۱۵ اسفند در روزشمار تقویم کشور به روز ملی درخت کاری اختصاص دارد. برای این روز به صورت گسترده در قالب پویش هایی چون "هر ایرانی یک درخت" توصیه و تبلیغ می شود هر فرد نهالی بکارد. سالهاست که در این روز و هفته منابع طبیعی هزاران اصله درخت در مناطق مختلف کشور کاشته می شود.
اما کمتر کسی از سرنوشت میلیون ها نهال های کشت شده خبری می گیرد. به جرأت می توان گفت اگر نهال های کشت شده از بدو فرایند نهال کاری وسیع در ایران از زمان مهندس ساعی پدر جنگل بانی ایران در ابتدای دهه 20 شمسی تاکنون مورد حفاظت قرار می گرفتند، امروز وسعت جنگل های کشور چند برابر 14 میلیون هکتار فعلی بود. این در حالی است که وسعت جنگل های طبیعی ما در همین فاصله به نصف تقلیل پیدا کرده است.
حفاظت از درختان (درخت بانی) و جنگل بانی در کشور ما با گستردگی مختصات اکولوژیک بسیار شکننده، اهمیتی بسیار فراتر از درخت کاری دارد. خدمات درخت کاری حتی در بهترین شرایط و رعایت همه اصول و الزامات فنی هرگز قابل قیاس با کارکردهای زیست محیطی رویش طبیعی درختان خودرو و جنگلی نیست و لذا نمی توان تخریب رویشگاه های جنگلی را با عملیات توسعه جنگل و جنگل کاری جبران کرد.
روز درخت کاری را می توان فرصتی برای بازبینی و پایش عملیات های درخت کاری معمول هر ساله تبدیل کرد. فرصتی که ایجاد و ارتقای سیستم حفاظت و درخت بانی مستمر نهال های کشت شده در سال های گذشته را به دنبال داشته باشد.
روزی که حالت نمادین و نمایشی کشت نهال بر واقعیت شوم رهایی درختکاری ها و جنگل زدایی سایه می افکند .
کانال نویسنده
نظرات بینندگان
ویلا و هتل و.......سخن نگفتید.
همین دیروز از بریدن درختان به صورت قاچاق در برخی از جنگل های
کشور و حمل چوب با پراید و آمبولانس
و موتور و..... سخن می گفت.
از چاپ سالانه کتب درسی که به نابودی
جنگل ها منجر می شود و برخلاف پیشرفته از تکنولوژی آموزشی
بی بهره ایم.
و.......
یادآور می‌شوم که هر نهالی را در هر مکانی نباید کاشت، چون در تفاوت رقابت گیاهان، گاه ساختارها عوض می شود علی الخصوص که مناطقی طبیعی و قدمت دار باشند و لیکن خیلی از نهالها را می توان در مناطق فاصله دار بدون یا مختصری از پوشش گیاهی کاشت.
واقعا که این نابود کردنها دردآور است و در مناطق مسکونی نیز معنای بهتر آبادانی نه کاشت آجر طبقاتی و اشراف در منازل همسایگان و از بین بردن حیاط سرسبز منازل و پهن کردن غیرضرور خیابانهاست بلکه بهره مندی از مکان سرسبز حیاطها و گذرگاههاست.
تبریز، شهری خالی از فضای سبز
شهر تبریز که به یک کارگاه بزرگ سازندگی و نوسازی تبدیل شده و از نظر عمرانی و ساخت و ساز در حال پیشرفت است، کمبود فضای سبز و به خصوص پارک های محله ای خود را به خوبی نشان می دهند و مردم شهر و جوانان ناراضی از نبود یک پارک زیبا برای گذراندن اوقات فراغت خود در آن هستند.فضای سبز شهری به عنوان بخش جاندار محیط شهری مکمل بخش بی جان شهر، یعنی ساختار کالبدی شهربوده و نقش مثبتی در سلامتی شهروندان،بر عهده دارند.
با پیشرفت شهرسازی و بالا رفتن میزان ساخت و سازها، فضای سبز توجه ویژه‌ای طلبیده و جای خالی پارک‌های بزرگ منطقه‌ای در جای جای شهر به چشم می‌خورد. درختان و گل‌ها در تلطیف روحیه شهروندان چه تاثیر به سزایی دارد و در عین حال در زیباسازی شهر مبلمان، نما‌ها و ساختمان ها، و درختان جزو عناصر تشکیل دهنده و پیکره شهر هستند.
می رسد.
این درخت كه از قدیمی ترین موجودات زنده جهان محسوب می شود، با گذشت 45 قرن همچنان شاداب و سرسبز و در عرصه بیابانی استان یزد، مقاوم و استوار ایستاده و جهانیان را شگفت زده كرده است.
خدا این درخت را تا ظهور حضرت آقا صاحب الزمان(عج)، محفوظ بدارد. ان شاء الله