دانش آموز عزیز
من هم درد دل تو را شنیدم و هم فهمیدم.
در تمامی کلاس های درسم به خصوص کلاس اول دبیرستان دهه 80-90 را می گویم،به دانش آموزان دخترم همین درد شما را بیان می کردم ،جالب این که آنها از فرهنگ ابراز محبت خانوادگی ،شرم داشتند و می گفتند خجالت می کشیم !
یادش به خیر ...
سریال آقاتقی معتاد که وقتی زنش زندان برای ملاقات او می رود ،پس از آزادی به زنش می گوید:یعنی معصوم تو منو دوست داشتی و من خبرنداشتم!! و زنه جواب می داد:یک عمر با همه بدی هایت تو را تحمل کردم ، پس چی خیال کردی.
شاید آقاتقی قصه ما که ظاهرا معتادحقیقی بودند،اگر از عشق همسر خبر داشتند معتاد نمی شدند یا ترک می کردند.
آری !
یک جمله دو کلمه ای هم می تواند هستی را بر باد دهد و هم هستی را دوام بخشد.
والدین گرامی ،اولیای محترم
کوتاهی و قصور شما در این مهم ،مشکلات زیادی را در داخل و خارج کلاس و مدرسه به وجود می آورد ، مثل گرایش افراطی به دوست و انحرافات اجتماعی زاییده شده از این قِبل.
کودکان هم نیازمند آنند که مطمئن شوند پدر و مادرش یکدیگر را دوست دارد تا با خیال راحت درسش را بخواند و هم نیازمند آنند که بدانند والدین آنها،او را دوست دارد.
سرغذا از هم بیگانه، درتماشای تلویزیون لاکلامی،(حتی ثروتمندان درسرای خود هر کس جداگانه به تماشا می نشینند)
نه احوالی ،نه خسته نباشی ،نه نازی و نه نوازشی و....
سلامتی روح دانش آموزان برای یادگیری بهتر و عمیق تر مفاهیم درسی ، وظیفه اولیای دانش آموزاست .
تحقق این مهم هم جامعه ای سالم را نوید خواهدداد و هم به تلاش معلمین نتیجه ای مطلوب خواهد بخشید.
اولیای محترم
لطفا فرهنگ " دوستت دارم " را در منزل خودتان فرهنگ سازی کنیدکه کودکان باور داشته باشند پشت آنها چون کوه ایستاده اید.
محبت خود را فقط به وقت بیماری و گرفتاری ابراز نکنید.
هر دَم از آن سخن گویید تا این ارزش درونی شود.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
پخش می شد.