، مدرک فلان و دست کم دو مقاله علمی داشته باشند؟
داشتن حق بیمه کارآمد و امکاناتی چون تسهیلات وام با بهره پایین و دیگر امکانات رفاهی چه دخلی به مدرک و سابقه کار دارد ؟
بسیاری از کارکنان دولتی پایه حقوق چندان بالایی ندارند اما تسهیلاتی که از آن بهره مندند، با آموزش و پرورش قابل مقایسه نیست !
به دیگر سخن ؛ برای تعیین جایگاه واقعی هرکس باید امکانات موجود را سنجید و با توجه به فرصت های موجود جایگاه افراد و نیروها را تعیین کرد.
بنابراین ، افراد با توان و قابلیت های حرفه ای باید درکنار هم سنجیده شوند و افراد با توان علمی و صاحب نظران درحوزه های نویسندگی نیز با یکدیگر سنجیده شوند .
از این نظر فرهنگیان با سوابق بالای تجربی و یا دارندگان مدرک تحصیلی در کنار هم قرار گیرند و در عین حال همکاران با سنوات و مدرک پایین ،و درعین حال توان حرفه ای و خلاقیت ،درکنار یکدیگر سنجیده شوند.
هرچند از نظر این نگارنده همچنان تعیین « جایگاه واقعی افراد » کار ساده ای نیست.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
کسیکه نمیخواهد بفهمد سعی میکنیم بفهمانیم خیلی سخته.خیلی سخته.
همکاران عزیز گوووووووووووووووووووووووووووووووووووووول نخورید!!!!!!!!
بارها برای بنده سوال پیش آمده که چرا یک معاون یا یک مدیر 300هزارتومان بیشتر از معلمی که در کلاس مشغول تدریس است باید دریافت کند. آیا کسی هست جواب مرا بدهد؟