از مهر ۹۸ که توفیق حضور در شهیدستان کرج حاصل شد در آغاز با اعتراضات و اغتشاشات آبان روبه رو شدیم ؛ سپس آلودگی‌های ممتد هوا ما را به وسط امتحانات دیماه پرتاب نمود.
سپس با نزول مصیبت قرن با کرونای خانمانسوز هم آغوش شدیم و دو سال و اندیست که به تمرین زیست کرونایی مشغولیم. گرچه به لطف خدا و یاری دست اندرکاران و دوستداران شهیدستان، قدم‌های کوچکی چون ثبت معنوی شهیدستان در شورای فرهنگ عمومی به ریاست امام جمعه کرج، تعمیر و تجهیز بخش‌هایی از شهیدستان، غبار روبی از سیمای تابناک شهدای مدرسه و تجمیع اطلاعات شهدا در قالب وبلاگ تخصصی، تصویب هیئت امنایی شدن مدرسه و استقرار جوی صمیمی، تلاش برای پمپاژ « تفکر انتقادی » به مجموعه، انتشار نشریه دانش‌آموزی گفتمان شهیدستان و... اقدامات میمون و مبارکی هستند، ولی در دوسال گذشته به هر دری زدیم به دلایل مختلف، در دو حوزه «کیفیت‌بخشی آموزشی» و «تلاش برای ثبت ملی شهیدستان» توفیقات درخوری عایدمان نشد که نشد.
شاید در سفر قریب الوقوع رئیس جمهور به البرز ایده ثبت ملی شهیدستان عملیاتی گردد.
حال در آستانه سال جدید به استقبال روز درختکاری می‌رویم تا با کاشت ۱۵۸ نهال به یاد شهدای شهیدستان با انگیزه و روحیه مضاعف به استقبال بهار جان‌ها و نوروز باستانی آغوش بگشاییم.
با هماهنگی‌های انجام شده یکشنبه همزمان با مراسم روز درختکاری در معیت تیم شهیدستان در قطعه‌ای اختصاصی اقدام به کاشت درخت خواهیم کرد.
ایران بیابان می‌شود!؟
«مژگان جمشیدی» می نویسد: «درختکاری، سنت دیرینه ایرانیان! هزاران سال است که غرس می‌کنیم و می‌کاریم اما همچنان این بیابان‌ها هستند که در کشور ما یکه تازی می‌کنند و هر روز به گواه آمارهای سازمان جنگل‌ها و مراتع و سازمان محیط زیست از مساحت جنگل‌ها و مراتع کشور کاسته می‌شود.
سفره‌های آب زیرزمینی افت می‌کنند و رودخانه‌ها می‌خشکند و دشت‌ها به بیابانی خشک و لم یزرع بدل می‌شوند. با این حال سالی یکبار همه جمع می‌شویم تا آیین روز درختکاری را با کاشت میلیونی نهال‌های نوپا گرامی داریم!
فلسفه انتخاب ۱۵ اسفند
حتماً این پرسش خیلی از ماست که چرا این روز به نام درختکاری معروف شده و اینکه آیا چنین روزی فقط مختص ما ایرانیان است تا نهالی بکاریم؟ در ایران، سال‌هاست که روز 15 تا 22 اسفند ماه از سوی سازمان جنگل‌ها و مراتع کشور به‌عنوان «هفته منابع طبیعی» نامگذاری شده که نخستین روز این هفته یعنی 15 اسفند «روز درختکاری» است. اما در برخی کشورها مثل ایالات متحده روز درختکاری ابتدا در سال 1872 و در ایالت نبراسکا و در تاریخ 10 آوریل (21 فروردین)، توسط فردی به نام J.Sterling Morton برگزار شد. گفته می‌شود که در آن روز بیش از یک میلیون درخت کاشته شده است اما بعد از مدتی این تاریخ به آخرین جمعه ماه آوریل انتقال یافت.
در حال حاضر در بیشتر کشورهای دنیا روز درختکاری برگزار می‌شود. البته تاریخ این روز با توجه به آب و هوا و اقلیم هر کشور متفاوت است و عمدتاً بیشتر سعی می‌کنند تا در موقعی از سال این کار را انجام دهند که درخت قابلیت رشد را داشته باشد.
چالش‌های روز درختکاری
در ایران نیز 15 اسفند هرساله میلیون‌ها نهال یک تا 4 ساله در سراسر کشور از عرصه‌های بیابانی و دامنه‌های کوه ها گرفته تا مناطق شهری توسط مسئولان منابع طبیعی و شهرداری‌ها توزیع و با مشارکت مردمی غرس می‌شود. صرف نظر از اینکه درختکاری سنت دیرینه ما ایرانیان بوده اما اینکه چه گونه‌ای و اینکه کجا بکاریم و چطور آن را مراقبت و نگهداری هم کنیم مهم است. چیزی که تاکنون به آن کمتر توجه شده، برای همین هرساله میلیاردها تومان صرف کاشت نهال‌هایی می‌شود که گاه نکاشتن این درختان منفعت بیشتری برای محیط زیست دارد تا کاشتن‌شان! آنچه این روزها مرسوم شده کاشت انواع غیر بومی درختان و درختچه‌ها و گاه استفاده از گونه‌های مهاجم در طبیعت ایران و در شهرها و روستاهاست. بی‌توجه به اینکه چه میزان آب مصرف می‌کنند و چه پیامدهایی در درازمدت از خود باقی می‌گذارند.
درختکاری بی مطالعه و عجولانه
در سراسر ایران آب کم و اقلیم خشک و نیمه خشک است.
آخانی مدرس دانشگاه می گوید: اتاق فکر و عملیاتی منابع طبیعی ایران سازمان جنگل ها محسوب می‌شود اما متأسفانه آموزه‌های این سازمان به دهه 40 و 50 شمسی برمی‌گردد و در آن زمان جنگل داری ایران بر اساس نگاه و نگرش امریکایی‌ها و مبتنی بر مهندسی کردن جنگل بود که به کشورهای مختلف صادر شده بود. نگاه امریکایی می‌گوید کدام گونه خوب رشد می‌کند و نیاز کمتری دارد و در عین حال ارزش اقتصادی بیشتری دارد. با همین سیاست بود که کاج و سوزنی برگ‌ها وارد ایران شدند.
متأسفانه این نگاه تا امروز باقی مانده و این سازمان هم فرصت نکرده خودش را به دانش روز جنگلداری قرن بیست و یکمی پیوند زند و نیروهای جدید متخصص جذب کند.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
کندن داریم تا کندن
آری، برخی از گونه ها در جذب آب زمین مهاجمند.
اینکه چه درخت یا بوته ای بکاریم یک کار علمیست و خوب است به اندازه ای بکاریم که زنده بمانند. چه اقلیمی، جه بارانی، چه آبی، چه گیاهی، چه هدف و بهره ای
به قول حافظ شيرازي :
درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد
نهال دشمنی برکن که رنج بی‌شمار آرد
اميدواريم ، سرزمين مان ايران جاودان سبز بماند و و رنج اين سال ها نهالش بخشكد .
سپاس