وقتی رئیس مدارس سمپاد از وظایف و ماموریت سازمان خود اطلاعی ندارد !

گروه گزارش/

در گزارش پیشین « صدای معلم » بخشی از سخنان و رویکرد الهام یاوری رئیس سمپاد یا رئیس سازمان ملی پرورش استعدادهای درخشان مورد بررسی و نقد قرار گرفت . ( این جا )

پاسخ ندادن و یا سکوت در برابر نقدهای کارشناسانه می تواند دلیلی محکم برای این موضوع باشد که دستگاه مربوطه پاسخی برای ارائه و اقناع مخاطبان ندارد .

آیا مقامات بالاتر در ارزیابی عملکرد به چنین مسائلی توجه می کنند و یا آن که ترجیح می دهند سیستم مسیر ناکارآمدی خود را تا رسیدن به « بن بست کامل » طی کند .

یاوری گفته است :

« تنها درصد کوچکی از این بچه‌ها که بنابر عرف بین المللی ۲ درصد کل جمعیت حساب می‌شوند واجد استعداد با ضریب هوشی شناخته می‌شوند.

 سمپاد ادعای شناسایی و حمایت از این ۲ درصد را دارد البته طبیعتاً بیش از این ۲ درصد استعداد برتر در کشور وجود دارد اما امکانات سمپاد خیلی محدود است و توانایی پوشش تمامی آن‌ها را ندارد.

رئیس سازمان ملی پرورش استعدادهای درخشان با بیان اینکه به جزء ضریب هوشی شاخص‌های دیگر استعدادی مانند استعدادهای ورزشی و هنری نیز وجود دارد ادامه داد: سمپاد این عده را پوشش نمی‌دهد و اصلا چنین ماموریتی هم ندارد » .

در مقدمه ی « اساسنامه سازمان ملی پرورش استعدادهای درخشان » چنین آمده است : ( این جا )

« به منظور تحقق «عدالت آموزشی» در نظام تعلیم و تربیت رسمی و عمومی و تحقق امر خطیر شناسایی، هدایت و تربیت صاحبان استعدادهای برتر برای پرورش نخبگان آیندة کشور؛ در چارچوب اسناد بالادستی به ویژه سند ملی نخبگان و سند تحول بنیادین آموزش و پرورش، اساسنامة «سازمان ملی پرورش استعدادهای درخشان» به شرح ذیل به تصویب رسید .

در ماده۲ اساسنامه سازمان در بخش « هدف » چنین آمده است :

«  هدف از تأسیس سازمان، عبارت است از تعیین خط مشی، برنامه ریزی، پشتیبانی و نظارت بر شناسایی، هدایت و تربیت استعدادهای برتر کشور در دورة تربیت رسمی و عمومی » .

مشخص نیست خانم رئیس تیزهوشان بر اساس کدام سند و دلیل ، « استعدادهای برتر » را فقط به داشتن ضریب هوشی بالا تعبیر و تفسیر نموده است ؟

 در « سند راهبردی کشور در امور نخبگان » ؛ نخبه چنین تعریف شده است :  به فردي برجسته و كارآمد اطلاق مي شود كه در خلق و گسترش علم، فن آوري، هنر، ادب، فرهنگ و مديريت كشور در چارچوب ارزش هاي اسلامی اثرگذاري بارز داشته باشد و همچنين فعاليت هاي وي بر پاية هوش، خلاقیت، انگيزه و توانمندي هاي ذاتي از يك سو و خبرگي، تخصص و توانمندي هاي اكتسابي از سوي ديگر، موجب سرعت بخشيدن به پيشرفت و اعتلای كشور شود » .

صاحب استعداد برتر به فردي اطلاق مي شود كه با توجه ويژگي هاي ذاتي خود امكان رسيدن به مرحله نخبگي را داراست ولي هنوز زمينه هاي لازم براي شناسايي كامل و بروز استعدادهاي ويژة او فراهم نشده است » .

در سایت « بنیاد ملی نخبگان » چنین می خوانیم : ( این جا )

« بنیاد ملی نخبگان با همکاری وزارت آموزش و پرورش، اجرای برنامه «شهاب» (شناسایی و هدایت استعدادهای برتر) را در همه استان‎های کشور در حال اجرا دارد.

 هدف اصلی این برنامه، شناسایی دانش‌آموزان دارای استعدادهای برتر کشور و هدایت آنان در مسیر تحصیل باکیفیت، مهارت‌آموزی و پرورش استعدادهای خاص آنان است.

 این برنامه، مهم‌ترین برنامه شناسایی مستعدان برتر در عرصه آموزش عمومی و اولین همکاری گسترده بنیاد ملی و وزارت آموزش و پرورش کشور است که از سال تحصیلی 94-1393 در تمامی استان‌های کشور اجرا شده است .

محورهای سیاست‌های اجرایی طرح شهاب طی سال‌های 1400 تا 1404 (با محوریت اصلاح و تثبیت فرایندهای اجرای طرح در دوره دوم ابتدایی و آغاز فرایند اجرای طرح در دوره اول متوسطه) به شرح ذیل است.

یادآوری :

بنیاد ملی نخبگان با توجه به مأموریت‌های خود ذیل «سند راهبردی کشور در امور نخبگان»، ایستگاه‌های مسیر نخبگی را شناسایی و با کمک نهادهای مرتبط برای پشتیبانی از مشمولان هر ایستگاه برنامه‌ریزی کرده است. پاسخ ندادن و یا سکوت در برابر نقدهای کارشناسانه می تواند دلیلی محکم برای این موضوع باشد که دستگاه مربوطه پاسخی برای ارائه و اقناع مخاطبان ندارد .

رویکرد بنیاد ملی نخبگان شناسایی «اجتماعات نخبگانی» از طریق رصد رفتار و فعالیت‌های نخبگانی آنان در تمامی حوزه‌ها شامل: علم، فناوری، فرهنگ، نوآوری، قرآن، هنر، ادب و... و همچنین توسعه فعالیت‌های نخبگانی آنان با همکاری همه دستگاه‌های ذی‌ربط برای اثرگذاری مناسب آنان در جامعه تخصصی خود است » .

واقعیت آن است که سمپاد از تاریخ تاسیس خود در سال 1366 نزدیک به چهار دهه مسیر انحرافی را طی کرده و البته فرد و و یا نهادی هم به طور موثر و جدی معترض و یا منتقد این انحراف کارکردی و تاریخی نشده است .

سرند کردن و غربال گری برخی دانش آموزان با یک سری آزمون های خاص و ایزوله کردن آنان در محیط های محدود و گلخانه ای و برهم زدن چرخه ی طبیعی آموزش و اکوسیستم تربیتی و استفاده از برچسب « تیزهوش » و دامن زدن به رقابت های منفی که سم در فرآیند تربیت است ؛ مطابق با کدامین رویکرد و مکتب تربیتی و نیز سازگار با کدامین « عدالت آموزشی » است که سازمان ملی پرورش استعدادهای درخشان بابت آن تاسیس شده است ؟

پرسش « صدای معلم » آن است که چرا کسی و یا مقامی سخن از « برنامه شهاب » به میان نمی آورد ؟

محض یادآوری به رئیس مدارس تیزهوشان باید بگوییم :

« 1- برنامه شهاب وظیفه ای اضافه شده به وظایف طبیعی آموزش و پرورش نیست بلکه وظیفه ای فراموش شده از وظایف طبیعی آموزش و پرورش است که از جانب بنیاد ملی نخبگان یادآوری می شود .

2-در برنامه شهاب ،شناسایی برخلاف مدارس سمپاد به معنی پیدا کردن تعداد محدودی از دانش آموزان دارای هوش های برتر نیست بلکه شناخت ویژه تک تک دانش آموزان و کسب توانایی توصیف ویژگی ها و تفاوت های ایشان به ویژه از منظر استعداد مد نظر است .

3- در برنامه شهاب ، هدایت برخلاف مدارس سمپاد به معنی دادن امتیازات ویژه به دانش آموزان دارای هوش و استعداد برتر نیست بلکه آشنا کردن خود دانش آموز و افراد پیرامون از استعدادهای دانش آموز ، نشان دادن راه های ممکن و موجود برای پرورش آنها و برداشتن موانع پیش رو برای حرکت در مسیر نخبگی است .

4- مقایسه افراد در برنامه شهاب از نظر استعداد با دیگران مد نظر نیست بلکه ملاک برتری استعداد یا استعدادهای برتر هر فرد در مقایسه با سایر استعداد های خود دانش آموز مد نظر است و حوزه های هوشی در برنامه شهاب  شامل استعداد های کلامی - بیانی  ، ریاضی-منطقی ، هنری - موسیقیایی ،فضایی - بصری ، حرکتی - بدنی ، اجتماعی ، علوم تجربی و فرهنگ دینی می باشد » . ( این جا )

بند هفتم از ماده 3 اساسنامه سازمان ملی پرورش استعدادهای درخشان تصریح می کند :

« آموزش و ارتقای توانمندی کارشناسان و معلمان در راستای شناسایی و پرورش دانش آموزان صاحب استعدادهای برتر »

خانم رئیس توضیح دهند که برای این بخش و سایر بخش های فراموش شده دقیقا چه کرده اند .

پایان گزارش/

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید