زاینده رود را پس بدید
به اصفهان نفس بدید
زاینده رود را همیشگی و پر آب می خواهیم.
شهری که آب نداره
مسئول نیاز نداره
از انتخابات هم گذشت
آب به زنده رود برنگشت
وعده بیخود دادید
ما را به کشتن دادید
تا آب نیاد تو رودخونه
بر نمی گردیم به خونه
زاینده رود، حق مسلم ماست.
این جملات بخشی از شعارهای مردم در تجمع کم سابقه ای، امروز ۲۸ آبان ماه ۱۴۰۰ در مطالبه گرفتن حقابه زاینده رود است.
مطالبه مردم اصفهان و همراهی با کشاورزان این استان علاوه بر باز شدن زاینده رود، می تواند تلنگری برای مسئولین مملکت باشد تا بدانند مردم این شهر با تمام ظلمی که در طی این سال ها به آنان رفته است، هنوز زنده اند و زندگی می کنند.
کشاورزان و مردم مطالبه گر اصفهان، برخلاف برنامه ریزی های ناعادلانه، برای به حاشیه کشاندن مطالبه مردمی، به جای آنکه شهر را به خاک و خون بکشند، حرفشان را با زبان شیرین و ظرافت در فن بیان برای نگه داشتن این آب و خاک به گوش تمام دنیا رساندند. هر چند مسئولین گوش هایشان را بستند و به خوابی عمیق رفته اند.
هدف مردم اصفهان از این گردهمایی عظیم، پایداری در جریان زاینده رود و آبادانی این شهر است. همه شهروندان اصفهان از تمام افراد بدخواه می خواهند که دست از خصومت با اصفهان بردارید.
اگر تمایل دارید، ایران و میراث فرهنگی و تمدن دیرینه اش حفظ شود باید به مطالبات به حق مردم در تمام نقاط ایران توجه کنید. کودکان اصفهانی هم همراه والدین کشاورز خود خواستار، همبستگی هستند.
پل ها و تمام آثار تاریخی در شهر اصفهان، ارث پدری مردم اصفهان نیست بلکه وجه اشتراک همه مردم در این کشور با نیاکان خویش است تا آنان را به ریشه دار بودنشان وصل کنند و ایران را برای ایرانیان ماندگار نمایند. اگر این میراث از بین برود، مردم از تمام دنیا، برای دیدن نه تنها مردم اصفهان، بلکه خاص مردم ایران نمی آیند. وجود این بناهای تاریخی و فرهنگ قدمت دار این شهر است که علاوه بر مردم سایر شهرهای کشور، توریست های داخلی و خارجی را به این خطه می کشاند.
مردم اصفهان می گویند: « اصفهان فروشی نیست. آب هم مثل ناموس می ماند. آن را نمی فروشیم » .
اگر امروز، برخی افراد با دیدن مردم در کف رودخانه و کنار پل خواجو و دیدن شور و شعف و لذت علاقه مندان به آثار تاریخی، نتوانستند حیرت همگان و تحسین آفریدگار نسبت به عطای این شگفتی و استعداد طراحان و معماران آن را تحمل کنند و حالشان بد شد، قطعا تخریب این معابر و مکان های تاریخی، علاج احوال خرابشان نیست.
زمزمه های بستن آب و دور ساختن مردم از کنار پل ها به بهانه نوای موسیقی روح بخش آب و آواز به واسطه ی باز بودن رودخانه و اصرار نامعقول بر ارتباط این اعجاز با بی حجابی، حرکتی ناصواب و دور از عقل را نشان می دهد که بی توجهی به ماهیت طبیعت بوده و دستور تخریب ابنیه تاریخی در جلسات محرمانه، بی اعتمادی مضاعفی از جانب مردم به دلسوز بودن مسئولین و بی احترامی به سرمایه های دیرینه ایرانیان را بر همه آشکار می سازد و هوشیاری جامعه در رفع تعرض و تجاوز به آب و خاکشان را تقویت می سازد.
آری. امروز در خیابان های اطراف رودخانه زاینده رود، تردد بسیار سخت است.
برای کسانی که می خواهند راحت از کنار این مردم بگذرند، امروز محل گذر و حرکت آسان نیست.
برای عده ای زحمت است ولی علی رغم نفرت از این مردم ساده و بی آلایش، چاره ای جز صبوری و نظاره کردن شکوه همراهی شان نیست.
شهروندان اصفهانی امروز تصمیم گرفتند، دست از بی تفاوتی بردارند و تایید همکاری اجتماعی را راهکاری برای بقای تکامل یافتن خود بدانند.
بازبینی گذشته، خطای دولت ها و سلسله های قبلی را در پیشرفت یا عقب ماندگی ملت ها روشن می کند و قدرت مطلقی را برای عبرت گرفتن مردم حال حاضر ایجاد می کند.
وقتی مردم با هم، کاری انجام می دهند، عملکردهای فردی کاهش پیدا می کند. این شگفت آور است. قابل توجه است که نیروی مصرف شده در کار گروهی، با وجودِ کاهش انرژی ، نیروی فعال را به صفر نمی رساند.
مردم اگر کارهای سخت را همه با هم انجام دهند، کنار هم استراحت خواهند کرد. کم کاری اجتماعی فقط در حضور هویدا نمی شود، بلکه از لحاظ ذهنی هم اکثریت تاکنون کم کاری کرده اند و با نفی پرسشگری، بر حق پوشش گذاشته اند.
حتی معلمان جرات بیان این قبیل پرسشگری های اجتماعی و به دور از سیاست را هم در کلاس های خود ندارند. البته انتظاری هم نیست. فضای مجازی، محل کار حقیقی معلم نیست که بتواند خودِ واقعی اش را نشان دهد. مدارس عملا با تعطیلی ۲۱ ماهه، از چرخه ی کار فعال خارج شده اند.
حال آنکه کشاورزان محل کارشان زمین های کشاورزی و مزارع است. صرفا با کشت و کار روزگار می گذرانند. دورکاری انجام نمی دهند. در فضای مجازی هم نمی توانند بذر بپاشند، آبیاری کنند و محصول تحویل مردم دهند. تشویقی نمی گیرند و فیش حقوقی ندارند. قریب به بیست سال است حساب هایشان خالی ست. هر روز بر سر زمین هایشان می روند و صحرا شدنش را با درد و رنج نظاره می کنند و دست خالی به خانه بر می گردند. ولی محل کارشان را هم رها نکرده اند. سال هاست در روستاهای خود تحصن کرده اند ولی دیده نمی شدند.
برپایی چادرهای کشاورزان در کنار پل خواجو، مردم را نسبت به سرریز شدن اندوه بیست ساله این زحمت کشان بیدار کرد. کمای آنکه در تابستان امسال در شمال و شرق اصفهان نداشتن آب شرب و تشنگی همگان را به همدردی با این صنف آگاه کرد تا صدای کشاورزان را بهتر بشنوند.
حاصل حدود نیم قرن بی تدبیری در مصرف آب در این شهر و برداشت های بی رویه از ذخایر زیرزمینی، فرونشست و خشکسالی را به مراکز شهری هم کشانده است و بی آبی به بحرانی عظیم بدل شده است.
آلودگی هوا و وضعیت وخیم آب و هوا در اصفهان، زندگی را نه فقط برای گروه های حساس، بلکه همه ساکنان این شهر بیش از سال های گذشته سخت کرده است.
مافیای آب با همکاری قدرت های پر نفوذ، نقشه ی جدال و پخش کردن بذر تفرقه در میان مردم اصفهان و استان های همجوار را برای روز مبادا کشیده اند. تا جایی که نمایندگان اقوام لر و عرب برای مردم اصفهان شمشیر را از رو بسته اند. در مقابل مطالبه به حق کشاورزان ایستاده و در راستای نفی حقابه علاوه بر سهم آبه کشاورزان، اخطار می دهند و تهدید می کنند. این ناسپاسی ها زمانی دردناک می شود که استان اصفهان و شهروندان اصفهانی برای تمام کشور علاوه بر شهدای بسیاری که در دفاع از این آب و خاک تقدیم کرد، از مهاجران جنگ زده و اتباع زیادی استقبال نمود و برای اشتغال جوانان استان های کم برخوردار مامن بوده است.
مع الاسف به جای قدردانی و جلوگیری از غارت بیشتر، با الفاظ نامناسب، پاداش قرن ها خوبی مردمان این استان را داده اند.
اغراق آمیز نیست اگر بگوییم اصفهان ، یکی از بزرگترین قطب های صنعت، پزشکی، اقتصاد، علم و هنر و معماری در ایران بوده و هست.
انصاف نیست به طمعِ رسیدن به منابع و مریض کردن احوال این شهر و مردمانش، بالاجبار آنان را مجبور به مهاجرت و ترک زادگاهشان کنید تا پایگاه های وسیع تری برای قدرت نمایی در عرصه هایی به دور از مذاکره و نقطه اتصالی به مرکزیت برای نمایش انواع دستاوردها بدون لحاظ اخلاق فراهم کنید.
اصفهان از نظر جغرافیایی در مرکز ایران قرار دارد. قلب تپنده ی این کشور است اما نه جولانگاه افکار کنترل ناپذیر!
نصف جهان در اصفهان است. نصفه ای را که در اختیار دارید به خوبی محافظت کنید. نصف دیگرش را به خدا بسپارید.
به حقوق شهروندی یگدیگر احترام بگذاریم
عده ای در کج خلقی با درخواست کشاورزان اصفهان و ناکام ماندن هدفشان در جنجالی کردن این اعتراض آرام، علی رغم توصیه های فراوان آنان برای توجه به مراقبت از آثار تاریخی و اهمیت جایگاه پل خواجو، بر روی پل هجوم برده و با رفتارهای سبک، مطالبه کشاورزان و مردم را به سخره گرفتند که با هدایت خود مردم از روی پل به کف رودخانه آمدند. متاسفانه افراد خشمگین از آرامش مردم و اهمیت آن ها به این اثر تاریخی، نهایتا خشم خود را با هر وسیله ای در دسترسشان بود به صورت ایجاد خراش هایی بر تن خواجو وارد کردند.
چند تن از کشاورزان و خانواده هایشان در گفت و گو با خبرنگار صدای معلم از رفتار مسئولین شهر شاکی بودند که چرا امروز در جمع کشاورزان و مردم مطالبه گر حضور نداشتند. هیچ کدام از روحانیون حضور ندارند.
کشاورزان می گویند: مگر نه این است که ما هم مسلمانیم و به دین اسلام اعتقاد داریم؟ مطالبه ما حقابه زاینده رود است که برای آن سند داریم و مطابق قانون است. قانون خدا را در شرع هم زیرپا نگذاشتیم. سال ها خمس و زکات دادیم. آیا این ها فقط خمس و زکات ما را می خواهند؟ خودمان و خانواده هایمان کجای احکام الهی قرار داریم؟
زندگی هایمان نابود شد.ما امروز خود صدقه بگیر شده ایم. درد ما را بفهمید. ما آبروداریم. صدقه نمی خواهیم.
چرا کنارمان نیستید؟ از کجا بدانیم شما بدون لباس اینجا حضور دارید که می گویید هستیم؟ اگر دلتان می خواست اینجا باشید می آمدید. ناراحتی شما به چه درد ما می خورد؟ تا کی فقط می خواهید ما را دعوت به دعا کنید و همه چیز را به گردن خدا بیندازید؟
کمک بلاعوض نمی خواهیم. ما آب می خواهیم تا با دستانمان روی زمین کار کنیم و نان بازوی خودمان را بخوریم. کمک مالی نمی خواهیم. زاینده رود را به ما برگردانید.
خانه هایمان بر اثر فرونشست در حال ریزش است عن قریب خواهد ریخت. لابد آن زمان می خواهید بیایید بر سر مرده ما نماز بخوانید و برایمان طلب آمرزش کنید. ما اگر مردیم می خواهیم کنار همین رودخانه بمیریم و دفن شویم.
شایان ذکر است صدا و سیمای مرکز اصفهان در کنار پل خواجو قرار دارد به نظر می رسد با ترس و دلهره ،جسته گریخته حضور مردم را منتشر کرده است. در حالی که پوشش حداکثری خبر تجمع مردم اصفهان را ابتدا شبکه های اجتماعی داخل و خارج منتشر کردند.
شبکه خبر در زیرنویس گزارش خود از گفت و گوی معاون اول رییس جمهور با مردم اصفهان نوشت که چنین چیزی صحت نداشت. بلکه مخبر با شبکه خبر به صورت تلفنی صحبت کرد که عایدی برای مردم نداشت. این مطالبه گران وعده نمی خواهند.
اینترنت در حدود پل خواجو و سی و سه پل، بسیار ضعیف و در برخی نقاط کاملا قطع بود.
مردم شریف اصفهان، حماسه ای بدون هیچ گونه ناامنی برای حاضران و عاری از حضور سلبریتی ها و افراد تاثیرگذار سیاسی در کنار پل خواجو برگزار کردند.
اصفهانی ها به همه نشان دادند مطالبه گری بدون حاشیه هم انجام شدنی خواهد بود و می توان مدلی بدون آشوب و در شان ایرانیان ارائه کرد.
البته این آرامش را خود مردم با کمک نمایندگان مطالبه گران مدیریت کردند.
کشاورزان با میوه از مردم پذیرایی نمودند.
نظرات بینندگان
ناشناس گرامی
از کدام منظر؟
لطف و مهربانی خدا را با خساست مسئولین در انجام تمام تعهدات خود به عنوان خدمتگزار مردم نمی سنجیم. هر چند بی تفاوت بودن مردم نسبت به هر اتفاقی عاقبتش این است که تر و خشک با هم بسوزند.
قصدشان این است مردم را به جان هم بیندازند
مسئولین فاسد از دیدن مردم و همدستی آنان رنج می برند